MIA மாதங்கி அருள்பிரகாசம்

ENB Poster MIA

======================================================================

Non-secessionist solution to Catalan crisis possible, says ex-leader

கற்றலான் பாராளமன்றத்தில் பிரிவினை பெற்ற பெரும்பான்மை

Non-secessionist solution to Catalan crisis possible, says ex-leader 
Reuters Staff

MADRID (Reuters) - Catalonia’s deposed president said he might consider a solution to Spain’s political crisis that did not involve the region’s secession, appearing to soften the staunchly pro-independence stance that cost him his leadership last month.

“I‘m ready, and have always been ready, to accept the reality of another relationship with Spain ... It (another solution) is still possible,” Puigdemont said.

“I have, being pro-independence all my life, worked for 30 years to have another way of Catalonia being anchored to Spain,” he added, giving no details of what form such a relationship could take.

He posted a link to the interview, which was published on Monday, on his Twitter feed.

The former president is in self-imposed exile in Belgium after running an independence campaign that prompted authorities in Madrid to fire his cabinet, dissolve the regional parliament and call new elections for December.

Puigdemont, who had previously insisted the independence declaration should form the basis of any political negotiations with Prime Minister Mariano Rajoy, is under conditional release after an international arrest warrant was served against him.

He and four other former members of the Catalan government with him in Belgium face charges of rebellion and sedition.

கற்றலான் பாராளமன்றத்தில் பிரிவினைக்கு வாக்களித்த பிரதமர்

‘THERE WAS NO ALTERNATIVE’

Rajoy has said he was open to talks with Catalan leaders on resolving Spain’s worst political crisis since its return to democracy four decades ago, but only within a legal framework and after the independence drive was dropped as a condition.

In an interview with German newspaper Handelsblatt published on Monday, Rajoy said the position of the former Catalan leaders focused on the independence vote and gave little room beyond that for debate.

“Many blame me for not seeking political solutions. But I’ve been in politics for a long time and ... there was no alternative,” Rajoy said, adding that the Catalan crisis was the largest problem he had had to face as prime minister.

He said had tried to reach a compromise with the regional government, but it was impossible. “The government of Catalonia had only one goal - the independence referendum,” he said.

The Spanish government has called regional elections for Dec. 21, and Puigdemont’s PDeCAT has failed to agree on a united ticket with other secessionist party, the ERC, denting the pro-independence camp’s hopes of uniting behind the secessionist cause.

The head of the ERC and former deputy to Puigdemont, Oriol Junqueras, will campaign for his party from a prison cell after being detained with other cabinet members who remained in Spain and pending trial on sedition and rebellion charges.

According to an opinion poll released last week, independence supporters would win the election if they ran on a joint ticket, though probably short of a parliamentary majority.

Reporting by Robert-Jan Bartunek in Brussels and Michael Nienaber in Berlin; Writing by Paul Day; Editing by Sonya Dowsett and John Stonestreet
Our Standards:The Thomson Reuters Trust Principles.

"Gas chamber" Delhi 10 times more polluted than Beijing

ENB Poster Delhi Smog

"Gas chamber" Delhi 10 times more polluted than Beijing

Last Updated Nov 9, 2017 10:36 AM EST

DELHI -- A thick cloud of smog has overwhelmed the Indian capital over the past few days, prompting officials to shut down more than 6,000 schools for nearly a week.

The city's air quality is off the charts. The Air Quality Index (AQI) was over 999 in some parts of the capital -- that's almost 30 times the safe limits set by the World Health Organization and 10 times more polluted than Beijing, the city infamous for air pollution.

PM 2.5 particles, which are small enough to settle inside your lungs and cause severe respiratory diseases, peaked above 700 micrograms per cubic meter. At this level, not just children and elderly, but everyone is warned to remain indoors. The WHO safe limit is 60.

Many New Delhi residents are complaining of respiratory problems and headaches. The low visibility has delayed flights, trains and caused highway pileups.

"The air tastes like smoke. I have a constant irritation in my throat," Rakesh Kumar, 45, tells CBS News. 

People have been advised to avoid outdoor activity in the early morning and late evening, when the pollution is at its worst. A government advisory urged small children, the elderly, pregnant women and asthma and heart patients to use masks if they go outdoors.

All construction work has been suspended, and the entry of a heavy trucks into the city has been barred, except those carrying essential items.

Pollution tends to peak at this time of year due to calm winds and residual crop burning in the states of Haryana, Punjab and Uttar Pradesh, which border New Delhi.

Last year, too, around the same time, the smog caused a nightmare in New Delhi, but authorities have been unable to reduce the refuse burning that sends the thick cloud of smoke billowing over the Delhi. 

காணாமலாக்கப்பட்டோர் விவகாரம் எந்த தரப்பும் பொறுப்புடன் செயற்படவில்லை

காணாமலாக்கப்பட்டோர் விவகாரம் எந்த தரப்பும் பொறுப்புடன் செயற்படவில்லை

Friday, November 10, 2017 - தினகரன்

காணாமலாக்கப்பட்டோர் விவகாரம் மற்றும் ஐ.நா வின் மனித உரிமைச் செயற்பாடுகள், குறிப்பாக காணாமலாக்கப்பட்டோர் பற்றிய ஐ.நா. மனித உரிமைகள் ஆணையகத்தின் செயற்பாட்டு எல்லை பற்றி ஊடகவியலாளர்களுடனான கலந்துரையாடல் ஒன்று அண்மையில் இரு தினங்கள் யாழ்ப்பாணத்தில் நடந்தது. அதில் மனித உரிமைச் செயற்பாட்டாளரான றுக்கி பெர்ணாண்டோ கலந்து கொண்டு உரையாற்றினார். தொடர்ந்து உரையாடல் இடம்பெற்றது. இதன்போது சில விடயங்களை அவதானிக்கக் கூடியதாக இருந்தது.

1. காணாமலாக்கப்பட்டோர் பற்றிய சரியான எண்ணிக்கை இன்னும் கண்டறியப்படவில்லை. அதற்குரிய மதிப்பீடுகளும் செய்யப்படவில்லை. இந்தக் கணக்கெடுப்பில் இதுவரையில் யாரும் வினைத்திறனுடன் செயற்படவும் இல்லை. (தமிழ்க்கட்சிகளும் செயற்பாட்டியக்கங்களும் ஆய்வுப்பரப்பினரும் இதில் உள்ளடக்கம்) இதுவரையான கணக்கெடுப்பை அரசாங்கம், ஐ.நா அமைப்பு, சர்வதேச செஞ்சிலுவைச் சங்கம் ஆகியவை மேற்கொண்டுள்ளன. இதன்படி அரசாங்கத்தின் கணக்கெடுப்பிலேயே ஆகக்கூடுதலான எண்ணிக்கையானவர்கள் (65000) காணாமலாக்கப்பட்டுள்ளனர் என முறைப்பாடுகள் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன. ஐ.நா. நிறுவனம் மேற்கொண்ட பதிவிலும் சர்வதேச செஞ்சிலுவைச் சங்கத்தின் பதிவுகளிலும் மிகக்குறைந்தளவு எண்ணிக்கையே பதிவாகியுள்ளது. மிகச் சீரியஸான ஒரு விவகாரத்திற்குச் சரியான புள்ளிவிவரங்கள் இன்னும் இல்லை.

