இலங்கைத் தமிழரும் இந்தியக் குடியுரிமையும்.

இலங்கைத் தமிழரும் இந்தியக் குடியுரிமையும்! 

பேரா.எஸ்.இசட்.ஜெய்சிங் ஜனவரி 2, 2020 தீக்கதிர்

1955ஆம் ஆண்டு கொண்டு வரப்பட்ட குடியுரிமைச் சட்டத்தின் தொடர்ச்சியாக பல்வேறு ஆண்டுகளில் திருத்தங்கள் செய்யப்பட்டுள்ள நிலையில் கடைசியாக 2019 ஆம் ஆண்டு குறுகிய கண்ணோட்டத்தில் பாகிஸ்தான், வங்கதேசம், ஆப்கானிஸ்தான் நாடுகளிலிருந்து  மத துன்புறுத்தலுக்கு உள்ளாகி இந்தியாவிற்குள் குடிவந்த இந்துக்கள், சீக்கியர்கள், பார்சியினர், கிறிஸ்தவர்கள், பௌத்தர்கள், சமணர்கள் ஆகிய ஆறு மதத்தினருக்கு அவர்கள் வந்து ஐந்து வருடமேயானாலும் அவர்களுக்கு குடியுரிமை வழங்கும் திருத்த சட்டத்தை பாஜக அரசு நிறைவேற்றியுள்ளது. அதே நேரம் சட்ட விரோதமாக இந்தியாவிற்குள் வந்துள்ள இஸ்லாமியர்களுக்கு இது பொருந்தாது எனவும் கூறப்படுகிறது. சாதி, சமய, பாலின வேறுபாடுகள் இன்றி அனைவரும் சமமாக நடத்தப்பட வேண்டும் எனக் கூறும் அரசியல் அமைப்புச் சட்டம் 14 க்கு, மாறாக அதனை மீறும் வகையில் இத்திருத்தம் உள்ளது.

அண்டை நாடுகள் என்ற வகையில் பூடான், மியான்மர், இலங்கை நாடுகளையும் அங்கு பல்வேறு கொடுமைகளுக்கு உள்ளானவர்களையும் கவனத்தில் கொண்டிருக்க வேண்டும். ஆனால் அப்படி செய்யவில்லை. சிலருக்கு மட்டுமே சலுகை அளிக்கும் இச்சட்டத் திருத்தம் மிகவும் பாரபட்சமானதும் மதச்சார்பற்ற நாடு என்ற அரசியல் அமைப்பின் உள்ளடக்கத்திற்கே முரணானதும் களங்கம் ஏற்படுத்துவதுமாக காணப்படுகிறது. மதம் உட்பட பல்வேறு துன்புறுத்தலுக்கு உள்ளாகி அடைக்கலம் தேடி இந்தியாவிற்குள் வந்துள்ள பூட்டானிய கிறிஸ்தவர்கள்; மியான்மரின் ரோகிங்கியாக்கள்; இலங்கையின் தமிழர் என மற்ற எவரையும் இவ்வரம்புக்குள் கொண்டுவர இவ்வரசு விரும்பவில்லை. முழுமையாக மதத்தை மட்டுமே அளவுகோலாக கொண்டு பாரபட்சமாக குடியுரிமை பிரச்சனையை தீர்க்க முயல்வதென்பது முன்யோசனையற்ற ஆபத்தான வழி முறையாகும்.1955 ஆம் ஆண்டு நாடாளுமன்றத்தில் நிறைவேற்றப்பட்ட குடியுரிமைச் சட்டத்தில் குடியுரிமைக்கு மதம் தேவைப்படும் அம்சமாக குறிப்பிடப்படவில்லை. ஆனால் பாஜகவினர் எல்லாவற்றிற்கும் மதத்தை முன் நிறுத்துவது, மத ரீதியாக மக்களைப் பிளவுபடுத்தி ஒட்டுமொத்த நாட்டின் வளர்ச்சியையும் பாதிப்படையச் செய்வதாகும். இந்திய தேசத்தை இந்து ராஷ்டிரமாக்குவதற்கான முதல் முயற்சி இது எனக் கருதலாம்.

இலங்கைத் தமிழ் அகதிகள்

2019 ஆம் ஆண்டு நிறைவேற்றப்பட்ட குடியுரிமை திருத்தத் சட்டத்தில் இந்தியாவில் வாழும் இலங்கைத்தமிழ் அகதிகளுக்கு இடமளிக்கப்படாதது கடுமையான கண்டனத்துக்குரியது. 1983 முதல் 36 வருடங்களாக அகதி முகாம்களிலும் வெளியிலும் எந்தவித அடிப்படை உரிமைகளும் இல்லாமல் அவர்கள் வாழ்ந்து வருகிறார்கள். இலங்கை சிங்கள பௌத்த பேரினவாத ஆளும் வர்க்கம் உள்ள நாடாகும். அதன் 1978 ஆம் ஆண்டு அரசியல் அமைப்பின் படி பௌத்தம் மட்டுமே முதன்மை மதம் என குறிப்பிடப்படுகிறது. எனவே 1983 முதல் 2010 வரை தமிழர் மீதான இன தாக்குதல் என்பது பெரும்பான்மை பௌத்தர்களால் கட்டவிழ்த்து விடப்பட்டதாகும். எல்லா சந்தர்ப்பங்களிலும் பெரிய பாதிப்புக்கு உள்ளானவர்கள் இந்துக்களாவர். இதில் மிகப்பெரிய தாக்குதல் என்பது 1983 இல்  நடத்தப்பட்டதாகும். அக்கலவரத்தில் 3000 பேருக்கு மேல் கொல்லப்பட்டதுடன் 25000 மேற்பட்டவர்கள் காய முற்றனர். வீடுகள், வணிக நிறுவனங்கள் தீக்கிரையாக்கப் பட்டு பல நூறு கோடி ரூபாய் சொத்துக்களும் அழிவுக்கு உள்ளாயின. எனவே இவ்வாறான கலவரங்களும் உள்நாட்டு யுத்தங்களும் ஏற்படுத்திய கொடிய பாதிப்புகளில் இருந்து தங்கள் உயிரை காப்பாற்றிக்கொள்ள கட்டிய துணியோடு குழந்தை குட்டிகளுடன் உயிரைப் பணயம் வைத்து படகுகளில் இந்திய அரசை நம்பி தமிழக கரைகளை அடைந்தவர்களில் மிகப் பெரும்பான்மையினர் இந்துக்களா வர். இன்றும் அவர்கள் அகதிகளாகவே வாழ்கின்றனர்.

