பேரறிவாளனின் தூக்கு மேடைக் குறிப்பு!

நிரபராதி பேரறிவாளன் பேசுகிறேன் 

சிறையிலிருந்து ஒரு குரல்

[ வியாழக்கிழமை, 19 டிசெம்பர் 2013, 09:26 GMT ] [ அ.எழிலரசன் ]

நன்றி: டி.அருள் எழிலன் - ஆனந்த விகடன் [25 Dec. 2013]

“நான் களைத்துப் போகவில்லை. உற்சாகம் அடைந்திருக்கிறேன். எந்த ஒப்புதல் வாக்குமூலத்தின் அடிப்படையில் எனக்கு தூக்குத் தண்டனை விதித்தார்களோ, அந்த வாக்குமூலமே பொய் என்று நிரூபிக்கப்பட்டுவிட்டது. 'சதிகாரன்’, 'கொலைகாரன்’ என்று என் மீது சுமத்தப்பட்ட களங்கம் கழுவப்பட்டுவிட்டது. நீதிக்கான இந்தப் போராட்டத்தில் நான் இறுதிப் பகுதியில் நிற்கிறேன். இந்த ஒளி, இந்தியாவின் அனைத்து மரண தண்டனை கைதிகளின் கழுத்தின் மீதும் தொங்கிக்கொண்டிருக்கும் தூக்குக் கயிற்றை
அறுத்தெறியட்டும்'' என்ற பேரறிவாளனுக்கு இப்போது வயது 42. தன் வழக்கில் இறுதித் தீர்ப்புக்காகக் காத்திருக்கும் பேரறிவாளனிடம் அவரது வழக்கறிஞர்கள் மூலம் பேசினேன்.

''உங்களின் கருணை மனு நிராகரிக்கப்பட்ட இரவில், உங்கள் மனநிலை எப்படி இருந்தது?''

''ஒவ்வொரு முறை தூக்கு உறுதிப்படுத்தப்படும்போதும் எனது தாயாரை நினைத்து மிகவும் கவலைகொள்வேன். கடந்த 1991-ம் ஆண்டு நான் கைதுசெய்யப்பட்டதில் இருந்து இன்று வரை ஒரு தாய்க்கும் மகனுக்குமான தனிப்பட்ட சந்திப்பாக மட்டும் இருக்கவில்லை எங்கள் அன்பு. சென்னைக்கும் வேலூருக்கும் அலைந்தே, அவரது வாழ்நாளில் பெரும்பகுதி கழிந்துவிட்டது. மகன் எனும் உரிமைக்கு அப்பால், இரக்கமே இல்லாமல் அவரது உழைப்பை நான் உறிஞ்சியிருக்கிறேன். ஆனால், சட்டத்தின் எல்லா சாத்தியங்களையும்
பயன்படுத்தி நீதிக்காகப் போராடுவது என்ற முடிவையும், கருணை மனு நிராகரிக்கப்பட்ட அந்த இரவில்தான் எடுத்தேன்!''

''சிறை உங்களுக்குப் பழகிப்போனதா, சிறையில் உங்கள் நண்பர்கள் யார்?'' 

''வேலூரில் நான் தனிமைச் சிறையில் அடைக்கப்பட்டுள்ளேன். பலவிதமான கைதிகள் சுமார் 1,000 பேர் உள்ளனர். இவர்களில் விசாரணை, தடுப்புக்காவல் சிறைவாசிகளுடன் பழகும் வாய்ப்பு இயல்பாகவே எனக்கு அமையவில்லை. மற்றபடி ஏராளமான தண்டனைச்

சிறைவாசிகள் நண்பர்களாக உள்ளனர். உயரமான நான்கு மதில் சுவர்களுக்குள் அடைக்கப்பட்டுள்ள எங்களுக்கு சிறைக்குள்ளேயே வேறு பணிகள் ஒதுக்கப்படுகின்றன. என்னை மேம்படுத்திக் கொள்ள கலை, இலக்கிய நிகழ்வுகளை எவ்வளவு பயன்படுத்திக்கொள்ள முடியுமோ... அவ்வளவு பயன்படுத்திக்கொள்கிறேன்.''

''சிறையில் இருந்தபடியே வழக்குகளை நடத்துவது, கான்ஃபெரன்ஸிங் மூலம் ஆஜராவது... என இந்த அனுபவம் புதியதா?'' 

''19 வயதில் நான் கைது செய்யப்பட்டபோது, சட்டம் பற்றிய அறிவு எனக்குத் துளியும் கிடையாது. தடா போன்ற கறுப்புச் சட்டங்கள் பற்றி எதுவும் அறியாதவனாக இருந்தேன். கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் கழித்த இந்த 22 ஆண்டுகளில், என் வழக்கை நானே எதிர்கொள்ளும் அளவுக்கு சட்டரீதியான அறிவோடு என்னைத் தயார்படுத்திக்கொண்டேன். வழக்கறிஞர்கள் பிரபுவும் பாரியும் பல்வேறு தீர்ப்புகளை எனக்கு வாசிக்கக் கொடுத்து என் சட்ட அறிவை வளர்த்தார்கள். 2011-ல் புல்லர், மகேந்திரநாத் இருவரின் கருணை மனுக்களும் நிராகரிக்கப்பட்டபோது, எனக்கும் அதுபோன்ற முடிவுதான் என்பதை முன்கூட்டியே உணர்ந்த நான், உச்ச நீதிமன்ற வழக்கறிஞர் காலின் கன்சால்வேஸுக்குக் கடிதம் எழுதி, 'எனக்காக உயர் நீதிமன்றத்தில் வாதாட முடியுமா?’ என்று கேட்டு அவரது ஒப்புதலைப் பெற்றேன். அவரும் வாதாடி, உயர் நீதிமன்றத்தில் தடை கிடைத்தது. அம்மாவும் தங்கையும் அவருக்கு பணம் கொடுத்தபோது பெருந்தன்மையோடு அதை வாங்க மறுத்துவிட்டார். பல்வேறு சட்ட வழக்குகளை நானே கையாண்டபோது காணொளி
விசாரணையிலும் பங்கு பெற்றேன். அது சிறை வரலாற்றிலேயே புதிய அனுபவம். எல்லாக் கதவுகளையும் தட்டிவிட்டேன். இனி நான் சொல்ல ஏதும் இல்லை. முடிவை உங்கள் கைகளுக்கே விட்டுவிடுகிறேன்.''

