''War heroes/ Mother Land'' Two Faces in Ceylon

A relative of a soldier killed in action contemplates as she scans the list of names of fallen war heroes, at last week’s ceremony at the Martyr’s Memorial at Sri Jayewardenepura. With some disabled security forces personnel contesting the forthcoming PC poll in the Western and Southern provinces, families and relatives came together to honour the memory of those brave men, who laid down their lives to defend their motherland. 

(Pic by Sujatha Jayaratna)

போராளிகளின் புகழுடல்கள் ஏன் புதைக்கப்பட வேண்டும்? மறைந்துள்ள உண்மைகள்

FEBRUARY 9, 2014 

வீரமரணமடையும் புலி வீரர்களது உடல்கள் இனிமேல் தகனம் செய்யப்பட மாட்டாது. அவைகள் புதைக்கப்பட வேண்டும் என நாம் முடிவெடுத்துள்ளோம். இம்முடிவானது போராளிகளுக்குள் மிகப் பெரும்பாலானோரின் விருப்பத்திற்கிணங்கவே எடுக்கப்பட்டுள்ளது.

மாவீரர்களை தகனம் செய்வதற்கென்று அமைக்கப்பட்ட மாவீரர் துயிலும் இல்லங்களில் இப்பொழுது மாவீரர்கள் புதைக்கப்பட்டு அங்கே நினைவுகற்கள் வைக்கப்பட்டுக் கொண்டிருக்கின்றன. இது என்றென்றும் தியாகத்தின் சின்னமாக எமது மண்ணில் நிலை பெறும். மாவீரர்களின் உடல்கள் புதைக்கப்பட வேண்டும் என நாம் ஏன் முடிவெடுத்தோம்? என்பதையும் அதற்குரிய காரணிகளையும் இங்கே பார்ப்போம்.

இதுவரை காலமும் வீரமரணமடைந்த எமது போராளிகளின் உடல்களை அவரவர் குடும்பங்கள் கைக்கொள்ளும் மத சம்பிரதாயங்களின் அடிப்படையில் உடல்கள் புதைக்கப்படுவதோ, தகனம் செய்யப்படுவதோ நடந்து வந்தது. ஆனால், இனிமேல் வீரமரணமடையும் அனைத்துப் புலிவீரர்களின் உடல்களையும் புதைப்பது என்ற முடிவுக்கு நாங்கள் வந்துள்ளோம். புதைக்கப்பட்ட இடத்தில் அவ்வப் போராளியின் பெயர் கூறும் கல்லறைகள் எழுப்பப்பட்டு அவை தேசிய நினைவுச் சின்னங்களாகப் பாதுகாக்கப்படும். இவைகள் காலங்காலமாக எமது போராட்ட வரலாற்றைச் சொல்லிக் கொண்டே இருக்கும்.

தாங்கள் வீரமரணமடைந்தால் தங்களுடைய உடல்களை மாவீரர் துயிலும் இல்லங்களில் புதைத்து அங்கே நினைவுக்கற்கள் நாட்டப்பட வேண்டும் என்பதே போராளிகளின் விருப்பமாகும். இந்த விருப்பம் மிக அண்மையில் ஏற்பட்ட தொன்றல்ல. இந்திய – புலிகள் போர்க் காலத்தில் வன்னிக் காட்டுக்குள்ளேயே போராளிகளின் இவ் விருப்பங்கள் வெளிப்படத் தொடங்கிவிட்டன. பிரதானமாகத் தலைவர் பிரபாகரன் அவர்கள் தங்கியிருந்த மணலாற்று காட்டுக்குள்ளேயே இவ் விருப்பங்கள் வெளிப்படுத்தப்பட்டதுடன் செயல்வடிவங்களும் கொடுக்கப்பட்டது.