2. காணாமலாக்கப்பட்டோர் விவகாரத்தில் அரசு, புலிகள், ஜே.வி.பி, ஈ.பி.டி.பி, புளொட், தமிழ் மக்கள் விடுதலைப்புலிகள் உள்படப் பல்வேறு தரப்பினர் சம்பந்தப்பட்டிருந்தாலும் பொறுப்புக்கூறுதலில் அதிகமான பங்கு அரசாங்கத்தையே சாருகின்றது. ஆனால், அதை ஏற்றுக்கொள்வதற்கும் அதன் பிறகான நடவடிக்கைகளுக்கும் அரசாங்கத்தரப்பில் எத்தகைய கொள்கைத்திட்டமும் இல்லை. நேர்மையான செயற்பாடும் இல்லை.

3. காணாமலாக்கப்பட்டோர் விவகாரம் ஏறக்குறைய 50 வருடங்களாகத் தொடர்ந்து கொண்டேயிருக்கிறது. இதில் சிங்கள, தமிழ், முஸ்லிம் மக்கள் எனச் சகல இனத்தவர்களும் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர். இருந்தும் இந்தப் பிரச்சினைக்கான தீர்வு இன்னும் கண்டறியப்படவில்லை. இது குறித்து எந்தவொரு அரசியற் தரப்பும் முறையாகச் செயற்படவில்லை.

4. காணாமலாக்கப்பட்டோர் என்ற விவகாரத்துக்குத் தீர்வு காணப்படாதவரையில் இலங்கையில் நல்லாட்சி நிலவுவதாகவோ, இலங்கையின் நீதித்துறை சிறப்பான முறையில் செயற்படுவதாகவோ கொள்ள முடியாது. பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு நீண்ட காலமாக தீர்வும் நீதியும் வழங்காதிருக்கும் நாட்டில் நீதியும் ஆட்சியும் சிறப்பானதாக உள்ளது என்று எப்படிச் சொல்ல முடியும்?

5. காணாமலாக்கப்பட்ட உறவினர்களைத் தேடிக்கொண்டு பெருமளவான மக்கள் அலைந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். இது குறித்து உரிய பொதுக்கவனம் மக்களிடத்திலே ஏற்படவில்லை. அரசியற் கட்சிகளும் இதைத் தமது பிரதான வேலைத்திட்டத்தில் உள்வாங்கிச் செயற்படவில்லை. அப்படியான பொதுக்கவனம் தீவிர நிலையில் ஏற்பட்டிருந்தால், அது அரசியல் அழுத்தமாகவும் செயற்பாட்டு முறைமையாகவும் மாறியிருக்கும். வளர்ச்சியடைந்திருக்கும். அத்தகைய அழுத்தங்கள் அரசாங்கத்துக்கு பொறுப்புக்கூறலை ஏற்படுத்தியிருக்கும்.

6. காணாமலாக்கப்பட்டோர் விவகாரத்துக்குத் தீர்வு காண்பதைத் தவிர்த்து, அதை ஆறப்போடுவதன் மூலமாக பாதிக்கப்பட்ட மக்களைக் களைப்படைய வைத்துச் சோர வைப்பதே அரசாங்கத்தின் நோக்கமாகும். கடந்த காலத்தில் அது இத்தகைய உத்தியையே மேற்கொண்டுள்ளது. இதன் மூலம் இந்த விவகாரத்தைக் காலப்போக்கில் மறக்கடிப்பது.

7. காணாமலாக்கப்படுவது என்பது சட்டவிரோதச் செயற்பாடு. நீதிக்கு எதிரானது. ஜனநாயகத்துக்கு விரோதமானது. மனித உரிமைகளுக்கு மாறானது. நாட்டின் அமைதிக்கும் மக்களின் வாழ்க்கைக்கும் பங்கத்தை ஏற்படுத்துவது. மக்களுடைய பாதுகாப்பைச் சீர்குலைத்து அவர்களை அச்ச நிலைக்குள் வைத்திருப்பது. இதைத் திட்டமிட்டே அரசாங்கம் உள்படப் பல்வேறு தரப்புகளும் செய்து வந்துள்ளன. இந்தப் பிரச்சினைக்குத் தீர்வு காணாமல் விடுவதன் மூலமாக ஒரு அச்சநிலையைத் தொடர்ச்சியாகவே பேணுவதற்கு அரசு விரும்புகிறது.

8. இலங்கையின் காணாமலாக்கப்பட்டோர் விவகாரம் சர்வதேச அளவில் பேசப்பட்டாலும், ஐ.நா. மனித உரிமைப்பேரவையில் தீவிரமாக விவாதிக்கப்பட்டாலும் இன்னும் அது ஒரு அழுத்த நடவடிக்கையாக மாறவில்லை. ஐ.நாவின் மனித உரிமைப் பேரவையின் ஆணையாளர்கள், பிரதிநிதிகள் இலங்கைக்கு நேரடியாக விஜயம் செய்து பாதிக்கப்பட்ட மக்களை (சகல பிரதேசங்களுக்கும் சென்று சகல இன மக்களையும்) சந்தித்தபோதும் அரசாங்கம் இன்னும் பொறுப்புக்கூறலை ஏற்கவில்லை. இதற்கான பரிகாரத்தைக் காண்பதற்கான முயற்சிகளும் ஆக்கபுர்வமாக உருவாக்கப்படவில்லை. குறைந்த பட்சமாக இந்த விவகாரத்துக்கான பதிலொன்றை எட்டுவதற்காக கால எல்லையோ, திட்ட வரைபடமோ உருவாக்கப்பட வேண்டும் என்ற அளவுக்குக் கூட அழுத்தங்கள் வழங்கப்படவில்லை.

அப்படி எதையும் ஐ.நா. மனித உரிமைப் பேரவை செய்வதுமில்லை. பதிலாக இந்த விவகாரங்களைக் குறித்த அறிக்கைகளை மட்டுமே அது விடுக்கும். அதை அரசாங்கம் ஏற்கலாம் விடலாம். அவ்வளவுதான். சில சந்தர்ப்பங்களில் மட்டும் ஐ. நா. மனித உரிமைகள் பேரவையின் அறிக்கையை ஆதாரமாகக் கொண்டு சில நாடுகள் சில நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்வதுண்டு. அண்மைய உதாரணம், பிறேசிலில் தங்கியிருந்த இராணுவத்தளபதிகளில் ஒருவரான மேஜர் ஜெனரல் ஜெகத் ஜெயசூரியா மீது போர்க்குற்ற விசாரணையின் பேரில் நடவடிக்கை எடுப்பதற்கு முயற்சித்தது.

