Friday 30 September 2011

விடுதலைப்புலிப் போராளி யுத்தக்கைதிகளின் கதி என்ன?


தமிழீழ விடுதலை யுத்தம் `அக சுயநிர்ணய உரிமை வழி நடந்து` முள்ளிவாய்க்காலில் படுதோல்வி அடைந்தபோது கைதான விடுதலைப்புலிப் போராளி யுத்தக்கைதிகளின் கதி என்ன? 

இலங்கை அரசாங்கத்தின் அதிகாரபூர்வ தகவல் வருமாறு

இலங்கையில் புனர்வாழ்வுப் பயிற்சியில் ஈடுபட்டிருந்த 1800 முன்னாள் விடுதலைப் புலி போராளிகள் உறவினர்களிடம் கையளிக்கப்படும் நிகழ்ச்சி வெள்ளிக்கிழமை நடைபெற்றது.

தனது அதிகார பூர்வ இல்லத்தில் நடைபெற்ற விழாவில் பேசிய ஜனாதிபதி முன்னாள் போராளிகளுக்கு அளிக்கப்பட்டுள்ள மீள்வாழ்வு உலகுக்கே ஒரு முன் உதாரணமாகத் திகழ்வதாகக் குறிப்பிட்டார்.

இலங்கையில் முப்பது ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக நடைபெற்ற போர் 2009 ஆம் ஆண்டு மே மாதம் முடிவுக்கு வந்தது. போர் முடிந்த சில மாதங்களுக்குப் பிறகு போரின் இறுதி கட்டத்தில் 11 600 க்கும் சற்று அதிகமான விடுதலைப் புலிகள் தம்மால் பிடிக்கப்பட்டார்கள் அல்லது சரணடைந்தார்கள் என்று அரசு அறிவித்தது.

தடுப்பில் வைக்கப்பட்ட முன்னாள் போராளிகளுக்கு பயிற்சிகளை அளித்து அவர்களை கட்டம் கட்டமாக அரசு விடுவித்து வந்தது.

வழக்குகளை எதிர்கொள்ளும் 63 பெண்கள் உள்ளிட்ட சுமார் 1400 போராளிகளே தற்போது தடுப்பில் இருப்பதாகவும் அவர்களையும் விரைவாக விடுவிக்க அரசு முயற்சி மேற்கொள்வதாகவும் புனர்வாழ்வு மற்றும் சிறைத் துறை அமைச்சகத்தின் ஆலோசகர் சிவலிங்கம் சதிஷ்குமார் தமிழோசையிடம் தெரிவித்தார்.

ஜனாதிபதி இல்லத்தில் நடைபெற்ற வைபவத்தில் சுமார் 30 முன்னாள் போராளிகள் உறவினர்களிடம் கையளிக்கப்பட்டனர். மற்றவர்கள் சனி மற்றும் ஞாயிறு தேதிகளில் உறவினர்களிடம் கையளிக்கப்படுவார்கள் என்றும் சதிஷ்குமார் பிபிசியிடம் தெரிவித்தார்.
==================================================
தகவல் சுருக்கம்:
இறுதி யுத்தத்தில் சரணடைந்தவர்கள் கைது செய்யப்பட்டவர்கள் உட்பட அரசின் பிடியில் இருந்தோர் 11690 பேர்.
இவர்களில் 8420 பேரை ஏற்கெனவே அரசு விடுவித்து விட்டது.
இந்தத் தடவை மேலும் 1800 பேரை விடுவிக்கின்றது.
மிச்சமாக 63 பெண்கள் உட்பட 1470 கைதிகளே இலங்கை அரசின் கையில் உள்ளனர்.
=======================================================

Thursday 29 September 2011

ஈழத்தமிழா இதுதான் தமிழ் நெற்

அறியாமையின் ஆழமும், ஒடுக்கும் சித்தாந்தத்தை ஆதரித்துப் போடும் தாளமும்!


ஈழத்தமிழா இதுதான் தமிழ் நெற்,

இது தமிழீழ விடுதலையைக் கருவறுக்கும், இந்திய விரிவாதிக்க, ஏகாதிபத்திய (NGO) இயக்கும் சமரசவாதத்தின் `அறிவு ஜீவி` அணியே!

தமிழ் நெற்றின் 5 எதிர்ப்புரட்சிக் கோட்பாடுகள்

1*Traditional Marxist view is that Economics determines Politics. But since the collapse of political imperialism after the Second World War, when most countries have gained political independence without economic independence, that ground reality has turned the traditional Marxist view on its head and since then it is politics that determines everything else.


2* Politics is really the resolution of contradictions within and between the various groupings of mankind and unity on common grounds is the best way to resolve the contradictions. That is what collectivism is about.


3*The progressive and transparent way of resolving the contradictions is highlighting the most antagonistic contradiction and building the unity of the people to resolve it and then move on to the next most antagonistic contradiction.

4* It is common knowledge that nations were historically and naturally evolved communities of peoples during the rising of capitalism based on common territory, common Language, common technology (Economics) and common culture.


5* The TNA needs to publicly clarify its position on the Recognition of the Right of Self Determination and how it is proposing to overcome the Politics of Deceit perpetuated on the Tamils for the last 63 years, writes TamilNet Economic and Geopolitical Analyst in the Asia Pacific.
http://www.tamilnet.com/art.html?catid=99&artid=34458

Monday 26 September 2011

லஞ்சம் கொடுக்க மறுத்த லாரிச் சாரதியை நையப் புடைத்துக் கொன்ற பாரதப் பொலிஸ்

Truck driver beaten to death for refusing to give bribe in UP
Times of India
CHANDAULI (UP): A truck driver was on Monday killed allegedly by Road Transport Office (RTO) staffers after he refused to pay bribe during a vehicle checking drive in Naubatpur locality in Sayyadraza area here, police said.

Anant Lal Gupta (50), a native of Kaushambi district, was allegedly beaten to death at around 5 AM by some members of the RTO staff, Superintendent of Police Shalabh Mathur, said.

According to the victim's son Ashwini (23), who worked as a cleaner with his father, "One of the constables of the RTO Department took the vehicle for weighing at the weighing centre and found that the truck was not overloaded, but demanded Rs 1,000."

His father was willing to pay only Rs 500 after which the RTO constables and one Shiv Kumar of the weighing centre beat him brutally, causing his death, he said.

After the incident, angry locals jammed the National Highway-2 in protest and turned violent, pelting stones at the police when they tried to disperse the crowd, Mathur said.

A police constable was injured in the incident and the police fired in the air and lathicharged to control the situation, he said.
An FIR has been registered in connection with the incident, Mathur added.
http://timesofindia.indiatimes.com/india/Truck-driver-beaten-to-death-for-refusing-to-give-bribe-in-UP/articleshow/10126503.cms

UK plans bulk deportation of Eezham Tamil asylum seekers

File Photo:Inauguration of Global Tamil Forum in London(2010)-Shadow Foriegn Secretary for the Conservatives William Hague


* UK plans bulk deportation of Eezham Tamil asylum seekers


* British diplomat visits Mannaar, meets Bishop

British diplomat visits Mannaar, meets Bishop

[TamilNet, Friday, 23 September 2011, 18:42 GMT]
Fishing ban is still in force in Mannaar district while the uprooted people are still waiting for resettlement, according to representations made by residents to the visiting Deputy High Commissioner of United Kingdom Robbie Bulloch. The British diplomat paid a visit to Mannaar on Wednesday and held discussion with the Bishop of Mannaar Diocese Rt.Rev.Rayappu Joseph and Rev.Fr.Victor Soosai. The discussion was held at Mannaar Bishop’s House.
A section of uprooted people are still remaining in temporary shelters waiting resettlement.
Journalists of the district at a discussion briefed the UK Deputy High Commissioner that they are still finding difficult to discharge their duties without fear and intimidation.

UK plans bulk deportation of Eezham Tamil asylum seekers

[TamilNet, Monday, 26 September 2011, 11:44 GMT]
UK has taken a decision to deport more than 100 Eezham Tamil asylum seekers to Sri Lanka on 28 of this month. The Home Ministry of UK has taken this decision as a test case to declare Sri Lanka a country free from human rights violations, said Eezham Tamil diaspora activists protesting the deportation in a meeting convened by Tamil Lawyers Association at Ealing Amman Temple in London on Sunday. Meanwhile, just last Tuesday, delivering a judgement and stopping the deportation of an Eezham Tamil refugee in India, judge Arul Varma said in New Delhi, “Handing over a refugee to Sri Lanka where he fears persecution will make us nothing short of abettors.” The Indian judge was worrying about the lack of proper refugee laws in India, but UK has striped the rights of its courts to intervene in such matters, the UK lawyers commented.
“The very idea of deporting the convict herein to his country of origin, where he has a well-founded fear of persecution, would not be in consonance with the principles of natural justice. How can the court become a party to the persecution of an individual? The court cannot retrograde itself to the position of a mute spectator,” Indian judge Arul Varma said last Tuesday in the case of refugee Chandra Kumar whom the Indian government wanted to deport to Sri Lanka as a part of punishment for his attempt to leave for Italy without proper documents.
No British court or EU laws could save the cases of the Eezham Tamil asylum seekers that are decided on the ‘fast track’ system based on ‘political’ considerations, Tamil diaspora activists said.
The president of Tamil Lawyers Association, Barrister SJ Joseph advised public protest and political action through Members of Parliament.
Mr Tim Martin of Act Now, who was speaking at the meeting, was accusing the political shade of opinion the British Defence Secretary Liam Fox was favouring to Sri Lanka. Act Now along with Tamil Solidarity went into a campaign against Liam Fox in his constituency.
Tim Martin wanted the UK Home Secretary also to be countered in her own constituency.
The International Crisis Group in its September 13 report has classified UK as an international partner of Sri Lanka along with India, Japan, USA, EU and UN in the war waged in the island.
The listing implies UK as a partner in the war crimes as well.
At the height of the war, instead of voicing for stopping the genocide, UK’s representative at the UN Security Council chose to tell that the LTTE was long ‘blighting’ Sri Lanka.
After the war, the UK is yet to acknowledge the genocide in the island or the right to self-determination of Eezham Tamils as a solution.
Any Eezham Tamil just verbally voicing inside or outside of the island for his or her independence is ‘constitutionally’ enough to penalise the person in the island. One doesn’t need any other reason.
By certifying Sri Lanka a free country for Eezham Tamils at this crucial juncture, what UK wants to convene will have a long impact on Tamil- British relationship, the Tamil diaspora circles said.
Well-wishers and relatives of the asylum seekers have decided in the meeting to mobilise the support of the concerned Members of Parliament representing their constituencies.
With the kind of structural genocide pursued by Sri Lanka, Eezham Tamils refugees coming out of the island will be ever increasing is the opinion of political observers.
If the UK really wants to stop the refugees coming, if it really wants the refugees to get back, if it really wants the Tamil diaspora to engage in productive ways in the island that are beneficial to the UK too, then it should help the liberation of Eezham Tamils, the UK diaspora activists said.

சமரன்: பரமக்குடியில் 7 பேர் படுகொலை - சாதிவெறிப் பாசிசத்த...

