சிவகாசி முதலிப்பட்டி கிராமத்தில் ஐம்பதுக்கு மேற்பட்ட உழைக்கும் மக்கள் இலாப வெறிக்குப் பலி!

 சிவகாசி அருகேயுள்ள முதலிப்பட்டி என்ற கிராமம், போக்குவரத்து உள்ளிட்ட எந்த அடிப்படை வசதியும் இல்லாத சாதாரண குக்கிராமம். இங்குதான் சுமார் 10 ஏக்கர் பரப்பளவிலான திறந்தவெளியில், அடுத்தடுத்து அமைந்துள்ள சின்னஞ்சிறிய 40 அறைகளுடன் செயல்பட்டு வந்தது ஓம்சக்தி பயர் ஒர்க்ஸ் தொழிற்சாலை.

சிவகாசி பட்டாசு ஆலையில் வெடி விபத்து : 56 பேர் உயிரிழப்பு

புதிய தலைமுறை தொலைக்காட்சி பதிவு செய்த நாள் - September 5, 2012  2:36 pm

சிவகாசி… பட்டாசுத் தொழிலுக்கு உலக அளவில் புகழ்பெற்ற நகரம் இது.

இதன் காரணமாகவே, குட்டி ஜப்பான் என்றும் வர்ணிக்கப்படுகிறது. இத்தனை பெருமைகள் கொண்ட சிவகாசி பட்டாசுத் தொழிற்சாலைகளில் அடிக்கடி ஏற்படும் தீ மற்றும் வெடி விபத்துக்கள் காரணமாக பெருமளவிலான உயிரிழப்புகளும் ஏற்படுகின்றன.

இது வாடிக்கையான ஒன்றுதான் என்றாலும், முதலிப்பட்டி என்ற இடத்தில் உள்ள ஓம் சக்தி பயர் ஒர்க்ஸ் தொழிற்சாலையில் இன்று நண்பகலில் ஏற்பட்ட பயங்கர வெடி விபத்து, 50க்கும் மேற்பட்ட உயிர்களை பலி கொண்டுள்ளது.

இந்த விபத்தில், பட்டாசுகள் அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்த குடோன் வெடித்துச் சிதறியதில், ஒட்டுமொத்த தொழிற்சாலையும் இடிந்து தரை மட்டமானது. இதில், தொழிலாளர்கள் அனைவரும் பல அடி தூரத்துக்கு தூக்கி எறியப்பட்டு, உடல் சிதறி உயிரிழந்தனர். தகவலறிந்து அவர்களை காப்பாற்றச் சென்றவர்களும், வேடிக்கைப் பார்த்தவர்களில் பலரும் தீ யில் சிக்கி பரிதாபமாக உயிரிழந்தனர்.

பட்டாசு குடோன் வெடித்துச் சிதறிய சத்தம் ஒரு கிலோ மீட்டர் தொலைவை தாண்டி, எதிரொலித்தது. பல கிலோ தொலைவுக்கு புகை மண்டலம் தெரிந்ததால், விபத்து நிகழ்ந்த இடத்தில் ஏராளமான பொதுமக்கள் கூடினர். அப்போது, மீண்டும் பட்டாசுகள் வெடித்துச் சிதறியல் 50க்கும் மேற்பட்டோர் படுகாயம் அடைந்தனர். மருத்துவ மனையில் அனுமதிக்கப்பட்ட அவர்களுக்கு தீவிர சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டு வருகிறது.

பட்டாசுத் தொழில் மூலம் கோடிக் கணக்கில் பணம் கொழிக்கும் சிவகாசி நகரில் தீக்காயத்துக்கு சிகிச்சை அளிப்பதற்கு என சிறப்பு மருத்துவமனைகள் இல்லை. இந்த நகரை உள்ளிடக்கிய விருதுநகர் மாவட்ட அரசு மருத்துவமனையிலும் தீக்காய சிகிச்சைக்கு என சிறப்பு வார்டுகள் இல்லை. இதன் காரணமாக. இந்த விபத்தில் சிக்கிய அனைவரும் 70 கிலோ மீட்டர் தொலைவில் மதுரை ராஜாஜி அரசு மருத்துவமனைக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டனர். இதன் காரணமாகவே உயிரிழப்புகள் அதிகரித்ததாக குற்றச்சாட்டுக்கள் எழுந்துள்ளன.

விபத்து நடந்தது எப்படி?

சிவகாசி அருகேயுள்ள முதலிப்பட்டி என்ற கிராமம், போக்குவரத்து உள்ளிட்ட எந்த  அடிப்படை வசதியும் இல்லாத சாதாரண குக்கிராமம். இங்குதான் சுமார் 10 ஏக்கர் பரப்பளவிலான திறந்தவெளியில், அடுத்தடுத்து அமைந்துள்ள சின்னஞ்சிறிய 40 அறைகளுடன் செயல்பட்டு வந்தது ஓம்சக்தி பயர் ஒர்க்ஸ் தொழிற்சாலை.