9. காணாமலாக்கப்பட்டோரைக் கண்டறியும் முகமாகத் தொடர்ச்சியாக பாதிக்கப்பட்ட மக்களால் மேற்கொள்ளப்பட்டு வரும் போராட்டங்கள் குறித்து நாட்டில் உள்ள எந்தச் சக்திகளிடமும் தீர்மானங்களில்லை. அரசாங்கமும் இது குறித்து அக்கறைப்படவில்லை. சர்வதேச சமூகமும் இதைப்பற்றி எந்தப் பதிலையும் சொல்லவில்லை.

இத்தகைய மிகப் பாதகமான ஒரு நிலையிலேயே கிளிநொச்சியில் காணாமலாக்கப்பட்டோரின் உறவினர்களுடைய போராட்டம் 260 நாட்களைக் கடந்தும் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. கிளிநொச்சி நகரில் ஏ.9 வீதிக்கு அருகில் உள்ள கந்தசாமி கோயில் வளாகத்தில், ஒரு சிறிய தகரக் கொட்டகைக்குள் ஆண்களும் பெண்களுமாக சுமார் 45 – 60 க்கும் இடையிலானவர்கள் தொடர்ச்சியாகப் போராடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். கொடுமையான ஒரு கோடைகாலத்தையும் மிக மோசமான ஒரு பனிக்காலத்தையும் கழித்து, இப்பொழுது மழைக்காலத்தில் நுழைந்திருக்கிறார்கள். இதற்கிடையில் இந்தப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டிருந்தவர்களில் ஐந்து பேர் நோயுற்று மரணமடைந்துள்ளதாக இந்தக் கொட்டகையில் இன்னும் போராடிக் கொண்டிருப்போர் தெரிவித்தனர். அவ்வாறு மரணமடைந்தவர்களின் படங்களையும் விபரங்களையும் அங்கிருப்பவர்கள் சான்றாகக் காட்டினார்கள். மேலும் இந்தப் போராட்டம் நீடிக்குமானால், இன்னும் கூடுதலான உயிரிழப்புகள் நேரக்கூடிய அபாய நிலைமை தென்படுகிறது.

குறிப்பிட்ட போராட்டக் கொட்டகைக்குள் இருப்பவர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் முதியவர்கள். தங்களுடைய பிள்ளைகள் காணாமலாக்கப்பட்டுள்ளனர் என்ற கவலையினால் ஏற்கனவே பாதிக்கப்பட்டவர்கள். இது போதாதென்று கடந்த ஒன்பது மாதங்களாக அடிப்படை வசதிகளே இல்லாத இந்தக் கொட்டகைக்குள்ளிருந்து போராடுவதனால் மேலும் களைப்படைந்து போயிருக்கிறார்கள். சிலருக்கு உளச் சோர்வும் உளநிலைப்பாதிப்பும் ஏற்பட்டுள்ளது. ஏனையவர்களில் கூடப் பலரும் வருத்தக்காரர்களாகவே உள்ளனர். ஆகவே இனி வரும் நாட்களில் பாதிப்பு அதிகமாக ஏற்படக்கூடிய சாத்தியங்களே தெரிகின்றன.

அப்படி நடக்குமானால், இந்த மக்கள் இரட்டைப் பாதிப்பைச் சந்திப்பவர்களாக மாறப் போகிறார்கள். ஒன்று ஏற்கனவே தங்களுடைய உறவினர்களைக் கண்டறிய முடியாத துயரம் உண்டாக்கிய பாதிப்பு. இரண்டாவது பெரும் சிரமங்களின் மத்தியில் தொடர்ச்சியாகப் போராடி, நோய்வாய்ப்பட்டுப் பாதிப்பது. அல்லது மரணத்தைச் சந்திப்பது.

இந்தப் போராட்டம் நடக்கும்போது, இந்த மக்கள் இந்தக் கொட்டகைக்குள் எந்தத் தீர்வுமே இல்லாமல் மழையிலும் வெயிலிலும் கிடந்து உழலும்போது, இதைப்பற்றிய எந்த அக்கறையுமே இல்லாமல், உள்ளுராட்சி மன்றத் தேர்தலுக்கான ஆயத்த வேலைகளில் கட்சிகளும் தலைவர்களும் பரபரப்பாகியுள்ளதைச் சுட்டிக்காட்டவே. அதாவது மக்களை மேலும் ஏமாற்ற முயற்சிக்கிறார்கள். எந்தப் பிரச்சினையாக இருந்தாலும் அதையெல்லாம் பொருட்படுத்தத் தேவையில்லை. எந்த நிலையில் எவ்வளவு பிரச்சினைகளோடு மக்கள் வாழ்ந்தாலும் பரவாயில்லை. மறக்காமல் அவர்கள் தமக்கு வாக்களிக்க வேண்டும். அப்படி வாக்களிப்பதற்காக உயிர் வாழும் இயந்திரங்களே மக்கள் என்று சிந்திக்கும் மனநிலையைச் சுட்டிக் காட்டவே.

கிளிநொச்சியில் நடக்கும் போராட்டத்தைப் போல, வடமராட்சி கிழக்கு – மருதங்கேணி, வவுனியா போன்ற இடங்களிலும் காணாமலாக்கப்பட்ட உறவினர்களின் போராட்டங்கள் நடக்கின்றன. இதைவிட திருகோணமலை, மட்டக்களப்பு, அம்பாறை, முல்லைத்தீவு, மன்னார் போன்ற ஏனைய மாவட்டங்களிலும் இவ்வாறான மக்கள் தங்களுக்கான தீர்வைக் கோரி, நியாயத்தைக் கேட்டுக் காத்திருக்கிறார்கள். யார் இதற்குப் பதிலளிப்பது? அல்லது இந்த விவகாரத்துக்குப் பதிலே இல்லையா? அல்லது இந்த விவகாரம் பொருப்படுத்தப்பட வேண்டியதே இல்லையா?