சமரன்: பரமக்குடியில் 7 பேர் படுகொலை - சாதிவெறிப் பாசிசத்த...: ப ரமக்குடியில் செப்டம்பர் 11ல் தாழ்த்தப்பட்ட மக்களின் தலைவர் தியாகி இம்மானுவேல் சேகரனின் நினைவுநாள் நிகழ்ச்சியில் கலந்துகொள்ள வந்த ஜான்பாண்ட...

ENB-Iraq / Central Asia: Full transcript of Abbas speech at UN Assembly


ENB-Iraq / Central Asia: Full transcript of Abbas speech at UN Assembly: Full transcript of Abbas speech at UN General Assembly Palestinian President Mahmoud Abbas addresses UN General Assembly, September 23, 20...

Saturday 24 September 2011

``தீர்வெல்லாம்`` தீய்ந்து போய், தீவிரமடையும் மூன்றாவது ஏகாதிபத்திய பொதுப் பொருளாதார நெருக்கடி!




தகவல்
Communiqué of the Twenty-Fourth Meeting of the IMFC: Collective Action for Global Recovery
Communiqué of the Twenty-Fourth Meeting of the IMFC: Collective Action for Global Recovery


Chaired by Mr. Tharman Shanmugaratnam, Deputy Prime Minister of Singapore and Minister for
Finance Washington, DC, September 24, 2011

The global economy has entered a dangerous phase, calling for exceptional vigilance, coordination and readiness to take bold action from members and the IMF alike. We are encouraged by the determination of our euro-area colleagues to do what is needed to resolve the euro-area crisis. We welcome that the IMF stands ready to strongly support this effort as part of its global role.

****************
Today we agreed to act decisively to tackle the dangers confronting the global economy. These include sovereign debt risks, financial system fragility, weakening economic growth and high unemployment. Our circumstances vary, but our economies and financial systems are closely inter-linked. We will therefore act collectively to restore confidence and financial stability, and rekindle global growth.

The advanced economies are at the core of an effective resolution of current global stresses.
The strategy is to restore sustainable public finances while ensuring continued economic recovery. Taking into account different national circumstances, advanced economies will adopt policies to build confidence and support growth, and implement clear, credible and specific measures to achieve fiscal consolidation. Euro-area countries will do whatever is necessary to resolve the euro-area sovereign debt crisis and ensure the financial stability of the euro area as a whole and its member states. This includes implementing the euro-area Leaders’ decision of  July 21 to increase the flexibility of the European Financial Stability Facility, maximizing its impact, and improve euro-area crisis management and governance. Advanced economies will ensure
that banks have strong capital positions and access to adequate funding; maintain accommodative monetary policies as long as this is consistent with price stability, bearing in mind international spillovers; revive weak housing markets and repair household balance sheets; and undertake structural reforms to boost jobs and the medium-term growth potential of their economies.

Emerging market and developing economies, which have displayed remarkable stability and growth, are also key to an effective global response. The strategy is to adjust macro-economic policies, where needed, to rebuild policy buffers, contain overheating and enhance our resilience in the face of volatile capital flows. Surplus economies will continue to implement structural reforms to strengthen domestic demand, supported by continued efforts that achieve greater exchange rate flexibility, thereby contributing to global demand and the rebalancing of growth. Fostering inclusive growth and creating jobs are priorities for all of us.

We reaffirm the importance of the financial sector reform agenda and are committed to its full and timely implementation. We will continue our coordinated efforts to strengthen the regulation of systemically important financial institutions, establish mechanisms for orderly domestic and cross-border resolution of troubled financial institutions, and address risks posed by shadow banking.

We call on the Fund to play a key role in contributing to an orderly resolution of the current crisis and prevention of future crises. We welcome the Consolidated Multilateral Surveillance

Report as an important tool to focus our discussions on key risks and policy issues. We welcome the directions set out in the Managing Director’s Action Plan. In particular, we encourage the Fund to focus on the following priorities and report to the IMFC at our next meeting:

• A more integrated, evenhanded, and effective surveillance framework that better captures risks
to economic and financial stability, drawing on the Fund’s Triennial Surveillance Review and
spillover reports;

• Early assessment of current financing tools and enhancements to the global financial safety
net;

• Review of the adequacy of Fund resources;

• Ensuring adequate policy advice and financing to support low-income countries, including to address volatile food and fuel prices; and

• Further work on a comprehensive, flexible, and balanced approach for the management of capital flows, drawing on country experiences.

Governance reform is crucial to the legitimacy and the effectiveness of the IMF. We will intensify our efforts to meet the 2012 Annual Meetings target for the entry into force of the 2010 quota and governance reform. We call on the Fund to complete a comprehensive review of the quota formula by January 2013 and to report on progress at our next meeting. We reaffirm the commitment to complete the Fifteenth General Review of Quotas by January 2014. We look forward to further enhancing the role of the IMFC as a key forum for global economic and financial cooperation.

We thank Mr. Strauss-Kahn and Mr. Lipsky for their outstanding service at the helm of the Fund in difficult times. We warmly welcome Ms. Lagarde, Mr. Lipton, Ms. Shafik, and Mr. Zhu. Our next meeting will be held in Washington, D.C. on April 21, 2012.

Attendance can be found at http://www.imf.org/external/am/2011/imfc/attendees/index.htm
http://bcove.me/mkgs0q3u

Friday 23 September 2011

மார்க்சிய அறிவகம்: விவசாயப் பிரச்சினை பற்றிய கட்சியின் மூன்று அடிப்பட...

மார்க்சிய அறிவகம்: விவசாயப் பிரச்சினை பற்றிய கட்சியின் மூன்று அடிப்பட...: விவசாயப் பிரச்சினை பற்றிய கட்சியின் மூன்று அடிப்படை முழக்கங்கள் யான் – ஸ்கியிக்கு பதிலுரை ஜே.வி.ஸ்டாலின் (லெனினியத்தின் பிரச்சினைகள்) உண்ம...

Thursday 22 September 2011

மார்க்சிய அறிவகம்: எழுச்சியும் போரும் குறித்து- லெனின்

மார்க்சிய அறிவகம்: எழுச்சியும் போரும் குறித்து- லெனின்: பின்னுரை (எழுச்சியும் போரும் குறித்து) 1 முன்னுள்ள வரிகளை ஏற்கனவே எழுதி முடித்த பிறகு அக்டோபர் முதல் தேதி நோவயா ழீஸ்ன் மற்றொரு மணியான முட்ட...

மார்க்சிய அறிவகம்: அக்டோபருக்கான தயாரிப்புக் காலகட்டத்தின்போது போல்க்...

மார்க்சிய அறிவகம்: அக்டோபருக்கான தயாரிப்புக் காலகட்டத்தின்போது போல்க்...: அக்டோபருக்கான தயாரிப்புக் காலகட்டத்தின்போது போல்க்ஷிவிக்குகளுடைய செயல்தந்திரங்களின் சில தனிச்சிறப்பான அம்சங்கள். -ஜே. வி .ஸ்டாலின் எதிர்த்தர...

இந்தியக் கொடுமையில் ஈழத்தமிழினம், திலீபன் நினைவுடன் 24 ஆண்டுகள்!

இந்திய எதிர்ப்புப் போராளி திலீபனின் நினைவு தினம், ஈழத்தமிழர்களின் இந்திய விரிவாதிக்க எதிர்ப்பு தினம்!

இப்பொன்னாளில் ராஜீவ் கொலை வழக்கு கைதிகள் நளினி, பேரறிவாளன்,சாந்தன்,முருகன் நால்வரின் விடுதலைக்காக முழக்கமிடுவோம்! போராடுவோம்!

ஈழத்தில்சுரேஸ்,தமிழகத்தில்நெடுமாறன்,புலம்பெயர்ந்த நாடுகளில் உருத்திரகுமாரன் தலைமை ஒருசேர அரங்கேற்றும் இடைவழிச்சமரசத்தை தோற்கடிப்போம்!

இந்திய விரிவாதிக்கத்துக்கு இலங்கைத் திருநாட்டை அடிமைப்படுத்திக்கொண்டிருக்கும்  இந்திய இலங்கை ஒப்பந்தத்தை நிராகரிப்போம்!

தமிழீழ தேசிய சுயநிர்ணய உரிமைக்கோரிக்கையை உயர்த்திப்பிடிப்போம்!

தமிழீழ விடுதலைக்காக -பிரிவினைக்காக- தொடர்ந்து போராடுவோம்!


                           படியுங்கள்! பரப்புங்கள் !!      http://tenn1917.blogspot.com/2011/09/blog-post_20.html

                                                   புதிய ஈழப் புரட்சியாளர்கள்

Wednesday 21 September 2011

RAJIV GANDHI ASSASSINATION CASE


Out of the TADA net

The Supreme Court accepts the arguments of defence counsel
N. Natarajan to hold that the 26 accused persons committed no offence under the TADA Act, 1987.


T.S.SUBRAMANIAN

AN important feature of the Supreme Court verdict in the Rajiv Gandhi assassination case is that all three judges have held that the 26 accused committed no offence under the Terrorist and Disruptive Activities (Prevention) Act, 1987. In their order presiding Judge Justice K.T. Thomas, Justice D.P. Wadhwa and Justice Syed Shah Mohammed Quadri set aside the conviction and sentence passed by the trial court against all the accused for offences under Sections 3(3), 3(4) and 5 of TADA and acquitted them of the charges under TADA.

This signals a victory for N. Natarajan, defence counsel, who appeared for 25 of the 26 accused (except Shanmugavadivelu). In the hearings in the Supreme Court, Natarajan's main contention was that although the killing of Rajiv Gandhi and its consequences might well be in conformity with a terrorist act as described in TADA, the intention specified in TADA was lacking here. The assassination was mainly the result of Liberation Tigers of Tamil Eelam (LTTE) leader V. Prabakaran's personal animosity to Rajiv Gandhi, arising out of his sending the Indian Peace-Keeping Force (IPKF) to the Tamil areas of Sri Lanka and the IPKF's atrocities against Tamils. The killing was not meant to strike terror in the people and was not meant to overawe a government lawfully established, as required by TADA, Natarajan said. (Natarajan, 67, is senior counsel in the Supreme Court, practising on the criminal law side. Natarajan was the Chief Special Public Prosecutor for the Central Bureau of Investigation (CBI) in the Mumbai blasts case. He was the Special Public Prosecutor for the CBI in the "Jain hawala" case. He is also senior counsel for the Tamil Nadu Government for the corruption cases against former Tamil Nadu Chief Minister Jayalalitha, her former ministerial colleagues and others.)

In their separate orders, the three judges accepted Natarajan's arguments and concluded that the accused had committed no crime under Section 3(3), 3(4) or 5 of TADA.

Justice Thomas found it difficult to "conclude that the conspirators intended, at any time, to overawe the Government of India as by law established. Nor can we hold that the conspirators ever entertained an intention to strike terror in people or any section thereof."

Justice Wadhwa said: "There is nothing on record to show that the intention to kill Rajiv Gandhi was to overawe the Government."

Justice Quadri declined to maintain the conviction by the Designated Court for offences under TADA.

ACCORDING to the prosecution, the conspiracy to commit offences under TADA, which began on July 29, 1987 when the India-Sri Lanka Accord was signed, subsisted till the Union Government banned the LTTE on May 14, 1992. Thus, the conspiracy continued even after the assassination on May 21, 1991, the prosecution said.