இந்திய ஆக்கிரமிப்புப் படைகளுக்கு எதிராக கடும் சமர்கள் நடந்த இடம் மணலாறு என்பது தெரிந்ததே. இந்தியப் படைகளுடனான போரில் நாம் சந்தித்த வெற்றிக்கு அத்திவாரமாக இருந்தது மணலாற்றுக் காட்டில் நாம்கண்ட வெற்றிதான். இந்தச் சமர்களில் எமது போராளிகள் பெற்ற வெற்றிக்கு மணலாற்றுக்காடு உறுதுணையாக இருந்தது. இதனால் தங்களுடைய போராட்ட வாழ்வில் ஒன்றிக்கலந்து உறுதுணையாக இருந்த அந்த நிலத்திலேயே தங்களது உடல்களும் புதைக்கப்பட வேண்டும் எனப் போராளிகள் விரும்பினார்கள்.

மணலாற்றுக் காட்டுக்குள் தங்கியிருந்து போராடிய போராளிகள் பலர் தாங்கள் எங்கேசென்று போராடி வீரமரணமடைந்தாலும் தங்களது உடல்கள் மணலாற்றுக் காட்டுப்பகுதிக்குள்தான் புதைக்கப்படவேண்டும் என எழுத்து மூலம், வாய் மூலம் தலைவர் பிரபாகரனிடம் வேண்டுகோள் விடுத்திருந்தார்கள். அதன்படியே அவர்களது விருப்பங்களும் நிறைவேற்றப்பட்டு வந்தன.

இதன் காரணமாக இன்று மணலாற்றுக் காட்டுக்குள் பெரியதொரு மாவீரர் துயிலும் இல்லம் போராட்டக் கதைகளைக் கூறிக்கொண்டே இருக்கின்றது. இதேபோன்று மற்றைய மாவட்டங்களிலும் சிறிய சிறிய அளவுகளில் காடுகளுக்குள் போராளிகளின் கல்லறைகள் காணப்படுகின்றன. இவ்விதம் தங்களது உடல்கள் சொந்த மண்ணுடன் கலக்கப்பட வேண்டும் என்ற போரளிகளது மன விருப்பத்தையும் அதன் பின்னால் இருந்த ஆத்மதிருப்தியையும் பார்த்தோம். இனி போராளிகளது உடல்களை தகனம் செய்வதற்கும், புதைப்பதற்கும் இடையில் இருக்கும் மானிட உணர்வுகளையும், அதன் பிரதிபலிப்புக்களையும், மனோவியல் ரீதியாகவும், வரலாற்று ரீதியாகவும் பார்ப்போம். அப்போது பாரிய உண்மைகளை நாம் கண்டுகொள்ளலாம்.

மரபு வழியாக தமிழர்களிடம் இருந்துவரும் சம்பிரதாயங்களின்படி இறந்தவர்களை தகனம் செய்வதே வழமை என அறிந்து வைத்திருக்கின்றோம். இதற்கு விஞ்ஞான ரீதியாகவும், பொருளாதார ரீதியாகவும் சாதகமான வாதங்கள் வைக்கப்படுவது நாம் அறிந்ததுதான். ஆனால் அந்த வாதத்தை இம் மண்ணின் விடுதலைக்காகப் போராடி வீரமரணமடைந்த போராளிகள் விடயத்தில் ஒப்புநோக்க முடியாது. போராளிகள் தனிமனிதர்கள் அல்ல. அவர்கள் ஒரு இனத்தின் காவலர்கள். அந்த இனத்தின் வழிகாட்டிகள். ஒரு புதிய வரலாற்றைப் படைக்கும் சிருஸ்டிகர்த்தாக்கள். இவர்களது வீரச்சாவுகள் வெறும் மரணநிகழ்வுகள் அல்ல. இவர்களது நினைவுகள் வரலாற்றுச் சின்னமாக என்றென்றும் நிலைத்து நிற்கவேண்டும். இந்தத் தியாகச் சின்னங்கள் எமது மக்களின் மனதில் காலங்காலமாக விடுதலை உணர்வை ஊட்டிக்கொண்டே இருக்கும்.

