Shimon Peres was no peacemaker- Robert Fisk

ENB File Photo Robert Fisk 

Shimon Peres was no peacemaker. I’ll never forget the sight of pouring blood and burning bodies at Qana

Peres said the massacre came as a ‘bitter surprise’. It was a lie: the UN had repeatedly told Israel the camp was packed with refugees

Robert Fisk @indyvoices Wednesday 28 September 2016

The Israeli politician has died at 93, two weeks after suffering a major stroke AP

When the world heard that Shimon Peres had died, it shouted “Peacemaker!” But when I heard that Peres was dead, I thought of blood and fire and slaughter. 

I saw the results: babies torn apart, shrieking refugees, smouldering bodies. It was a place called Qana and most of the 106 bodies – half of them children – now lie beneath the UN camp where they were torn to pieces by Israeli shells in 1996. I had been on a UN aid convoy just outside the south Lebanese village. Those shells swished right over our heads and into the refugees packed below us. It lasted for 17 minutes.

Shimon Peres, standing for election as Israel’s prime minister – a post he inherited when his predecessor Yitzhak Rabin was assassinated – decided to increase his military credentials before polling day by assaulting Lebanon. The joint Nobel Peace Prize holder used as an excuse the firing of Katyusha rockets over the Lebanese border by the Hezbollah. In fact, their rockets were retaliation for the killing of a small Lebanese boy by a booby-trap bomb they suspected had been left by an Israeli patrol. It mattered not.

A few days later, Israeli troops inside Lebanon came under attack close to Qana and retaliated by opening fire into the village. Their first shells hit a cemetery used by Hezbollah; the 

rest flew directly into the UN Fijian army camp where hundreds of civilians were sheltering. Peres announced that “we did not know that several hundred people were concentrated in 

that camp. It came to us as a bitter surprise.”

It was a lie. The Israelis had occupied Qana for years after their 1982 invasion, they had video film of the camp, they were even flying a drone over the camp during the 1996 massacre – a fact they denied until a UN soldier gave me his video of the drone, frames from which we published in The Independent. The UN had repeatedly told Israel that the camp was packed with refugees.

This was Peres’s contribution to Lebanese peace. He lost the election and probably never thought much more about Qana. But I never forgot it. 

When I reached the UN gates, blood was pouring through them in torrents. I could smell it. It washed over our shoes and stuck to them like glue. There were legs and arms, babies without heads, old men’s heads without bodies. A man’s body was hanging in two pieces in a burning tree. What was left of him was on fire. 

On the steps of the barracks, a girl sat holding a man with grey hair, her arm round his shoulder, rocking the corpse back and forth in her arms. His eyes were staring at her. She was keening and weeping and crying, over and over: “My father, my father.” If she is still alive – and there was to be another Qana massacre in the years to come, this time from the Israeli air force – I doubt if the word “peacemaker” will be crossing her lips.

There was a UN enquiry which stated in its bland way that it did not believe the slaughter was an accident. The UN report was accused of being anti-Semitic. 

Much later, a brave Israeli magazine published an interview with the artillery soldiers who fired at Qana. An officer had referred to the villagers as “just a bunch of Arabs” (‘arabushim’ in Hebrew). “A few Arabushim die, there is no harm in that,” he was quoted as saying. Peres’s chief of staff was almost equally carefree: “I don’t know any other rules of the game, either for the [Israeli] army or for civilians…”

Peres called his Lebanese invasion “Operation Grapes of Wrath”, which – if it wasn’t inspired by John Steinbeck – must have come from the Book of Deuteronomy. “The sword without and terror within,” it says in Chapter 32, “shall destroy both the young man and the virgin, the suckling also with the man of grey hairs.” Could there be a better description of those 17 minutes at Qana?

Yes, of course, Peres changed in later years. They claimed that Ariel Sharon – whose soldiers watched the massacre at Sabra and Chatila camps in 1982 by their Lebanese Christian allies – was also a “peacemaker” when he died. At least he didn’t receive the Nobel Prize. 

Peres later became an advocate of a “two state solution”, even as the Jewish colonies on Palestinian land – which he once so fervently supported – continued to grow.

Now we must call him a “peacemaker”. And count, if you can, how often the word “peace” is used in the Peres obituaries over the next few days. Then count how many times the word 
Qana appears.

எழுக தமிழ் பேரணிக்கு…அலைகடலாய் அணிதிரள்வீர்! திருமாவளவன்

செப்டெம்பர் 24 

யாழ் எழுக தமிழ் பேரணிக்கு…
அலைகடலாய் அணிதிரள்வீர்! 
தொல். திருமாவளவன் அழைப்பு

Posted by  திலீபன் on September 22nd, 2016

இந்த இருபத்தொன்றாம் நூற்றாண்டின் முதல் இன அழிப்புக்கு முகங்கொடுத்த எம் தமிழ்ச் சொந்தங்களே! வணக்கம்.

2009 மே மாதம் மௌனிக்கப்பட்டது ஆயுதங்களை தான், எங்கள் ஜனநாயக போராட்டத்தை அல்ல என்பது உலகச் சமூகத்திற்கு எடுத்துச் செல்ல நமக்கு கிடைத்திருக்கின்ற ஒரு வாய்ப்பு தான் “எழுக தமிழ்” போராட்டம்.

இனப்படுகொலைக்கு நியாயம் கேட்போம். சுயநிர்ணய உரிமைக்காக நியாயம் கேட்போம் ஒன்று கூடுவோம் யாழ் நகரிலே வென்று காட்டுவோம் தமிழரின் சுயநிர்ணய உரிமையை.

முள்ளிவாய்க்காலிலேயே உங்கள் போராட்டத்தை உயிரோடு புதைத்து விட்டதாக எண்ணிக் கொண்டிருக்கும் போர்க் குற்றவாளிகளின் கனவைக் கலைத்தாக வேண்டும். பெண் என்றும் குழந்தை என்றும் முதியோர் என்றும் பாராமல் முப்படை கொண்டு முழுப்படுகொலை செய்த கொடியவர்களைக் கூண்டிலேற்றி சர்வதேச விசாரணைக்கு உட்படுத்தியாக வேண்டும்.

உங்கள் அன்புக்கும் எங்கள் அன்புக்கும் உரியவர்களை ஆயிரக்கணக்கில் தொலைத்துக் கட்டி விட்டுத் தொலைந்து போனதாகக் கணக்குக் காட்டி வரும் மோசடியைக் காணாமலடிக்க வேண்டும்.

அனைவரும் அநேகமாய்ச் செத்து விட்டனர் என்று சர்வசாதாரணமாகச் சொல்லிச் சென்றோர் அவர்களின் மாய மறைவுக்குப் பொறுப்புக் கூறியாக வேண்டும்.