இவ்வாறு இந்தியாவை நோக்கி வந்தவர்களை இந்திய தேசம், தமிழக அரசு வரவேற்று அகதி என்ற ‘அந்தஸ்துடன்’ தமிழகம், கேரளா, ஒடிசா என பல்வேறு மாநில முகாம்களில் குடியமர்த்தியது. இன்றைய நிலவரப்படி தமிழ் நாட்டில் இலங்கைத் தமிழ் அகதிகள் 106 முகாம்களில் தங்க வைக்கப்பட்டுள்ளனர். இவர்களில் பூர்வீக இலங்கை தமிழர்கள், இந்திய வம்சாவளி தமிழர்கள் என சுமார் 105043 பேர் அகதிகளாக உள்ளனர். இவர்களில் முகாம்களில் 73241 பேரும் வெளி பதிவில் 31802 பேரும் உள்ளனர். 1983 தொடங்கி 36 வருடங்களாக எந்த வித அடிப்படை உரிமைகளும் இல்லாமல், கடுமை யான சட்டதிட்டங்களுக்கும் கட்டுப்பாடுகளுக்கும் உட்படுத்தி மிகக் குறைந்த வசதிகளை மட்டுமே வழங்கி அவர்களை முகாம்களில் இந்த அரசுகள் வைத்திருக்கின்றன. இந்தியா சுதந்திரமடைந்து 72 ஆண்டுகளான நிலையில் இவர்கள் 36 வருடங்கள் சுதந்திரமற்று திறந்த வெளிச் சிறையில் அடைபட்டுக் கிடக்கின்றனர்.

இரண்டாம் தலைமுறையினராக இன்னும் அகதி முகாம்களில் அடைபட்டுக் கிடக்கும் இவர்கள் தங்களையும் குடியுரிமைக்கு தகுதி உள்ளவர்களாக சேர்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என பல வருடங்களாக கோரிக்கை விடுத்து வந்த போதும் இந்திய ஆட்சியாளர்கள் அதற்கு செவிமடுக்க வில்லை.  இந்தியாவெங்கும் இடதுசாரிக் கட்சிகள் உட்பட பல்வேறு அமைப்புகள் அம்மக்களின் குடியுரிமைக்கான ஆதரவை தெரிவித்து வருகின்றன. முகாமில் உள்ளவர்கள் பொது வெளியில் வந்து போராட முடியாத நிலையில் திருச்சி கொட்டபட்டு அகதி முகாமைச்சேர்ந்த 64 இந்திய வம்சாவளி அகதிகள் சென்னை உயர் நீதிமன்ற மதுரைக்கிளையில் 17.06.19 இல் குடியுரிமை கேட்டு விண்ணப்பித்ததை அரசு கவனத்தில் கொள்ளவில்லை. பாஜக தலைவர்கள் அமைச்சர்கள் இலங்கை தமிழ் அகதி களின் வருகையை வரலாற்றை சரிவர புரிந்து கொள்ளா மல் பேசி வருகின்றனர்.

இந்தியாவிற்குள் வந்துள்ள இலங்கை தமிழ் அகதிகளை இரு பிரிவினராக   அடையாளப்படுத்தலாம். இலங்கையின் பூர்வீக குடிகளான வடக்கு மற்றும் கிழக்குப் பகுதியைச் சேர்ந்தவர்கள்; இன்னொரு பிரிவினர், ஆங்கிலேய ஆட்சியில் 1815 அளவில் தமிழ்நாட்டிலிருந்து இலங்கையின் பெருந்தோட்ட வேலைகளுக்காக கொண்டு செல்லப்பட்டவர்களின் வாரிசுகள் ஆவர். இவர்கள் இந்திய வம்சாவளி தமிழ் அகதிகளாவர். 1977 இலங்கை கலவரத்தின் போது மலையக இந்திய வம்சாவழியினர் வவுனியா, கிளிநொச்சி, முல்லைத்தீவு, மன்னார், கொழும்பு என பல பகுதிகளுக்கு உயிர் வாழ்வதற்காக இடம்பெயர்ந்து  வாழ்க்கையைத் தொடங்கினர். தொடர்ந்து  வாழ வழியற்ற நிலையில் 1983 இல் நடந்த பெரும் கலவரம் காரணமாக தமிழகத்தில் தஞ்சமடைந்தனர். இலங்கையின் பொருளாதார மேம்பாட்டிற்கு உழைத்த இந்திய வம்சாவளி மலையகத் தமிழர்களின் கடந்தகால வரலாறு என்பது சோகமானதாகவே இருந்துள்ளது. 

இலங்கை 1948 இல் சுதந்திரமடைந்த உடனேயே 10 லட்சம் இந்திய வம்சாவளி தோட்டத் தொழிலாளர்களின் இலங்கை குடியுரிமையும் வாக்குரிமையும் ஒரே நாளில் பறிக்கப்பட்டு நாடற்றவர்களாக்கப்பட்டனர். இந்நிலையில் இந்திய- இலங்கை அரசுகள் 1964 இல் சிறிமா -சாஸ்திரி உடன்படிக்கையையும் 1974 இல் சிறிமா - இந்திராகாந்தி உடன்படிக்கையையும் மக்கள் உணர்வுக்கு மாறாக செய்து கொண்டன. இதன்படி, இந்தியா 6 இலட்சம் பேரை ஏற்றுக் கொள்வதெனவும் இலங்கை 3,75,000 பேரை ஏற்றுக்கொள்வதெனவும் முடிவு செய்யப்பட்டது. உடன்படிக்கை அமலாக்கத்தின் முடிவில் இந்திய வம்சாவளி மக்களில் 5,25,000 பேர் மட்டுமே அங்கேயே இந்திய குடியுரிமை பெற்று இங்கு வந்தனர் என்பதனால், நாம் இன்னும் 75000 பேருக்கு குடியுரிமை வழங்கலாம் என்பதனையும் இன்றைய குடியுரிமை பிரச்சனையின்போது கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். மேலும் பல்வேறு இன, மதக் கலவரங்களின் தொடர்ச்சியாக 1983 ஜூலையில் நடந்த கொடூர கலவரத்தால் உயிருக்குப் பயந்து இந்தியாவிற்கு தஞ்சமென உடைமைகளையெல்லாம் இழந்து வந்த இலங்கைத் தமிழர்களில் சுமார் மூன்றில் ஒரு பங்கினர், இந்தியாவில் இருந்து இலங்கை சென்று அங்கு குடியுரிமை இழந்த தொழிலாளர்களின் வாரிசுகள் என்பதையும் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். 