நிச்சயமாகப் பதிலளிக்கப்பட வேண்டிய விவகாரம் இது. காணாமலாக்கப்பட்டவர்களில் 95 க்கும் அதிக வீதத்தினர், அரசியல் காரணங்களின் அடிப்படையிலேயே காணாமலாக்கப்பட்டனர். பலர் எந்தத் தரப்பினால் காணாமலாக்கப்பட்டனர், எங்கிருந்து காணாமலாக்கப்பட்டனர், எப்படிக் காணாமலாக்கப்பட்டனர், எப்போது காணாமலாக்கப்பட்டனர் என்ற விவரங்களோடுள்ளவர்கள். சிலருக்கு மட்டுமே வலிமையான ஆதாரங்கள் இல்லை. இன்னொரு தொகுதியினர் – விடுதலைப்புலிகளின் உறுப்பினர்கள் 2009 மேயில் படையினரிடம் உறவினர்களால் கையளிக்கப்பட்டவர்கள். இதற்கு ஏராளமான சாட்சியங்கள் உண்டு.

ஆகவே, இந்த விவகாரம் உரிய பொறிமுறைகளின்படி விசாரிக்கப்பட்டு, நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்பட்ட வேண்டியது. நிச்சயமாகத் தீர்வு காணப்படக் கூடியதும் தீர்வு காணப்பட வேண்டியதுமாகும். இதைப்பற்றி அரசிற் தரப்பினர் ஓரளவுக்கு அங்கங்கே பேசியிருந்தாலும் இதை ஒரு தீர்மானமாக அரசாங்கத்தின் கவனத்திற்குக் கொண்டு வரவில்லை என்பது தவறே.

இதற்கு அரசாங்கம் தன் தரப்பிலிருந்து நடவடிக்கை எடுப்பதாகக் காட்டுவதற்காக, விசாரணைக் குழுக்களை (பரணகம விசாரணைக்குழு) போன்றவற்றை நியமித்திருந்தாலும் பாதிப்புக்கு இவை தீர்வைக் கொடுக்கவில்லை.

எனினும் பாதிக்கப்பட்டவர்களிடமிருந்து முறைப்பாட்டைப் பெற்றுக் கொண்டது என்ற வகையில் இதற்கு ஒரு முக்கியத்துவம் உண்டு. அதற்கப்பால் எதுவுமேயில்லை. சர்வதேச வற்புறுத்தல்களை எதிர்கொள்வதற்காக காணாமற்போனோர் விவகாரங்களுக்கான அலுவலகம் என்ற ஒன்றைத் தற்போது அரசாங்கம் அறிவித்துள்ளது. இது தொடர்பான வர்த்தமானி அறிவித்தலும் கடந்த செப்ரெம்பரில் விடுக்கப்பட்டுள்ளது.

ஆனால், இதனுடைய நடவடிக்கைகள் திருப்திகரமாக – பாதிப்புக்குத் தீர்வு வழங்குவதாக இருக்கும் என்ற நம்புவதற்கில்லை. இதேவேளை, இந்தப் பணிமனையின் பெயரை நீங்கள் ஊன்றிக் கவனிக்க வேண்டும். இது 'காணாமல் போனோர் தொடர்பான அலுவலகம்' என்றே குறிப்பிடப்படுகிறது. கடலில் மீன்பிடிக்கச் செல்லும்போது காணாமல் போனவருக்கும் அரசியற் காரணங்களினால் பலவந்தமாகக் கடத்தப்பட்டுக் காணாமலாக்கப்பட்டோருக்கும் படையினரிடம் கையளிக்கப் பட்டுக் காணாமலாக்கப்பட்டோருக்கும் ஒரே அலுவலகம் தான். அதாவது ஒரே கணக்குத்தான். இதை எப்படி ஏற்றுக்கொள்வது?

இதேவேளை, இந்தப் பிரச்சினைக்கு வேறொரு வகையில் தீர்வைக் காண்பதற்கு அரசாங்கம் முயற்சிக்கிறது. அது கபடத்தனமாது. அதாவது, காணாமலாக்கப்பட்டோர் உயிரோடிருப்பதைப் பற்றிய விவரங்கள் எதுவுமே அரசாங்கத்திடமில்லை. ஆகவே அவ்வாறானவர்களைப் பற்றி மேற்கொள்ளப்பட்ட முறைப்பாடுகளுக்கு அரசாங்கம் மரணச் சான்றிதழை வழங்கும் என. இதைப்பற்றிய அறிவிப்பை பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்க பகிரங்கமாகவே தெரிவித்துமிருந்தார்.

ஆனால், தங்களுக்குத் தங்களுடைய பிள்ளைகள், அல்லது கணவன், அல்லது தந்தை, தாய் என காணாமலாக்கப்பட்டவர்களே வேண்டும். அவர்களுடைய மரணச் சான்றிதழ் அல்ல என்று உறவினர்கள் மறுத்து விட்டனர். இதனையடுத்து அரசாங்கம் இதைப்பற்றிய கதையைப் பொதுவெளியில் எடுக்கவில்லை. ஆனால், காணாமலாக்கப்பட்டோருக்கான மரணச் சான்றிதழை வழங்கும் நடவடிக்கைகள் அங்கங்கே நடந்து கொண்டேயிருக்கின்றன. இது தொடர்பான சட்டம் மேலும் இரண்டாண்டுகளுக்கு நீடிக்கப்பட்டுள்ளது.

மேலும் இரண்டாண்டுகளுக்கு இதை நீடிப்பதற்கான, வர்த்தமானி அறிவித்தலை உள்நாட்டு அலுவல்கள் அமைச்சர் வஜிர அபேயவர்த்தன வெளியிட்டிருக்கின்றார்.

2010ம் ஆண்டு 19ம் இலக்க இறப்புகளை பதிவு செய்தல் (தற்காலிக ஏற்பாடுகள்) சட்டம் ஏதிர்வரும் டிசம்பர் 09ம் திகதி முதல் 2019 டிசம்பர் 09ம் திகதி வரை மேலும் இரு வருடங்களுக்கு நீடிக்கப்படுவதாக அந்த வர்த்தமானி அறிவித்தலில் கூறப்பட்டுள்ளது.

காணாமல் போனதாக கருதப்படும் நபரின் மரணத்தை பதிவு செய்து மரண சான்றிதழை பெற்றுக் கொள்ளும் வகையிலான இந்தச் சட்டம் 2010ம் ஆண்டு டிசம்பர் 09ம் திகதி பாராளுமன்றத்தில் நிறைவேற்றப்பட்டது.

சட்டம் நிறைவேற்றப்பட்ட நாளிலிருந்து 3 வருடங்கள் என காலஎல்லை அதில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. தேவை கருதி இரு வருடங்களுக்கொரு தடவை நீடிக்க முடியும் என்றும் அதில் சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ளது.