ஒரு அறையில், வெடிமருந்தை பட்டாசுக்குள் வைத்து அழுத்தும்போது, திடீரென தீ விபத்து ஏற்பட்டுள்ளது. இதில், ஏராளமானோர் சிக்கிய நிலையில், பக்கத்து அறையில் இருந்தவர்கள், அவர்களை மீட்கும் ஈடுபட்டனர். ஆனால், அடுத்தடுத்த அறைகளுக்கும்  தீ பரவி விட்டதால், அனைவரும் நெருப்பு வளையத்துக்குள் சிக்கிக் கொண்டனர். சிறிது நேரத்தில், தொழிற்சாலையே வெடித்துச் சிதற, பெரும்பாலான தொழிலாளர்கள் திறந்தவெளி மைதானத்தில் பிணமாக சிதறினர்.

 மிகப் பெரிய உயிர்ச்சேதத்தை ஏற்படுத்திய இந்த பட்டாசு ஆலையில், கடந்தவாரம்தான் வெடிபொருள் கட்டுப்பாட்டு பிரிவு அதிகாரிகள் ஆய்வு நடத்தி உள்ளனர். அப்போது ஆலையின் உரிமத்தை ரத்து செய்ய அதிகாரிகள் முடிவெடுத்துள்ளனர். ஆனால், இந்த ஆலையை குத்தகைக்கு எடுத்தவர், உரிமத்துக்கான கால அவகாசத்தை நீட்டித்துள்ளார். அந்த உரிமத்திற்கான காலம் இன்றுடன்  முடியவிருந்த காரணத்தால், அவசர, அவசரமாக பட்டாசு தயாரிப்புப் பணிகள் நடைபெற்றுள்ளன. இதுவும் விபத்துக்கு முக்கிய காரணம் என்று கூறப்படுகிறது.

இந்த கோரவிபத்து குறித்து தகவல் அறிந்ததும் விருதுநகர், சாத்தூர், ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர் உள்ளிட்ட பல்வேறு இடங்களில் இருந்தும்  தீயணைப்பு வாகனங்கள் விரைந்தன. எனினும், பட்டாசுகள் தொடர்ந்து வெடித்துக் கொண்டே இருந்ததால், தீயணைப்பு வீரர்கள் சம்பவ இடத்தை நெருங்க முடியவில்லை.  பல மணி நேரப் போராட்டத்துக்கு பின்னரே, பிணமாக கிடந்தவர்களையும், காயமடைந்தவர்களையும்  மீட்டு மருத்துவமனைக்கு அனுப்பி வைத்தனர்.

இந்தியாவில் உற்பத்தி செய்யப்படும்  பட்டாசுகளில் 90 சதவீதம் சிவகாசியில்தான் தயாரிக்கப்படுகிறது. இந்த பெருமைகள் எல்லாம் ஒருபுறம் இருந்தாலும், பட்டாசு தொழிற்சாலை உரிமையாளர்களின் அலட்சியத்தால், ஆண்டுதோறும் உயிரிழக்கும் தொழிலாளர்கள் பற்றிய புள்ளி விவரம், அதிர்ச்சியை இன்னும் அதிகரிப்பதாகவே இருக்கிறது.

வெடி விபத்து நிகழ்ந்த அந்த நிமிடங்கள்….

முதலிப்பட்டியிலுள்ள ஓம்சக்தி பட்டாசு தொழிற்சாலையில் சரியாக காலை 11.30 மணியளவில் ஏறத்தாழ 250 பேர் தொழிலாளர்கள் பட்டாசு தயாரிப்பில் ஈடுபட்டிருந்தனர்.

42 அறைகளை கொண்ட ஆலையின், ஒரு அறையில் வெடிகளை தனித் தனியாக தயாரித்த தொழிலாளர்கள், வெடி மருந்துகளை நிரப்பிக் கொண்டிருந்தனர். குறிப்பாக வெடிகளில் வெடி உப்பு, பொட்டாசியம் நைட்ரேட், சல்ஃபர், அம்மோனியம் பவுடர் மற்றும் கரித்துகளை தொழிலாளர்கள் நிரப்பிக் கொண்டிருந்தனர்.

அப்போது மருந்தை அழுத்தும் பணி நடைபெற்றது. ஒரு கட்டத்தில் அதிக அழுத்தம் காரணமாக வெடி விபத்து நிகழ்ந்தது. இதனால் அந்த அறை முழுவதும் வெடித்துச் சிதறியது. இதில் அங்கு பணியாற்றிய ஊழியர்கள் பலியாகினர்.