The defence contended that TADA could not be invoked for any offence which created terror because any violent crime automatically created terror in the victim and the people in the vicinity. This creation of terror was not the essence of the matter. However, the ingredients of the terrorist act must be established as spelt out in TADA if the prosecution were to invoke TADA. A terrorist act could be counted as one once it conformed to its definition under Section 3(1) of TADA, Natarajan said.

Section 3(1) says: "Whoever with intention to overawe the Government as by law established or to strike terror in people or any section of the people or to alienate any section of the people or to adversely affect the harmony amongst different sections of the people does any act or things by using bombs, dynamite or other explosive substances or inflammable substances or fire-arms or other lethal weapons or poisons or noxious gases or other chemicals...as is likely to cause the death of, or injuries to any person... or damage to, or destruction of property....commits a terrorist act." Or the act should seek to coerce the governmental authority to yield to pressure.

But all this would not suffice to bring TADA into play unless the act was done with the intention as contemplated in TADA, Natarajan argued.

The intentions contemplated in TADA were three-fold: 1. To overawe the government lawfully established; 2. To strike terror in people; and 3. To create disharmony among various sections of people.

The prosecution, led by Additional Solicitor-General Altaf Ahmed, argued that the first two intentions, namely, overawing a government lawfully established and striking terror in people, had been made out by direct and circumstantial evidence. The defence counsel said that this might not be correct for the simple reason that although the conspiracy period alleged by the prosecution was long (from 1987 to 1992), no other TADA offence was said to have been committed in Tamil Nadu during that period. The killing of Rajiv Gandhi was the first TADA case charge-sheeted and tried in Tamil Nadu. The next one was the murder of K. Padmanabha, leader of the Eelam People's Revolutionary Liberation Front (EPRLF), in June 1990 in Chennai, and some other cases followed.

The prosecution said the conspiracy began when the India-Sri Lanka Agreement was signed on July 29, 1987 by Prime Minister Rajiv Gandhi and President J.R. Jayewardene. Jayewardene demanded that the LTTE be disarmed in order to ensure the island's territorial integrity. The arrival of the IPKF in Sri Lanka and its actions did not suit the LTTE, which decided to eliminate Rajiv Gandhi as a warning for those in power in India not to support the Sri Lankan Government. The elimination of Rajiv Gandhi was intended to overawe a government lawfully established and this, in turn, affected the sovereignty of India. The assassination, therefore, was a terrorist act, the prosecution said.

The second ingredient regarding the intention, namely, striking terror in the people, was also present because the murder took place during a public meeting; a number of persons were killed; and panic and terror were created.

Natarajan argued that this was a circuitous and non-existent theory, not supported by existing materials of the case. It had been well settled in law and in the Supreme Court that striking terror was not tantamount to terror created in the victim and those who stood nearby. Terror in law was much greater than questions of law and order, or even public order. It was creating a psychological fear not merely in an individual but in society.

Natarajan quoted in detail from the Supreme Court judgment in Hitendra Vishnu Thakur vs the State of Maharashtra. Justice Dr. A.S. Anand (now Chief Justice of India) and Justice Faizan Uddin said:

"'Terrorism' is one of the manifestations of increased lawlessness and cult of violence... 'Terrorism' has not been defined under TADA nor is it possible to give a precise definition of 'terrorism' or lay down what constitutes 'terrorism'.

"Even though the crime committed by a 'terrorist' and an ordinary criminal would be overlapping to an extent but then it is not the intention of the Legislature that every criminal should be tried under TADA, where the fallout of his activity does not extend beyond the normal frontiers of the ordinary criminal activity... The criminal activity in order to invoke TADA must be committed with the requisite intention as contemplated by Section 3(1) of the Act by use of such weapons as have been enumerated in Section 3(1) and which cause or likely to result in the offences as mentioned in the said section."

Justices Anand and Faizan Uddin added: "...If it is only as a consequence of the criminal act that fear, terror or/and panic is caused but the intention of committing the particular crime cannot be said to be the one strictly envisaged by Section 3(1), it would be impermissible to try or convict and punish an accused under TADA. The commission of the crime with the intention to achieve the result as envisaged by the section and not merely where the consequence of the crime committed by the accused create that result, would attract the provisions of Section 3(1) of TADA.''

Natarajan pointed out that according to the prosecution, the murder was dictated by Prabakaran's personal motive against Rajiv Gandhi (and not a terrorist act). This position had been borne out by the evidence, which made it clear that the animosity developed over a period of time. When the Agreement was about to be signed, Prabakaran was pressured to accept it. Prabakaran's reaction as revealed by his speech at Sudumalai in the Jaffna peninsula on August 4, 1987 had been brought to the notice of the court. In that speech, he had said that the "racist" Sinhalese would slowly consume the Sri Lankan Tamils. Prabakaran said he agreed to India signing the Agreement since a great man like Rajiv Gandhi had given his word that the rights, safety and security of the Tamils would always be protected by India.

Evidence, however, showed that in spite of Rajiv Gandhi's promise, the IPKF caused untold suffering to Tamils, the defence counsel said. When 17 LTTE leaders were arrested by the Sri Lankan Navy in October 1987 and help was sought from Rajiv Gandhi to get them freed, nothing was done by India. Earlier, another LTTE leader, Thileepan, had fasted to death in the Jaffna peninsula. All this left the Sri Lankan Tamils and Prabakaran in particular disillusioned.

Natarajan said that even according to the prosecution, this was the motive behind Prabakaran ordering the killing of Rajiv Gandhi. The Designated Judge in the trial court had said: "From the foregoing discussion and analysis of evidence, I have no hesitation to come to the conclusion that V. Prabakaran, the LTTE supremo and the LTTE organisation, had a very strong motive to kill Rajiv Gandhi." Natarajan asked: "Where is the evidence to say that it was done to overawe a government lawfully established?"

The defence counsel said that from another angle also the assassination might not be construed a terrorist act. Terrorist acts were committed by a small group of people against a state or a bigger group. Their object and aim was to terrorise people. So they had always advertised their acts and owned up responsibility for them. But evidence in this case showed that the LTTE had in a sustained manner let it be known to the world that it was in no way connected with the assassination of Rajiv Gandhi.

It was also in evidence that the LTTE had been in India from 1983 with the goodwill of the people of Tamil Nadu, who were concerned about the plight of Sri Lankan Tamils. The guerilla warfare in Sri Lanka waged by the LTTE had been sustained to a great extent by the help given by the people of Tamil Nadu. The LTTE was aware that it would lose the sympathy of the people of Tamil Nadu if it was involved in the killing of Rajiv Gandhi and was, therefore, keen to distance itself from the assassination. This ruled out the possibility that the assassination was a terrorist act as contemplated under TADA, Natarajan said.

Prabakaran feared that if Rajiv Gandhi returned to power, his own political equations with the Sri Lankan government would be sabotaged and therefore did not relish the prospect. Natarajan argued that the assassination resulted, if at all, from this attitude.

Quoting from Supreme Court judgments, Justice Thomas said: "Thus, the legal position remains unaltered that the crucial postulate for judging whether the offence is a terrorist act falling under TADA or not, is whether it was done with the intent to overawe the government as by law established or to strike terror in people, etc."

But the LTTE's attitude towards the Government of India could be seen from its official publication, Voice of Tigers, which said the LTTE was "firmly convinced" that the Tamil Nadu Government led by M. Karunanidhi and the V.P. Singh Government at the Centre were "favourably disposed" towards it and that the V.P. Singh Government would create appropriate conditions for the LTTE to come to political power. Justice Thomas said: "The above editorial is a strong piece of material for showing that the LTTE till then did not contemplate any action to overawe the Government of India. Of course, the top layer of the LTTE did not conceal their ire against Rajiv Gandhi who was then out of power."

Justice Thomas said: "Nothing else is proved in the case either from the utterances of the top brass (of the) LTTE or from any writings edited by them that anyone of them wanted to strike fear in the government either of the Centre or of any State." He, therefore, found it "difficult... to conclude that the conspirators intended at any time to overawe the Government of India as by law established." He added: There is absolutely no evidence that any one of the conspirators ever desired the death of any Indian other than Rajiv Gandhi."

The Judge said the killing of a public servant or any other person bound by oath would be an offence under the IPC. But such killing as such did not amount to disruptive activity. Certain types of actions which preceded such killing alone were regarded as a disruptive activity through the "legal fiction" created by Section 4 (3) of TADA. These preceding actions included advocating, advising, suggesting, inciting or prompting the killing of such persons. But there was no evidence to show that there was any such preceding activity.

Justice Thomas said:
"However, there is plethora of evidence for establishing that all such preceding activities were done by many among the accused arrayed for killing Rajiv Gandhi. But unfortunately Rajiv Gandhi was not then 'a person bound by oath under the Constitution to uphold the sovereignty and integrity of India.'

"The inevitable fallout of the above situation is that none of the conspirators can be caught in the dragnet of sub-section (3) of Section 4 of TADA."

The Judge rejected the prosecution argument that the photographs taken by the LTTE of Fort St. George, Chennai (which houses the Secretariat and the Legislative Assembly), the police headquarters and the Central Prison within the Vellore Fort were aimed at disrupting the sovereignty of India.

According to Justice Thomas, the defence contended that the conspiracy was hatched only to assassinate Rajiv Gandhi and that none of the appellants had participated in the conspiracy. (Natarajan argued that confessions of the accused under Section 15 (1) of TADA could not be made use of to secure their conviction under Section 120-B read with 302 IPC.) Under Section 15 (1) "... a confession made by a person before a police officer not lower in rank than a Superintendent of Police... shall be admissible in the trial of such person (or co-accused, abettor or conspirator) for an offence under this Act or rules made thereunder." (Confessions made under other laws such as the IPC are not admissible as evidence.)

The Judge pointed out that the defence counsel argued against the admissibility of the confessional statements on the premise that no offence under TADA could be found against any of the accused. So they could not be applied in the case of offences outside TADA. However, Justice Thomas said, Section 12 of TADA enabled the Designated Court to try jointly, at the same trial, any offence under TADA together with any other offence "with which the accused may be charged" as per the Code of Criminal Procedure. "The correct position is that the confessional statement duly recorded under Section 15 of TADA would continue to remain admissible as for the other offences under any other law which too were tried along with TADA offences, no matter that the accused was acquitted of offences under TADA in that trial."

Justice Wadhwa also upheld the defence argument that there was no intent on the part of the accused to overawe the government or strike terror among people. On interpreting and analysing Section 3(1) of TADA, Justice Wadhwa said: "We do not find any difficulty in concluding that evidence does not reflect that any of the accused entertained any such intention or had any of the motive to overawe the government or to strike terror among people... There was no conspiracy to the indiscriminate killing of persons. There is no evidence directly or circumstantially that Rajiv Gandhi was killed with the intention contemplated under Section 3 (1) of TADA."

Justice Wadhwa added: "We accept the argument of Mr. Natarajan that terrorism is synonymous with publicity and it was sheer personal animosity of Prabakaran and other LTTE cadre developed against Rajiv Gandhi which resulted in his assassination.''