எந்தையும் தாயும் மகிழ்ந்து குலாவி இருந்த எம் சொந்த மண்ணில் வந்து குந்திய வன்பறிப்புப் பட்டாளத்துக்கு இனியும் இங்கென்ன வேலை? எனக் கேட்க வேண்டும். நிலம் மீட்க வேண்டும்.

இனத்தின் வாழ்வில் ஒளி தேடியதன்றி வேறு குற்றமறியாமல் இருட்சிறைக்குள் வாடிக் கிடக்கும் தமிழ் இளைஞர்களை – அல்லது இளைஞர்களாகச் சென்று சிறைக்குள்ளேயே முதுமை கண்டு விட்டவர்களை – விடுதலை செய்வித்தாக வேண்டும். நடந்தவை நடந்தவையே இனி இக்கொடுமை நிகழாது என்பதை உறுதி செய்யும் படியான அரசியல் தீர்வு வேண்டும். 

புறாச் சிறகு போர்த்திய வல்லூறுகளின் பசப்பு வார்த்தைகளைப் புறந்தள்ள வேண்டும். எமக்கு உறுதியானதொரு காப்பு வேண்டும்அதற்கு இறைமையும் உரிமையும் வாய்ந்த அரச யாப்பு வேண்டும்.

இறுதியாக ஒன்று. புதுமக் கால சிங்கப்பூரின் சிற்பி அந்நாட்டின் முதல் தலைமைச்சர் லீ-குவான்-யூ சிறுபான்மையினரான தமிழர்களை வெல்லும் தகுதியும்துணிச்சலும் சிங்களவர்களிற்கு இல்லை. என்றும் “தமிழர்கள் நீண்ட காலம் பொறு மையோடு காத்திருக்கமாட்டார்கள்” என்று சொன்னாரே அந்த எச்சரிக்கையை உங்கள் ஆட்சியாளர்களுக்கு நினைவூட்ட வேண்டும்.

நம்மினத்துக்காக விதையுண்ட பல்லாயிரம் மாவீரர்களின் மூச்சுக்காற்று உலவி நிற்கும் யாழ்ப்பாணத்தில் உங்கள் கோரிக்கை முழக்கங்கள் ஓங்கி ஒலிக்கட்டும். கடல் கடந்து தாய்த் தமிழகத்திலும் புவிப்பரப்பிலும் போராடி வாழும் தமிழ் மக்களின் இதயங்களில் எதிரொலிக்கட்டும்!

நன்றி! வணக்கம். தொல். திருமாவளவன்

​​​ தலைவர் விடுதலைச் சிறுத்தைகள் கட்சி

 சென்னை  21.09.2016. ​​

ஒரு பக்திப்பாடல் நூறுமுகம் காட்டுதம்மா ஆறுமுகம் இன்று!

எழுக தமிழ்ப் பேரவைக்கு ஏகப்பட்ட ஆதரவு: இந்து மக்கள் கட்சி இந்தியா

ஈழத்தின் சிவ(ன்) பூமியை, புத்த பூமியாக மாற்றும் இலங்கை அரசின் முயற் சிக்கு எதிராக  அனைத்து உலக இந்துக்களே, ஓரணியில் திரள்வீர். 

இந்து மக்கள் கட்சியின் பொதுச் செயலாளர் இராம. ரவிக்குமார்  அழைப்பு

சிவ பூமியான இலங்கையில் யுத்த நிகழ்வுக்கு பின்னர், இந்து இன அழிப்பை தொடர்ந்து இந்து கோவில்கள், வழிபாட்டு இடங்கள், அடக்க ஸ்தலங்கள் உள்ளிட்ட அனைத்து இந்து மத சுவடு களை முற்றாய் அழித்து ‘சிவ” லங்காவை, ‘புத்த” லங்காவாக மாற்ற ஆளும் சிறிசேனா அரசு முயற்சியை தொடங்கியுள்ளது.

தமிழர் தாயகத்தில் – இலங்கையில் சிங்கள – பௌத்த மயமாக்கலை உடன் நிறுத்த கோரியும் தமிழ் தேசம் தனித்துவமான இறையாண்மை, சுயநிர்யண உரிமை அடிப்படையிலான நிரந்தர அரசியல் தீர்வை வழியுறுத்தியும், யுத்த குற்றங்களுக்கும் இனப்படுகொலைக்குமான சர்வதேச விசாரனை வலியுறுத்தியும் செப்ரெம்பர் 24, 2016 அன்று யாழ்பாணம் நகரில் கூடும் ”எழுக தமிழ்” பேரணியிலே தாயகத்தில் உள்ள அனைத்து இந்துக்களும் ஏனைய சகோதரத்துவ மதத்தவர்களும் ஓரணியில் திரண்டு

இலங்கை அரசின் பௌத்தமயமாக்கலுக்கு எதிராக குரல் கொடுக்குமாறு 

உங்கள் அனைவரையும் இந்தியாவில் வாழும் கோடிக்கணக்கான இந்துக்களின்  சார்பாக கேட்டுக் கொள்கின்றேன்

தாயகத்திலே பௌத்தமயமாக்கலைக் கண்டித்து முன்னெடுக்கப்படும் எழுக தமிழ் நிகழ்விற்கு ஆதரவாக இந்துக்களின் நிலங்களையும் ஆலயங்களையும் பாதுகாக்கும் நோக்கோடு எழுக தமிழ் அறப்போராட்டத்திற்கு தமிழகத்தில் உள்ள இந்து மக்கள் கட்சி தனது  முழு ஆதரவையும் தெரிவித்துக் கொள்கின்றது.

கடந்த மாதம் இலங்கையில் அழிக்கப்படும் இந்து கோவில்கள், இந்து அடையாளங்களை காண கள ஆய்வு மேற்க்கொண்டேன். 

எங்களவன் கட்டிய திருக்கோவில்கள் எல்லாம் சிங்களவர்களால் பௌத்த விகாரைகளாகவும், புத்த பீடங்களாகவும் மாற்றப்படுவது கண்டு இரத்த கண்ணீர் வடித்தேன்.

நாவற்குழி முருங்கண், வவூணியா, திருக்கோணேஸ்வரம், திருக்கேத்தீஸ்வரம், கொக்கிளாய், இரணிமடுவு, கிளிநொச்சி கனகாம்பிகை அம்மன் கோவில் 3வது திருவீதியை ஆக்கிரமித்து புத்த விகாரை சிங்கள இந்து விரோத அரசு கட்டுகிறது.