அதாவது, போராளிகளின் கல்லறைகள் மக்களின் உள்ளத்தில் சுதந்திரச் சுடரை ஏற்ற உதவும் நெருப்புக் கிடங்குகளாகவே பயன்படும். எனவேதான் போராளிகளது உடல்களைப் புதைத்து கல்லறைகளை எழுப்பி அதை என்றென்றும் உயிர்த்துடிப்புள்ள ஒரு நினைவுச் சின்னமாக நிலைநிறுத்த நாங்கள் விரும்புகின்றோம். இன்றுவரை 3750ற்கும் மேற்பட்ட புலிவீரர்கள் வீரமரணமடைந்துவிட்டனர். இவர்களது உயிர்த்தியாகத்தால் எமது விடுதலைப் போராட்டம் உயர்ந்ததொரு கட்டத்திற்கு நகர்த்தப்பட்டு விட்டது. ஆனால் இவர்களது நினைவை உயிர்த்துடிப்புள்ளதாக்கும் சின்னங்கள் எம்மிடம் உண்டா? எனக் கேட்டால் ‘இல்லை’ என்றுதான் பதில் கிடைக்கும்.

இப் போராளிகள் அனைவருக்கும் அவர்கள் பெயர் கூறும் கல்லறைகள் கட்டப்பட்டால் அவற்றைக் கண்ணுறும் அனைத்து மக்களும் சுதந்திரத்தின் பெறுமதியைப் புரிந்து கொள்வதுடன் அதை வென்றெடுக்க போராளிகள் கொடுத்த உயிர்விலையையும் உணர்வுபூர்வமாகப் புரிந்து கொள்வார்கள்.

அன்பிற்குரிய எமது பெற்றோர்களே, மக்களே!

எமது இயக்கத்தின் இந்த முடிவை நீங்களும் ஏற்றுக்கொள்வீர்கள் என நம்புகின்றோம். இந்த முடிவு காலங்காலமாக இருந்துவந்த சம்பிரதாயம், சாஸ்திரங்களுக்கு முரணாக இருக்கிறது என நீங்கள் கருதலாம். ஆனால், உங்களது பிள்ளைகளான புலிவீரர்கள் இந்தச் சம்பிரதாயங்கள், சாஸ்திரங்கள் எல்லாவற்றையும் கடந்த நிலையில் இந்த நாட்டின் பொதுச் சொத்தாக, பொக்கிசமாக இருக்கிறார்கள். பல்லாயிரக்கணக்கான இப் பொக்கிசங்கள் வெறும் நினைவுகளாகவும், எண்ணிக்கைகளாகவும் மட்டும் இருக்கக்கூடாது. அவை பொருள்வடிவில் என்றென்றும் எம்மண்ணில் இருந்துகொண்டேயிருக்க வேண்டும்.

இது ஒருபுறமிருக்க, எமது சக தோழர்கள் சிலரது வீரமரணத்தின் பின் நடைபெறும் சில சம்பவங்கள் எமது மனதைப் பாதித்திருக்கின்றன. அதாவது, பொற்றோரோ, உடன்பிறந்தவர்களோ, உறவினர்களோ இல்லாது நடைபெறும் எமது போராளிகளின் இறுதிச் சடங்குகளை நாம் கண்டிருக்கின்றோம். என்னதான் எமது தோழர்கள் சூழ்ந்து நின்று தகன நிகழ்சியை நடத்தினாலும்கூட, அப் போராளியைப் பெற்றெடுத்து – சீராட்டி வளர்த்தெடுத்த தாய் – தந்தையரோ, அல்லது உடன் பிறந்தவர்களோ இல்லாதது எமது மனதை நெருடுகின்றது. போராட்ட சூழல் காரணமாக அவர்கள் வரமுடியாது விட்டாலும் நாளை இப் பெற்றோர்களுக்கு அவர்களது பிள்ளையின் நினைவாக நாங்கள் எதைக் காட்டப் போகின்றோம்? ஒன்றன் பின் ஒன்றாய் நுற்றுக்கணக்கான போராளிகளைத் தகனம் செய்த சாம்பல் மேட்டையா காட்டப் போகின்றோம்? அப்படியான சூழலில் அவர்கள் படும் துயரையும், அங்கலாய்ப்பையும் அனுபவவாயிலாக நாம் அறிந்தே இருக்கின்றோம்.