எனவே இங்குள்ள அகதிகள் முகாம்களிலும் வெளியிலும் வாழும் அகதிகளில் சுமார் 30000 பேர் இந்திய வம்சாவளியினர் என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அதாவது தங்களின் தாயகத்திலேயே இந்தியர் என்ற அடையாளத்துடன் 36 வருடமாக அகதிகளாக இருக்கி றார்கள் என்பது கொடுமையான நிகழ்வாகும். உண்மை யான தொப்புள்கொடி உறவுகளை திறந்தவெளி சிறைச் சாலையில் அடைத்து துன்புறுத்திக் கொண்டிருக்கிறோம். ஐந்து வருடம் என்ற குறைந்த தகுதியை கொண்டவர்களுக்கு குடியுரிமை அளித்து, 36 வருடங்களை கொண்டவர்களை மறுக்கும் இச்சட்டத் திருத்தம் மிகவும் பாரபட்சமானதாகும்.  இந்திய வம்சாவளி மலையக மக்கள் எந்தக் காலத்திலும் ‘தமிழ் ஈழத்திற்காக’ அரசை எதிர்த்துப் போராடவில்லை. தமது இருப்பை உறுதிப்படுத்துவதற்காகவே போராடி வந்துள்ளனர். எனவே அகதி முகாம் தமிழர்களின் குடியுரிமைக்கான கோரிக்கைகளை பல்வேறு தளங்களில் இருந்து பரிசீலிக்க வேண்டும்.

இந்திய குடியுரிமைச் சட்டங்கள்

1955 ஆம் ஆண்டு குடியுரிமைச் சட்டத்தில் இந்திய குடியுரிமை பெற ஐந்து பிரதான வழிமுறைகள் கூறப்பட்டுள்ளன. அதன்படி இந்தியாவில் பிறந்தவர்கள், பெற்றோர் இந்தியர்களாக இருந்தால் குடியுரிமை பெறலாம் என கூறப்பட்டுள்ளது. இதனை மட்டும் மேற்கோள் காட்டி இலங்கை அகதிகள் குடியுரிமைக்கு விண்ணப்பிக்கலாம் என தமிழக பாஜக தலைவர்களும் அமைச்சர்களும் சில வலதுசாரிகளும் பொது வெளியில் கூறி வருகின்றனர்.

1986 இல் இச்சட்டம் திருத்தப்பட்டு 1987 க்கு முன் இந்திய மண்ணில் பிறந்தவர்களுக்கு மட்டுமே குடியுரிமை எனக் கூறுகிறது. எனவே இலங்கை அகதிகள் அதன் படி பெற முடியாது. அவ்வாறு பெற 1987 க்குப் பின் பிறந்தவரது பெற்றோரில் ஒருவராவது இந்தியராயிருந்தால் மட்டுமே அவர் குடியுரிமைக்கு தகுதியானவராவார். மேலும் இச்சட்டம், 2003 இல் திருத்தப்பட்டபோது குடியுரிமை கிடைக்க பெற்றோரில் ஒருவர் மட்டும் இந்தியராக இருக்கும் பட்சத்தில் இன்னொருவர் சட்ட விரோதமாக இந்தி யாவில் குடியேறியவராக இருக்கக் கூடாது என்கிறது. எனவே இந்த அனைத்து திருத்த சட்டங்களும் இலங்கை தமிழ் அகதிகளுக்கு எதிராக இருக்கின்றன. இலங்கை அகதிகளை சட்ட விரோத குடிகள் என அரசு குறிப்பிடுவதால் இந்திய குடி மகனை திருமணம் செய்து பிறக்கும் குழந்தைக்கும் குடியுரிமை இல்லை என்றாகி விடுகிறது. எனவே கடந்தகால குடியுரிமைச் சட்டங்கள் அவர்களுக்கு பாதகமாக இருப்பதால் 2019 இல் கொண்டுவரப்பட்ட குடி யுரிமைச் சட்டத்தில் மற்ற மூன்று நாடுகளுடன் இலங்கையையும் இணைத்து தமிழ் அகதிகளுக்கு குடியுரிமை வழங்க முன்வர வேண்டும்.

இரட்டைக் குடியுரிமை

இலங்கைத் தமிழ் அகதிகளுக்கு இரட்டைக் குடியுரிமை வழங்க வேண்டும் என்ற கோரிக்கை அதிமுகவினராலும் இன்னும் சிலராலும் முன் வைக்கப்பட்டுள்ளது. மேலவையில் இலங்கை அகதிகளுக்கான குடியுரிமையை பெற்றுத்தர முயலாத அதிமுக, தற்போது இரட்டைக் குடியுரிமை பற்றிப் பேசுவது வெறும் அரசியல் நாடகமாகும். ஒரு குடியுரிமை இருந்தால் மட்டுமே மற்றொன்றைப் பெற முடியும் என்ற அடிப்படை விபரம் தெரியாமல் சிலர் பேசுகின்ற னர். இந்தியாவில் இரட்டைக் குடியுரிமை இருப்பதாக தெரிய வில்லை. அத்துடன், அது இலங்கை அரசுடன் தொடர்புடை யதாகும். மேலும் எந்த நாட்டு குடியுரிமையும் இல்லாமல் 30000 இந்திய வம்சாவளி அகதிகள் தமிழகத்தில் இருப்பதை மறந்துவிடக் கூடாது. எனவே சாத்தியமற்றதை விடுத்து நடை முறையில் சாத்தியமானதைச் செய்திட முயல வேண்டும்.