ஓமந்தை, சேமமடு, மாங்குளம், பரந்தன், பூநகர், மாதகல், நயினை, நாகப்பூசணியம்மன் ஆலயம் அருகே 67 அடி புத்தர் சிலை கன்னியா வெந்நீர் ஊற்றில் பௌத்த விகாரை… இப்படி பட்டியல் நீளும்.
ஆயுதம் கொண்டும், அடாவடி தனத்தோடும் சிங்கள இராணுவத்தை துணைக்கு வைத்துக்கொண்டு தமிழ் மக்களின் காணிகளை ஆக்கிரமிக்க உலகில் அன்பையும் தர்மத்தையும் போதித்த புத்தரை காணி ஆக்கிரமிப்பாளனாக மாற்றி கடவுளின் பெயரால் கொடுஞ்செயல் புரிவது புத்தருக்கே செய்யும் துரோகம்.

புத்தர் உயிரோடு இருந்திருந்தால் சிங்களவர்கள் என்னை தொழ வேண்டாம் என்று சொல்லியிருப்பார். புத்தர் உயிரோடு இருந்திருந்தால் சிங்கள அரசு செய்யும் இந்து விரோத தமிழர் விரோத நடவடிக்கைகளுக்கு எதிராக நிச்சயமாக போராடியிருப்பார்.

புத்தர் போதனை பரப்பும் புனித குருமார்கள் ஆலய ஆக்கிரமிப்பு பணியில் அன்றாடம் ஈடுபடுகிறார்கள். இந்துக்கள் வழிபாட்டு உரிமையில் தலையிடுகிறார்கள். புத்தன் போர்வையை போர்த்திக்கொண்டு குணரத்னே என்ற புத்த பிக்கு கொக்கிளாய் என்னும் ஊரில் ஞானசம்பந்த மணிவண்ணதாஸ் என்ற இந்துவின் சொந்த காணியையும் அரசு மருத்துவமனை இடத்தையும் எந்த ஆவணமும் இன்றி ஒரு ஆக்கிரமிப்பு செய்துள்ளார்.

காணி இழந்த ஞானசம்பந்த மணிவண்ண தாஸ் என்பவருக்கு நீதியில்லை, ஆதரவுக்கு யாரும் இல்லை. கண்ணீரும் கம்பலையுமாக தீக்குளிப்பு நடவடிக்கை போன்ற வன்செயல்களில் ஈடுபடட்டுமா என்றார்.

உங்களுக்காக இந்தியாவில் நான் அறப்போராட்டம் நடத்துகிறேன் என்று உறுதியளித்தேன்.

இறந்தவர்களையும் இறந்தவர்களை அடக்கம் செய்யும் இடங்களையும் ஐ.நா.சபை புனித பிரதேசங்களாக அறிவித்துள்ளது,

 ஆனால் முல்லைதீவு மாவட்டம் முள்ளியவிளையில் உள்ள மாவீரர்கள் துயிலும்இல்லத்தை உடைத்து அங்கே புத்தர் சிலையை வைத்திருக்கிறார்கள் அன்பையும் தர்மத்தையும் போதித்த புத்தபெருமான் சிங்கள அரசின் இந்த நடவடிக்கையை ஒருபோதும்
பொறுத்துக்கொள்ளமாட்டார்.

இலங்கையில் இந்து ஆலயங்களை உடைத்தும், அழித்தும் ஆக்கிரமிப்பு செய்துவிட்டு, இலங்கை அதிபர் சிறி சேனா அவர்கள் இந்தியாவில் சீதைக்கு கோவில் கட்டுவதாக உறுதி கொடுக்கிறார்.


முதலில் இலங்கையில் உடைக்கப்பட்ட இந்து கோவில்களை கட்டிக்கொடுக்கட்டும். இந்து ஆலய ஆக்கிரமிப்பை நிறுத்தட்டும்.

சிங்களதேசம் தமிழர் பிரதேசங்களிலே புத்தர் விகாரைகளை நிறுவுவதற்கு ஏற்றவகையில்

பௌத்தம் என்பது இந்துமதத்தின் ஒரு உட்பிரிவுதான் என்று பௌத்தமயமாக்கலுக்கு ஆதரவான கருத்தியலை இலங்கை விதைத்துவருகிறது. இலங்கை அரச தலைவர்கள் இந்தியாவிற்கு விஐயம் செய்யும்போது திருப்பதியில் உள்ளிட்ட பிரதான வணக்க தலங்களை வழிபடுவதோடு இலங்கையில் தமிழர் பிரதேசங்களிற்கு விஐயம் செய்யும் போது தமிழக தலைவர்களையும் தங்களுடன் இந்து ஆலயங்களிற்கு
அழைத்துச்செல்வதில் ஆர்வம் காட்டிவருகின்றனர்.

 பௌத்தமயமாக்கலை இலக்காகவைத்து இலங்கை அரசு முன்னெடுக்கும்  செயற்பாடுகளிற்கு ஈழத்தில் வாழும் எந்தவொரு தமிழரும் நேரடி யாகவோ மறைமுகமாகவே வாய்பினை உருவாக்கிக் கொடுக்கக்கூடாது என்று வலியுறுத்திக் கூறுகின்றேன்.

பலுசிஸ்தான் மக்கள் படும் துயர்ப்பற்றி கவலைப்படும் பாரத பிரதமர் திரு.நரேந்திர மோதி ஈழ இந்துக்களை பற்றி கவலைப்படாதது வருத்தம் அளிக்கவே செய்கிறது.

இழந்த நிலப்பரப்பை மீட்கவும், இழந்த மக்கள் தொகையை மீட்கவும், தாய் நாட்டை தாய் மதத்தை, தாய் மொழியை காத்திட போராடிய நம் முன்னவர்களின் முழு ஆசீர்வாதத்தோடு வரும் செப்ரெம்பர் 24, 2016 அன்று யாழ்பாணம் நகரில் கூடுவோம். 

இந்துக்கள் ஆலயம், இந்து அடையாளம், வழிப்பாட்டு உரிமை காத்து சுதந்திரமாக வாழ்ந்திடவும் இன்று நாம் வீதிக்கு வந்து போராட வேண்டும். இன்று வீதிக்கு வராவிட்டால் நாளை வீதிக்கே வந்துவிடுவோம்.

தாய்நாடு காக்கும், தாய் மதம் காக்கும் வீரர்களுக்கு என்றுமே மரணம் இல்லை. இலங்கையில் இந்து கோவில் அழிப்புக்கு எதிராகவும், சிவ பூமியை புத்த பூமியாக மாற்ற முயற்சிக்கும் சிங்கள அரசுக்கு எதிராக எங்கள் இந்து சொந்தங்களை காத்திட, பாரத பிரதமர் இலங்கை இந்துக்களை காத்திட இலங்கை அரசோடு பேசவலியுறுத்தியும் குறிப்பாக தமிழர் பிரதேச ங்களிலே நிறுவப்பட்ட அனைத்து பௌத்த விகாரைகளையும் அப்புறப்படுத்துவதற்கு இலங்கை அரசிற்கு அழுத்தம் கொடுப்பதற்கும்  இந்தியாவில் தமிழ்நாட்டில் சென்னை நகரில் வரும் 23 செப்ரெம்பர் 2016 அன்று உண்ணாவிரத அறப்போராட்டம் இந்து மக்கள் கட்சியின் சார்பிலே  தமிழகத்தில்; முன்னெடுக்கவுள்ளோம்.