2010ம் ஆண்டு 19ம் இலக்க இறப்புகளை பதிவு (தற்காலிக ஏற்பாடுகள்) சட்டத்தின் கீழ் காணாமல் போனதாக கூறப்படும் நபர் இறந்திருக்கலாம் என கருதப்படும் சந்தர்ப்பத்தில் மரணத்தை பதிவு செய்து உறவினர்கள் மரண சான்றிதழை பெற்றுக் கொள்ள முடியும்.2010ம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் 10ம் பாராளுமன்றத்தில் நிறைவேற்றப்பட்ட இந்த சட்ட ஓழுங்கு விதிகளின் கீழ் ஒருவர் காணாமல் போன ஒரு வருடத்தின் பின்னர் மரணத்தை பதிவு செய்து சான்றிதழை பெற்றுக் கொள்ள முடியும். இதுவே அதனுடைய சாராம்ச விதி.

இதில் அரசாங்கம் வெற்றியடையவே போகிறது. ஏனெனில் காணாமலாக்கப்பட்ட அல்லது காணாமல் போன உறுப்பினர் ஒருவரைப் பற்றிய சட்டரீதியான முடிவு ஒரு குடும்பத்திற்கு அவசியமானது.

வங்கி நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்வதற்கு, சொத்து மற்றும் உடமைக் கைமாற்றம், அல்லது ஆளுகை அல்லது பகிர்தல் போன்றவற்றின்போது, குடும்பத்தினரின் வெளிநாட்டுப் பயணங்களின்போது குடும்ப உறுப்பினர்களைப் பற்றிய ஆவணங்களைச் சமர்ப்பிக்கும்போது எனப் பல தேவைகளிலும் காணாமலாக்கப்பட்டோரைப் பற்றிய சட்டவலுவுடைய ஆவணம் கையளிக்கப்பட வேண்டும். எனவே மக்கள் இதற்காக எப்படியாவது மரணச் சான்றிதழைப் பெற்றே தீர வேண்டும். இது அவர்களுடைய கையறு நிலையிலேயே நடக்கிறது. எனக்குத் தெரிந்தவரையில் 30 க்கு மேற்பட்டவர்கள் அவ்வாறு தங்களுடைய தேவைகளுக்காக மரணச் சான்றிதழைப் பெற்றுள்ளனர். இதை அவர்கள் விரும்பிச் செய்யவில்ல. ஆனால், வேறு வழியுமில்லை. இதைக் கருத்திற் கொண்டே இவ்வாறு மரணச் சான்றிதழ் வாங்குவதற்கான கால எல்லையை அரசாங்கம் நீடிப்புச் செய்து கொண்டிருக்கிறது.

இதில் மேலும் பாதிக்கப்படுவது பாதிக்கப்பட்ட குடும்பத்தினரே – காணாமலாக்கப்பட்டோரின் உறவுகளே.

உண்மையில் இவர்களுடைய நிலைமையைக் கருத்திற் கொண்டு, ஒரு பொருத்தமான திட்டத்தை அரசாங்கத்துக்குச் சமர்ப்பித்து, அதை நடைமுறைப்படுத்த வேண்டும். இந்தப் பத்தி அதையே நிபந்தனையாக முன்வைக்கிறது.

காணாமலாக்கப்பட்டோரைக் கண்டறியும் நடவடிக்கை அரசாங்கத்தினால் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும். அதேவேளை, அதுவரையிலும் சம்பந்தப்பட்ட உறவினர்களுக்கு “தாபரிப்புச் செலவை” ( நட்ட ஈடோ நிவாரணமோ அல்ல) அரசாங்கம் வழங்க வேண்டும். காணாமலாக்கப்பட்டவரின் குடும்ப உறுப்பினர் எண்ணிக்கை, வயது ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டு, இந்தத் 'தாபரிப்புச் செலவு' அமையும். மாதாந்தம் இந்த நிதி குறித்த குடும்பத்துக்கு வழங்கப்படுவது அவசியம். குறித்த குடும்பத்தின் உறுப்பினர் காணாமலாக்கப்பட்டது என்பது, அந்தக் குடும்பத்தின் வாழ்வாதாரத்தையும் பாதுகாப்பையும் இல்லாமல் செய்துள்ளது.

ஆகவே அதைக் குறைந்தளவிலாவது நிவர்த்தி செய்யும் வகையில் இந்தத் தாபரிப்புச் செலவு ஈடு செய்யும்.

அத்துடன், வேலைவாய்ப்பு, பிற வாழ்வாதார உதவிகளில் குறித்த குடும்பத்தின் உறுப்பினர்களுக்கு முன்னுரிமை வழங்கப்பட வேண்டும்.

இது பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு ஓரளவுக்கு ஆறுதலளிக்கும். நடைமுறைக்குச் சாத்தியமானது. அத்துடன் அரசாங்கத்தின் பொறுப்புக்கும் கடப்பாட்டுக்கும் உரியதுமாகும்.

இந்தத் தடவை வரவுள்ள வரவு செலவுத்திட்டத்தின்போதே இதை நடைமுறைப்படுத்துவதற்கான – நிதி ஒதுக்கீட்டுக்கான - ஆலோசனைகளை முன்வைக்கலாம். இது குறித்த கடப்பாடு தமிழ்த்தேசியக் கூட்டமைப்புக்கு உண்டு. ஆகக்கூடிய பட்ச நியாயம் இதுவாகும்.

துயருற்றோரின் கண்ணீரைத் துடைப்பதும் பாதிக்கப்பட்டோருக்கு ஆறுதலாக இருப்பதும் அவர்களுக்கு உதவுவதும் நீதியின்பாற்பட்ட நடவடிக்கைகளாகும்.

நியாயமாக நடப்பதே அரசியல் மொழியில் அன்பாகும். அதை நெறியாகச் செய்வதே கட்சிகள் – தலைவர்களின் கடமை.

கருணாகரன்- தினகரன்

ENB Poster: வடக்கில் ஏழாயிரம் ஏக்கரில் இராணுவம் விவசாயம்!

Muslim man shot dead by cow vigilantes in Rajasthan

Muslim man shot dead by cow vigilantes in Rajasthan
Mohammed Iqbal JAIPUR,  NOVEMBER 12,

The cow vigilantes allegedly threw Umar Khan's body on a railway track to show it as an accident.

A Muslim man transporting cows was allegedly shot dead by cow vigilantes and another was left injured on Friday in Alwar district of Rajasthan, where Haryana dairy farmer Pehlu Khan was lynched by a mob in April this year.

The deceased, identified as Umar Khan, and his aide, Tahir Khan, were taking four cows in a pick-up truck from Alwar to Ghatmika village in Bharatpur district, when they were waylaid by a crowd near Govindgarh. The two persons were allegedly assaulted and shot at, leading to Umar Khan's death.

The cow vigilantes allegedly threw Umar Khan's body on a railway track to show it as an accident. Police brought the body to the Rajiv Gandhi Government Hospital in Alwar on Saturday after it was damaged by a train running over it.

The two men belong to the Meo Muslim community, which has a significant strength in the Mewat region spread over Rajasthan, Haryana and some parts of Uttar Pradesh. Umar Khan's relatives and members of the Meo community have refused to accept the body from the hospital's mortuary where it is kept at present.