Justice Quadri also agreed that the conviction under Sections 3, 4 and 5 was "unsustainable". He said the charges did not reflect any intention to overawe the government. Additional Solicitor-General Altaf Ahmed has submitted that the omission to mention the ingredient of the charge did not result in misleading the accused persons, and though the words, "to overawe the government", were not mentioned in the charge, the charge was not bad in law. "In my view," Justice Quadri said, "the question here does not relate to the defect in the charge but to the content of the charge but without the said germane words in the charge, it cannot be said that the charge includes the intention to overawe the government... The appellants are accordingly acquitted of the charges under the TADA Act."

Justice Quadri said that the confessions recorded under Section 15 of TADA, and admitted in the trial of TADA offences and under Sections 120-B read with 302 IPC, "can be relied upon to record the conviction of the appellants for the said offences under the IPC even though they are acquitted of offences under the TADA Act."

The judges commended the defence team led by Natarajan and the prosecution led by Altaf Ahmed. Justice Wadhwa said: "Mr. Natarajan, senior advocate, led the team for all the accused except one. He was ably assisted by Mr. Sunder Mohan, Mr.B. Gopikirushna, Mr. S. Duraiswamy, Mr.V. Elangovan, Mr. N. Chandrasekaran, Mr. T. Ramdass and Mr. R. Jayaseelan. A heavy burden lay on the shoulders of Mr. N. Natarajan. He carried it with aplomb. His presentation of the case showed his complete mastery on facts and law. It was a pleasure to hear him, not losing his poise even for once. He was fair in his submissions, conceding where it was unnecessary to contest. Mr. Sivasubramanium, senior advocate, assisted by Mr. Thanan, who represented the remaining one accused, rendered his bit to support Mr. Natarajan."

Altaf Ahmed was not far behind in any way, Justice Wadhwa said. The Judge added: "He in his task was ably assisted by Mr. Jacob Daniel, Mr. Ranganathan, Mr. P. Parameswaran, Mr. A.D.N. Rao, Mr. Romy Chacko, Mr. T.G.N. Nair, Ms. Meenakshi Arora, Mr. S.A. Matoo and Mr. Mariaputam, advocates. Mr. Altaf Ahmed was forthright in his submissions. He presented his case with learning and assiduity. We express our sense of gratitude to all the counsel and admire their profound learning and experience. They did their job well."

When Frontline met Natarajan, he said the investigation commenced when TADA was extant and at the time of trial it had been repealed. However, Section 1 (4) of TADA entailed that the Act's expiry shall not affect the previous operation of, or anything duly done or suffered under, this Act. So all the accused had to bear the rigours of the draconian TADA, Natarajan said. They continued in jail without bail, had only a limited visiting life, faced hardship, and suffered mental agony with a death sentence hanging over them, he said.

http://www.hindu.com/fline/fl1611/16111030.htm
Volume 16 - Issue 11, May. 22 - June 04, 1999 India's National Magazine from the publishers of THE HINDU

Tuesday 20 September 2011

இந்திய எதிர்ப்புப் போராளி திலீபனின் நினைவு தினம்,ஈழத்தமிழர்களின் இந்திய விரிவாதிக்க எதிர்ப்பு தினம்!

இந்திய எதிர்ப்புப் போராளி திலீபனின் நினைவு தினம், ஈழத்தமிழர்களின் இந்திய விரிவாதிக்க எதிர்ப்பு தினம்!

இப்பொன்னாளில் ராஜீவ் கொலை வழக்கு கைதிகள் நளினி, பேரறிவாளன்,சாந்தன்,முருகன் நால்வரின் விடுதலைக்காக முழக்கமிடுவோம்! போராடுவோம்!

ஈழத்தில் சுரேஸ்,தமிழகத்தில் நெடுமாறன்,புலம்பெயர்ந்த நாடுகளில் உருத்திரகுமாரன் தலைமை ஒருசேர அரங்கேற்றும் இடைவழிச்சமரசத்தை எதிர்ப்போம்!

தமிழீழ தேசிய சுயநிர்ணய உரிமைக்கோரிக்கையை உயர்த்திப்பிடிப்போம்!


                         ராஜிவ் கொலை வழக்கு

ராஜிவ் கொலையில் மரணதண்டனை விதிக்கப்பட்டிருந்த பேரறிவாளன், முருகன், சாந்தன் ஆகிய மூவரின் கருணை மனுவை ஏற்றுக் கொள்ள இந்திய ஜனாதிபதி மறுப்பு தெரிவித்துள்ளார். இந்த முடிவு தமிழ் மக்களின் மனங்களில் வெந்த புண்ணில் வேல் பாய்ச்சியுள்ளதாக அமைந்துள்ளது.

இந்த முடிவானது, ஈழவிடுதலையை தொடர்ந்து ஆதரிக்கும் தமிழக மக்களிடையே பெரும் கொந்தளிப்பைத் தூண்டியுள்ளது. இதன் விளைவாக தமிழகம் எங்கும் தன்னியல்பான இயக்கங்கள் வெடித்து கிழம்பியுள்ளன.

செங்கொடி என்கிற செம்மலர் தீய்ந்து கரியாகிப்போனாள்!


இதன் பிரதி விம்பங்கள் புலம்பெயர் நாடுகளிலும் தெறிக்கத் தொடங்கிவிட்டன. இந்தத் தன்னியல்பான மக்கள் இயக்கங்களின் மத்தியில் பல்வேறு சமூக வர்க்கங்களும் தம் நலன் சார்ந்து, தம் நிலை சார்ந்து, தம் சொந்த முழக்கங்களை முன்வைத்து , தம் சொந்தக் குறிக்கோள்களை அடைய தலையீடு செய்து போராடி வருகின்றன.

இந்நிலையில் சர்வதேசிய பாட்டாளிவர்க்க இயக்கத்தின் தமிழீழப் படைப்பிரிவினரான புதிய ஈழப் புரட்சியாளரின் நோக்கு நிலையை விளக்குவது இச்சிறு பிரசுரத்தின் நோக்கமாகும்.

ராஜிவ் படுகொலையானது புற நிலையில், 1987 ஜூலை மாதம் இலங்கை அரசை இந்திய விஸ்தரிப்பு வாதத்துக்கு அடிபணியச் செய்யும் பொருட்டு செய்து கொள்ளப்பட்ட இந்திய இலங்கை ஒப்பந்தத்தின் அரசியல் எதிர் விளைவாகவும்; இவ் ஒப்பந்தத்தை அமுலாக்கவும், விடுதலைப் புலிகளை நிராயுதபாணிகளாக்கும் பொருட்டும் இலங்கையில் நிலை கொண்ட ராஜிவ் படை இழைத்த யுத்த குற்றங்களின் இராணுவ எதிர் விளைவாகவும் எடுக்கப்பட்ட நடவடிக்கையாகும்.

1947 இல் அரைக்காலனியப் போலிச் சுதந்திரம் கிடைத்த பின்னரும் இலங்கை நாடானது உலக வங்கியினதும் அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியவாதிகளினதும் நலன்களைச் சார்ந்தே பிரதானமாக இயங்கி வந்தது.ஆனால் இக்காலத்தில் சர்வதேசிய சூழ்நிலையானது இரட்டைத் துருவ அமைப்பைக் கொண்டிருந்தது.

அதாவது உலக மேலாதிக்கத்திற்கான போட்டியானது அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியவாதிகளுக்கும் சோவியத் சமூக ஏகாதிபத்தியவாதிகளுக்கும் இடையில் பிரதானமாக முனைப்புற்றிருந்தது. இந்த அணிசேர்க்கையில் அரசியல் ரீதியாக இலங்கை, அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியம் (மற்றும் பாக்கிஸ்தான்) சார்ந்தும்; இந்தியா அரசியல் ரீதியாக சோவியத் சமூக ஏகாதிபத்தியத்தைச் சார்ந்தும் இயங்கி வந்தன.

1971 இந்திய பாக்கிஸ்தான் போரில் இலங்கை பாக்கிஸ்தானுக்கு ஆதரவாக செயற்பட்டது.Voice of America வானொலி நிலையம் அமைக்க இலங்கை அனுமதித்தது. 70 களின் நடுப்பகுதியில் தென்னாசிய பிராந்திய நாடுகளில் இலங்கையே முதன் முதலாக திறந்த பொருளாதார உலக மயமாக்கல் கொள்கையைக் கடைப்பிடித்தது.

இதன் விளைவாக அரைக்காலனிய இலங்கை நாடு ஜப்பானிய ஏகாதிபத்தியத்தின் சந்தையாக மாறியது.

இந்தப் பின்னணியில் “தேசிய பாதுகாப்புக்கு அச்சுறுத்தல் நேரும் தருணத்தில்”,அவசரகால நிலைமையில் இந்தியாவிடம் அடைக்கலம் கோரியதற்கு அப்பால் இலங்கை அரசானது அரசியல் ரீதியாகவும் பொருளாதார ரீதியாகவும் வெளிவிவகாரக் கொள்கையிலும் இந்தியாவின் விரிவாதிக்கக் குடைக்கு வெளியே நின்ற ஒரு நாடாகவே இருந்தது.

இதனை சகித்துக் கொள்ளாத, இதனால் கசப்புணர்வு கொண்ட பஞ்ச சீல இந்திய ஆளும் கும்பல் இலங்கைக்கு அறிவுரைகளும் ஆலோசனைகளும் அதட்டல்களும் மிரட்டல்களும் விட்டு தன்னுடைய விரிவாதிக்கக் குடைக்குள் வீழ்த்துவதற்கு போராடிவந்தது.

இதே நேரத்தில் 70 களில் ஈழத்தமிழர் விடுதலைப் போராட்டத்துக்கு தலைமை ஏற்றிருந்த சமரவாதத் தமிழ் தலைமையினர் இந்திய ஆளும் கும்பலோடும் தமிழக மாநில ஆளும் கும்பல்களுடனும் அடுத்த கட்ட அரசியல் ஸ்தாபன உறவுகளை ஸ்தாபித்திருந்தனர்.

இந்த வேளையில்தான் இலங்கையில் 1983 ஜூலை இனப்படுகொலை அரங்கேறியது. இதன் விளைவாக ஈழத்தமிழர்கள் உயிர்த்தஞ்சம் கோரி தமிழீழக் கடல் தொழிலாளர்கள், தமிழகக் கடல் தொழிலாளர்கள் ஆகியோரின் ஒன்றிணைந்த வீரதீரச் செயல்களால் தமிழகத்துக்குள் அகதிகளாகக் குவிந்தனர். மறுபுறம் 70 களின் பிற்பகுதில் கெரில்லாப் போர்க்கட்டத்திலிருந்த ஆயுதமேந்திய தமிழீழப் போராட்டம் உள்நாட்டு யுத்தமாக வடிவமெடுத்தது.

ஈழவிடுதலைப் போராட்ட வரலாற்றின் இப்புதிய இரு பரிணாமங்களையும் இந்திய அரசு தனது விரிவாதிக்க நலனுக்கு உட்படுத்த முனைந்தது.