இலங்கை இந்துக்களின் உரிமைக்காக போராடும் எங்களுக்கு உங்களிடமிருந்து அன்பையும் வாழ்த்தையும் வேண்டுகிறேன்.

எழுக தமிழ் நிகழ்விலே கைகோர்த்துள்ள இந்துக்களே கலங்கிடவேண்டாம், தயங்கிட வேண்டாம் உங்களோடு நாங்கள் இருக்கிறோம். கண்ணை இமை காப்பதுபோல்,

இலங்கை தமிழர்களை இந்திய இந்துக்கள் காத்திடுவோம்.

நன்றி.
என்றும் தேசப்பணியில்,
(இராம.ரவிக்குமார்)

எழுக தமிழ்ப் பேரவையின் அரசியல் கோரிக்கைகள்

யாழ்-முற்றவெளி மைதானத்தில் முள்ளிவாய்க்காலுக்குப் பின்னால், அரசியல் விடுதலை வேண்டி, திரண்டெழுந்த பல்லாயிரக்கணக்கான ஈழத்தமிழ் மக்கள் சார்பில் ,

எழுக தமிழ்ப் பேரவையின் அரசியல் கோரிக்கைகள்

2016  செப்ரெம்பர் 24, யாழ்ப்பாண முற்றவெளி

1. வடக்கு கிழக்கு இணைந்த தமிழர் தாயகத்தை வலிந்து பௌத்த சிங்கள மயமாக்கும் நோக்குடன் சிங்களக் குடியேற்றங்களும், பௌத்த  விகாரைகளும், புத்தர் சிலைகளும் இவ்வாட்சியிலும் அரசின் அனுசரணையுடனும், ஆக்கிரமிப்பு இராணுவத்தின் உதவியுடனும்; உருவாக்கப்பட்டு வருகின்றன. தமிழர்களுடைய  இன அடையாளத்தை அழிக்கவும்; வட கிழக்கு தமிழர் தாயகப் பிரதேசங்களின் குடிப்பரம்பலை வலிந்து மாற்றவும் அரசு எடுத்து வரும் இவ்வாறான சகல நடவடிக்கைகளையும் உடன் நிறுத்துமாறு  இம் மக்கள் பேரணி வலியுறுத்துகின்றது.

2. யுத்தம் நிறைவடைந்து ஏழு வருடங்கள் ஆகிய நிலையிலும் ஆக்கிரமிப்பு இராணுவம்  மிகச் செறிவாக வட கிழக்கில் குவிக்கப்பட்டுள்ளது. இந்த ஆக்கிரமிப்பு இராணுவம் தமிழர் தாயக பிரதேசங்களில்; ஆயிரக்கணக்கான ஏக்கர் காணியை சுவீகரிப்பு  செய்தது மாத்திரமல்லாமல், தொடர்ந்தும், தமிழ் மக்களின் காணிகளை கையகப்படுத்தும் நடவடிக்கையிலும்  ஈடுபட்டு வருகின்றது. மேலும் உல்லாச விடுதிகள், விவசாய பண்ணைகள்;, இதர வர்த்தக நடவடிக்கைகள் மேற்கொண்டு வருவதுடன்; வடக்கு – கிழக்கு நிர்வாகத்திலும் தொடர்ந்தும் தலையிட்டு வருகின்றது. வட கிழக்கு தமிழர் தாயக பிரதேசங்களில் தமிழர் தமது வாழ்வாதாரத்திற்காக தொடர்ந்தும் ஆக்கிரமிப்பு இராணுவத்தில் தங்கி தமது  பொருளாதாரத்தை தாமே பொறுப்பேற்க முடியாத நிலையையும்,  இராணுவமயமாக்கலினூடு தமிழ்  சமூகத்தினை பிளவுபடுத்தி, சமூக உறவுமுறைகளை சிதைத்து,  தமிழர் கூட்டாக சனநாயக ரீதியில் அணி திரள்வதற்கு இடையூறாகவும் இராணுவம் நிலவி வருகிறது. பெண்கள் சிறுவர்களுக்கெதிரான இராணுவத்தினரின் பாலியல் வன்முறை சம்பவங்களும் தமிழ் தேசத்தின் இருப்பை சிதைக்கும் வழி வகைகளே.

இதனால் 

வட- கிழக்கு தாயகத்திலிருந்து உடனடியாக இராணுவத்தை வெளியேற்றுமாறு இப்பேரணி வலியுறுத்துகின்றது.

3.   தமிழ் மக்கள் மிகத் தெளிவாக உள்ளகப் பொறிமுறையை  நீதிக்கான தேடலில் பிரோயோசனமற்ற ஒன்று என தொடர்ந்தேர்ச்சியாக வெளிப்படுத்தி வந்துள்ளனர். ஐ  நா மனித உரிமை ஆணையாளரின் செப்டம்பர் 2015 அறிக்கை மிகத் தெளிவாக இலங்கையின் நீதித்துறை யுத்தத்தின் போது இழைக்கப்பட்ட குற்றங்களுக்கு நீதி வழங்க தகமையற்றது எனக் கூறியது. இருப்பினும் ஐ. நாவின் அங்கத்துவ நாடுகள் இணைந்து கலப்பு பொறிமுறை ஒன்றை இலங்கைக்கு பொருத்தமானது என தமது செப்டம்பர் 2015 பிரேரணை மூலம் விதந்துரைத்தனர். அதனை ஆரம்பத்தில் ஏற்றுக் கொண்ட இலங்கை அரசாங்கம் தற்போது வெளிநாட்டு நீதிபதிகளை உள்ளடக்க முடியாது எனத் தெளிவாக அறிவித்துவிட்டது. கலப்பு பொறிமுறையை நிராகரித்து மீள உள்ளகப் பொறிமுறையை மட்டுமே முன்வைக்கின்றது. இச்சூழலில் இப்பேரணி சர்வ்தேச விசாரணைக்கான தமிழ் மக்களின் ஏகோபித்த நிலைப்பாட்டை வலியுறுத்தி நிற்கின்றது.