 ''19 வயதில் நீங்கள் கைதானபோது, உங்களின் அரசியல் நண்பர்கள் உங்களைக் கைவிட்டுவிட்டார்கள் இல்லையா?'' 

''என்னைக் கைவிட்டுவிட்டார்கள் என்பதைவிட, என் பெற்றோரைக் கைவிட்டார்கள். என்னை அறிந்தவர்கள், அன்பு பாராட்டியவர்கள் விலகிச் சென்றார்கள். எங்கள் குடும்பத்தினரிடம் இருந்து அவர்களை மீட்டுக்கொள்ள பரிதாபகரமான முயற்சிகளில் ஈடுபட்டனர்.

ஆனால், என்னை நம்பிய என் உறவுகளும் நண்பர்களும் என்னோடு இருக்கிறார்கள். முன்னர் என்னைச் சந்தேகப்பட்டவர்கள் இப்போது நெருங்கி வருகிறார்கள். இது நிரபராதிகளின் காலம் போலும்.''

''உங்களின் வாக்குமூலத்தை முழுமையாகப் பதியவில்லை என்று சி.பி.ஐ. முன்னாள் எஸ்.பி., தியாகராஜன் சொன்னபோது எப்படி இருந்தது?'' 

''ஒப்புதல் வாக்குமூலத்தின் நம்பகத்தன்மை குறித்து, நானும் அவரும் மட்டுமே கூற முடியும் என்ற நிலையில் தண்டிக்கப்பட்டவன், குற்றம் இழைத்தவன் என முத்திரை குத்தப்பட்டதால், எனது கருத்து இத்தனை ஆண்டுகளில் அங்கீகாரம் இன்றி புறந்தள்ளப்பட்டது.

தற்போது வாக்குமூலம் பெற்ற தியாகராஜனே 'வாக்குமூலத்தை முழுமையாகப் பதியவில்லை’ என்று கூறியிருப்பதன் மூலம், என் கருத்துகள் உண்மை என்பது நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது. என் தாயாரின் இத்தனை ஆண்டுகால உழைப்புக்குக் கிடைத்த அங்கீகாரம் இது!''

''உங்கள் வாக்குமூலத்தை முழுமையாகப் பதியவில்லை என்ற தியாகராஜன், 'ராஜீவ் காந்தியைக் கொல்லத்தான் பேட்டரி வாங்கினார்’ என்று எழுதாமல், 'வாக்குமூலத்தில் ஒரு வெற்றிடத்தை, வேண்டுமென்றே உங்களுக்குச் சார்பாக விட்டுச்சென்றேன்’ என்கிறாரே... அதை நீங்கள் கவனிக்கவில்லையா?'' 

''தியாகராஜன் அவர்கள் சாமானிய மனிதர் அல்ல. அவர் காவல் துறையின் உயர் பதவியை அலங்கரித்து ஓய்வுபெற்றவர். இத்தனை ஆண்டுகால நீதிக்கான என் போராட்டத்தில் அவரை நான் மிகக் கடுமையாக விமர்சனம் செய்து வந்திருக்கிறேன். அவரின் நீதிமன்ற சாட்சியத்தை ஏற்கக் கூடாது என அழுத்தமாகப் போராடி வந்திருக்கிறேன். அவரது இந்தக் கூற்றை நான் முழுமையாக ஏற்கவில்லை. மொழிமயக்கம் தரும் ஒரு வெற்றிடத்தை அவர் விட்டுச்சென்றார் என்பது உண்மையே. அதே நேரம் அதுகுறித்து சாட்சியம்
அளித்தபோது, அவரிடம் நேரடியாக ஏதும் கேள்வி எழுப்பப்பட்டிருந்தால், காவல் அதிகாரியா, மனச்சாட்சியா என்ற போராட்டத்தில் காவல் அதிகாரியாகத்தான் அன்றைய நாளில் சாட்சியம் அளித்திருப்பார். அது மிக ஆபத்தான முடிவாக இருந்திருக்கும். அதேநேரம் இதுகுறித்து உச்ச நீதிமன்றத்தில் என் வழக்கறிஞர் சுட்டிக்காட்டி வாதிட்டபோது, அது உச்ச நீதிமன்றத்தால் கருத்தில் கொள்ளப்படவில்லை.''

'' 'தவறு செய்துவிட்டேன்’ என்று சொல்லும் காவல் அதிகாரி தியாகராஜனை, நீங்கள் மன்னிக்கத் தயாரா?'' 