வெளி நாடு வாழ்வோருக்கு இந்தியக் குடியுரிமை 

OCI(overseas citizenship of india)

வெளிநாடு வாழ் இந்தியர்களுக்கான குடியுரிமையை இலங்கை அகதிகளுக்கு கொடுக்க வேண்டுமெனவும் சிலர் கோருகின்றனர். இது இரட்டைக் குடியுரிமை போன்றதல்ல. இதுவும் ஒருநாட்டின் குடியுரிமை உள்ளவர்களுக்கே வழங்க முடியும். இது இந்தியக் குடியுரிமைக்கு சமமானது அல்ல. அதன்படி ஆயுட்காலம்வரை இங்கு இருக்கலாம். ஆனால் வாக்குரிமை, அரசு வேலை,விவசாய நிலம் வாங்கும் உரிமை என்பன கிடையாது; அரசுப் பதவிகள் பெற முடியாது என பல கட்டுப்பாடுகள் உண்டு. நாடற்ற இந்திய வம்சாவளி அகதிகள் இதனையும் பெற முடியாத நிலையில் பூரண குடியுரிமை வழங்குவதே பொருத்தமாக இருக்கும்.

இரண்டு கட்ட குடியுரிமை 

இலங்கைத் தமிழ் அகதிகளை அரசு இரு பிரிவினராக பிரித்து பார்க்க வேண்டும். 

1. இலங்கைத் தமிழர்கள். இவர்கள் இலங்கை குடியுரிமை உள்ளவர்கள்.

2. இந்திய வம்சாவளி மலையகத் தமிழர்கள். 

இவர்கள் இலங்கை குடியுரிமை அற்றவர்கள்.இவர்களில் இந்திய தொப்புள் கொடி தொடர்பான உறவுள்ள இந்திய வம்சாவளி தமிழ் அகதிகளுக்கு இலங்கையில் எந்தவிதமான நில புலன்களும் முகவரியும் இல்லாதிருப்பதால் அவர்களுக்கு முழுமையாக இந்திய குடியுரிமை வழங்க வேண்டும். இலங்கை தமிழர்கள் எனப்படு பவர்களைப் பொறுத்தவரையில் இலங்கை அரசுடன் கலந்து விருப்பத்தின் அடிப்படையில் குடியுரிமை வழங்க வேண்டும். குடியுரிமை மட்டுமே ஒருவரின் அனைத்து உரிமைகளுக்கும் அடித்தளமாக இருக்கும். எனவே இன்றைய குடியுரிமை திருத்தச் சட்டத்தில் இலங்கை சேர்க்கப்படவில்லை என்பதால் இலங்கை அகதிகள் மேற்படி சட்டத்திருத்தத்தின் ஊடாக இந்திய குடியுரிமைக்கு விண்ணப்பிக்க எந்த வகையிலும் வாய்ப்பு இல்லை. ஆனால் இதன் மூலம் தேசமெங்கும் இலங்கைத் தமிழ் அகதிகளுக்கு குடியுரிமை வழங்குவதன் அவசி யம் என்பது பேசு பொருளாகி இருப்பதால் எதிர்காலத்தில் அதனைப் பெறுவதற்கான ஒரு சூழல் உருவாகி இருக்கிறது என்று கூறலாம். எனவே இலங்கை மலையக தமிழ் முற்போக்கு கூட்டணியின் நுவரெலிய மாவட்ட நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் மயில்வாகனம் திலகராஜா கூறுவதைப்போன்று இலங்கை தமிழ் அகதிகளுக்கு இந்திய குடியுரிமை பெறு வதற்கு மாநில - மத்திய அரசுகள் தனி மசோதா கொண்டு வருவது பயனுள்ளதாக இருக்கும். 

கட்டுரையாளர் : முன்னாள் உதவி விரிவுரையாளர்,  இலங்கை பேராதனை பல்கலைக்கழகம், கண்டி.

M. A. Sumanthiran represents TNA at IMF proposals review meeting while SJB and NPP choose to boycott discussion

 

Lone MP attends key opposition leaders meeting with President

Tuesday, 12 March 2024 FT

M. A. Sumanthiran represents TNA at meeting while SJB and NPP choose to boycott discussion

TNA MP raises concerns regarding lack of transparency relating to IMF recommendations 

Highlights absence of published technical assistance reports regarding several recommendations of concern

In response Govt. promises to release reports for examination of MPs to foster debate and deliberation 

President extends fresh invitation to Opposition to attend a meeting with IMF to further discuss its proposals and concerns

By Maneshka Borham 

Tamil National Alliance (TNA) MP M. A. Sumanthiran stood as the only Opposition member in attendance at the International Monetary Fund (IMF) proposals review meeting for opposition party leaders held at the Presidential Secretariat yesterday. 

Despite President Ranil Wickremesinghe extending invitations to the opposition including the main Opposition party, the Samagi Jana Balawegaya (SJB), the majority declined to attend.Speaking to Daily FT after attending the meeting, Sumanthiran said he took the opportunity to address various concerns regarding the IMF proposals at the discussion, notably focusing on the issue of transparency.

Specifically, the TNA MP said he highlighted the absence of published technical assistance reports from the IMF regarding several recommendations of concern. Sumanthiran noted that while the IMF cited the need for Government approval to publicise the reports, the Government, during the meeting, expressed no objections and offered to provide these technical assistance reports to MPs for their examination.

“We cannot determine our support for the program until we have clarity on these issues. Several of the recommendations raise scepticism. For instance, some analyses claim that increasing the withholding tax which would have targeted actual income earners would have generated the same revenue as the 18% VAT increase which targeted everyone. Therefore, without a comprehensive analysis explaining why certain actions were chosen over others, we are unable to provide our assessment. 

We need to thoroughly examine the situation before making any comments,” he said. 

Gotabaya Rajapaksa's book “The Conspiracy ”- Excerpts:

 

Former President Gotabaya Rajapaksa this week released his book titled “The Conspiracy: How Internationally Sponsored Regime Change Made a Mockery of Democracy in Sri Lanka”. Excerpts: 

Sunday Times:

On opposition to his election:

–“The only reason I won the 2019 presidential election with over 52% of the vote was because of the Sinhala vote.”

–“From the time I was nominated as a candidate for the presidency, large sections of the Tamil population, the Muslim population, the overseas Tamil groups, the foreign funded NGOs and certain countries with large expatriate Tamil populations were openly hostile to the thought of having me as the President of Sri Lanka. Sections of the Roman Catholic Church joined this group after I became President.”

On the politics of a two-thirds majority

Winning a two-thirds majority in Parliament brought with it “a raft of new problems”. While the government secured 150 seats in Parliament, the constitution limited the number of ministerial portfolios. Their parliamentary group had MPs who had been ministers in several previous governments but they could not all be accommodated in the Cabinet or even as State Ministers.

–“From the time we got that two thirds majority in Parliament, in August 2020, it was a downhill slide, politically speaking.”