இதற்கமைய தனது அரசியல் வெளிவிவகார மற்றும் இராணுவக் கொள்கைகளையும் வரையறுத்துக் கொண்டது. இதற்குத் துணையாக, மேலும் இதற்குப் பக்கபலமாக இந்திய விரிவாதிக்கத்தின் ஆதரவாளர்களும் தமிழகத்தின் இனமானத் தமிழ் சமரசவாதிகளும்

“கொல்லாதே கொல்லாதே ஈழத்தமிழர்களைக் கொல்லாதே”


”இந்திய அரசே இந்திய அரசே ஈழத்தமிழர்களைக் காக்க இலங்கையில் இராணுவத் தலையீடு நடத்து”


என முழங்கி மனிதச் சங்கிலிப் போராட்டங்கள் நடத்தி ஈழத்தமிழர்களை இந்திய விஸ்தரிப்புவாத அடிமைச் சங்கிலியால் கட்டிப்போட பாதையைச் செப்பனிட்டனர். இதே கடமையைத்தான் ஈழத்தமிழினத்தின் சமரசவாத தமிழர் கூட்டணி அமிர்தலிங்கம் கும்பலும் நிறைவேற்றப் பாடுபட்டது. இந்தப் புண்ணியவான்களின் பேருதவியுடன் `ஈழத்தமிழரின் பாதுகாவலன்` என்கிற கொடியேந்தி இலங்கையை தனது விரிவாதிக்க நலனுக்கு உட்படுத்தும் உண்மை நோக்கத்தை மூடிமறைக்க ஒரு தார்மீக நியாயத்தை இந்தியா பெற்றுக் கொண்டது.

இது ஒரு பெரும் அரசியல் வெற்றியாக இருப்பினும் இதை மட்டும் கொண்டே இலங்கை அரசைப் பணியவைப்பது சாத்தியமாக இருக்கவில்லை.

இதற்காக இந்திய அரசு ஒரு சதித்தனமான இராணுவத்திட்டத்தை வகுத்தது

இத்திட்டம் இரு அம்சங்களைக் கொண்ட இரட்டைக் குழல் துப்பாக்கியாக இருந்தது. அவ் அம்சங்கள் ஆவன;

1. ஈழப் போரளிகளுக்கு ஆயுதப் பயிற்சி அளித்து, ஆயுதங்களை வழங்கி இலங்கை அரசுக்கு எதிரான பயங்கரவாத படுகொலை நடவடிக்கைகளைத் தூண்டுவதன் மூலம் இலங்கை அரசைப் பணிய வைப்பது,


2. ஆயுதப் பயிற்சி என மோகம் காட்டி பயங்கரவாதப் படுகொலைப் பாதையில் வழிதிருப்புவதன் மூலம் தமிழீழத் தேசிய விடுதலைக்காக ஒரு மக்கள் ஜனநாயக இயக்கத்தை வளரவிடாமல் தடுப்பது,

இந்த இரு குறிக்கோள்களையும் நிறைவேற்றும் பொறுப்பை இந்திய ஆளும் வர்க்கங்களினதும் இந்திய மைய அரசினதும் சார்பில் இந்தியப் புலனாய்வுத்துறையான Reasarch And Analysis Wing (RAW ) இன் கையில் ஒப்படைக்கப்பட்டது. தமிழகம் திறந்து விடப்பட்டு தமிழகத்தில் சட்டபூர்வமாகவும் பகிரங்கமாகவும் இயங்கி வந்த,இலங்கையில் தடைசெய்யப்பட்ட ''பயங்கரவாத இயக்கங்களை'' அணுகி இராணுவப் பயிற்சிக்கு ஏற்பாடு செய்தது. உத்தரப் பிரதேசத்தில் பிரதானமாகவும் தமிழ்நாட்டின் கும்பகோணம் மற்றும் பகுதியில் துணையாகவும் இராணுவப்பயிற்சி முகாம்கள் அமைக்கப்பட்டு RAW உளவாளிகளால் பயிற்சிகள் வழங்கப்பட்டன. இவற்றில் பெரும்பாலான முகாம்களில் சிறைக்கைதிகளாக சுமார் இரண்டு வருடங்கள் முடக்கி வைக்கப்பட்டிருந்த ஈழப்போராளிகள் உடற்பயிற்சிக்கு மேல் எந்த இராணுவப் பயிற்சிகளையும் பெறவில்லை.( மேலதிக புள்ளிவிபரங்களுக்கு டக்ளஸ்சை அணுகவும்)


இவ்வாறு தனது கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டுவந்த ஈழப் போராளிகளை பயன்படுத்தி 1985 நடுப்பகுதிகளில் அப்பாவிச் சிங்கள மக்களுக்கு எதிராக RAW ஒரு படுகொலைத் தாக்குதலை ஏவியது. இந்திய உளவுப்படையின் கைக்கூலிகளாகச் செயல்பட்டு, ஈழப் போராளிகளும் தம் சொந்த நாட்டு மக்களுக்கு எதிராக இந்த ஈனத்தனமான செயலை-பங்களாதேசத்தைப்போல் ஒரு `கேக் துண்டை` இலங்கையிலும் வெட்டி தங்கள் வாயில் வைக்குமென்ற மூடத்தனத்தின் விளைவாகச்- செய்து முடித்தனர். இந்த நடவடிக்கையானது அன்றிருந்த J.R. ஜெயவர்த்தனா அரசுக்கு ஒரு பெரும் நிர்ப்பந்தமாக அமைந்து இந்திய விரிவாதிக்கத்தின் காலில் இறுதியாக வீழ்த்தப்பட்டார்.

இலங்கை அரசை தனது காலில் வீழ்த்திய மறுகணமே ஈழப்போராளிகளின் மீது பாய்ந்தது இந்திய அரசு.

ஈழத்தமிழர் பிரச்சனைக்கு அரசியல் தீர்வுகாண இலங்கை அரசோடு போராளிக் குழுக்கள் பேச்சுவார்த்தை நடத்த வேண்டும் என்றும் அதற்கு தான் மத்தியஸ்துவம் வகிக்கப் போவதாகவும் வாக்குறுதி அளித்தது இந்திய அரசு. இதற்கமைய 1985 ஜூன் மாதத்தில் பூட்டான் நாட்டின் தலைநகர் திம்புவில் இலங்கை அரசுக்கும் போராளிக்குழுக்களுக்கும் இடையில் தனது மத்தியஸ்துவத்தில் ஒரு பேச்சுவார்த்தையை ஏற்பாடு செய்து அதில் கலந்து கொள்ள வேண்டுமெனப் போராளிக் குழுக்களைப் பணித்தது. இதுவே இன்று திம்புப் பேச்சுவார்த்தை என அழைக்கப்படுவதும் அறியப்பட்டதுமான வரலாற்று முக்கியத்தும் மிக்க நிகழ்வாகும்..

திம்பு பேச்சுவார்த்தை

திம்பு பேச்சுவார்த்தையில் EPRLF, PLOT, TELO, TULF, LTTE ஆகிய அமைப்புக்கள் தமிழர்கள் சார்பில் பிரதிநிதித்துவம் செய்தன. அவர்களுக்கும் இலங்கை அரசுப் பிரதிநிதிகளுக்கும் இடையில் இனப்பிரச்சனைக்கு அரசியல் தீர்வுகாணும் முகமாக நடைபெறும் பேச்சுவார்த்தையில், தான் மத்தியஸ்துவம் வகிக்கும் பாத்திரத்தை ஆற்றுவதாக இந்திய அரசு கூறியது. இவ்வாறு பேச்சுவார்த்தையில் தானும் ஒரு பங்காளி ஆனது. பேச்சுவார்த்தையில் பங்கு கொண்ட தமிழர் தரப்பு இலங்கை அரசுடன் பேச்சுவார்த்தை நடத்தி அரசியல் ரீதியாக ஈழத்தமிழ் தேசிய இனப் பிரச்சனைக்கு தீர்வுகாண வேண்டுமானால் பின்வரும் அடிப்படைக் கோட்பாடுகளையும் கோரிக்கைகளையும் இலங்கை அரசு ஏற்றுக் கொள்ள வேண்டும் எனக் கோரியது.

அக்கோட்பாடுகளும், கோரிக்கைகளும் பின்வருமாறு;

1. வடக்கு மாகாணம், கிழக்குமாகாணம் அடங்கிய நிலப்பரப்புக்கள் தமிழ் மக்களின் பாரம்பரிய பிரதேசம் ஆகும்.


2. வடக்கு கிழக்கு வாழ் தமிழ் மக்கள் ஒரு தேசிய இனத்தவரும் தேசிய சுயநிர்ணய உரிமை உடையவர்களும் ஆவர்.


3. தமிழ்மொழி இலங்கையின் அரச கரும மொழியாக சட்டரீதியாகவும் நடைமுறையிலும் அமுலாக்கப்படவேண்டும்.


4. வாக்குரிமை பறிக்கப்பட்ட அனைத்து மலையகத் தமிழர்களுக்கும் வாக்குரிமையும்,வாழ்விட உரிமையும் வழங்கப்பட வேண்டும்.

இந்த நியாயமான ஜனநாயக ரீதியான அடிப்படை ஆதாரக் கோட்பாடுகளை (வரையறுத்து வகுத்தளித்து பேச்சுவார்த்தை மேசையில் வைத்தவர் திரு,வரதராசப்பெருமாள் அவர்கள்) இலங்கை அரசு ஏற்க மறுத்தது.குறிப்பாக தாயகம்,தேசியசுயநிர்ணய உரிமைக்கோட்பாடுகளை அடியோடு நிராகரித்தது.

இலங்கை அரசின் நிலையைப் போலவே இக்கோரிக்கைகளை ஏற்க இந்திய அரசும் மறுத்தது.இந்நிலையில் இலங்கை அரசுக்கும், ஈழத்தமிழ் தரப்புக்குமிடையில் மத்தியஸ்துவம் வகிப்பதாக கூறிவந்த இந்திய அரசு குத்துக்கரணம் அடித்து இலங்கை அரசுடன் இணைந்து கொண்டது. இவ்விணக்கத்தின் பயனாக இந்திய இலங்கை ஒப்பந்தம் 1987 இல் உருவானது. இவ்வொப்பந்தத்தின் மூலம் ஒருபுறம் இலங்கை அரசை தனது அரசியல் இராணுவ பொருளாதார மேலாதிக்கத்தின் கீழ் கொண்டுவந்தது. மறுபுறம் ஈழத்தமிழரின் தேசிய சுயநிர்ணய உரிமைப்,போரை நசுக்க விடுதலைப்புலிகளை நிராயுதபாணியாக்க இந்திய ஆக்கிரமிப்புப் படையைக் கட்டவிழ்த்து ஒரு காட்டுமிராண்டித்தனமான யுத்தத்தை நடத்தியது.

*******************************
இலங்கையில் இந்திய ஆக்கிரமிப்புப் படை நடத்திய யுத்தம் நவீன மனித நாகரீக வரலாறு இதுவரையிலும்(2011), காணாத அளவுக்கு கேடானதும் கொடியதும் சர்வதேச சட்ட விதிகளை மீறியதும் ஆகும்.

தமிழீழத் தாய்க்குலத்துக்கு எதிரான பாலியல் பலாத்கார வன்முறையை (கற்பழிப்பை) ,ஒரு போராயுதமாக இந்திய அரசு ஈழத்தில் பயன்படுத்தியது.