4.   கடந்த 35 வருடங்களுக்கு மேலாக நிலவி வரும்; பயங்கரவாத தடைச்சட்டதின் கீழ் ஆயிரக்கணக்கான தமிழ் இளைஞர்களும் யுவதிகளும் கைது செய்யப்பட்டுள்ளனர். இவர்களுள் சிலர் 15 – 20 வருடங்களுக்கு மேலாக விளக்கமறியலில் வைக்கப்பட்டு விசாரணை செய்யப்பட்டு வந்தனர். 2015 ஆம் ஆண்டு செப்ரெம்பர் மாதம் பயங்கரவாத தடைச்சட்டம் நீக்கப்படும் என்று ஐ.நா மனித உரிமைகள் ஆணையகத்திற்கு உறுதி மொழி கொடுத்தும்  இதுவரை பயங்கரவாத தடைச்சட்டம் நீக்கப்படவில்லை என்பதுடன் தொடர்ந்தும் பல இளைஞர்கள் அச்சட்டத்தின் கீழ் கைது செய்யப்பட்டு வருகின்றனர். இச் சட்டத்தின் கீழ் கைது செய்யப்பட்டு சிறைகளில் வாழும்  அரசியல் கைதிகள் அனைவரும் நிபந்தனையின்றி உடனடியாக விடுவிக்கப்பட வேண்டுமென்பதுடன்பயங்கரவாத தடைச்சட்டம் உடனடியாக விலக்கிக் கொள்ளப்பட வேண்டுமெனவும் இப்பேரணி வலியுறுத்துகின்றது.

5. போர் நிகழ்ந்த கால கட்டத்திலும், அரசியற் காரணங்களுக்காகவும்  கடத்தப்பட்டும், சரணடைந்த பின்பும் காணாமல் போகச்செய்யப்பட்ட ஒவ்வொரு தமிழ் மகனும், தமிழ் மகளும் எங்கு இருக்கின்றார்கள் , அல்லது அவர்களுக்கு என்ன நடந்தது என உடனடியாகக் கண்டறிந்து பகிரங்கப்படுத்தப்படுவதுடன் அவர்களுக்கு நீதி வழங்கப்படவும் வேண்டும்.

6.  யுத்தம் நடந்த காலகட்டங்களில் கடற்படையினரின் தடை உத்தரவு காரணமாக வடக்கு – கிழக்கு மீனவர்கள் தமது வாழ்வாதாரங்களை இழந்திருந்தனர். ஆனால் யுத்தம் நிறைவடைந்து ஏழு வருடங்கள் ஆகிய நிலையிலஇ; இன்றும் கூட வடக்கு – கிழக்கு மீனவர்கள் தொடர்ச்சியான பாதிப்புக்குள்ளாக்கப்;பட்டு வருகின்றனர். தென்னிலங்கை மீனவர்கள் வட கிழக்கு கடற்பரப்பினுள் அத்துமீறி நுழைவது மாத்திரமின்றிஇ வடக்கு, கிழக்கு மீனவர்களின் படகுகளை சட்ட விரோதமாக கைப்பற்றுவதாலும்இ நிரந்தர தங்குமிடங்களை அத்துமீறி அமைப்பதனாலும்; தமிழ் மீனவர்கள் தமது சொந்த மீன்பிடி இடங்களில் இருந்தே விரட்டப்படுகின்ற சூழல் உருவாகி வருகின்றது. மேலும் தென்னிலங்கை மீனவர்கள், வட – கிழக்கு கடற் பிரதேசங்களில் சட்ட விரோதமான மீன்பிடி முறைகளை கையாள்வதால் தமிழ் மீனவர்கள் தமது வாழ்வாதரங்களை இழந்தும் வருகின்றார்கள்.  இதன் காரணமாக ஒட்டு மொத்தமான தமிழ் மக்களின் பொருளாதாரமும் பாதிக்கப்படுகின்றது. இவ்வாறான நடவடிக்கைகளை நிறுத்துவதற்கு அரசு உடனடி நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டுமென இப்பேரணி வலியுறுத்துகின்றது.

இந்திய மீனவர்களின் சட்ட விரோத மீன்பிடி முறைகளாலும் தமிழ் மீனவர்கள் பாதிக்கப்படுகின்றனர்;.  அன்றாடத் தொழில் செய்து பிழைக்கும் மீனவர்களின் வாழ்வாதார உரிமைகள் பாதுகாக்கப்பட வேண்டுமென்பதுடன், தமிழ் மீனவர்களின் கடல் வளங்கள்; அத்துமீறி, சட்டத்துக்கு புறம்பாக சூறையாடப்படுவதை இப்பேரணி வன்மையாகக் கண்டிப்பதுடன்

7.   விடுதலைக்காக போராடிய தேசிய இனங்கள் மத்தியில் அவர்களின் விடுதலை வேட்கையை அழிக்கும் பொருட்டு போதை வஸ்துக்களை இளைஞர்கள், யுவதிகள் மத்தியில் பரப்பும் வழிமுறைகளை பல நாடுகளின் அரசுகள் கையாண்டுள்ளன. தமிழர் தாயகத்தை  ஆழமான இராணுவ கண்காணிப்புக்குள் வைத்திருக்கின்ற போதிலும் பெருமளவான போதைவஸ்துப் பொருட்கள் எமது பிரதேசங்களினுள் ஊடுருவ விடப்படுகின்றன. மேலும்இ கிரோயின் போன்ற போதைப் பொருட்களும், வடக்கு – கிழக்கில் வேகமாகப் பரவி வருவதுடன், வட- கிழக்கில் இராணுவத்தினால் நடாத்தப்படும் விளையாட்டு விழாக்களின் போது தமிழ்  இளைஞர்களிடையே மது பாவனையை இராணுவம் நேரடியாக ஊக்கப்படுத்துவது  ஆவணப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. இந்நிலையில்; இவை அனைத்தும் எமது இளம் சந்ததியின் எதிர்காலத்தை திட்டமிட்டு அழிக்கும் நடவடிக்கைகளாகவே நோக்க வேண்டியுள்ளது. இவற்றை நிறுத்தவும், கட்டுப்படுத்துவதற்கான நடவடிக்கைகளை அரசு எடுக்க வேண்டுமென இப்பேரணி வலியுறுத்துகின்றது.

அரசியல் தீர்வு சம்பந்தமாக

இன்னமும் தீர்வு காணப்படாத தமிழ் தேசிய இனப் பிரச்சனையினதும்,  நடந்து முடிந்த போரினதும் - நேரடி மற்றும் நேரடியற்ற விளைவுகளான - மேற்கூறப்பட்ட அரசியற்-பாதகங்கள் எதுவும் மீண்டும் நிகழாதவாறு — தமிழ் மக்கள் பேரவையினால் முன்வைக்கப்பட்ட அரசியற் தீர்வு முன்மொழிவின் அடிப்படையில் 

ஒரு சுயாட்சித் தீர்வு காணப்பட வேண்டும் என்று இந்தப் பேரணி பிரகடனம் செய்கின்றது.