Tahir Khan, who escaped from the spot, has been reportedly admitted to a private hospital at Ferozepur Jhirka in neighbouring Haryana.

District Congress minority cell president Jamshed Khan, who was leading the protesters outside the hospital in Alwar on Sunday, alleged that the policemen, who were present at the scene of crime, did not take any action to stop the attackers. Umar Khan's family members, who gave a complaint to the police, were still waiting for registration of first information report in the case.

News Source: The Hindu Art Effect ENB

Real Motive Behind Saudi Purge Emerges: $800 Billion in Confiscated Assets

Real Motive Behind Saudi Purge Emerges: $800 Billion in Confiscated Assets

By Zero Hedge
Global Research, November 10, 2017 Zero Hedge 8 November 2017

From the very beginning, there was something off about Sunday’s unprecedented countercoup purge unleashed by Mohammad bin Salman on alleged political enemies, including some of Saudi Arabia’s richest and most powerful royals and government officials: it was just too brazen to be a simple “power consolidation” move; in fact most commentators were shocked by the sheer audacity, with one question outstanding: why take such a huge gamble? After all, there was little chatter of an imminent coup threat against either the senile Saudi King or the crown prince, MbS, and a crackdown of such proportions would only boost animosity against the current ruling royals further.

 Things gradually started to make sense when it emerged that some $33 billion in oligarch net worth was “at risk” among just the 4 wealthiest arrested Saudis, which included the media-friendly prince Alwaleed.

One day later, a Reuters source reported that in a just as dramatic expansion of the original crackdown, bank accounts of over 1,200 individuals had been frozen, a number which was growing by the minute. Commenting on this land cashgrab, we rhetorically asked “So when could the confiscatory process end? As we jokingly suggested yesterday, the ruling Saudi royal family has realized that not only can it crush any potential dissent by arresting dozens of potential coup-plotters, it can also replenish the country’s foreign reserves, which in the past 3 years have declined by over $250 billion, by confiscating some or all of their generous wealth, which is in the tens if not hundreds of billions. If MbS continues going down the list, he just may recoup a substantial enough amount to what it makes a difference on the sovereign account.”

Then an article overnight from the WSJ confirmed that fundamentally, the purge may be nothing more than a forced extortion scheme, as the Saudi government – already suffering from soaring budget deficits, sliding oil revenues and plunging reserves – was “aiming to confiscate cash and other assets worth as much as $800 billion in its broadening crackdown on alleged corruption among the kingdom’s elite.”

As we reported yesterday, the WSJ writes that the country’s central bank, the Saudi Arabian Monetary Authority, said late Tuesday that it has frozen the bank accounts of “persons of interest” and said the move is “in response to the Attorney General’s request pending the legal cases against them.” But what is more notable, is that while we first suggested – jokingly – on Monday that the ulterior Saudi motive would be to simply “nationalize” the net worth of some of Saudi Arabia’s wealthiest individuals, now the WSJ confirms that this is precisely the case, and what’s more notably is that the amount in question is absolutely staggering: nearly 2x Saudi Arabia’s total foreign reserves!

As the WSJ alleges, “the crackdown could also help replenish state coffers. The government has said that assets accumulated through corruption will become state property, and people familiar with the matter say the government estimates the value of assets it can reclaim at up to 3 trillion Saudi riyal, or $800 billion.”























While much of that money remains abroad – and invested in various assets from bonds to stocks to precious metals and real estate – which will complicate efforts to reclaim it, even a portion of that amount would help shore up Saudi Arabia’s finances.


A prolonged period of low oil prices forced the government to borrow money on the international bond market and to draw extensively from the country’s foreign reserves, which dropped from $730 billion at their peak in 2014 to $487.6 billion in August, the latest available government data.

Confirming our speculation was advisory firm Eurasia Group, which in a note said that the crown prince “needs cash to fund the government’s investment plans” adding that “It was becoming increasingly clear that additional revenue is needed to improve the economy’s performance. The government will also strike deals with businessmen and royals to avoid arrest, but only as part of a greater commitment to the local economy.”

Of course, there is a major danger that such a draconian cash grab would result in a violent blowback by everyone who has funds parked in the Kingdom. To assuage fears, Saudi Arabia’s minister of commerce, Majid al Qasabi, on Tuesday sought to reassure the private sector that the corruption investigation wouldn’t interfere with normal business operations. The procedures and investigations undertaken by the anti-corruption agency won’t affect ongoing business or projects, he said. Furthermore, the Saudi central bank said that individual accounts had been frozen, not corporate accounts. “It is business as usual for both banks and corporates,” the central bank said.

However, this is problematic: first, not only is the list of names of detained and “frozen” accounts growing by the day…

The government earlier this week vowed that it would arrest more people as part of the corruption investigation, which began around three years ago. As a precautionary measure, authorities have banned a large number of people from traveling outside the country, among them hundreds of royals and people connected to those arrested, according to people familiar with the matter. The government hasn’t officially named the people who were detained.

… but the mere shock of a move that would be more appropriate for the 1950s USSR has prompted crushed any faith and confidence the international community may have had in Saudi governance and business practices.

The biggest irony would be if from this flagrant attmept to shore up the Kingdom’s deteriorating finances, a domestic and international bank run emerged, with locals and foreign individuals and companies quietly, or not so quietly, pulling their assets and capital from confiscation ground zero, in the process precipitating the very economic collapse that the move was meant to avoid.

Judging by the market reaction, which has sent Riyal forward tumbling on rising bets of either a recession, or devaluation, or both, this unorthodox attempt to inject up to $800 billion in assets into the struggling local economy, could soon backfire spectacularly.

Meanwhile, for those still confused about the current political scene in Saudi Arabia, here is an infographic courtesy of the WSJ which explains “Who Has Been Promoted, Who Has Been Detained in Saudi Arabia”

All images are from Zero Hedge.

The original source of this article is Zero Hedge Copyright © Zero Hedge, Zero Hedge, 2017

Kashmiris have not sacrificed lives for autonomy JKLF

Kashmiris have not sacrificed lives for autonomy: Yasin Malik to Farooq Abdullah

He was reacting to the remarks of National Conference president Farooq Abdullah in which he had said that “independent Kashmir was not a reality” and that Kashmiris should be granted internal autonomy.

Srinagar, Publish Date: Nov 11 2017 6:52PM | Updated Date: Nov 11 2017 6:52PM

Jammu and Kashmir Liberation Front (JKLF) chief Yasin Malik on Saturday said that Kashmiris haven’t given sacrifices for “so-called autonomy under which a Prime Minister was thrown into jail for eleven years”.

He was reacting to the remarks of National Conference president Farooq Abdullah in which he had said that “independent Kashmir was not a reality” and that Kashmiris should be granted internal autonomy.