''உறுதியாக! ஆனால், ஒரு மனிதன் எதை எல்லாம் இழக்கக் கூடாதோ, அதை எல்லாம் கடந்த 22 ஆண்டுகளில் இழந்திருக்கிறேன். நான் மீண்டு வந்தாலும்கூட இழந்தவற்றை எவரும் திருப்பித்தர முடியாது. இத்தனை இழப்புகளுக்கும் எனது தண்டனைக்கும் காரணம் அந்த ஒப்புதல் வாக்குமூலம்தான். அந்த ஒற்றை ஆவணத்தை நீக்கிவிட்டு இந்த வழக்கை எடைபோட்டால் இந்த வழக்கின் உண்மை நிலை தெரிந்துவிடும். அன்றைய காலச்சூழலில் தடா சட்டத்தின் கொடூரமான ஒரு சட்டப்பிரிவின் ஆபத்து அறியாதவராக தியாகராஜன் இருந்திருக்கலாம். ஒரு வகையில் தடா எனும் சட்டப்பிரிவுக்கு நாங்கள் மட்டும் பலியாகவில்லை... தியாகராஜனே பலியாகியிருக்கிறார்.''

''உங்களின் அம்மா இந்த வயதிலும் உங்களுக்காக அலைந்து கொண்டிருக்கிறார். அவரின் நினைவு உங்களிடம் என்னவாக இருக்கிறது?'' 

''இது பற்றி யார் கேட்டாலும் நான் பதில் சொல்வது இல்லை. காரணம், என் தாயார் பற்றிய உணர்வுகளை வெளிப்படுத்தினால் எங்களுக்கு இடையிலான இயல்பான உறவுக்கு அது இடையூறாகிவிடும் என்கிற தயக்கம் எனக்கு இருக்கிறது. அதுபோல அவரும் என்னைப் பற்றி என்ன பதிவு செய்கிறார் என்பதைத் தெரிந்துகொள்வதிலும் எனக்கு ஆர்வம் இல்லை. 22 ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் என் அம்மாவுக்கு நான் எப்படியோ... இப்போதும் அப்படியே. அப்படி இருந்துவிட்டுப் போகவே விரும்புகிறேன்.''

''தவறிழைத்துவிட்ட ஒரு மனிதனை, மீண்டும் சமூகத்துக்குப் பயனுள்ளவனாக மாற்றுவதுதான் சிறைச்சாலைகளின் நோக்கம் எனும் நிலையில் சிறைச்சாலை மாறியிருக்கிறதா?'' 

''கடந்த பத்தாண்டுகளில் நிறைய மாறியிருக்கிறது என்பது உண்மையே. மின்விசிறி இருக்கிறது, தேநீர் தருகிறார்கள், கோழி இறைச்சி கிடைக்கிறது என்பது எல்லாம் சரிதான். ஆனால், சிறை சீர்திருத்தங்கள் குறித்த அடிப்படையான கட்டமைப்பு, கருதுகோள் மாறவில்லை. இதற்கு சிறை அதிகாரிகளை மட்டும் குறைசொல்வதில் பயன் இல்லை. 1894-ல் கொண்டுவரப்பட்ட சிறை சட்டங்களையே சில மாற்றங்களுடன் பயன் படுத்தி வருகிறோம். எனவே, வெள்ளையர் காலச் சிறைச் சட்டத்தைத் தூக்கி எறிந்துவிட்டு மாறியுள்ள புதிய உலகச் சூழலுக்கு ஏற்ப முழுமையான சிறைப் பாதுகாப்பை உறுதி செய்யும் அதேநேரம், மனிதநேயமுள்ள கூடங்களாக சிறைகள் உருமாற்றம் அடையும் வகையில், புதிய சட்டங்கள் உருவாக்கப்பட வேண்டும்.''

''புல்லரின் மேல் முறையீட்டு மனு நிராகரிக்கப்பட்டிருக்கும் நிலையில், எஞ்சியிருக்கும் உங்கள் வழக்கில் சாதகமான தீர்ப்பு வரும் என எதிர்பார்க்கிறீர்களா?''

''புல்லர் வழக்கின் தீர்ப்பு, என் வழக்கில் மோசமான பாதிப்புகளை ஏற்படுத்தும் என்பதை நாங்கள் உணர்ந்த அளவுக்கு, தமிழகத்தில் உள்ள பலர் உணரவில்லை. ஒப்புதல் வாக்குமூலம் தொடர்பாக தியாகராஜன் தெரிவித்திருக்கும் கருத்தும், அவர் எனக்கு சட்டரீதியாக
உதவுவதாகச்  சொல்லியிருப்பதையும் வைத்து சட்டரீதியான போராட்டத்தை முன்னெடுப்பதே சரி என நம்புகிறேன்.

1951-ல் தந்தை பெரியாரின் போராட்டத்தால் முதன்முதலாக அரசியல் சாசனம் திருத்தப்பட்ட பின்னர், சுமார் 90 முறைக்கு மேல் திருத்தப்பட்டுள்ளது. என் வழக்கால் மற்றொரு திருத்தம் வரும் என உறுதியாக நம்புகிறேன். உச்ச நீதிமன்றத் தீர்ப்புக்குப் பிறகு நிரபராதி  என்பதற்கான புதிய ஆதாரங்கள் கிடைத்தால், வழக்கை மீளாய்வு செய்யும் வகையில் புதிய சட்டங்கள் உருவாக்கப்பட வேண்டும். தற்போதைய நிலையில், என்னை நிரபராதி எனக் கூறி விடுதலை செய்ய வேண்டும் என்பதே எனது போராட்டமாக இருக்கும். 

இதற்காக அனைத்து தரப்பினரின் ஆதரவையும் கோரி நிற்கிறேன்!''