இது உலக யுத்த வரலாற்றில், அமெரிக்க வியட்நாமிய யுத்தத்திலும், இலங்கை விடுதலைப் புலிகள் யுத்ததிலும் கூட எந்தத் தரப்பாலும் பயன்படுத்தப்படாத படு கேடான மிக இழிவான மிலேச்சத்தனமான காட்டுமிராண்டி ஆயுதமாகும். இதை இந்திய ஆக்கிரமிப்புப் படை ஈழத்தமிழின படுகொலை யுத்தத்தில் பிரதான ஆயுதமாக பயன்படுத்தியது.

(இதுபோன்ற எண்ணற்ற இந்திய ஆக்கிரமிப்பு யுத்தக்குற்ற தகவல்களும், ஆதாரங்களும் தனியாக இணைக்கப்படும்.இவ்விணைப்புக்களில் கூறப்படும் கருத்துக்கள், மதிப்பீடுகள் அவர்களுக்கு உரியவையாகும்.இந்திய ஆக்கிரமிப்புப்படையின் போர்க்குற்றங்களை தத்தம் நோக்கு நிலையில் ஆவணப்படுத்தியுள்ள எழுத்தாளர்களுக்கும், நிறுவனங்களுக்கும் என்றும் எமது நன்றி. ENB)


1 2 3 4 5
*******************************

இந்திய இலங்கை ஒப்பந்தம், இலங்கை மீது தனது மேலாதிக்கத்தை நிறுவுவதன் மூலம் இந்திய பிராந்தியத்தில் இந்தியாவின் மேலாண்மை உறுதி செய்யப்படுவதாக அமைந்ததால் இது அனைத்து ஏகாதிபத்திய வாதிகளினதும் ஆசீர்வாதத்தையும் பெற்றிருந்தது, பெற்றிருக்கிறது!

இதனால் இந்திய ஆக்கிரமிப்புப் படை ஈழத்தில் நிகழ்த்திய போர்க்குற்ற அட்டூழியங்கள் இன்றுவரை உலக மக்களின் கண்களுக்குத் தெரியாமல் முற்றுமுழுதாக மூடிமறைக்கப்பட்டுள்ளன. உலகத்தில் ஒரு ஆக்கிரமிப்பு போர், அதன் அடிச்சுவடு கூடத் தெரியாமல் இருட்டடிப்புச் செய்யப்பட்டிருக்கிறது என்றால் அது ஈழத்தமிழர்கள் மீது இந்தியா நடத்திய ஆக்கிரமிப்புப் போர்தான்.

அதுமட்டுமல்லாமல்  இந்திய ஆக்கிரமிப்பு இராணுவம் வடகிழக்கில் தமிழீழத்தில்விடுதலைப் புலிகளை வேட்டையாடி தமிழ்மக்களை கொன்றொழித்துக் கொண்டிருக்க சிங்கள இராணுவம் முழுமையாக தென்னிலங்கையில் குவிக்கப்பட்டு JVP போராளிகள் மீதும் சிங்கள பொதுமக்கள் மீதும் கொலைவெறித் தாண்டவத்தைக் கட்டவிழ்த்தது. இன்றுவரைக்கும் சரியான கணக்குத் தெரியாமல் இந் நரபலி வேட்டையில் கொன்றொழிக்கப்பட்டோர் ஒரு உத்தேசத்துக்கு சில லட்சம் பேர் என அறியப்படுகிறது. (சரியான புள்ளிவிபரம் ராஜபக்சேவுக்கு தெரிந்திருக்கக்கூடும், இவர்தான் அப்போது மனித உரிமைக்காக போராடினார்!) சிங்கள இராணுவம் கிராமம் கிராமமாக, நகரம் நகரமாக இரவோடு இரவாக பகலோடு பகலாக சுற்றிவளைத்து சிங்கள இளைஞர்களைக் கூட்டம் கூட்டமாக கைது செய்து வதை முகாம்களில் சித்திரவதை செய்து கைகளைப் பின்னால் கட்டி இறப்பர் ரயர்களால் தீமூட்டிக் கொழுத்தியது. பாதி கருகிய உருக்குலைந்த சடலங்களை களனி ஆற்றில் தூக்கிவீசியது. ஒரு கட்டத்தில் சிங்களச் சிறுவர்கள் மனித எலும்புக் கூடுகளின் முறிவுகளைப் பற்றி மோதறைக் கடற்கரையில் பந்தடித்து விளையாடினார்கள்.

அப்போது கொழும்பை ஆண்ட இந்தியத் தூதுவராக இருந்த J.N.டிக்சிற் 1987 இல் விடுதலைப் புலிகளுக்கும் இந்திய இராணுவத்துக்கும் இடையில் நடைபெற்ற அரசியல் பேச்சுவார்த்தைகளில் கலந்து கொள்ளச் சென்ற விடுதலைப் புலித் தலைவர்கள் மாத்தையாவையும் பிரபாகரனையும் சுட்டுக் கொல்லுமாறு இந்திய இராணுவ அதிகாரிகளுக்கு உத்தரவிட்ட பேரறிவாளராகும். இந்த டிக்சிற் தான் அப்போது இலங்கையை ஆண்டுகொண்டிருந்தார். இக்கோர கொலைவெறித் தாண்டவத்தின் பின்னணியில் இருந்து அதை இயக்கிய அதிகாரி இவர்தான்.

எனவே தமிழீழத்தில் நடந்த படுகொலைக்கு மட்டுமல்ல, தென்னிலங்கையில் நடந்த படுகொலைகளுக்கும் இலங்கை அரசுக்கு இணையாக இந்திய அரசும் பொறுப்பேற்க வேண்டும்.

இவ்வாறு சிங்கள இளைஞர்களை இந்தியப் படை படுகொலை செய்தது இதுவல்ல முதல் தடவை 1972 இல் JVPஇன் ஆயுதமேந்திய கிளர்ச்சியையும் இந்தியப் படையே நசுக்கியது. அப்போது இலங்கை அரசிடம் ஒரு உள்நாட்டுக் கிளர்ச்சியை நசுக்கக் கூடிய இராணுவமே இருக்கவில்லை. உள்ளூர் விவசாயிகளின் ஆயுதப்பாவனை அப்போதுதான் பறிக்கப்பட்டது.

இந்திய இலங்கை ஒப்பந்தத்தில் கைச்சாத்திட ராஜீவ் இலங்கைக்கு வந்தபோது விமானநிலையத்தில் இடம்பெற்ற அரசமரியாதை வைபவத்தில் கலந்து கொண்ட ஒரு சிங்களக் கடற்படைச் சிப்பாய் தன் துப்பாக்கியால் ஓங்கி ராஜீவின் பிடரியில் அறைந்தான்.

ஒரு குறியீடாக அமைந்த இந்த எதிர்ப்பைத் தொடர்ந்து தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளும்--தமிழ்மக்களும், தென்னிலங்கையில் ஜே.வி.பியும்-- சிங்கள மக்களும் தனித்தனியான பாதையில் இந்திய ஆக்கிரமிப்பை எதிர்த்த நாடுதழுவிய கிளர்ச்சிக்கு வித்திட்டனர். இதன் விளைவாக இலங்கை அரசு பொறிந்து விழும் நிலையேற்பட்டது.

அரசாங்கம் ஸ்தம்பித்துப் போனது. பெரும்பாலான மந்திரிகள் பிரேமதாசாவை விட்டுத் தப்பியோடி “பயங்கரத்துக்கு அஞ்சி” பதுங்கிவிட்டார்கள். ஆட்டங்கண்டுவிட்ட அரசு முறையைப் பாதுகாக்க இந்திய ஆக்கிரமிப்புப் படையை வெளியேற்றக் கோரும் இலங்கை மக்களின் தேசியப் புரட்சிக்கு பிரேமதாசா அடிபணிய நேரிட்டது. விடுதலைப் புலிகளின் உதவித் தலைவர் மாத்தையாவுடனான பேச்சுவார்த்தையில் இந்திய ஆக்கிரமிப்புப் படையை வெளியேற்றுவதற்கு உடன்பாடு காணப்பட்டு யுத்தநிறுத்தம் அறிவிக்கப்பட்டது. இந்தியா இலங்கையில் “கைகளைப் பின்னால் கட்டிக் கொண்டு போரிட்ட காரணத்தால்” மண்கவ்வி மானமிழந்து கறைபடிந்த கையோடு தன் சொந்த நாடு திரும்பியது.கருணாநிதி போன்ற அயோக்கியன் கூட தன் அரசியல் வாழ்வுக்கு அஞ்சி இப்படையை வரவேற்கச்செல்லவோ வாழ்த்தவோ இல்லை!

இவ்வாறு ராஜீவ் படை கட்டவிழ்த்த அரச பயங்கரவாத போர்க்குற்றங்களுக்கு பழிதீர்க்கும் பதில் பயங்கரவாத நடவடிக்கையாகத்தான் ராஜீவ்காந்தி படுகொலை செய்யப்பட்டார்.

தமிழீழ விடுதலைப் போராட்டத்துக்கு தமிழகம் ஒரு பலமான பின்புலமாக இருந்த நேரத்தில், தமிழீழ மக்களின் சுயநிர்ணய உரிமைப் போரை நசுக்கும் பொருட்டும், இலங்கை நாட்டை தனது மேலாதிக்கத்துக்கு உட்படுத்தும் பொருட்டும் ஒரு இராணுவ ஆக்கிரமிப்பை மேற்கொண்ட ஒரு அண்டைநாட்டுடனான முரண்பாட்டை ஈழதேசிய விடுதலை இயக்கம் இவ்வாறு அணுக முடியுமா? இந்த வழிமுறை சரியானதா? என்று வேண்டுமானால் விவாதிக்கலாம். உணமையில் விவாதிக்கவும் வேண்டும். விவாதங்களும் வேண்டும்.

ஆனால் இது ராஜீவ் காந்திக்கு தண்டனை வழங்குவதற்கான நியாயங்களை இல்லாமல் செய்துவிடாது.

மேலும், இந்திய இலங்கை ஒப்பந்தம் ஏற்பட்டது 1987 இல். ராஜீவ் கொலை நடைபெற்றது 1990 இல். முத்தமிழரின்தூக்குத்தண்டனை விவகாரம் எழுந்திருப்பது 2011 பிற்பகுதியில்.எனவே முத்தமிழர் தூக்குத் தண்டனை விவகாரத்தில் 1987 இல் நிலைமைகளோடு மட்டுமல்ல, 1990 இற்குப் பிந்திய 21 ஆண்டுகால உலக உள்நாட்டு நிலைமைகளிலுள்ள மாறுதல்களுடனும் ஒப்பிட்டு நோக்க வேண்டும்

* ஆப்கானிஸ்தானில் தளமிட்டு இயங்கிய இஸ்லாமிய அல்கெய்டா அமைப்பைச் சார்ந்த சவுதிஅரேபிய உறுப்பினர்கள் இரட்டைக் கோபுரத்தைத் தாக்கி சுமார் மூவாயிரம் அமெரிக்கர்களை படுகொலை செய்தனர்.இதற்காக முழு ஆப்கான் நாட்டையுமே அமெரிக்கா இன்று ஆக்கிரமித்து இருக்கிறது. பாக்கிஸ்தானுக்குள் அத்துமீறிப் புகுந்து ஒசாமா பின்லாடனை படுகொலை செய்தது.