எனவேதான் தனது பிள்ளையின் உடலைப் பார்க்காது விட்டாலும் கூட அவனது உடல் புதைக்கப்பட்ட கல்லறையைப் பார்த்து ஓரளவு ஆறுதல் அடையவாவது நாங்கள் உதவி செய்வோம். அத்துடன் அடிக்கடி அக்கல்லறைக்குச் சென்று அவனது நினைவுகளை மீட்டுப் பார்ப்பதுடன் ஓர் ஆத்ம திருப்தியையும் அவர்கள் அடைந்து கொள்வார்கள்.

கல்லறைகளை அமைத்து அடிக்கடி அங்கே செல்வது சோகத்தை தொடர்ந்தும் மனங்களில் வைத்திருப்பதற்காகவா? என ஒரு கேள்வி எழலாம்.

அன்புக்குரியவர் ஒருவரின் சாவு சோகமானது தான். ஆனால் அந்தச் சோகத்தை மறக்க வேண்டும் என்பதன் அர்த்தம் அவரை மறக்க முயற்சிப்பதாக இருக்க முடியாது தானே! கல்லறைக்கு மீண்டும் மீண்டும் செல்வதால் சோகம் அதிகரிக்கும் என்றில்லை. உண்மையில் அப்படிச் செல்வதால் மனம் நிம்மதி அடையும்.

எல்லாம் சரியாகத்தான் இருக்கின்றது. தகனம் செய்வதற்குப் பதிலாக புதைப்பது என்பது தமிழர் பண்பாட்டுக்கு முரணான செயலல்லவா? என யாராவது வினா எழுப்பலாம்.

நீண்டகாலம் தொட்டு இருந்து வரும் தகனம் செய்வது தமிழரின் பண்பாடு என எண்ணுவது தவறானது. உண்மையில் பண்டைய தமிழர் பண்பாட்டில் இறந்தவர்களது உடல் புதைக்கப்பட்டு நடுகல் வைக்கப்பட்டதாக போதுமான வரலாறுகள் உண்டு. புறநானுற்று இலக்கியமும் ஈமத்தாழி வடிவிலான தொல்லியல் சான்றுகளும் இதை நிரூபிக்கப் போதுமானது.

ஆனாலும் இந்த ஆராய்ச்சிகள் ஒரு புறமிருக்கட்டும், உண்மையில் இந்த முறையை ஒரு சமூக சீர்திருத்தமாக நாங்கள் செய்யவில்லை. இது போராளிகளுக்கு மட்டும் பொருந்தும். இது பொதுமக்களிற்கல்ல. எனவே இங்கே பண்பாட்டுப்பிரச்சனை எழநியாயமில்லை. அத்துடன் புதைப்பது என்ற முடிவானது வெறும் இறுதிக் கிரியை நிகழ்ச்சி அல்ல, அது போராட்டத்தை உயிர்ப்புடன் என்றென்றும் வைத்திருக்கும் ஒரு சரித்திர தியாகத்தின் சின்னம்.

சரி அப்படி புதைத்து எழுப்பப்பட்ட கல்லறைகளை இராணுவம் அழிக்காதா? அப்படி நடந்தால் வீரமரணமடைந்த போராளிகள் அவமதிக்கப்பட்டது போலாகாதா? எனவே இந்த அவமதிப்புக்கு புலிகளே சந்தர்ப்பத்தை ஏற்படுத்திக் கொடுக்கலாமா? எனவும் கேள்வி எழலாம்.

தியாகி சிவகுமாரனுக்கு உரும்பராயில் அமைக்கப்பட்ட சிலையையும் மன்னார் தளபதி லெப்.கேணல் விக்டரது கல்லறையையும் சிங்களப் படைகள் சிதைத்ததையும் மனதில் வைத்து மேற்குறித்த கேள்விகள் எழுவது நியாயமானது.