Statement on the work of the Seventh National Conference of the PFLP

Statement on the work of the Seventh National Conference of the PFLP
Dec18 2013

The Popular Front for the Liberation of Palestine issued the following statement regarding the Seventh National Conference of the Front, recently convened, as an important station on the road to return and the ongoing revolution until the liberation of the entire Palestinian national soil.

The National Conference was held in three sessions in the homeland and in diaspora to carry out a comprehensive review and evaluation of the Front’s methods, work, overall policies and plans, and the formulation of a political vision and organizational methods for the new phase of struggle. The Conference aimed to form the base for developing the Front’s positions and policies, building the Front’s effectiveness, role, and presence in the struggle to achieving our goals of national and social liberation.

The Front began with a moment of silence in honour of the martyrs of our people and our nation who sacrificed their lives for Palestine and its freedom, and in respect of the prisoners, detainees and the freedom fighters who continue to march on a difficult path to obtain our inalienable, legitimate, and historical national
rights of our Arab Palestinian people.

After the adoption of the agenda, the Conference was presented with a comprehensive statement and letter from imprisoned General Secretary Ahmad Sa’adat, addressing political issues, organizational matters, and theoretical issues, as well as addressing the role of the Seventh National Conference in the future
direction of the Front.

The conference discussed draft reports submitted by the Central Committee, as well as recommendations submitted by the conferences of the Front’s branches, and ended with the election of the members of the General Central Committee and the Central Supervisory Board. The conference’s output reflected
democratic principles on the workings of the internal life of the Front, as well as emphasizing the importance of wider participation in formulating the policies, programs, plans, and basic direction of the Front. The Conference emphasized the importance of strengthening the unity of the organization through the
deepening of democratic systems and structures at all levels.

The Seventh National Conference came at a time of serious political concern and complexity, when continuing U.S. imperialist and Zionist schemes aim at the liquidation of the Palestinian national cause by exploiting the conditions within Arab countries and their internal political, economic and social programs to
exercise additional pressure on the Palestinian Authority to conclude more agreements ignoring international law, UN resolutions, and the inalienable national rights of the Palestinian people.

The conference discussed the international environment around the Palestinian and Arab situation and its effects on our national struggle for liberation, and the struggle of the Arab people. The United States government is hostile to the aspirations and goals of our people for freedom, self-determination and return, a fact that is reflected every day on the ground and in international diplomatic forums, engaged in a security partnership with Zionist aggression. The Conference also noted the historical impact of international and regional events on the Arab scene.

The rise of the role of Russia, China, and regional powers has shifted on some level the equations of international conflict. The Conference discussed the Arab political, economic and security situation, in its international context, as well as the structural disorder of Arab regimes and the failure of Arab states to safeguard national sovereignty, political independence, or economic security.

The Front noted the large mobilizations witnessed in a number of Arab countries which aimed to confront injustice, poverty, and tyranny, and build modern democratic societies. It further noted the high level of imperialist interventions hostile to the aspirations of the Arab nation in an attempt to steal and co-opt the goals and objectives of Arab popular movements through external military interventions and political efforts to spur sectarian and ethnic conflict in order to control the destiny of the Arab peoples while protecting the Zionist entity.

The Conference also discussed at length the Palestinian reality and the numerous developments in the over a decade that has passed since the Sixth Conference in 2000, reviewing the most important events in the Palestinian scene. At the center of this review are the ongoing and disastrous effects of the turning point
in the Palestinian struggle in 1993, marked by the signing of the Oslo agreement. The Conference emphasized multiple issues, particularly the centrality of rejecting the negotiations, which do not serve the Palestinian people’s interests, and the need to fully reject the entire process of negotiations and “solutions” that have failed for over twenty years.

The importance of rehabilitating the Palestinian national liberation movement and building a new Palestinian strategy based on achieving the full rights of our people was viewed as critical by the Conference. In particular, this will mean drawing lessons from this last stage and entirely ending the absurd negotiations for
which our people have paid dearly.

Further, the Conference discussed the Front’s organizational report, looking at the objective and subjective factors that have affected the structure of the Popular Front. This included engaging in a criticism of the organizational state of the PFLP, and learning lessons from past experience in order to tighten and develop
the Front’s organizational structure and theoretical and political vision as a way out of crisis for the Front.

The Conference also discussed amendments to the rules of procedure and agreed upon a number of amendments to the Front’s internal structural documents.

The Conference addressed the political program, emphasizing the continuation of the struggle of our people to achieve their strategic objective, and that the goal of the struggle of the Popular Front for the Liberation of Palestine is to liberate every inch of Palestinian land from colonial occupation and establish a
democratic state on the entire Palestinian national soil.

The Conference confirmed political tasks in the revolutionary struggle, including the following: the utmost importance to rebuild the institutions of the PLO on new democratic and inclusive foundations, rehabilitating the PLO’s original program and charter working to develop and strengthen the unity of the Palestinian people as the sharpest weapon of the national liberation movement to achieve its goals and break the cycle of division armed struggle is fundamental to the confrontation of the occupation, as imposed by the nature of the occupation and its violence, and is central and a primary component of overall resistance against occupation.
resistance to all plans and projects of political liquidationism proposed by imperialism and Zionism to bury the Palestinian cause the struggle for the right of return of Palestinian refugees to their lands and homes from which they were expelled in 1948 must be at the center of work, rejecting all plans and projects aimed to liquidate this right the issue of prisoners and the necessity to free them from Israeli jails is a central issue that must be taken up by all political means, through international bodies, and through the national struggle by all means the central importance of the struggle for identity and liberation of the Palestinian people in 1948 occupied areas and their resistance to all attempts to displace them and Judaize the Palestinian cities and villages the need for unwavering struggle against all forms of political discourse that attempt to legitimize the “Jewish nature” of the racist state, to expose the objectives of these attempts and their effects on the future of the national struggle and the Palestinian people emphasize the importance of the role of the steadfastness of the Palestinian people in all locations and in exile, including exposure to difficult and complex conditions.
Our people in diaspora have played a key role in the march of the contemporary Palestinian revolution and it is critical to focus on the issues of our people in exile and diaspora.