* குவைத்தை ஆக்கிரமித்தமைக்காக முதலாவதும், உள்நாட்டுமக்களுக்கு ஜனநாயகத்தை வழங்கமை, குர்திக்ஷ் மக்கள் மீது விசவாயு அடித்தமை ஆகிய குற்றங்களுக்காக   இரண்டாவது தடவையும் ஈராக் மீது ஆக்கிரமிப்புப் போர்கள் தொடுக்கப்பட்டன. ஈராக் தலைவர் சதாம் ஹுசைன் அவர்கள், இறுதிப்பிராத்தனை முடிவதற்கு முன்னமே கோரத்தனமாக தூக்குக் கயிற்றில் தொங்கவிடப்பட்டார்.

* ஆசிய சமுதாய வளர்ச்சிக்கட்டதையும், ஆபிரிக்க சமூக வளர்ச்சிக்கட்டத்தையும் ஒப்புநோக்கி, அரசு முறை வடிவத்தை நோக்கினால் நேரு குடும்பத்தின் பாராளுமன்ற பாசிசம் கடாபி குடும்பத்தின் ராணுவ சர்வாதிகாரத்துக்கு சற்றும் சளைத்தது அல்ல.ஆனால் மனிதகுலத்தின் மனச்சாட்சியையே உலுக்கக் கூடிய வகையில் “மனிதாபிமான நடவடிக்கை” என்ற பெயரில் லிபிய நாடு மறைமுகமாக ஆக்கிரமிக்கப்பட்டு நவீன காலனிய NTC பொம்மை அரசு நிறுவப்பட்டுள்ளது.லிபியத் தளபதி கடாபியை படுகொலை செய்ய எடுத்த பல முயற்சிகள் தோல்வியடைந்தும் கூட நேட்டோவும்,Interpol உம் அவரை வேட்டையாட கொலை வெறி கொண்டு லிபியா எங்கும் அலைகிறது.

* இவற்றுக்கெல்லாம் மேலாக விடுதலைப் புலிகளுக்கும் இலங்கை அரசுக்கும் இடையில் நோர்வே அனுசரனையில் ஆரம்பித்த பேச்சுவார்த்தையை ஒரு அங்குலமும் முன்னேறவிடாமல் தடுத்தது இந்திய அரசு.இறுதியாக இலங்கை அரசு ஒருதலைப் பட்சமாக யுத்தநிறுத்த ஒப்பந்தத்திலிருந்தும், பேச்சுவார்த்தையிலிருந்தும் விலகி இனப்படுகொலை யுத்தத்தைக் கட்டவிழ்த்தது.இந்த யுத்தத்துக்கு இராஜதந்திர ரீதியாகவும், இராணுவ ரீதியாகவும், அரசியல் ரீதியாகவும் ஆதரவு வழங்கிய இந்திய விஸ்தரிப்புவாத அரசு சிங்கள அரசுடன் கூட்டுச் சேர்ந்து நேரடியாக யுத்ததில் பங்கேற்று விச வாயுக்களை வீசி விடுதலைப் புலிகளின் முன்னரண்களை நிர்மூலமாக்கி சிங்கள படைகளின் முன்னேற்றத்துக்குவழியமைத்தது. இறுதியாக யுத்தத்தில் சிங்களம் வெற்றிகொள்வதற்கும் விடுதலைப் புலிகள் தலைமை முற்றாக அழித்தொழிக்கப்படுவதற்கும் காரணகர்த்தாவாக அமைந்தது.இந்த ஈழப்போரில் இறுதிச் சில நாட்களில் மட்டும் எழுபதினாயிரம் மக்கள் இனப்படுகொலை செய்யப்பட்ட இந்த இரத்த வரலாற்றுக்கும் இந்திய அரசு பிரதான பொறுப்பாளியாக இருக்கிறது.

சதாம் குவைத்தை ஆக்கிரமித்து குர்க்ஷித் மக்கள் மீது விசவாயுவை அடித்தது, பின்லாடன் இரட்டைக்கோபுரத்தை தாக்கியழித்தது, கடாபி உள்நாட்டு மக்களுக்கு ஜனநாயகத்தை மறுத்தது இதற்காக எல்லாம் அவர்கள் கொலை செய்யப்படுவது நியாயமென்றால் இவை அனைத்தையும் இலங்கை நாட்டின் மீது மூன்று தடவை மீண்டும் மீண்டும் பிரயோகித்த இந்திய அரசை ஈழத்தமிழ் மக்கள் தண்டிப்பது எந்த வகையில் குற்றமாகும்.

ராஜீவ் காந்தியை தண்டிப்பதற்கு ஈழத்தமிழர்களுக்குள்ள அரசியல் உரிமையை மறுப்பது எந்த வகையில் நியாயமானதாகும், ஜனநாயகமானதாகும்?.

ராஜீவுக்கு வழங்கப்பட்ட தண்டனை நீதியானது நியாயமானது. இதற்கு அஞ்சி நாம் மரண தண்டனைக்குள்ளும் மனிதாபிமானத்துக்குள்ளும்,மனித உரிமைக்குள்ளும் முக்காடுபோட்டு மறைந்திருந்து முனகத்தேவை இல்லை, அதற்கு நாம் தயாராக இல்லை.

எனவே ஏகாதிபத்திய ஆதிக்கத்தையும்,இந்திய விஸ்தரிப்புவாதத்தையும் எதிர்த்து, ஈழத்தமிழ்த் தேசிய சுயநிர்ணய உரிமையை வென்றெடுப்பதற்குமான ஜனநாயக இயக்கத்தின் ஒரு பகுதியாக நாம் ஈழத்தமிழர் விடுதலை இயக்கத்தின் மீது இந்திய விஸ்தரிப்புவாத அரசு தொடர்ந்து தலையீடு செய்வதற்கும், விடுதலைப்புலி இயக்கத்துக்கு தடை விதித்திருப்பதற்கும், ராஜீவ் கொலையைக் காரணம் காட்டி ஈழத்தமிழின விடுதலைப்போரை தொடர்ந்து நசுக்கி வருவதற்கும் என்றும் எதிர்ப்புத் தெரிவித்து போராடுவோம் எனப் பிரகடனம் செய்கிறோம்.

முத்தமிழர் உயிர்மீட்புப் போராட்டம்

ராஜீவ் கொலை வழக்கில் மரண தண்டனைக்குக் காத்திருக்கும் முத்தமிழ் உயிர்கள் தொடர்பான இக்குறிப்பான பிரச்சனையில் பின்வரும் அம்சங்கள் கவனத்துக்குரியவை.

1. ராஜீவ் கொலையில் காங்கிரசின் ஒரு பகுதியினரின் பங்கு.

2. ராஜீவ் கொலையில் ராஜீவ் குடுப்பத்தின் பங்கு

3. ராஜீவ் கொலையில் சம்பந்தப்பட்ட விடுதலைப்புலிகளின் உயர்மட்ட உறுப்பினர்கள் யார் என்ற கேள்வி.கே.பி.குறித்த சர்ச்சைகள்.

4. இவ்வழக்கு தடாச் சட்டத்தின் கீழ் விசாரிக்கப்பட்டமை.

5. வாக்குமூலங்கள் சித்திரவதை மூலம் பெறப்பட்டமை.

6. இம்மூவரும் ஏற்கனவே 21 ஆண்டுகால சிறைவாசத்தை அனுபவித்து முடித்திருப்பது

7. இம்மரண தண்டனை சட்டவிரோதமானதென சென்னை உயர் நீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்திருப்பது.

இக்காரணங்களால் முத்தமிழர்களின் கருணை மனுவை நிராகரித்திருப்பதும் தொடர்ந்து சிறை வைத்திருப்பதும் சட்டவிரோதமானதும், அநீதியானதும் சட்டத்தின் ஆட்சியின் வரம்புகளுக்கு உட்பட்டே கூட ஜனநாயக விரோதமானதாகும்.

எனவே முத்தமுழர் மரண தண்டனை ரத்துச் செய்யப்பட்டு உடனடியாக அவர்கள் மூவரும், நளினியும் விடுதலை செய்யப்பட்ட வேண்டுமென அறைகூவுகின்றோம்.இக்கொடுமையை எதிர்த்து போரிடும் உலகத்தொழிலாளரினதும், உலகத் தமிழ்மக்களதும் ஜனநாயக இயக்கத்தில் பின்வரும் சொந்த முழக்கங்களுடன் நாமும் பங்குபெறுகின்றோம்.

* இந்திய அரசே ஈழத்தமிழர் பிரச்சனையில் தலையிடாதே!


* போர்க்குற்றவாளி ராஜபக்க்ஷவை சர்வதேச அரங்குகளில் பாதுகாக்காதே!


* இலங்கை அரசு தொடரும் இன அழிப்பு நடவடிக்கைகளை ஊக்குவிக்காதே!

* இந்திய விஸ்தரிப்புவாத ஆதரவு பொம்மைத் தமிழ் குழுக்களை உருவாக்கி அவர்களே ஈழத்தமிழ் மக்களின் அரசியல் பிரதிநிதிகள் என பிரகடனம் செய்து மக்கள் ஜனநாயகக் கோட்பாட்டை மாசுபடுத்தாதே!


* இலங்கையில் மூன்று தடவைகள் இழைத்த யுத்தக் குற்றங்களுக்குப் பொறுப்பேற்று தண்டனை வழங்கும் ஈழத்தமிழரின் அரசியல் உரிமையை அங்கீகரி!


* இலங்கை மக்களுக்கு இழைத்த யுத்தக் குற்றங்களுக்கு நக்ஷ்ட ஈடு வழங்கு!


* பேரறிவாளன், முருகன், சாந்தன் ஆகிய முத்தமிழ் உயிர்கள் மீதான மரண தண்டனையை ரத்துச் செய்!


* நளினி உள்ளிட்ட நால்வரையும் உடனே விடுதலை செய்!

உலகத் தொழிலாளர்களே ஒடுக்கப்பட்ட தேசங்களே ஒன்று சேருங்கள்!

புதிய ஈழப் புரட்சியாளர்கள்

Sunday 18 September 2011

குஜராத்தில் ஐயாயிரத்துக்கும் மேற்பட்ட முஸ்லீம் மக்களை நரபலி வேட்டையாடிய நரேந்திர மோடியின் ஏமாற்றுக்கு தாமரைச் செல்வி ஜெயலலிதா மலராதனை!

மாநில அரசியலுக்கு இந்துமதப் பயங்கரவாதம்,

கலவரம்!

தேசிய அரசியலுக்கு மத நல்லிணக்கவாதம்,

உண்ணாவிரதம்!!

``இந்துக்கள் முஸ்லீம்களுக்கு பாடம் படிப்பிக்கட்டும்``

குஜராத் கலவரத் தலைவர் நரேந்திர மோடி

குஜராத் முதல்வர் நரேந்திர மோடி நடத்தி வரும் உண்ணாவிரதத்துக்கு அதிமுக முழு ஆதரவு தெரிவித்துள்ளது.