போரில் கொல்லப்பட்ட எதிரி இராணுவ வீரனது கல்லறைக்கு மரியாதை கொடுக்க வேண்டும் என்பது சாதாரண போர்தர்மம். ஆனால் அதை சிங்கள இராணுவம் கடைப்பிடிக்கும் என உறுதி கூறமுடியாதுதான். ஆக்கிரமிப்பு இராணுவமாக இங்கு செயற்பட்டு அதானால் இங்கு கொல்லப்பட்ட இந்திய ஜவான்களுக்காக இந்திய அரசு எமது மண்ணிலேயே அமைத்த நினைவுச் சின்னங்களை இந்தியப் படைகள் வெளியேற்றப்பட்ட பின்பும்கூட நாம் உடைத்தெறியவில்லை என்பதை இவ்விடத்தில் குறிப்பிட விரும்புகிறோம்.

ஆனால், எமது மண்ணில் எமது போராளிகளுக்கு எமது மக்கள் அமைத்த நினைவுத் துண்களையும், கல்லறைகளையும் சிங்கள இராணுவம் உடைத்தெறிவதையிட்டு நாம் கவலைகொள்ளத் தேவையில்லை. வேண்டுமானால் அதையிட்டு சிங்கள இனம் வெட்கப்படட்டும். இறுதியாக ஒன்று சொல்கிறோம். முழுமையாகவே எதிரியால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டிருக்கும் எமது தாய்மண்ணை விடுவிக்கும் போரில் வீரமரணமடையும் ஒரு வேங்கை கேட்பது ஆறு அடி நிலத்தை மட்டுமே.

- See more at: http://www.asrilanka.com/2014/02/09/25017#sthash.q1082x6Y.dpuf

Holding Sri Lanka to Account

The Opinion Pages |EDITORIAL

Holding Sri Lanka to Account
International New York Times
By THE EDITORIAL BOARD FEB. 3, 2014


Washington is once again trying to put pressure on the government of Sri Lanka to commission a credible independent investigation of crimes and human rights abuses committed during the end of that country’s bloody civil war in 2009. It was a good move to send a senior American diplomat to the island nation last

weekend to press the case with public officials and community leaders.

A United Nations panel reported that as many as 40,000 civilians may have been killed in the last stages of the conflict, many of them by military shelling. But the country’s government has failed to hold officials accountable and has resisted every effort by the international community to do so. President Mahinda

Rajapaksa has largely ignored two resolutions adopted by the United Nations Human Rights Council calling for Sri Lanka to investigate war crimes by both security forces and the separatist Tamil Tigers. The State Department said that the assistant secretary for South and Central Asian affairs, Nisha Biswal, was visiting

Sri Lanka in preparation for a third resolution that the United States would introduce in March.

It would be easy for the world and American officials to give up their demands for accountability given that nearly five years have passed since the end of the war. But that would be tragic and would signal to public officials that they might never have to answer for mass murder.

Nobody should be naïve about the motives or intentions of Mr. Rajapaksa. He has little interest in a thorough investigation, and his government’s systematic persecution of journalists and other critics amply demonstrates that he brooks no criticism. But it’s also true that international pressure has forced Mr. Rajapaksa to

make some decisions that he would not have made on his own. For example, in September, the country held regional elections in the Tamil-dominated Northern Province that it had been resisting for years. The new provincial council recently voted to call for an independent war crimes investigation. It is important that

the world stand with those Sri Lankans who have demanded a full accounting of what happened during the war.

``ஆலயச் சொத்து சூறையாடல், உண்டியல் கொள்ளை`` ஜெயதேவன் நிரபராதி.

UK’s IBC Tamil radio ordered to award damages to Jayadevan
February 8, 2014, 6:31 pm

By Sujeewa Nivunhella in London The Island lk

An unreserved apology, substantial damages and costs have been agreed in a landmark out of court mediation effort on a libel action initiated by  Rajasingham Jayadevan against the IBC Tamil radio operating from London.

 IBC Tamil radio is run by Sathy Media Ltd., with Subramaniam Sathiyavadivelu as the overall controller, who has editorial responsibility for broadcasts. The libel action was initiated by Jayadevan following serious unverified allegations levelled against him in the IBC broadcasts and in the affiliated website.