The Conference stressed the need to continue efforts to develop the democratic trend in the broad Palestinian arena. At the conclusion of the Conference, the delegates elected the General Central Committee and Central Supervisory Board in an atmosphere of democracy and transparency, with a significant number of new members elected to the leading bodies.

The Conference also expressed its constructive criticisms in a spirit of camaraderie and national responsibility, and sent warm greetings to the General Secretary Ahmad Sa’adat and all prisoners in Israeli jails, as well as paying tribute to the comrades who retired from their leadership positions to support the
advancement of young leaders and the renewal of the Front. The Conference also expressed its vow to the martyrs and the prisoners to continue their struggle and march on the same long road to liberation, saluting the Front’s founder, Dr. George Habash, the martyred General Secretary Abu Ali Mustafa, the martyr
leader Abu Maher al-Yamani and tall of the martyrs of the Front and the Palestinian revolution.

The Conference saluted the Palestinian people, struggling everywhere, and all factions and forces of the Palestinian revolution, the Arab liberation movement, and popular forces of the Arab homeland; and greeted all of the forces of progress, freedom and socialism around the world who oppose and confront
injustice, oppression and imperialism, the enemy of the people and the enemy of humanity. Glory to the martyrs and victory to our great people.

Popular Front for the Liberation of Palestine
General Central Committee

57 ஆண்டுகள் தீராத மொழிப்பிரச்சனை!

1956-2013

வடக்கில் தமிழ் மொழியை புறக்கணிக்கும் பொலிஸார்; இன்னும் தனிச் சிங்களத்தில் கடிதங்கள், முறைப்பாடுகள்.

"வடக்கில் பொலிஸார் தொடர்ந்தும் தமிழ் மொழியைப் புறக்கணிக்கும் நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்டு வருகின்றனர். சில பொலிஸ் நிலையங்களில் இன்னும் தமிழில் முறைப்பாடு செய்ய முடியாத நிலை காணப்படுகிறது. பொலிஸாரினால் அனுப்பப்படும் கடிதங்கள் கூடத் தனிச் சிங்களத்திலேயே உள்ளன.

இவ்வாறு யாழ்.மாவட்டத்தில் உள்ள பிரதேச செயலர்கள் நேற்று பகிரங்கமாகச்  சுட்டிக்காட்டினர்.

யாழ்.மாவட்ட செயலகத்தில் நேற்று இடம்பெற்ற சிவில் பாதுகாப்புக் குழுக் கூட்டத்தின் போதே இந்த விடயம் சுட்டிக் காட்டப்பட்டது. இதனால் பொலிஸ் அதிகாரிகளுக்கும் பிரதேச செயலர்களுக்கும் இடையே கடும் வாய்த்தர்க்கம் ஏற்பட்டது.

யாழ். மாவட்டத்தில் உள்ள மக்களின் பிரச்சினைகள் குறித்து ஆராயும் சிவில் பாதுகாப்புக் குழுக்கூட்டம் நேற்று மாவட்ட செயலகத்தில் நடைபெற்றது. 

இதில் அமைச்சர் டக்ளஸ் தேவானந்தா, யாழ்.மாவட்ட அரச அதிபர் சுந்தரம் அருமைநாயகம், மேலதிக அரச அதிபர் திருமதி ரூபினி வரதலிங்கம், யாழ்.மாவட்டப் பிரதிப் பொலிஸ்மா அதிபர் றொஹான் டயஸ், உதவிப் பொலிஸ் அத்தியட்சகர்கள், பொலிஸ் நிலையங்களின் பொறுப்பதிகாரிகள், பிரதேச செயலர்கள் எனப் பலர் கலந்து கொண்டனர்.

இதன்போது வடக்கில் உள்ள சகல பொலிஸ் நிலையங்களிலும் நூறு வீதம் தமிழில் முறைப்பாடு செய்யப்படுகிறது என்று பொலிஸார் தெரிவித்தனர்.

இதன்போது பிரதேச செயலர்கள் பொலிஸாரின் கூற்றை முற்றாக மறுத்ததுடன் தமிழில் முறைப்பாடு பதிவு செய்யப்படுவதில்லை என்பதற்கான ஆதாரங்களையும் அங்கு அம்பலப்படுத்தினர்.

பிரச்சினைகள் குறித்து தெரிவிக்க பொலிஸ் நிலையங்களுடன் தொலைபேசியில் தொடர்பு கொண்டால் அங்கு தமிழில் பேசுவதற்கு எவரும் இருக்கமாட்டார்கள் பின்னர் தொடர்பு கொள்ளுமாறு பொலிஸாரால் கூறப்படுகிறது. இங்கு அநேகமான பொலிஸ் நிலையங்களில் இந்தப் பிரச்சினை தொடர்கிறது.

சாவகச்சேரி பொலிஸ் நிலையம் நுணாவிலில் அமைந்துள்ளது. பொலிஸ் நிலையத்திலிருந்து சுமார் ஒரு கிலோ மீற்றர் தூரத்தில் இருக்கும் வீடு ஒன்றில் கடந்த நவம்பர் மாதம் 22 ஆம் திகதி இரவு 9.30 மணியளவில் திருட்டுச் சம்பவம் இடம்பெற்றது. 