இதைத் தொடர்ந்து பட்டாசு ஆலையிலுள்ள மேலும் பல அறைகளுக்கும் தீ பரவி வெடி விபத்து ஏற்பட்டது.

மொத்தம் 4 வரிசைகளாக அறைகள் இருந்தன. ஒவ்வொரு அறைக்கு இடையேயும் 60 அடி இடைவெளி இருந்தது. விபத்தில் ஏராளமான அறைகள் வெடித்துச் சிதறின. மேலும் புகை மண்டலும் பல அடி உயரத்துக்கு எழும்பியது.

வெடி விபத்துச் சத்தம் முதலிப்பட்டியை தாண்டி பல பகுதிகளுக்கும் கேட்டதாக பொதுமக்கள் தெரிவித்தனர்

முதலமைச்சர் இரங்கல்

சிவகாசி பட்டாசுத் தொழிற்சாலை விபத்தில் பலியானவர்களுக்கு  முதலமைச்சர் ஜெயலலிதா இரங்கல் தெரிவித்துள்ளார்..

விபத்து குறித்து தனக்கு தகவல் கிடைத்ததும், அமைச்சர்கள் ஓ.பன்னீர்செல்வம், நத்தம் விஸ்வநாதன், முனுசாமி, வைத்திலிங்கம், ராஜேந்திர பாலாஜி, செல்லப்பாண்டியன் ஆகியோரை உடனடியாக சம்பவ இடத்திற்கு சென்று, உயிரிழந்தவர்களின் குடும்பத்தினர் மற்றும் காயமடைந்தவர்களை நேரில் சந்தித்து ஆறுதல் கூறும்படி அனுப்பி வைத்ததாக  முதலமைச்சர் ஜெயலலிதா தெரிவித்துள்ளார்.

பட்டாசு தொழிற்சாலை விபத்தில் காயடைந்த  78 பேருக்கும் உரிய  சிகிச்சை அளிக்க உத்தரவிட்டுள்ளதாக அவர்  தெரிவித்துள்ளார். மேலும், விபத்தில் உயிரிழந்தவர்களின் குடும்பத்தினருக்கு  தலா இரண்டு லட்சம் ரூபாயும், காயமடைந்தவர்களுக்கு தலா 25 ஆயிரம் ரூபாயும், சாதாரண காயமடைந்தவர்களுக்கு தலா 10 ஆயிரம் ரூபாயும் வழங்க உத்தரவிட்டிருப்பதாக முதலமைச்சர் ஜெயலலிதா  வெளியிட்டுள்ள அறிக்கையில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது.

The Hindu : Sivakasi mortuary bursts at the seams

>> The Hindu : States / Tamil Nadu : Sivakasi mortuary bursts at the seams

Forty violations

The officials had detected 40 violations, including overstocking of explosives, both raw material and finished goods, and employment of workers in excess of the permitted strength.

As different kinds of explosives with diverse chemical properties were being used, the exact cause or point of the explosion could not be ascertained immediately.

“Further enquiry with the workers is required to come to a conclusion,” the official said.

Washington Post: India’s ‘silent’ prime minister becomes a tragic figure

India’s ‘silent’ prime minister becomes a tragic figure
By Simon Denyer, Published: September 4

NEW DELHI — India’s Prime Minister Manmohan Singh helped set his country on the path to modernity, prosperity and power, but critics say the shy, soft-spoken 79-year-old is in danger of going down in history as a failure.

The architect of India’s economic reforms, Singh was a major force behind his country’s rapprochement with the United States and is a respected figure on the world stage. President Obama’s aides used to boast of his tremendous rapport and friendship with Singh.

But the image of the scrupulously honorable, humble and intellectual technocrat has slowly given way to a completely different one: a dithering, ineffectual bureaucrat presiding over a deeply corrupt government.

Every day for the past two weeks, India’s Parliament has been adjourned as the opposition bays for Singh’s resignation over allegations of waste and corruption in the allocation of coal-mining concessions.

The story of Singh’s dramatic fall from grace in his second term in office and the slow but steady tarnishing of his reputation has played out in parallel with his country’s decline on his watch. As India’s economy has slowed and as its reputation for rampant corruption has reasserted itself, the idea that the country was on an inexorable road to becoming a global power has increasingly come into question.

“More and more, he has become a tragic figure in our history,” said political historian Ramachandra Guha, describing a man fatally handicapped by his “timidity, complacency and intellectual dishonesty.”

The irony is that Singh’s greatest selling points — his incorruptibility and economic experience — are the mirror image of his government’s greatest failings.

Under Singh, economic reforms have stalled, growth has slowed sharply and the rupee has collapsed. But just as damaging to his reputation is the accusation that he looked the other way and remained silent as his cabinet colleagues filled their own pockets.

In the process, he transformed himself from an object of respect to one of ridicule and endured the worst period in his life, said Sanjaya Baru, Singh’s media adviser during his first term.