IBC Tamil broadcasts on terrestrial and satellite platforms aimed at  the Tamil community in the UK  and has a substantial audience in 87 countries.

Jayadevan stands exonerated  on allegations of  fraud that had been leveled against him since 2002 by pro-LTTE and the Sri Lanka government backed paramilitary EPDP sympathetic Salasalappu websites and subsequently by the IBC Tamil.

After a marathon nine and a half hours mediation meeting held on the request of IBC Tamil at the Bindman LLP offices in the Central London on January 31, 2014, mediator Richard Price, an experienced and much respected commercial mediator at the Bar, conducted the negotiations to a successful conclusion.

An order was signed by both the contending parties, which was sealed by the High Court confirming consent and order that all further proceedings in this High Court action initiated by Jayadevan be stayed except for the purpose of carrying the following terms into effect:

* Not to repeat, whether by his agents, servants or otherwise on IBC radio or on http://www.ibctamil.fm or howsoever cause to be repeated in any other media, the allegations complained of in this claim, including allegations that Jayadevan has committed a fraud on the Temple collection box, or has fraudulently
handled Temple finances, or any similar allegations; and  

* That, in the event that he (Sathiavadivelu) transfers the licence to operate IBC Tamil Radio, he will make any future operator of the station aware of this legal complaint and his undertaking.

    As part of the order, IBC Tamil agreed to publish and broadcast the following apology in Tamil for three days in the radio and also publish the same for a month in their website from February 7, 2014:

Sathy Media Ltd., and its director Mr Subramaniam Sathiyavadivelu, broadcasters of TBC Tamil radio, would like to apologise to Mr Rajasingham Jayadevan, a Trustee of the Eelapatheeswarar Aalayam, Wembley, for broadcasting and publishing untrue defamatory statements about him in radio news bulletins and on IBC’s website.

In a news bulletin on December 3, 2012, as a result of an editorial mistake, we broadcast allegations that Mr Jayadevan had been involved in ‘major land frauds’. We are happy to clarify that this allegation was made entirely in error and was therefore false. We sincerely apologize to Mr Jayadevan for the distress that
our mistake has caused him.

We also reported unverified false news claims that Mr Jayadevan was guilty of major financial frauds, had committed a fraud on the Temple collection box and had fraudulently handled Temple finances.

We now recognize that these allegations are also untrue and should never have been broadcast or published.

We sincerely apologize to Mr Jayadevan for the harm and distress caused to him and his family by these allegations and have agreed to pay him substantial damages, together with his costs.

 Following his successful effort to get LTTE’s Chief Negotiator, Anton Balasingam, to the United Kingdom in 1999, that led to the peace agreement in 2001 between the government of Sri Lanka and the LTTE, a campaign of vilification and harassment was let loose against Jayadevan by the LTTE  elements in the UK, who resented him playing  a role in the Tamil political arena.

These LTTE elements carried out a relentless campaign in their web media. LTTE’s Nitharsanam.com and Neruppu.net managed by the Norway based Nadarajah Sethurupan for the LTTE were in the forefront to denigrate Jayadevan and the campaign degenerated to the extent that  the faces of Jayadevan and his wife
were affixed to pornographic  images and displayed in a clandestine website alleged to be managed by Sethurupan for six months. The campaign against Jayadevan was obviously quite venomous, despicable and unlawful,  and did not spare even his family.

The campaign reached the peak following Jayadevan’s release from kidnap and incarceration by the LTTE in Vanni in 2005. On his release, he was outspoken about his experience. This show of defiance was unexpected by the LTTE and it used the media in its control and comments sections in other websites to
insult and harass him, using the allegations of fraud that had been concocted.

Jayadevan regards his involvement  in the founding and  management of the Eelapatheeswarar Aalayam in London, provided  a platform  for LTTE and EPDP affiliated elements  to level unfounded allegations of financial fraud at the temple, centered around him.

There were several complaints of fraud to Scotland Yard and the Charity Commission by these elements. The campaign against Jayadevan intensified to the extent that a complaint was made by a British MP to the Scotland Yard. Investigations were undertaken and no wrong doings were found against Jayadevan.