“Farooq Abdullah has always played non-serious and selfish politics. Kashmiris never take his words and personality seriously,” said Malik, in a statement, issued today.

Terming the statement of Abdullah as “absurd and non-serious”, Malik said that to remain in news Farooq Abdullah always issues controversial statements like these. “… but people of Jammu Kashmir are fully aware of his irresponsible character, his non-seriousness and the level to which he can stoop down for his selfish gains and because of these facts no one takes his statements seriously.”

Malik said that Farooq and his father Sheikh Muhammad Abdullah have been doing politics in the name of Kashmir’s freedom for a long time.

“In fact Farooq Abdullah and his late Father has been doing politics in the name of freedom of Kashmir for a long time and it was he who in 1974 from Lal Chowk Srinagar floated the slogan of “Choen Daish Mouen Daish Kashur Daish Kashur Daish” (Your nation my nation is Kashmiri nation Kashmiri nation) and even participated in pro-freedom rallies in Mirpur Azad Kashmir,” said Malik, in the statement.

He claimed that they shunned the “path of freedom and sacrificed the interests of Kashmiris for their lust of power” to serve their own “selfish benefits”.

Rejecting the idea of so-called autonomy for Jammu Kashmir, Malik said that Kashmiris have not sacrificed thousands of lives for a “so-called fragile, absurd and ridiculous autonomy under which a prime minster of time who luckily was Farooq Abdullah sahib’s own father was handcuffed by an ordinary police man and thrown into jail for 11 long years.”

Advising Farooq Abdullah to shun his “political joker-like approach and assume some seriousness”, Malik said that resistance will continue till the achievement of the desired goal.

வட்டமடு காணி மீட்பு போராட்டம் 9 நாளாக தொடர்கிறது

”””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””””” 

திருக்கோவில் பிரதேச செயலகத்திற்கு உட்பட்ட வட்டமடு காணியில் பயிர்ச்செய்கை மேற்கொள்வதற்கு  வனபரிபாலன திணைக்களம்  தடை!

----------------------------------------------------------------------------

வட்டமடு காணி மீட்பு போராட்டம் 9 நாளாக தொடர்கிறது

Friday, November 10, 2017

50 வருடகால எமது பூர்வீகக் காணியில் விவசாயம் செய்வதற்கு தடைவிதிக்காதே!

நல்லாட்சி அரசே எமக்கு அநீதி இழைக்காதே!

வட்டமடு விவசாயிகளுக்கு ஏன் இந்த பாரபட்சம்! 

விவசாயக் காணிகளை கபளீகரம் செய்யும் அதிகாரிகளை இடமாற்றம் செய்!

ஏழை விவசாயிகளின் வயிற்றில் அடிக்காதே!

என்கிற முழக்கங்கள்  அடங்கிய பதாதைகளை ஏந்தியவாறு ஆர்ப்பாட்டத்தில் ஈடுபட்ட மக்கள் போராட்டத்தில்

ஈடுபட்டிருந்தனா்.

திருக்கோவில் பிரதேச செயலகத்திற்கு உட்பட்ட வட்டமடு காணியில் பயிர்ச்செய்கை மேற்கொள்வதற்கு விதிக்கப்பட்டுள்ள தடைக்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்து  விவசாயிகள் இன்று (10) வெள்ளிக்கிழமை ஜூம்ஆ தொழுகையின் பின்னா் ஆா்ப்பாட்ட பேரணியொன்றை நடத்தினா்.

திருக்கோவில் பிரதேச செயலகத்திற்குட்பட்ட வட்டமடு  பிரதேசத்தைச் சேர்ந்த நான்கு விவசாய அமைப்புக்களினால் ஏற்பாடு செய்யப்பட்ட இப்போராட்டம் இன்று (10) 09 ஆவது நாளாக மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகின்றது.

நீண்ட காலமாக விவசாயம் செய்து வந்த தமது காணிகள், வனபரிபாலன திணைக்கள அதிகாரிகளினால் விவசாயம் செய்வதற்கு தடுக்கப்பட்டு வருவதனைக் கண்டித்தே இப்பேராட்டத்தை மேற்கொண்டு வருவதாக விவசாய அமைப்புக்களின் தலைவர் ஏ.எம். ஹனீபா தெரிவித்தார்.

நல்லாட்சியை ஏற்படுத்துவதற்கு பெரும் பங்காற்றிய ஏழை விவசாயிகளான எங்களின் அவலத்தை இந்த அரசாங்கம் கண்டு கொள்ளாமல் இருந்து வருவதனையடுத்து பெரும் மனவேதனையும், கவலையும் அடைந்துள்ளோம்.

காணிக்கான அனுமதிப்பத்திரத்துடன் உரமானியம் பெற்று கடந்தகாலங்களில் விவசாயம் செய்து, நீர் வரி செலுத்தி வந்த எங்களுக்கு தற்போது அதிகாரிகள் தடைவிதிப்பது நல்லாட்சியை கேலிக் கூத்தாக்கியுள்ளது.

காணிப் பிரச்சினையை தீர்த்து தருவோம், விவசாயிகளுக்கு நீர்ப்பாசன வசதியை ஏற்படுத்தி விவசாயத்துறையை அபிவிருத்தி செய்வோம் என்று கூறி வாக்குகளைப் பெற்றுச் சென்ற முஸ்லிம் அரசியல் தலைமைகள் இன்று எமது பிரச்சினைகள் எதனையும் கண்டு கொள்ளாமல் சுகபோகம் அனுபவித்து வருகின்றனர் என்றார்.

50 வருடகால எமது பூர்வீகக் காணியில் விவசாயம் செய்வதற்கு தடைவிதிக்காதே, நல்லாட்சி அரசே எமக்கு அநீதி இளைக்காதே, வட்டமடு விவசாயிகளுக்கு ஏன் இந்த பாரபட்சம், விவசாயக் காணிகளை கபளீகரம் செய்யும் அதிகாரிகளை இடமாற்றம் செய், ஏழை விவசாயிகளின் வயிற்றில் அடிக்காதே போன்ற வாசகங்கள் அடங்கிய பதாதைகளை ஏந்தியவாறு ஆர்ப்பாட்டத்தில் ஈடுபட்ட மக்கள் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டிருந்தனா்.

(அம்பாறை சுழற்சி நிருபா் - ரி.கே. ரஹ்மதுல்லா) நன்றி:தினகரன்

பிரான்சில் விவசாயிகள் தற்கொலை!