Attendees at meetings and conferences were jokingly urged to put their phones into “Manmohan Singh mode,” while one joke cited a dentist urging the seated prime minister, “At least in my clinic, please open your mouth.”

Singh finally did open his mouth last week, to rebut criticism from the government auditor that the national treasury had been cheated of billions of dollars after coal-mining concessions were granted to private companies for a pittance — including during a five-year period when Singh doubled as coal minister.

Singh denied that there was “any impropriety,” but he was drowned out by catcalls when he attempted to address Parliament on the issue. His brief statement to the media afterward appeared to do little to change the impression of a man whose aloofness from the rough-and-tumble of Indian politics has been transformed from an asset into a liability.

“It has been my general practice not to respond to motivated criticism directed personally at me,” he said. “My general attitude has been, ‘My silence is better than a thousand answers; it keeps intact the honor of innumerable questions.’ ”

Singh probably will survive calls for his resignation, but the scandal represents a new low in a reputation that has been sinking for more than a year.

‘I have to do my duty’

Singh was born in 1932 into a small-time trader’s family in a village in what is now Pakistan, walking miles to school every day and studying by the light of a kerosene lamp. The family moved to India shortly before partition of the subcontinent in 1947, and Singh pleaded with his father to be allowed to continue with his studies rather than join the dry-fruit trade.

A series of scholarships allowed Singh to continue those studies first at Cambridge and then at Oxford, where he completed a PhD. Marriage was arranged with Gursharan Kaur in 1958; they have three daughters.

A successful career in the bureaucracy followed, but it was in 1991 that Singh was thrust into the spotlight as finance minister amid a financial crisis.

With little choice, Singh introduced a series of policies that freed the Indian economy from suffocating state control and unleashed the dynamism of its private sector.

More than a decade later, in 2004, Singh again found himself on center stage, becoming in his own words an “accidental prime minister.”

The Congress party led by Italian-born Sonia Gandhi had surprised many people by winning national elections that year, but she sprang an even bigger surprise by renouncing the top job and handing it to Singh.

In him she saw not only the perfect figure­head for her government but also a man of unquestioning loyalty, party insiders say, someone she could both trust and control.

“I’m a small person put in this big chair,” Singh told broadcaster Charlie Rose in 2006. “I have to do my duty, whatever task is allotted of me.”

From the start, it was clear that Sonia Gandhi held the real reins of power. The Gandhi family has ruled India for most of its post-independence history and enjoys an almost cultlike status within the Congress party. Sonia’s word was destined to remain law.

But Singh made his mark during his first term in office, standing up to opposition from his coalition partners and from within his own party to push through a civil nuclear cooperation deal with the United States in 2008, a landmark agreement that ended India’s nuclear isolation after its weapons tests in 1974 and 1998.

It was a moment that almost brought his government down, an issue over which he offered to resign. While no electricity has yet flowed from that pact, it marked a major step forward in India’s relations with the United States.

The Congress-led coalition went on to win a second term in 2009, in what many people saw as a mandate for Singh.

The 2009 election “was a victory for him, but he did not step up to claim it — maybe because he is too academic, maybe because he is too old,” said Tushar Poddar, managing director at Goldman Sachs in Mumbai. “That lack of leadership, that lack of boldness, lack of will — that really shocked us. That really shocked foreign investors.”

‘He suffers from doubts’

In a series of largely off-the-record conversations, friends and colleagues painted a picture of a man who felt undermined by his own party and who sank into depression and self-pity.

His one attempt in 1999 to run for a parliamentary seat from a supposedly safe district in the capital, New Delhi, had ended in ignominious defeat. His failure to contest a parliamentary seat in 2009, making him the only Indian prime minister not to have done so, further undermined both his confidence, his friends and colleagues say, and his standing in the eyes of the party.

Congress, insiders say, never accepted that the 2009 election was a mandate for Singh and jealously resented the idea that he could be seen to be anywhere near as important as a Gandhi. Rahul, Sonia’s son, was being groomed to take over from Singh, and the prime minister needed to be cut down to size.

He soon was openly criticized by his own party over attempts to continue a peace process with Pakistan despite the 2008 attack on Mumbai by Pakistani militants.

Singh became even more quiet at his own cabinet meetings, to the point of not speaking up for the sort of economic changes many thought he ought to be championing.

“His gut instincts are very good, but sometimes he suffers from doubts about the political feasibility, about getting things done,” said Jagdish N. Bhagwati, a Columbia University professor who has been friends with Singh since their Cambridge days.

Singh will go down in history as India’s first Sikh prime minister and the country’s third-longest-serving premier, but also as someone who did not know when to retire, Guha said.

“He is obviously tired, listless, without energy,” he said. “At his time of life, it is not as though he is going to get a new burst of energy. Things are horribly out of control and can only get worse for him, for his party and for his government.”