On too many Rajapaksas in positions of power

–“I did not want to appoint many members of the Rajapaksa family to various positions.” But when they are voted in at number one position in their districts, voters expect them to get positions so they can do something for the district.

–“One of the accusations levelled at me was that even though I claimed to be doing things differently, that in reality I consolidated the power of the Rajapaksa family further and that under me there were more members of the family holding ministerial office than there was even under Mahinda Rajapaksa. To be sure, under my Presidency, there were five Rajapaksas in the Cabinet…”

They were himself, Chamal, Mahinda, Basil and Namal. His nephew, Shashindra, was a State Minister and Nipuna Ranawaka was the District Coordinating Committee Chairman for Matara.

On the disadvantage of not being party leader

–“The fact that I was not leading the party meant that I did not have much political power. For example, I was not involved in preparing the SLPP national list or the district nomination lists.”

–“The fact that we had 150 MPs became a disadvantage rather than an advantage. We started off with disgruntled elements in our midst. This is what made it easier for our opponents to destroy us. I can now say through experience that whoever becomes President should be the leader of the political party as well”.

–“Usually people spend years in a political party rising through the ranks as parliamentarians and ministers before becoming President. But when I became President, there were many people in our parliamentary group with whom I had not had much interaction.”

On personal problems

–“Basil was in control of the SLPP. When members of the ruling coalition picked a quarrel with Basil that too had an impact on me as the head of the government. Wimal and Udaya had personal issues with Basil.”

–“Everybody knows that the ban on dual citizens contesting elections was brought in by the 19th amendment…. But when we were trying to repeal the 19th amendment, some of our own people objected to repealing the ban on dual citizens contesting elections. This was entirely due to their opposition to Basil.”

On the breakup of the coalition

–“What contributed to this situation was that I was not an office bearer of the party and that Mahinda Rajapaksa did not get involved in politics as in the past…However, Mahinda Rajapaksa’s silence was one of the main reasons for the breakup of the coalition and the party. Mahinda Rajapaksa had over half a century of political experience and a factor that we could have used to our advantage but failed [sic].”

–“There were also various individuals and groups that believed that their support was crucial in ensuring that I was elected to power and they expected me to do what they wanted. These are the problems that emerge when somebody like me gets elected to power.”

On depoliticisation attempts backfiring

Overall, his “experiment in not appointing party loyalists to key government positions” was unsuccessful.

–“Some of those political appointees for the most part behaved exactly the same way as political appointees—their only aim was to use the position they got, to further a career in politics.”

–“A matter that was under discussion in political circles in the months following my ouster was the manner in which certain so called apolitical appointees who held positions in my government played a major role in funding and organising the aragalaya against my government. Fifth columnists were present not only within the country but within my government as well”.

On the failed organic farming initiative and Chinese fertiliser

–“I have openly admitted that the way the organic farming initiative of my government was implemented was a failure and a mistake.”

–“Though some think that the ban on the import of chemical fertiliser was taken suddenly and without much consultation, the shift to organic farming was a matter that had been under discussion in my government from the earliest days and it was an integral part of my manifesto ‘Vistas of Prosperity’.”

–“But when Sri Lanka tried to import some organic fertiliser, unanticipated problems cropped up which had all the hallmarks of the deliberate sabotage that usually accompanies regime change projects.” (Reference is to the aborted organic fertiliser import from Qingdao Seawin Biotech Group of China).

On the Mirihana protest and attack on private residence

–“SIS Director Suresh Sallay who was also at the wedding reception, arrived at the scene and when he arrived, only around a hundred or so had been at the demonstration. But the police, STF and army personnel deployed in the area had been inactive since no one had given them instructions as to what had to be done. Sallay had taken a video call to Shavendra [Silva] and Kamal [Gunaratne] and shown them the crowd present but instructions still did not come down the hierarchy to disperse the crowd. Ultimately Sallay and some other army officers had taken it upon themselves to disperse the mob as some elements in the crowd had turned violent…”

–“By around 2 am that night, the crowds had been dispersed. Around 10.30 am the following morning, the Army Commander/CDS [Shavendra Silva] and Defence Secretary [Kamal Gunaratne] arrived at my Mirihana residence.”

On the composition of the ‘aragalaya’

–“The minority communities were well represented within the aragalaya because each had a motivating factor to be there.”

–“There were NGO related foreign funded liberal political activists, youtubers [sic], and social media activists, then there were the usual opposition types associated with various political parties, the JVP, FSP (Peratugami Party), SJB and the UNP….Virtually all of those at the Galle Face argalaya site were those who would have opposed me anyway.”

–“From day one, the so called argalaya was an operation inimical to Sinhala and particularly Sinhala-Buddhist interests, and it was well supported by foreign interests that had much the same objectives.”

On destabilisation by Fifth Columnists

–“It would be extremely naïve for anyone to claim that there was no foreign hand in the moves made to oust me from power.”

–“These foreign powers maintain a permanent cadre of activists to promote their agenda in this country and can at short notice deploy dozens of commentators, speakers, writers to create public opinion on

Sri Lanka…. Money is just one way of buying influence. Granting a permanent residence visa, giving a scholarship to the offspring of important persons, ‘research’ grants or even a simple foreign trip will even be enough to induce certain people to act against the national interest of their country.”

–“ Thus we had a toxic mix of foreign money, geopolitical interests and notions of [liberal] ideological superiority all coming together at a strategically appropriate time to achieve the objectives of certain parties in Sri Lanka.”

On the Easter Sunday attacks

By mid-January 2022, the Cardinal started saying it was evident certain leaders used the 2019 Easter Sunday terror attacks to their political advantage.

–“What was now being alleged in so many words was that eight Muslim fanatics had launched a suicide attack in order to make me president”. The souring of relations is rooted in the Cardinal being dissatisfied with the investigation.

– “The Cardinal’s pronouncements are creating more divisions in an already divided country. The icing on the cake will be when the Cardinal’s campaign based on wrong assumptions and conjecture against those not responsible for the Easter Sunday bombings results in yet another government that is totally dependent on the Muslim vote like the government of 2015-2019 and is unwilling to do anything to stop the spread of Islamic extremism in the country.”

On the failure of intelligence

–“If an organised mob can make its way to Colombo completely unopposed and then proceed to take over the President’s House, the Presidential Secretariat, the Prime Minister’s Office and the Prime Minister’s official residence and to burn down the private residence of the incumbent Prime Minister, that can only be described as a law and order debacle.”