தமிழர்களின் தேசிய பிரச்சனைக்கு தீர்வு காணப்படும் எனும் நோக்கில் 3ஆவது குடியரசு அரசியல் யாப்பை கொண்டு வருவோம் என்று இவ்வரசாங்கம் சர்வதேச சமூகத்திற்கு கூறி வருகின்றது.

ஆனால் இலங்கை அரசின் சனாதிபதியும், பிரதமரும் ஒற்றையாட்சிக்குள்ளேயே தீர்வு வரும் எனவும் பௌத்தத்திற்கு கொடுக்கப்பட்டுள்ள முன்னுரிமையில் மாற்றம் வராது எனவும் தொடர்ந்தேர்ச்சியாக கூறி வருகின்றனர்.

ஒற்றையாட்சிக்குள் ஒரு குறைந்த பட்ச அதிகாரப்பகிர்வை தமிழருக்கான தீர்வாக திணிக்க இவ்வரசாங்கம் முயற்சிக்கின்றது.

அவசர அவசரமாக ஓர் அரசியலமைப்பை பாராளுமன்றில் நிறைவேற்றி பொதுசன வாக்கெடுப்பு ஒன்றின் மூலம் புதிய அரசியலமைப்பு ஒன்றிற்கு அங்கீகாரம் கிடைக்கப்பெற அரசாங்கம் முயற்சிக்க இருக்கின்றது.

தமிழ் மக்களில் பெரும்பான்மையினரின் வாக்கு புதிய அரசியலமைப்பிற்கு கிடைத்தால் அதை வைத்து தமிழ் மக்களிற்கு அரசியல் தீர்வொன்றை வழங்கி விட்டதாக அர்த்தப்படுத்துவதே அரசாங்கத்தின் நோக்கம்.

புதிய அரசியலமைப்பு தமிழ் மக்களின் அபிலாஷைகளை அங்கீகரிக்க வேண்டும் என்பதே எமது கோரிக்கை.

 தமிழர்கள் புதிய அரசியலமைப்பு எப்படியாக இருக்க வேண்டும் எனக் கருத்துக் கூறுவதோ, கூட்டாக நிலைப்பாடு எடுப்பதோ, அது தொடர்பில் சனநாயக ரீதியாக அணிதிரள்வதோ அரசியலமைப்பாக்க முயற்சியை குழப்ப எடுக்கும் நடவடிக்கையாக சித்தரிப்பதை நாம் கண்டிக்கின்றோம்.

அந்த வகையில் பின்வரும் நிலைப்பாடுகளை இப்பேரணி எடுக்கின்றது:

எனவே,

அ. தற்போதைய அரசியலமைப்பின் 13ஆம் திருத்தம் எமக்கு தந்த படிப்பினையின் அடிப்படையிலும், இலங்கை அரசியலின் சிங்கள பௌத்த  மேலாதிக்க அரசியல் கலாசாரத்தில்த தமிழர்களின் கடந்த 68 ஆண்டு கால கூட்டனுபவத்தின் பிரகாரமும் ஒற்றையாட்சிக்குள் அரசியல் தீர்வு எந்த வடிவத்திலும் சாத்தியம் இல்லை என நாம் வலியுறுத்திக் கூறுகின்றோம். 

ஆ. தமிழ் மக்கள் பேரவையினால் தயாரிக்கப்பட்ட தீர்வுத்திட்டத்தின் அடிப்படையில்,  தேசிய இனப்பிரச்சினைக்கான நடைமுறை சாத்தியமான தீர்வு, தமிழர்களை இலங்கைத் தீவின் வடக்கு கிழக்கில் ஒரு தேசமாக, அவர்களது சுயநிர்ணய உரிமையை மதிக்கும், தன்னளவில் இறைமை கொண்ட சுயாட்சி ஒன்றை நிறுவும் அரசியலமைப்பு ஏற்பாடுகள் மூலமாகவே அடையப்படும் எனக் கூறுகின்றோம். 

இ.  தமிழர்களின் சுயநிர்ணய உரிமையையும் அதன் வழி தமிழ்த் தேசத்தின் இறைமையையும், நிறுவன ரீதியாக, சமஷ்டி முறைமை ஒன்றின் மூலமாக அடைந்து கொள்ளலாம் என நாம் கூறுகின்றோம். 

ஈ.  தமிழர் தேசத்தின் தனித்துவத்தையோ, தமிழ் மக்களின் சுயநிர்ணயத்தையோ அங்கீகரிக்காத,  உள்ளடக்கத்தில் தெளிவில்லாத அரை குறை தீர்வொன்றை ஏற்றுக் கொள்ள முடியாது என இப்பேரணி கூறுகின்றது. 

உ. புதிய அரசியலமைப்பு மிகவும் இரகசியமான முறையில் உருவாக்கப்படுகின்றது. புதிய அரசியலமைப்பு தொடர்பிலாக நடாத்தப்பட்ட பொது மக்கள் கலந்தாய்வு தொடர்பிலான அறிக்கை தமிழ் மக்களின் முன்வைப்புக்களை புறந்தள்ளியே சமரப்பிக்கப்பட்டுள்ளது.  உருவாக்கப்படுகின்ற அரசியலமைப்பு நகல் தொடர்பிலான மக்கள் வாக்கெடுப்பிற்கு முன்னர் வெளிப்படையானதும், சனநாயக ரீதியதுமான கலந்துரையாடல் ஒன்று மக்கள் மத்தியில் இடம் பெற போதுமான கால அவகாசம் வழங்கப்பட வேண்டும். அடக்குமுறையின் கீழ் அரசியல் தீர்வு தொடர்பிலான கலந்துரையாடலை நடாத்த முடியாது.  வடக்கு கிழக்கில் கருத்துக் சுதந்திரத்துடன் புதிய அரசியலமைப்பு தொடர்பிலான திறந்த விவாதம்  நடைபெற பயங்கரவாதத் தடை சட்டம் விலக்கிக் கொள்ளப்பட வேண்டும், இராணுவமயநீக்கம் செய்யப்பட வேண்டும் என நாம் கூறுகின்றோம்

மண்டையன் குழு 2016

சிரியா: உலக மறுபங்கீட்டு போர் முகாம்கள் உண்மைகளை மூடி மறைக்கும் விதம்

The explanations behind Russian and US air strikes in Syria are a lesson in propaganda
Patrick Cockburn @indyworld Friday 23 September 

Patrick Cockburn ENB File Photo

Airstrikes that hit the wrong target have always been justified or denied by the perpetrators with a rich blend of hypocrisy and lies. It was interesting to see this tradition of deliberate mendacity being not only maintained, but outdone in Syria over the last week. The US was seeking to explain how it had come to kill at least 62 Syrian soldiers fighting Isis in the besieged government-held city of Deir Ezzor a week ago and the Russians evading responsibility for an air attack on a UN aid convoy killing 20 people outside Aleppo five days later.