Related reports are in the public domain. The campaigners were only interested in mudslinging and their campaign was determined and relentless.

Jayadevan’s determined effort to deal with the harassment was not successful. Criminal, civil and regulatory avenues were not adequate until recently to deal with campaign of harassment, threatening calls and hate news publication in websites.

This is not the first time Jayadevan sought justice in the Court of Law.  In 2005, when the temple was forcibly taken over by the LTTE during his captivity in the Vanni, he had to seek legal remedy on his release and return, and the High Court released the property from  LTTE control.  

The present dispute with the IBC Tamil was a result of management difficulties at the temple involving the delegated Executive Committee at the Eelapatheeswarar Aalayam in December 2012 that needed the intervention of the Board of Trustees of the temple constitutionally. There was a need to effectively bring an end to the Executive Management Committee as constituted, in view of financial irregularities and irresponsible management.

Jayadevan was involved in the process. The Board of Trustees intervention was heavily resisted by some members of the Executive Committee who involved the police and used ‘IBC Tamil’ to broadcast  false news against Jayadevan.

Elections chief furious over candidates not submitting assets declarations

Elections chief furious over candidates not submitting assets declarations With their nomination papers
February 8, 2014, 6:16 pm

By Franklin R. Satyapalan

Elections Commissioner Mahinda Deshapriya yesterday lashed out at candidates for not handing over their assets declarations with the nomination papers to contest the forthcoming PC poll in the Western and southern provinces.

"They should do so by the February 28 deadline", he said.

He warned that the names of those who failed to do so would be disclosed on March 1. They could also lose their privileges including the official accreditation identity card issued by the Elections Department to candidate, facilities for authorized agents to be present inside polling stations and entry into counting
centers, in terms of the election law.

Deputy Commissioner of Elections (Administration) M. M. Mohammed said the Elections Commissioner had scheduled a meeting with party secretaries and independent group leaders to brief them on this matter at the Elections Secretariat on Thursday at 3pm.

Meanwhile Additional Commissioner of Elections (Provincial and Local) R. N. A. L. Ratnayake said the preparation of preference numbers to the 3,794 candidates is now underway.

He said the numbers will be issued according to the Sinhalese alphabetical order and released, most probably, by Tuesday.

The Department had rejected the nominations of one independent group to contest the Kalutara district and four of others from the Colombo district. The only nomination of a mainstream political party to be rejected was of the party formerly known as the All Ceylon Muslim Congress (ACMC) now known as Akila Illankai

Makkal Congress to contest the Kalutara district.

Elections Secretariat sources said that that 3,794 candidates will be in the fray to elect 102 members to the Western province and 53 to the Southern province — a total of 155.

A total of 2,441 candidates belonging to mainstream political parties and 1,353 candidates from independent groups will contest.

In the Colombo district, 774 candidates of 18 mainstream political parties and 473 from 11 independent groups — a total 1, 247 — will be in the fray to elect 40 members.

In the Gampaha district, there will be 559 candidates of 13 major political parties and 387 from nine independent groups - a total of 946 candidates — will contest to elect 40 members.

In the Kalutara district, 325 candidates of 13 mainstream political parties and 225 from nine independent groups — a total of 550 candidates — will be in the fray to elect 22 members.

In the Galle district, 350 candidates of 14 main political parties and 100 candidates belonging to four independent groups — a total of 450 candidates – will be in the fray to elect 22 members.

In the Matara district, 280 candidates of 14 major political parties and 100 candidates belonging to five independent groups — a total of 380 candidates – will contest to elect 17 members.

In the Hambantota district, 153 candidates of nine main political parties and 68 from four independent groups — a total of 221 candidates – will be in the fray to elect 14 members.

ENB WEST: Swiss Immigration Vote Raises Alarm Across Europe

ENB WEST: Swiss Immigration Vote Raises Alarm Across Europe: Swiss EUROPE Swiss Immigration Vote Raises Alarm Across Europe By MELISSA EDDY and STEPHEN CASTLEFEB. 10, 2014 BERLIN — Swiss and Europ...