EUROPE
Quiet Epidemic of Suicide Claims France’s Farmers
Lire en français
By PAMÉLA ROUGERIE AUG. 20, 2017

Marie Le Guelvout at the farm in the Brittany region of France where her brother Jean-Pierre killed himself in December. Credit Pierre Terdjman for The New York Times

KERLÉGO, France — A dairy farmer, Jean-Pierre Le Guelvout, once kept 66 cows at a thriving estate in southern Brittany. But falling milk prices, accumulating debts, depression and worries about his health in middle age became too much to bear.

Just 46, Mr. Le Guelvout shot himself in the heart in a grove behind his house one cold December day last year. “It was a place that he loved, near the fields that he loved,” explained his sister Marie, who said she was “very close” to him but did not see his suicide coming.

The death of Ms. Le Guelvout’s brother was part of a quiet epidemic of suicide among French farmers with which stoical rural families, the authorities, public health officials and researchers are trying to grapple.

Farmers are particularly at risk, they all say, because of the nature of their work, which can be isolating, financially precarious and physically demanding.

For farmers who do not have children to help with the work and eventually take over, the burden is that much greater. Falling prices for milk and meat have also added to debts and stress in recent years.

Researchers and farming organizations agree that the problem has persisted for years, but while they have stepped up efforts to help farmers, the effectiveness of such measures and the toll from suicides remain difficult to quantify.

The most recent statistics, made public in 2016 by France’s public health institute, show that 985 farmers killed themselves from 2007 to 2011 — a suicide rate 22 percent higher than that of the general population.

Even that number of suicides, which increased over time, may be underestimated, say researchers, who add that they fear the problem is not going away, though they are still analyzing more recent data.

Jean-Pierre Le Guelvout’s property. In some ways, Mr. Le Guelvout was representative of the farmers who are most likely to kill themselves, according to public health statistics. They are often men ages 45 to 54, working in animal husbandry. Credit Pierre Terdjman for The New York Times

“The doctor establishing the death certificate can avoid mentioning suicide,” said Dr. Véronique Maeght-Lenormand, an occupational physician who runs the national suicide prevention plan for the Mutualité Sociale Agricole, a farmers’ association.

The reason? “Some insurance companies won’t allow compensations for spouses after a suicide,” she said. “There’s also the weight of our Judeo-Christian culture.”

Mr. Le Guelvout’s case came to light because he had previously achieved some fame as a participant in a popular television program, “L’Amour Est Dans le Pré” (“Love Is in the Field”), a sort of French version of “The Bachelor” that aimed to help farmers find companionship.

“He was very naïve,” Ms. Le Guelvout said. “He wanted a wife who worked outside the farm, and to become a father.”

But in some ways, he was representative of the farmers who are most likely to kill themselves, according to public health statistics. They are often men ages 45 to 54, working in animal husbandry.

“It is a time when you start having small health issues, when you think about the transfer of your farm,” Dr. Maeght-Lenormand said. “Farmers can start wondering why they’re doing all of this if no one is here to inherit it.”

But that is not the only force that pushes many to despair.

“There’s this financial pressure, this loan pressure,” said Nicolas Deffontaines, a researcher for Cesaer, a center that studies the economy and sociology of rural areas.

The debts, Mr. Deffontaines said, can lead farmers to deepen their investments, both personal and financial, as they immerse themselves in their work and take more loans to pay off previous ones. In doing so, they fuel their isolation and deepen the financial hole they are in, he said.

In recent years, those financial pressures have grown only more onerous. In 2015, the European Union ended quotas for dairy farmers that had been intended to avoid overproduction.

Cyril Belliard, 52, standing, described the toll farming had taken on him to a support group that had gathered at his home recently in western France. Credit Pierre Terdjman for The New York Times

Since then, there has been a glut of some products. Prices for milk have dropped below what farm associations say is needed to run and sustain a farm, let alone to make a profit.

The move to end quotas came on top of the bloc’s imposition of sanctions on Russia in response to its land grab in Ukraine, cutting off a once-robust export market for European dairy farmers in 2014.

Because many milk farms have shut, more cows have been sent for slaughter, in turn leading to lower prices for meat, even as the French lowered their consumption of meat products by 27 percent from 1998 to 2013, by some measures.

Seven years ago, the French government began addressing the rising suicide rate among farmers, and the agriculture minister at the time, Bruno Le Maire, elevated the issue to a national cause.

Since then, multiple steps have been taken in coordination with the Mutualité Sociale Agricole, the farm organization.

In 2014, a hotline called Agri’écoute (Listening to Farmers) was introduced to lend troubled farmers an ear. Multidisciplinary groups were created to help farmers sort out financial, medical, legal or family issues. In 2016, those units followed 1,352 cases across France.

Much of the focus was placed on farmers who were single or widowed, but building trust was not easy, said Dr. Maeght-Lenormand of the farmers’ association.

“For the farmers who pay regular social contributions to us, we’re still seen as the ones claiming money from them,” she said.

But farmers’ organizations, like Solidarité Paysans (Farmers’ Solidarity), have also stepped in.

Since Mr. Le Guelvout’s suicide, his brother André, 52, has taken over the farm. The family recently decided to stop milk production and to sell part of its livestock. Credit Pierre Terdjman for The New York Times

In 2015, Véronique Louazel, who works for the national bureau of the solidarity association, met with 27 struggling farmers for a study on the crisis the profession faces.

Farmers are often reluctant to talk about their difficulties, and it is hard for them to imagine doing anything else. “They have a strong culture of labor and effort, and they’re not used to complaining,” Ms. Louazel said.

But things are slowly changing, as more farmers speak up.

Cyril Belliard, 52, is among them. One recent day, he told his story to a small support group that had gathered in his tiny house in Vendée, a farming region in western France.

Mr. Belliard had been a farmer since 1996, he told them. But recently, he watched his goats dying day after day of a mysterious illness that neither he nor his veterinarian could figure out. Debts were piling up. Legal procedures began.

“I was living in a mobile home to avoid paying rent,” he recalled. “I moved into this small space of 35 square meters, where the whole family, my wife and children, would live, eat and sleep,” he added, referring to an area of about 375 square feet.

The father of three children, Mr. Belliard depended on charities for food and Solidarité Paysans for support. Finally, in March, he decided to sell his farm to a young farmer.

“I held on thanks to sports, which I’ve been practicing since I was 18,” he said, “and thanks to my kids, who were always my priority.”

Now, he is considering a career change. But leaving farm life is not easy and not always an option.

Since Mr. Le Guelvout’s suicide, his brother André, 52, has taken over the farm in Brittany, and his sister Marie worries about how he will handle all of the work that was previously shared. The family recently decided to stop milk production and to sell part of its livestock.

“André has been a farmer his whole life,” Ms. Le Guelvout said. “All that I want right now is for André to live peacefully on his farm, until he retires.”

A version of this article appears in print on August 21, 2017, on Page A4 of the New York edition with the headline: French Farms Endure a Rash Of Suicides. Order Reprints| Today's Paper|Subscribe