The explanation of US military officials was splendidly ingenious. As dutifully retailed by CNN, they said they believed a likely scenario was that the personnel hit were prisoners of the regime, perhaps military personnel being detained, although that is not certain.

The initial signs indicated that they were dressed in civilian clothing. They may not have had the typical weapons of a Syrian military unit but rather trucks with weapons mounted on top of them. It is also not known if they were deliberately placed there to potentially deceive the coalition.

For students of war propaganda this is a wonderful piece of obfuscation. No evidence is produced for “the likely scenario” in which supposition is heaped on supposition. Its purpose is instead to mask, or throw in doubt over, the obvious fact that someone had committed a blunder and ordered an attack on a long established Syrian Army position near Deir Ezzor airport. This sort of smoke screen is not designed to last very long, but to blunt criticism during the first crucial few days when the story is still at the top of the news agenda. Then a few weeks or even months down the road, there can be a grudging admission of the truth, or part of it, when it will barely get a mention at the end of newscasts or be relegated to page 24 of the newspapers. An old PR adage says that the best way for the perpetrator of some disaster to limit the damage to himself or herself is to “first say no story and then say old story.” It still works.

Aid is seen strewn across the floor in the town of Orum al-Kubra on the western outskirts of the northern Syrian city of Aleppo AFP/Getty

The Russian explanation of the attack on the UN aid convoy on 19 September is also well worth studying as an example of the propagandist’s art. It is important to make your explanation detailed and interesting because it will be competing with a reality which, in the nature of war, will be murky and confusing. 

The Russian news agency Tass quoted a senior Russian official as saying that “analysis of video records from drones of yesterday’s movement of the humanitarian convoy across Aleppo territories controlled by militants has revealed new details. It is clearly seen in the video that a terrorists’ pickup truck with a towed large-calibre mortar is moving along with the convoy."

This was good stuff. Suggesting that there was an understandable reason to imagine they were attacking a legitimate target – though it had to be admitted that “the large calibre mortar” had somehow disappeared by the time of the attack. But the Russians made the mistake of producing too many exculpatory stories at the same time, claiming there were no Russian or Syrian planes in the area – in which case why suggest the legitimate target scenario? Other Russian explanations were that there had been no attack at all and, if there had been, it had been carried out by jihadis and, in any case, all the damage was done from the ground and not from the air.

The crucial point is never to leave a vacuum of information when a story is at the top of the news agenda because that vacuum will be filled by your enemies (if it has not got wide media attention it may be better to ignore it because a rebuttal may serve only to give the story legs). It does not matter if what you are spouting is nonsense because it only has to hold up for two or three days and probably less (the UN aid convoy attack was swiftly overtaken as a news story by the riots in Charlotte, North Carolina). An advantage for the propagandist is that it is easy to make up a lie, but it can take much more time and effort to convincingly refute it.  

The truth is that air attacks fail to hit the right target regularly, though not often with such diplomatically disastrous consequences as last week. Air forces emphasise that with smart bombs they can hit targets with far more accuracy than ever before, but they seldom stress that the targeting is based on intelligence which may be flawed or misinterpreted. The misinterpretation may take place far away in some operations centre or it may be some partisan local source peering through binoculars.

Most intelligence comes from local ground forces. The RAF says that the reason that it has only launched 65 airstrikes in Syria over the last nine months compared to 550 in Iraq is that it lacks partners on the ground in Syria while in Iraq it has the Iraqi Army and the Kurdish Peshmerga.

Bombing blunders have a certain amount in common in all recent wars. In 1991, I went to the Amariyah shelter in Baghdad where sometime earlier the US had dropped two smart bombs that had incinerated 400 people, mostly women and children. The US had supposed it was a command centre based on radio signals and local informants. The reliability of these spies could be judged by several disastrous attempts, based on their information, to kill Saddam Hussein and his senior lieutenants who turned out to be nowhere near at the time.

In 2009 I reported on an airstrike in three villages in Farah province in south west Afghanistan, which had killed 147 villagers. It had started when there was a fight between local Afghan police and the Taliban in which the police had come off the worst. Three of their vehicles had been destroyed. Because they were frightened – and perhaps as an act of vengeance – the police (though they must have got a US Special Forces officer to sign off on this) had called in airstrikes that had destroyed the mud brick walls of the compounds and left craters 20 feet deep. The first US military explanation of what had happened, repeated by US Secretary of Defence Robert Gates, was that the Taliban themselves were responsible.

Despite the depth of the craters and the total destruction of the villages, the US officials in Kabul claimed that the Taliban, angered by lack of support locally, had gone from house to house tossing in grenades. It was an obvious lie, but, as in Deir Ezzor and Aleppo last week, it served its purpose of obscuring what had happened for a few days.

Rafale Fighter Jets Can Carry Nuclear Weapons

Why India Wants France's Dassault Rafale Fighter Jet: They Can Carry Nuclear Weapons

Robert Beckhusen
September 21, 2016

India is on the verge of signing a deal with France for 36 Dassault Rafale fighter jets, likely when French defense minister Jean-Yves le Drian arrives in New Delhi later this week.

The jets may end up lugging nuclear bombs, as officials told The Indian Express this month that the jets are “to be used as an airborne strategic delivery system.”

That’s a polite way of saying India’s jets could drop nukes — one mission which Dassault specifically designed the multi-role Rafale to do. There’s also precedent here, as France previously sold and supplied spare parts for India’s Mirage 2000s, which are the most important delivery platform for New Delhi’s nuclear weapons.

“We expect the same degree of cooperation from France when we modify and use the Rafales for that role,” a second military official told the Express.

But if you’re from Pakistan or China and you’re worried — don’t sweat. Thirty-six Rafales are not enough to give India an advantage over its nuclear-armed neighbors. India’s upcoming ballistic missiles pack significantly greater range and are far more difficult to stop.

When India detonated five nuclear bombs in two days in 1998, the South Asian power emerged as a fully-declared nuclear armed state. A few weeks later, Pakistan blew up five nukes at an underground testing site.

The United States imposed sanctions on both countries, but France didn’t.

India weaponizing its nukes proved to be a different story, largely owing to extreme secrecy and compartmentalization within the government and military. Since the Indian Air Force barely knew the specifications of the country’s nukes, it could hardly design appropriate delivery systems.