அது தொடர்பில் சாவகச்சேரி பொலிஸாருக்கு உடனடியாகத் தொடர்பு கொண்டு தகவல் தெரிவிக்கப்பட்டது. ஆனால் பொலிஸார் அன்று வரவேயில்லை. மறுநாள் காலை 8.30 மணியளவிலேயே சம்பவ இடத்துக்குச் பொலிஸார் சென்றுள்ளனர் என்று கூட்டத்தில் பிரதேச செயலர்களால் சுட்டிக்காட்ட்பபட்டது.

இது தவிர பொலிஸாரினால் அனுபபி வைக்கப்படும் கடிதங்கள் கூடத் தனிச் சிங்களத்திலேயே அனுப்பப்படுகின்றன. வவுனியா பொலிஸாரால் அண்மையில் அவ்வாறு தனிச் சிங்கள மொழியில் கடிதம் அனுப்பப்பட்ட விடயமும் அங்கு எடுத்துக் காட்டப்பட்டது.

இதன் பின்னர் கருத்துத் தெரிவித்த பொலிஸ் அதிகாரிகள், தவறுதலாகச் சில சம்பவங்கள் அவ்வாறு இடம்பெறுகின்றன. அதனைத் திருத்துகிறோம். வவுனியா சம்பவம் தொடர்பில் வவுனியா பிரதிப் பொலிஸ்மா அதிபருக்குத் தெரியப்படுத்துகிறோம் - என்று கூறினர்.

அமைச்சர் டக்ளஸ் தேவானந்தா பொலிஸாரின் செயற்பாட்டை நியாயப்படுத்தும் வகையில், முறைப்பாடுகள் எங்கும் இருக்கத்தான் செய்யும் அதனைத் தீர்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என்று கூறினார்.

நன்றி: யாழ் உதயன் 27/12/2013

==============================

விவசாய திணைக்களத்தின் நீர்ப்பாசன ஆய்வுகூட உதவியாளர் பதவி நேர்முகத்தேர்வுக்கு அழைக்கப்பட்டவர்களுக்கு 

தனிச்சிங்கள மொழியிலேயே கடிதங்கள்

தனிச்சிங்கள மொழி கடிதங்களுக்கு மனித உரிமைகள் ஆணைக்குழுவால் தீர்வு

விவசாய திணைக்களத்தின் நீர்ப்பாசன ஆய்வுகூட உதவியாளர் பதவிக்கு நேர்முகத்தேர்வுக்கு அழைக்கப்பட்டவர்களுக்கு தனிச்சிங்கள மொழியிலேயே கடிதங்கள் அனுப்பி வைக்கப்பட்டிருந்த நிலையில், குறித்த நேர்முகத் தேர்வை இடைநிறுத்தி வைக்குமாறு இலங்கை மனித உரிமைகள் ஆணைக்குழு அறிவித்துள்ளது.

தனிச்சிங்களத்தில் அனுப்பி வைக்கப்பட்டமை தொடர்பில் மனித உரிமைகள் ஆணைக்குழுவில் முறைப்பாடு செய்யப்பட்ட நிலையிலேயே குறித்த இடைநிறுத்தம் அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது.

இதன்படி குறித்த நேர்முகத் தெரிவுக்கான விண்ணப்பதாரிகளுக்கான கடிதங்களை தமிழ் மொழியில் அனுப்பி வைக்குமாறும் மனித உரிமைகள் ஆணைக்குழு வலியுறுத்தியுள்ளது.

மேலும், அரச நிறுவனம் ஒன்றில் மும்மொழி கொள்கையை நடைமுறைப்படுத்தப்படாமைக்கான காரணம் தொடர்பில் விசாரணை நடத்துமாறும் மனித உரிமைகள் ஆணைக்குழுவால் உத்தரவிட்டிருப்பதாக தெரிவிக்கப்படுகிறது.

இதேவேளை, எதிர்வரும் காலத்தில் இவ்வாறான சிக்கல் ஏற்படாத வண்ணம் மீண்டும் இதற்கான நேர்முகத் தேர்வை நடத்துவதற்கான ஒழுங்கு செய்யப்படும் என நீர்பாசன திணைக்களத்தின் பணிப்பாளர் பத்ரா கமலதாசன தெரிவித்தார்

மன்னாரில் இராணுவம் மரக்கறி வியாபாரம்!

மன்னாரில் இராணுவத்தினர் மரக்கறி வியாபாரம்! 

அதிர்ச்சியில் வியாபாரிகள்!

[ வியாழக்கிழமை, 26 டிசெம்பர் 2013, 10:23.07 AM GMT ]

மன்னார் நுழைவாயிலில் படையினர் கடந்த சனிக்கிழமை மரக்கறி வியாபார நிலையம் ஒன்றை திறந்து வியாபாரம் செய்து வருவதால் தாம் பெரும் பாதிப்புக்கு உள்ளாகியுள்ளதாக அப்பகுதி வியாபாரிகள் கவலை வெளியிட்டுள்ளனர்.

மன்னாரிலுள்ள வர்த்தகர்கள் தம்புள்ள உள்ளிட்ட இடங்களில் மரக்கறிகளை கொள்வனவு செய்தே மன்னாரில் விற்பனை செய்து வருகின்றனர்.

குறிப்பாக இட வாடகை, வரி, செலவுகள் என்பவற்றை கருத்தில் கொண்டே விலைகளை தீர்மானித்து விற்பனை செய்து வருகின்றனர்.