–“…though the intelligence service performed well in pandemic related duties, they completely missed the build-up of politically-motivated mobs on the social media.”

–“Where a situation arises, the standard operating procedures are implemented automatically. In the months of May and July 2022 none of this happened the way it was meant to.”

On “structural shortcomings” that led to the debacle

One issue was there wasn’t much of a seniority gap between Defence Secretary Kamal Gunaratne and Army Commander Shavendra Silva. Both were Divisional Commanders during the war and saw themselves more or less as equals.

–“Whether the two got on well was doubtful. The Army Commander and Defence Secretary were working at cross purposes at times with the Army Commander disregarding instructions of the Defence Secretary. Kamal Gunaratne may not have had the same control over the armed services that I had as Defence Secretary because of these reasons.”

–“…strict protocols must be enforced to regulate, monitor and limit the interactions senior officers of the armed services, police and the intelligence services have with the staff of foreign embassies. Visits by foreign Ambassadors to military installations should also be stopped.”

On why he resigned

–“Many people have asked me why I resigned from the Presidency. There was in fact a major foreign power that was insisting that I should not resign and they had demonstrated their willingness to do whatever it takes to keep Sri Lanka supplied with essentials. Yet I resigned from the presidency [sic] to give the people of Sri Lanka some respite.”

Sri Lanka: HRC’s Accountability Project Resolution 46/1

 

 

Good governance tests at multiple fronts

Sri Lanka’s good governance test continued at the UN Human Rights Council (HRC) in Geneva over the week with the Core Group of examiners, viz., the United Kingdom, Canada, and the United States, as the invigilators, with Malawi, Montenegro and North Macedonia cynically thrown in as proof of broad-based concern, the clearest illustration of politicisation of the HRC.

Sri Lanka will clearly get no marks for cooperation with the HRC’s Accountability Project established by the Core Group through the High Commissioner three years ago in Resolution 46/1. Sri Lanka has repeatedly highlighted this as an initiative whose sole purpose is to cater to the aspirations of a few residing primarily overseas, viz., the Sri Lankan diaspora, who are voters in the Core Group now, and that reconciliation processes must have domestic ownership. Minus the consent of the country concerned, the value of such initiatives for peace, stability, and reconciliation in Sri Lanka is zero. The Office of the High Commission of Human Rights (OHCHR) is reduced to what amounts to no less than open threats from the podium, urging other States to invoke universal jurisdiction and ‘targeted measures’ against Sri Lanka.

The countries that came out to speak for Sri Lanka were few, but it was Pakistan and refreshingly Japan this time round, that came out forcefully. 

Nevertheless Sri Lanka needs to remain vigilant that in September—at the same time when elections are supposed to take place here—it will have to contend with Resolutions 46/1 and 51/1 against the country which will get a new lease as the Core Group will seek its extension. UK has in fact, recommended that Sri Lanka agree to a ‘consensual resolution’ like it did during the 2015-2019 Government, a clearly unrealistic demand particularly in an election year. Having forced an evidence gathering mechanism into the conduct of Sri Lanka’s armed forces during the conflict that ended in 2009, this scrutiny has now morphed into a much wider socio-economic-political, all-embracing area.

The countries that came out to speak for Sri Lanka were few, but it was Pakistan and refreshingly Japan this time round, that came out forcefully. The Government has itself to blame for kicking the human rights ball into its own goal in these shifted posts. The formulation, and rushing through of bad laws like the Anti-Terrorism Act, the Online Safety Act, the Truth and Reconciliation Bill, and the Electronic Media Broadcasting Authority Bill have given a handle to the Core Group to whip Sri Lanka into shape. One might suggest that henceforth Sri Lanka gets its laws drafted and approved by Whitehall as was the case prior to 1948.

However, it is clear that the criticism against the Government, even if it comes from abroad, is justifiable because what they say is that the Government is not listening to its own voices at home. Hammering the double standards of the Core Group and the UNHRC is not an adequate strategy to ease its own difficulties on the world stage. The countries backing Sri Lanka remain few in Geneva. Japan and Pakistan came out forcefully in support.

India got a dose of its own medicine pontificating to its neighbours about the treatment of minorities, when the UNHRC chief referred to its own discrimination against minorities, especially the Muslims.

The regular good governance test in Geneva is in addition to the multiple parallel sweeping evaluations being performed on Sri Lanka , now both on the human rights front as well as on the economy through the IMF process and the Governance Diagnostic Assessment and on labour rights through the EU’s GSP+ process.

Economic gains and the ground reality

In Geneva, the UNHRC chief drew reference to Sri Lanka’s poverty having risen by an estimated 27.9 percent last year and how monthly incomes have decreased since March 2022. The IMF has, meanwhile, started its second review of Sri Lanka’s economic recovery programme. The Government anticipates that the difficult decisions it took over the past few months, including raising taxes, have paid sufficient dividends to convince the international financial agency to release its third tranche of funding.

In general, IMF support is aimed at buttressing efforts to “restore macroeconomic and financial stability and debt sustainability while enhancing growth-oriented structural reforms”. These are buzzwords many Sri Lankan economists live and die by. And it is true that the macroeconomic indicators are improving.

Sri Lanka’s poverty having risen by an estimated 27.9 percent last year and monthly incomes have decreased since March 2022.

•  Average food expenditure per month is Rs. 48,441.68.
• Food remains expensive and families are still avoiding proteins because they cannot afford them.
• Pulses like chickpeas (green gram has skyrocketed in price) are avoided in urban settings because they consume too much gas to cook.
• Ceylon Electricity Board statistics show that in November and December last year, some 145,000 homes were disconnected. 

On Wednesday, President Ranil Wickremesinghe told Parliament that State revenue had risen by over 50% last year—alongside a surplus in the primary account—when compared with 2022, allowing the Government to settle outstanding dues to contractors. Losses incurred by major State-owned enterprises in 2022 were transformed into profits last year. And inflation dropped from 70 percent in September 2022 to 5.9 percent by last month.

The President also regretted “the tendency of certain political factions to prioritise rhetoric over tangible solutions”. Be that as it may, the “stability” narrative is less meaningful to the growing number of urban and rural poor than it is to economists. Because, while it has been emphasised that there will be “some pain” before these reforms provide widespread dividends, the degree and type of difficulties ordinary people are grappling with risk creating problems that last at least another generation.