India had no experience mating nuclear warheads to ballistic missiles, and its launchers in the 1990s were either too slow to fire — veritable suicide during a nuclear war — or too unreliable to depend upon.

This left India’s 1970s-era Mirage 2000s to take on much of the job. But the warheads were an awkward fit, and only highly skilled pilots could take off with the cumbersome payloads attached underneath their planes’ bellies — making the jets aerodynamically tricky to fly.

Nor did Dassault initially design the Mirage 2000 with nuclear weapons in mind. As a result, the Indian Air Force feared its planes’ fly-by-wire systems could be knocked out by the electromagnetic pulses from the detonating bombs.

“In the early 1990s, the air force was thinking of one-way missions,” a senior Indian Air Force officer told the Atlantic Council’s Guarav Kampani writing in International Security. [I]t was unlikely that the pilot deployed on a nuclear attack mission would have made it back.”

“The modification of aircraft for safe and reliable delivery of a nuclear weapon turned out to be a huge technical and managerial challenge that consumed the [state-owned Defense Research and Development Organization’s] attention for six years and perhaps more,” Kampani wrote.

“There was a major problem integrating the nuclear weapon with the Mirage.”

India has come a long way since. It has upgraded its Mirages, possesses up to 120 nuclear warheads, has completed its first ballistic missile submarine and has three different (and more modern) kinds of Agni ballistic missile launchers already deployed, with longer-range iterations on the way.

But the submarine Arihant is more of a test-bed than a credible weapon system. India’s land-based launchers lack rigorous testing regimens and still suffer from reliability issues. The most advanced operational launcher, the Agni-3, numbers fewer than 10 in service, according to the Federation of American Scientists.

Most Indian launchers are older Prithvis, which are short range and slow to prepare. New Delhi does not possess MIRVs — devastating clusters of nuclear warheads which ride together aboard a single missile, break apart and rain down on their targets. Nor is it likely that India has the will or expertise to develop them.

“Despite India’s considerable progress in developing credible ballistic missiles, its fighter-bombers still constitute the backbone of India’s operational nuclear strike force,” FAS analysts Hans Kristensen and Robert Norris wrote in a 2015 review.

India also possesses dozens of 1960s-era Jaguar attack jets — developed by France and Britain — which serves in a secondary nuclear attack role.

But you can see why India prefers aircraft. They’re technologically simple compared to missiles, can be recalled and are highly visible to an adversary, creating a deterrent effect. That’s good for keeping the peace, but during a war, they’re more easily spotted and shot down.

And the same is true for the canard delta wing Rafale. To be sure, the plane has a longer range, a lot more thrust and a greater payload capacity than the older Mirage 2000.

SL Muslim women demand repeal of the Article 16 (1)

Sri Lankan Muslim women demand repeal of the highly discriminatory Article 16 (1) of the constitution

By P.K.Balachandran Published: 22nd September 2016 03:19 PM Last Updated: 22nd September 2016 05:27 PM

COLOMBO: Sri Lankan Muslim women are demanding the repeal of Article 16 (1) of the constitution because it allows discrimination against them negating recent advances in the
concept of women’s rights.

Art 16 allows about 600 existing laws to continue irrespective of changes in the constitutional structure of the country. This may be necessary to ensure stability and continuity in the social order.But giving a further lease of life to Article 16(1) in this process will be greatly injurious to the interest of Muslim women in a rapidly changing social order, progressive Muslim women feel.

Sri Lanka is currently in the process of re-writing its constitution to suit the emerging social and political trends and widespread consultations are on. And Muslim women’s organizations have made their representations in regard to various issues including Article 16(1).

According to the Muslim Personal Law Reforms Action Group (MPLRAG), keeping Article 16(1) in its current state means keeping the Muslim Marriage and Divorce Act (MMDA) in toto.

And if the MMDA is kept intact, it will mean:

* Legally allowing child marriage by not stipulating the minimum age of marriage for Muslims as 18 years (A Quazi can permit even the marriage of a child under the age of 12).

* No requirement of mandatory (and written) consent from the bride.

* Different conditions of divorce for men and women

* Only husbands are granted the right to unilateral divorce without reason

* Process of divorce for wives lengthy, requiring reasons and evidence, witnesses and case hearings.

* Arbitrary provision for wife and child maintenance depending on the Quazi.

* Practice of polygamy without requirement of consent from the wife/s or wife to be (and without their knowledge).

* Qualified women not allowed to be marriage registrars, Quazis, Jurors or Quazi Board members.

* The position of Quazi is a state-salaried and tax-funded position that is allowed to discriminate against women simply on the basis of sex, but yet again due to Article 16(1), this State discrimination is ‘legalized’.

* No mandatory requirement of qualifications or mandatory training for Quazis Flawed Quazi Courts

* Muslim women’s access to justice is severely restricted in Quazi courts. Affected women have articulate in many forum that they are discriminated against by the below par Quazi court system, which is significantly different from the civil court system and doesn’t allow clients to have legal representation.

* Women are often mistreated by incompetent Quazis and the jurors of the courts; not given equal treatment as their husbands; are unable to express their side without fear of being verbally abused, threatened and humiliated in courts throughout their case processes. More often than not the all-male jurors (with no qualifications) are selected by Quazis arbitrarily.

For over 25 years, Muslim women’s groups in Sri Lanka have been trying to get the government’s to take responsibility in addressing  issues facing women with regard to the MMDA and the Quazi court system that is set up under this Act, to no avail, the MPLRG said.

John Kerry re-assures fullest support to Sri Lanka

John Kerry re-assures fullest support to Sri Lanka
Samanmali Karunanayake  Wednesday September 21st, 2016

John Kerry re-assures fullest support to Sri Lanka

US Secretary of State John Kerry says the government of the United States highly appreciates and admires the direction of the new government of Sri Lanka, and extended every possible assistance towards the country.

He said so when he called on President Maithripala Sirisena at the sidelines of the UNGA, being held in UN Head Quarters in New York today (Sep. 21).

President Sirisena said that the current government of Sri Lanka continues the path towards economic progress and reconciliation.

He further stated that the government is facing lot of challenges from the destabilizing forces in the North as well as the South, who want to deter the reconciliation process. “For example, some of the small minority of the people in the North refused to go back to their lands due to pressure from the extremist groups”, he said.

“Similarly, some Southern groups are engaged in decrying the reconciliation process. But the unity government is determined to implement the intended programs despite such oppositions”, he said.

He clarified that although there are differences among the policies of the unity government they have agreed upon a broad policy formula and continue to implement it. “Therefore, the strengthening the stability of the government remains uncompromised as it is committed to fulfilling aspirations of the people who elected this government on January 08, 2015”, he said.

The US Secretary of State congratulated the President on the achievements of the government during past 15 months and reassured US support to the Sri Lankan government.