ஆனால் படையினர் திறந்துள்ள மரக்கறி நிலையத்தில் மிகவும் மலிவான விலையில் மரக்கறிகள் விற்பனை செய்யப்படுவதால் தமது வியாபார நடவடிக்கைகள் பாதிக்கப்படுவதுடன் தமது வாழ்வாதாரமும் பாதிக்கப்படுவதாக வியாபாரிகள் குற்றஞ்சாட்டியுள்ளனர்.

பர்மாவிலும் எகிப்திலும் நாட்டின் ஒட்டுமொத்தப் பொருளாதாரத்தின் -மொத்தத் தேசிய உற்பத்தியின் GDP-பெரும் பகுதியை தன் கட்டுப்பாட்டில் கொண்டுவந்து விட்ட இராணுவ வர்க்கம் எவ்வாறு அரசதிகாரத்தைக் கைப்பற்றி பாசிச ஆட்சிமுறையைக் கட்டவிழ்த்து வருகின்றதோ, அவற்றை அந்நிய நிதிமூலதன நலன் எவ்வாறு பாதுகாத்து பயன் அடைந்து வருகின்றதோ அதுவே சிங்களத்தின் கதையுமாகும்!

அடுத்த ஈழத் தலைமுறையை கருவறுக்கும் இனப்படுகொலைச் சிங்களம்!

Family Planning In Kilinochchi Under Scrutiny
By Megara Tegal

A controversial report titled ‘Coercive Population Control in Kilinochchi’ by an anonymous group known as The Social Architects (TSA) has incited public uproar not only in Sri Lanka but in the international arena as well. Last week, the President of Pasumai Tayagam and former Health Minister of India, Dr. Anbumani
Ramadoss, termed the incident ‘genocide’ and urged the UN to carry out an investigation, while speaking at the UN 68th Annual General Meeting in New York.

The Sunday Leader travelled to Kilinochchi to investigate the claims that women in three villages in Kilinochchi viz Veravil, Valaipaddu and Keranchi, were gathered at clinics and schools, where a Progesterone-only-subdermal implant (POSDI) was inserted into their upper-arms.

The TSA reportAccording to the report many of the women claim to have been taken to these clinics under false claims that the clinics were to conduct nutrition check-ups for their children. Once they arrived at the clinic they were informed about the contraception and told that they needed it as it is in their medical interest to not have more children. The women felt coerced into it as they did not have time to think it through or consult their husbands.

When the women expressed that they did not want the contraception, the medical staff, comprising doctors and midwives, had responded menacingly that their husbands would have to undergo the procedure instead. The women then felt compelled to give in.

The TSA report quotes a few of the women, one of whom is a 36 year old mother: “my youngest child is eight months old and my older child is three years old. The health volunteers asked me to come with the clinic card to weigh my children. They also said specialists are coming from the Kilinochchi district hospital.
I was excited to see big doctors who are knowledgeable. I went to the hospital and they weighed my children, but then they made us wait. When my turn came they spoke to me about the pros of not having any more children and told me that I am better off with only two children. I was of two minds and they sent me to the doctor.

The doctor spoke to me nicely and told me that rich and educated people in Sri Lanka and America use this method. This way my two children will be better off. How can I argue with such educated people? I hesitantly went ahead. But a few days later, I developed this pain and I went to the hospital. They treated me but I wanted to see the doctor who did this to me, but he wasn’t there, and the other doctor told me that he doesn’t know anything about this. The other doctor told me that I will be okay, but now I am not okay. How can these educated people do this to us? I wish they gave me time to think about this. They forced us to

make a decision on the spot. I couldn’t speak to my husband or anyone that I knew.  These doctors are not nice people. They cheated me”.
The report further stated that some women said they informed their husbands about it once they returned home; and their husbands reacted furiously, accusing their women of infidelity. Others complained about feeling ill during the days following the insertion of the POSDI.

What is POSDI

POSDI is a relatively new form of reversible contraception. The implant is a small rod that is inserted under the skin of the upper-arm of the woman, and it prevents ovulation for 3 to 5 years. The particular POSDI given to the women in Kilinochchi is expected to function up to 5 years, according to the medical staff that
administered the contraception.

The WHO states: “Subdermal implantable contraceptives are highly effective, easy to use and carry a low risk of side-effects. These features make them a good option for women in under-resourced settings. However, data are lacking on the performance of contraceptive implants compared with other contraceptive
methods”.

POSDI is also said to be an extremely costly form on contraception as well. The medical staff in Kilinochchi estimated that it would cost roughly Rs 5,000 to Rs 8,000, making it inaccessible to those who live in the fishing villages of Kilinochchi as they are low income earners.

The side-effects of using POSDI include hypertension, weight gain, irregular periods, and hormonal imbalance, which the TSA report charges were not explained to the women by the medical professionals in Kilinochchi. It goes on to say that after-insertion care information provided by the doctors and nurses was false and misleading.

Side-effects rare but low chance of removal Sources close to the medical staff that conducted the contraception insertion, told The Sunday Leader side-effects are rare, but they include spotting. “Spotting is when a few spots of blood appear when it isn’t expected in the cycle. Most women find this irritating as in our community women usually cannot enter temples during their period and right after their period they need to have a (ritualistic) bath. So the women find this troublesome.”

However, when asked about the high cost of POSDI and whether the removal of the rod will be carried out, the source responded that removal is not something they take lightly because of the high cost and unavailability of the contraception. “It’s the best form of contraception for the women who want contraception here in Kilinochchi. We’ve come across many husbands who find all sort of problems with the more common forms of contraception – from the condom to the loop- and the women don’t take the pill regularly.