Take the nutritional crisis. It has not abated. According to the National Consumer Price Index, the average food expenditure per month is Rs. 48,441.68. Food remains expensive and families are still avoiding proteins because they cannot afford them. Pulses like chickpeas (green gram has skyrocketed in price) are avoided in urban settings because they consume too much gas to cook.

With the new school term starting, there is a flood of charity requests for school provisions, in cash or kind: books, stationery, school bags, lunch boxes and water bottles. Shoes and uniforms are another critical need. Again, while some schools have received vouchers for shoes as well as uniform material from the Government, others have not.

Meanwhile, thousands of homes were cut off from the national electricity grid owing to soaring prices. Ceylon Electricity Board statistics show that in November and December last year, some 145,000 homes were disconnected. The problem with this is that once the arrears and penalties pile up, it becomes increasingly difficult to get supply back.

The era of subsidised utilities may be over, but time must be given for ordinary folk to get adjusted to the new measures and balance their home budgets just as the Government must the national budget.⍐

Israeli soldiers photographed with lingerie of Palestinian women in Gaza.

Israeli soldiers have photographed themselves posing with the lingerie of Palestinian women they have displaced or killed in Gaza.

Violating intimacies

                                                                                     BY NINA BERMAN  FEBRUARY 29, 2024 Mondweiss

Israeli soldiers have photographed themselves posing with the lingerie of Palestinian women they have displaced or killed in Gaza. They join a long line of conquest images, from Abu Ghraib images to the spectacle of Jim Crow-era lynchings.

It was the tongue that stopped me cold. The tongue and the savage, shit-eating grin on the soldier’s face as he and his buddy mug for the camera. Look at us! Look what we found. It’s a bra, a woman’s bra, a Palestinian woman’s bra left in a home she was forced to flee. And now it’s ours, and we’re going to play with it because we can, and we’re going to take it on the street and pose with it and show the world who we are, frat boys pumped for genocide. 

There is something unspeakably vile and infantile about the images of Israeli troops circulating on social media showing them posing for pictures with intimate apparel pilfered from the bedrooms of Gazan women. Amid the daily onslaught of murder, deprivation, and forced starvation, not to mention images of mutilated Palestinian children, here are Israeli soldiers beside themselves with self-congratulatory glee, gallivanting around snatching bras and ogling panties.

ISRAELI SOLDIERS PHOTOGRAPHED WITH LINGERIE OF PALESTINIAN WOMEN IN GAZA. (PHOTO: SOCIAL MEDIA)

How could they? But of course, they could. Of course, they would. While most militaries strive to present at least a public veneer of discipline and self-control, the IDF is charting a new course in the socially grotesque, delighted to revel in the foulest behavior aimed at total disregard for Palestinian life.

But these images, showing soldiers playing amidst their dirty work, shook me more than others. The video of women IDF soldiers dancing awkwardly with Gaza crumbling in the background was more pathetic than painful. The soldiers blowing up a building for their IG livestreams was brazen cynicism. The soldier who made a how-to video showing how he defecates in a plastic bag because there is no water in Gaza toilets, and then throwing that bag casually amid the rubble, was just plain disgusting.  

These pictures enter a different realm where one’s most intimate relations and private thoughts, feelings, and desires have been penetrated, looted, picked apart, and turned into jokes. 

These images are performances of masculinity based on humiliation, which day in and day out, is the fuel powering the occupation.

Israeli soldiers photographed with lingerie of Palestinian women
in Gaza. (Photo: Social Media)

What do we do with pictures like these that burrow in the brain? 

They join a long line of conquest images, some more brutal and explicitly violent than others.

I’m thinking of the spectacle lynching images from the Jim Crow American South, where crowds assembled to publicly celebrate and photograph the torture and murder of black men.

I’m thinking of the Abu Ghraib images where American soldiers posed laughing with Iraqi prisoners who they tied up and stripped naked and then forced into the camera’s frame as an additional humiliation.

While these images of IDF soldiers do not explicitly show murder and torture, they implicitly speak to the missing women and their missing men who loved and touched and cared for each other and shared private moments and pleasures. For that space to be violated makes the pictures unbearable.

How do we take the power of these images away from the image makers?

We do that by looking past the uniformed buffoons who are the direct subjects of the pictures and instead dwell on the women not seen but who once lived in these homes and wore the garments, who were mothers and sisters and daughters and lovers with dreams and ideas and concerns.  

ISRAELI SOLDIER POSES WITH LINGERIE OF PALESTINIAN WOMAN IN GAZA. (PHOTO: SCREENSHOT)

We do that by insisting on both imagining and preserving in our minds their full beings and refusing the narrative that attempts to sully and flatten them, which is how misogyny operates.  

There is another picture circulating. It shows an IDF soldier with a box of new white jeweled dress high heels, which he’s looted from a Palestinian woman. He’s going to bring them home and give them as a present to his woman instead. A souvenir from a genocide.

My mind focuses on the texture of the shoes, the intricate design, and the dimensions of the box. I travel to a place where I can see the woman who bought those shoes. Maybe she was planning to wear them for the wedding of a son or a daughter, or maybe she was going to celebrate her own anniversary or wanted something special for an upcoming family gathering. I eliminate the soldier from the frame and instead hold her close in my thoughts away from his prying hands.⍐ 

GR launches Book titled ‘The conspiracy to oust me from the Presidency’ today

 

GR launches book today detailing conspiracy behind his ouster from office

• Book titled ‘The conspiracy to oust me from the Presidency’ will be available in Sinhala/English
• Book seeks to explain his experience of an ‘internationally sponsored regime change operation’

FT Thursday, 7 March 2024

Former President Gotabaya Rajapaksa will launch a book today giving his version of events that led to his dramatic ouster from office in July last year. The book titled ‘The conspiracy to oust me from the Presidency’ will be available in Sinhala and English in bookshops from today, the office of the former President said in a news release yesterday.

“Foreign intervention has weighed heavily on Sri Lanka since we won the war against the Liberation Tigers of Tamil Eelam in 2009.

 From the time I was elected President in November 2019, certain foreign and local parties were intent on removing me from power,” Rajapaksa said in the news release.

He said that the entirety of his two and a half year tenure in power was spent combating the Covid-19 pandemic and that the conspiratorial forces commenced the political campaign to oust him from the Presidency at the end of March 2022 after the pandemic had been brought under control, the vaccination campaign concluded and just when the economy was beginning to recover.

----------------

My book “The Conspiracy to oust me from the Presidency” will be available in English and Sinhala at leading bookstores from tomorrow, Thursday, March 7th, 2024. The firsthand experience of an internationally sponsored regime change operation.

-------------------- 

“Today, foreign intervention and the manipulation of internal politics has become a fact of life in Sri Lanka in a manner never experienced in the first 60 years of independence of this country. The political campaign to oust me brought in a new element into the politics of Sri Lanka which has since independence experienced only peaceful transfers of power following elections,” he said.

Rajapaksa said that the events of 2022 are fraught with serious implications for the future of this country and what his books seeks to explain is his first-hand experience of an internationally sponsored regime change operation.⍐ 

ம.ஜ.இ.க வின் பாசிச எதிர்ப்பு மாநில மாநாடு

 

China raises defense budget by 7.2%

 

China raises defense budget by 7.2% for 2024, 'conducive to peace, stability'

By Liu Xuanzun

Published: Mar 05, 2024 10:26 AM Updated: Mar 05, 2024 10:32 AM
China on Tuesday announced a defense budget draft for 2024 worth 1.66554 trillion yuan ($231.36 billion), an increase of 7.2 percent from the previous year.
The moderate figure reflects China's reasonable, restrained and steady steps in national defense development, which takes factors including military modernization, external security environments and economic development into account, experts said.
The proposed defense budget was released in a draft budget report issued at the opening of the second session of the 14th National People's Congress (NPC), the country's top legislature, on Tuesday.
China's defense budget has maintained single-digit growth for nine consecutive years since 2016. The growth rate was also set at 7.2 percent in 2023, while stably moved between six and eight percent in recent years. 
Zhang Junshe, a Chinese military expert, told the Global Times that China's defense expenditure has been stable in recent years, and the consecutive single-digit growth showed that the increase is moderate and reasonable.
Many countries have hiked their military expenditures in recent years, Zhang said, citing the aggressive defense spending hike by countries like the US and Japan.
According to a Reuters report, US President Joe Biden in December 2023 reportedly authorized a record $886 billion annual military spending for fiscal 2024, nearly four times China's figure.
Japan's Cabinet in December 2023 approved a hefty 16 percent increase in military spending in 2024, in addition to easing its postwar ban on lethal weapons exports, underscoring a shift away from the country's self-defense-only principle, AP reported.
Zhang continued to note that, compared with other major military powers like the US, China's defense expenditure in share of its GDP is also at a low level.
In recent years, China's defense spending has generally accounted only about 1.3 percent of the country's GDP, while according to publicly available data, this figure for the US is about 3.5 percent, and the guideline figure for NATO members is 2 percent.
China can easily raise its military expenditure more radically thanks to the country's comprehensive development, and the fact that it is not doing so reflects the restraint in the setting of defense budget, analysts said.
From a policy perspective, China's national defense strategy is defensive in nature, China will not participate in an arms race with any country, and China takes a path of peaceful development, which is different from the approaches of some Western countries, particularly the US that pursues global hegemony, Zhang said.
Western media often misinterpret and smear China's defense budget, and these hypes are of double standards and bear malicious intentions, Zhang said.

High Light ENB

Lou Qinjian, the spokesperson for the second session of the 14th NPC, said at a press conference on Monday that in recent years, to safeguard national sovereignty, security and development interests, to meet the needs of military transformation with Chinese characteristics, and to better fulfill China's international responsibilities and obligations as a major country, China has maintained reasonable and steady growth of its defense spending consistent with its sound and steady economic and social development, in a move to promote synchronized growth of defense capability and economic strength.
Lou stressed that, compared with major military powers such as the US, China's defense spending is quite low, whether as a percentage of GDP, or in terms of per capita and per-serviceperson.
China is committed to a path of peaceful development, stands ready to share development opportunities with other countries and foster a new type of international relations featuring mutual respect, fairness and justice, and win-win cooperation, build a community with a shared future for mankind, and make new contributions to the noble cause of peace and development, the spokesperson said.
Stabilizing factor
China's military expenditure is mainly used in training missions, the development and production of modern weapons and development, the support of military reform and the welfare of military personnel, observers said.
The mission of any military force should be the ability to fight and win, and based on this concept, the Chinese military holds regular, combat-oriented exercises as realistic as possible, which are costly, another Chinese military expert who requested anonymity told the Global Times.
With technological development, China needs to develop more advanced weapons and equipment and produce them in large quantity so the Chinese military can maintain its capability in safeguarding national sovereignty, territorial integrity and development interests, the expert said, noting that while China has developed advanced weapons and equipment like the J-20 stealth fighter jet, the electromagnetic catapults-equipped aircraft carrier Fujian and the DF-17 hypersonic missile, their numbers are far from enough facing the grim security environment in the Asia-Pacific region.
In recent years, the US has continued to conduct frequent, highly intensive close-in reconnaissance operations and hold targeted, provocative military exercises at China's doorstep, in addition to rallying its allies and partners like the Philippines, Australia and Japan in forming a military encirclement to contain China.
Instigated by the US, the Philippines started in 2023 to repeatedly provoke China over Chinese islands and reefs in the South China Sea including Ren'ai Jiao (also known as Ren'ai Reef) and Huangyan Dao (also known as Huangyan Island), granted the US access to additional military bases close to the Taiwan Straits, and held joint exercises and patrols with the US.
Taking advantage of the US' strategy in containing China, Japan also showed worrying signs of a revival of its right-wing militarism by breaking away from its post-war self-defense-only principle and boosting its offensive capabilities.
The AUKUS nuclear-powered submarine program by Australia, the UK and the US continues to raise concerns of nuclear proliferation by the international community besides its geopolitical and military significance targeting China.
The global security environment overall also faces great instabilities under the ongoing Russia-Ukraine conflict and the Palestinian-Israeli conflict.
Under these circumstances, a strong Chinese military supported by a sufficient defense budget serves as a stabilizing factor, as it contributes to peace and stability by deterring security threats in the Asia-Pacific region and contributing to the global balance of power, experts said, noting that the Chinese military is a solid provider of public security goods to the international community, as it regularly conducts UN peacekeeping missions, naval escort missions in the Gulf of Aden and waters off Somalia, as well as disaster relief and humanitarian aid operations.
Sufficient defense funding also enables the Chinese military to fulfill its international responsibilities and obligations, analysts said.⍐

• CHINA / MI