In fact if they forget to take the pill on one day, the next day they take two pills. This method of contraception will function naturally for five years. It is also very expensive so and the government will not be purchasing anymore POSDIs in future. Once it’s been inserted it cannot be used again and must be discarded,” he added suggesting it would be wasteful to extract the rod.

Medical staff speak

The Sunday Leader spoke to women in Veravil in groups, outside their houses and at small clinics located in the village. Within these groups of women some admitted to having heard about the contraception that was carried out, a few women oddly said they did not know about it. One of the women who admitted to
having heard about it said that she too had been called to the clinic for a nutrition check-up for her child.
“My child was weighed and they told me how to feed him properly, but I wasn’t asked to take any form of contraception,” she recalled. This corresponds with explanations given by medical staff sources who said that only women with two or more children, both of whom (as well as the mother) were undernourished,
were administered the POSDIs.

Menaka is a local from Veravil who has been volunteering at the Kilinochchi hospital. She told The Sunday Leader, that she identified large families who suffered from acute malnutrition.
“While visiting the women, I’ve noticed that they usually have one child on the hip, another at the breast and another crawling behind them. With so many young children to take care of, the mother becomes under-nourished, and then her children become under-nourished. It becomes difficult to feed the children on the
husband’s salary. The women themselves found it difficult and asked me to help them find a good form of contraception,” she said. “I then brought it to the attention of the Ministry of Health (MoH) in the area”.
She explained that people in rural villages do use protection such as the condom or the pill, since acquiring them requires travelling for four hours, on a bus on dirt roads.
“There were one or two women who grumbled after the insertion of the POSDI because their husbands were against it. But apart from those few cases, most of the women are fine,” Menaka said.
She went on to explain that women in the village are not new to using contraception. Many take the pill or use condoms. One of the women in the village who is a mother of four young children revealed, “On the day of the nutrition check up, I was told about the contraception but I didn’t want it and I told them that. I’ve

told my husband to use condoms and I felt there was no need for this new form of contraception. They didn’t press on it and let me go with no issues”.

Small families are better nourished

One of the key problems identified by the doctors in Kilinochchi is that the families are undernourished. Typically, these were families with four or five children who could not be fed regularly on their father’s income.

The mothers were also severely undernourished as well.

Without the use of contraception, or the use of pills which were not taken regularly, many of the women who got pregnant, who already had more children than they can could for, or who are in their 40s or older, would seek to have a septic abortion as they could not provide for another child. The septic method often

leads to infections and the mothers do not come to the hospital until they are in the terminal stage, and even the doctors are unable to save them.
In their research, which was carried out prior to the administration of the POSDI, the MoH determined that 30.7% of the Veravil population had unmet needs (in this case contraception). The population of Veravil is 1779, and the MoH identified 289 families that were eligible for contraception (malnourished children and

mothers, and more than three children in a family were some of the criteria). Out of the 289 families 89 were in need of contraception. Keranchi has a population of 1608, of which 257 families were found to be eligible for contraception. Out of the 257, eleven (4.2%) were identified as families in need of contraception.
According to the sources, these were the families that received the contraception from the MoH.
However, POSDI were not the only form of contraception that was distributed. Overall, 50 families were administered Jadelle (POSDI), two were opposed to the POSDI and were instead given the loop, and one Oral Contraceptive Pill.
Maternal mortality rate records of the Family Health Bureau show that in 2006 the percentage was at 102.8% in Kilinochchi, while it was 39.3% islandwide. In 2008, the maternal mortality rate in Kilinochchi dropped to 24.9%, and 33.5% islandwide. In 2009 and 2010, the maternal mortality rate in Kilinochchi was found to be 0%.

The doctors expressed that they hoped to maintain the 0% maternal mortality rate.
Sources close to the team that carried out the contraception clinics, stated that the head midwife who oversaw distribution of contraception has been a midwife in North since 1982, and has delivered children during the war, they also stated that the doctors were all Tamil and from the North, refuting claims that
programme was a deliberate attempt at population control in Kilinochchi.

The Sunday Leader emailed TSA to find out more details. The team refused to be interviewed over email, understandably stating, “I would like to help you, unfortunately I can’t reveal my sources but please go to these three areas and ask around. Everyone knows.
The nuns know it, the priest know it and you can contact them. I hope you understand our plight, as we have to be anonymous.”

TSA word against MoH

The Sunday Leader was informed by an activist based in Kilinochchi, that one of the women who voluntarily had the POSDI inserted into her arm, later complained of irregular periods, and feeling ill and uncomfortable. She was aware that the POSDI was a reversible form of contraception, and sought to have it removed

at the hospital.
The hospital staff had refused to extract the rod from her arm. She then went to a private hospital that quoted more that Rs 20,000 – a sum she could not afford – to have it removed.
When The Sunday Leader spoke to the military’s Civil Society Camp in Veravil, the officer said that while they make a record of all that occurs in the village, there were unable to make a report on the contraception controversy as they were busy attending to matters regarding the elections.
However, during the investigation conducted by The Sunday Leader on the 22 and 23 of September, none of the women who were interviewed complained about the contraception that was distributed during the nutritional programme (an annual programme that is held in July in Kilinochchi for those who cannot afford
medical care).

From cries of coerced population control to genocide, the incident has now reached the international community. If, as the Regional District Health Services of Kilinochchi states, the incident has been blown out of proportion then a timely explanation is required from the government.

http://www.thesundayleader.lk/2013/09/29/family-planning-in-kilinochchi-under-scrutiny/