சனிக்கிழமை, செப்டம்பர் 17, 2011, 12:38

இது தொடர்பாக நரேந்திர மோடிக்கு முதல்வர் வாழ்த்துக் கடிதம் அனுப்பியுள்ளதோடு தனது கட்சியின் சார்பில் எம்பிக்கள் மைத்ரேயன், தம்பிதுரை ஆகியோரை உண்ணாவிரதத்துக்கு அனுப்பி வைத்தார்.

இன்று காலை உண்ணாவிரத மேடைக்குச் சென்ற தம்பிதுரை, ஜெயலலிதாவின் வாழ்த்துக் கடிதத்தை நரேந்திர மோடியிடம் அளித்தார். பின்னர் தம்பிதுரையும், மைத்ரேயனும் உண்ணாவிரத மேடையில் அமர்ந்தனர்.

பின்னர் உரையாற்றிய தம்பிதுரை, குஜராத்- தமிழ்நாடு இரு மாநிலங்களுக்கு இடையேயும் வர்த்தகத் தொடர்பு நெடுநாட்களாக இருந்து வருகிறது. தமிழகத்தில் 3ம் முறையாக புரட்சித் தலைவி ஜெயலலிதா முதல்வரானபோது, அந்தப் பதவியேற்பு நிகழ்ச்சியில் நரேந்திர மோடி நேரில் கலந்து கொண்டு வாழ்த்துத் தெரிவித்தார்.

அதனால் புரட்சித் தலைவி எங்களை நேரில் சென்று வாழ்த்து தெரிவித்து வரச் சொல்லியிருந்தார். மோடிக்கு எங்களது வாழ்த்துகளைத் தெரிவித்துக் கொள்கிறோம். மோடிக்கு பதில் மரியாதை செய்வதற்காகவே புரட்சித் தலைவி எங்களை இந்த உண்ணாவிரத நிகழ்ச்சிக்கு அனுப்பி வைத்துள்ளார்.

2ஜி ஸ்பெக்ட்ரம் ஊழலுக்கு தமிழகத்தில் முன்னர் பதவியில் இருந்த திமுகவும், மத்தியில் ஆட்சியில் உள்ள காங்கிரஸ் தலைமையிலான ஐக்கிய முற்போக்குக் கூட்டணி அரசும் தான் காரணம். இவர்கள் செய்த மிகப்பெரும் ஊழலால் உலகமே நம்மை ஏளனமாகப் பார்க்கிறது.

அமெரிக்கா கூட மோடியைப் பாராட்டுகிறது என்பது மாநிலத்தில் அவர் மேற்கொண்ட வளர்ச்சித் திட்டங்களும் அவரது நிர்வாகத் திறனுக்கும் கொடுக்கப்பட்ட மரியாதை. அவரின் முயற்சி வெற்றிபெற தமிழக முதல்வரின் வாழ்த்தைத் தெரிவிக்கிறோம் என்றார் தம்பிதுரை. பின்னர் மைத்ரேயனும் பேசினா்.
===================================

குஜராத்தில் மோடியின், முஸ்லிம் மக்களுக்கு எதிரான நரபலி வேட்டை


“இந்துக்கள் தங்கள் கோபத்தை முசுலீம்கள் மீது காட்டுவதை கண்டு கொள்ள வேண்டாம், அவர்கள் முசுலீம்களுக்கு பாடம் புகட்டட்டும்” என்று நரேந்திர மோடி கூறியதை குறிப்பிட்டிருக்கிறார்  சன்சீவ் பட்.

“நான் குல்பர்கா சமூகக் கூடம் எரிந்து தீர்ந்த அடுத்த தினம் அங்கே சென்றிருந்தேன். அதன் தரையெங்கும் மனிதச் சதை தீயில் பொசுங்கி கூழாகப் படிந்திருந்தது. அது எனது காலணியின் கீழ் பகுதியில் சவ்வு போல் ஒட்டிக் கொண்டு நின்றது. அந்தத் தரையின் ஒரு மூலையில் பாதி எரிந்தும் எரியாமலும் இருந்த ஒரு புத்தகத்தை நான் கண்டெடுத்தேன். அது ஒரு பிரிட்டானிக்கா என்சைக்ளோ பீடியா. அதன் மேல் படிந்திருந்த சாம்பலின் மிச்சங்களைத் தட்டிவிட்டு முதல் பக்கத்தைப் புரட்டினேன் – அஸன் ஜாஃப்ரி என்கிற பெயர் அழகான முத்து முத்தான கையெழுத்தில் எழுதப்பட்டிருந்ததைக் காண முடிந்தது. அன்றைக்கு நாண் அணிந்திருந்த காலணிகளை அதற்குப் பின் நான் பயன்படுத்தவும் இல்லை – அதன் அடிப்பகுதியை சுத்தம் செய்யவும் இல்லை”

குஜராத் கலவரங்களை விசாரித்து வரும் சிறப்புப் புலனாய்வுப் பிரிவின் முன் 2002-ம் ஆண்டு குஜராத் காவல்துறையின் உளவுப் பிரிவு கமிஷனராய் இருந்த சஞ்சீவ் ராஜேந்திர பட்டின் வாக்குமூலத்திலிருந்து வெளியே கசிந்துள்ள பகுதிகளில் மேலே உள்ள பகுதிகள் காணப்படுகிறது. இந்த அறிக்கையின் விவரங்களை தெகெல்கா பத்திரிகை கடந்த மாதம் வெளியிட்டிருந்தது.

பிப்ரவர் 27-ம் தேதி 2002-ம் ஆண்டு கோத்ரா இரயில் எரிப்பு சம்பவத்தைத் தொடர்ந்து குஜராத் முதலமைச்சர் கூட்டிய காவல் துறை உயரதிகாரிகளின் ஆலோசனைக் கூட்டத்தில் சஞ்சீவ் பட் கலந்து கொண்டுள்ளார். அந்தக் கூட்டத்தில் வைத்து முசுலீம்களைப் பழிவாங்கும் நேரம் இதுவென்றும், இந்துக்கள் தமது ஆத்திரத்தைத் தீர்த்துக் கொள்ளப்போகிறார்கள் என்றும், அதைக் காவல் துறை கண்டு கொள்ளாமல் இருக்க வேண்டும் என்றும் மோடி பகிரங்கமாக உத்திரவிட்டார்.

அடுத்த நாள். இந்துக்களின் பழிவாங்கும் உணர்ச்சி, அரசு இயந்திரத்தின் மௌனமான அங்கீகாரத்துடன் அரங்கேறுகிறது. முசுலீம்களைக் கண்ட இடத்திலெல்லாம் கொன்று குவித்தனர் இந்து பயங்கரவாதிகள். கருவிலிருந்த முசுலீம் குழந்தைகள் கூட அன்றைக்குத் தப்பவில்லை. தொடர்ந்து நடந்த வன்முறை வெறியாட்டத்தில் நூற்றுக்கணக்கான முசுலீம்கள் கொல்லப்பட்டனர், பெண்கள் வன்புணர்ச்சி செய்யப்பட்டனர். காந்தி பிறந்த மண் என்று போற்றப்படும் மாநிலம் முசுலீம்களின் இரத்தத்தால் சிவந்தது.

கலவரத்தால் அச்சமடைந்த நூற்றுக்கணக்கான முசுலீம்கள் மெகானி நகரில் இருக்கும் குல்பர்கா சமூகக் கூடத்தில் தஞ்சமடைந்துள்ளனர். அது பிப்ரவரி 28-ம் தேதி. அன்று அங்கே தஞ்சமடைந்திருந்தவர்களில் ஒருவர்தான் காங்கிரஸின் முன்னாள் எம்.பி ஹஸன் ஜாஃப்ரி. அன்று அந்தக் கூடத்துக்கு வெளியே முசுலீம்களைக் கொன்று போட வேண்டுமென்று கூச்சலிட்டுக் கொண்டு ஆர்.எஸ்.எஸ், பி.ஜே.பி, வி.எச்.பி போன்ற இந்து பயங்கரவாத இயக்கங்களின் தொண்டர்கள் குவிந்த வண்ணம் இருந்திருக்கிறார்கள். அந்தப் பகுதியின் கள நிலவரத்தை பார்வாட் எனும் போலீஸ் இன்ஸ்பெக்டர் சஞ்சீவ் பட்டுக்கு அனுப்பிக் கொண்டிருக்கிறார்.

சஞ்சீவ் பட் தனது மேலதிகாரிகளைத் தொடர்பு கொண்டு நிகழவிருக்கும் இனப் படுகொலையை எப்படியாவது தடுத்து நிறுத்த நடவடிக்கை மேற்கொள்ளுங்கள் என்று கெஞ்சியிருக்கிறார். ஒருவரும் கண்டு கொள்ளாமல் போகவே முதலமைச்சர் அலுவலகத்தைத் தொடர்பு கொண்டு ஓ.பி. சிங் என்கிற அதிகாரியிடம் பேசுகிறார். ஆனால் அங்கே குல்பர்கா சமூகக் கூடம் அமைந்திருக்கும் மெகானி நகர் பகுதியிலோ கொஞ்சம் கொஞ்சமாகப் பிற பகுதிகளில் இருந்து திரட்டி வரப்பட்ட இந்து வெறியர்களின் கும்பல் பெரிதாகிக் கொண்டேயிருந்திருக்கிறது.

முந்தைய தினம் மோடியின் வாயிலிருந்து உதிர்ந்த வார்த்தைகளின் உண்மையான பொருளை சஞ்சீவ் உணர்ந்து கொண்ட போது அங்கே குல்பர்கா சமூகக் கூட முற்றிலுமாக எரிந்து போயிருந்தது. 69 முசுலீம்கள் படுகொலை செய்யப்பட்டிருந்தனர். அஸன் ஜாஃப்ரியை வெளியே இழுத்து வந்த இந்து வெறியர்கள், அவரது கழுத்தில் நாய் பிடிக்கும் இரும்புச் சுருள் கண்ணியை மாட்டி இறுக்கி, தரதர வென்று இழுத்துள்ளனர். பின் இறந்த அவரின் உடலைத் துண்டுத் துண்டாகப் பிளந்து நெருப்பில் அடையாளம் தெரியாத அளவுக்கு எரித்துள்ளனர்.

இவையெல்லாம் ஏதோ ஆத்திரத்தில் செய்யப்பட்ட கொலைகள் அல்ல. சட்டென்று ஒரு கண நேர கோபத்தில் நிகழ்ந்த வன்முறைகள் அல்ல. அன்றைக்கு நிகழ்ந்த கொலைகளை எப்படியெப்படியெல்லாம் அனுபவித்துச் செய்தார்கள் என்பதையும், கற்பழிப்புகளை எப்படியெல்லாம் திட்டமிட்டு ஒரு கலையைப் போல் நிறைவேற்றினார்கள் என்பதையும், முசுலீம் குழந்தைகளைக் கொன்று களிப்புற்ற தங்கள் அனுபவத்தையும் பின்னர் அவர்களே தெகல்காவின் கேமரா முன் நிதானமாக அசை போட்டுச் சொன்னதைக் கேட்டு நாடே திகைத்து நின்றது. மனசாட்சி கொண்ட மக்கள் அதிர்ச்சியில் உறைந்து போயினர்.
தீயிட்டுக் கொளுத்தப்பட்ட குல்பர்கா சமூகக் கூடதை ஆய்வு செய்யச் சென்ற போது எரிந்து போன நிலையில் கண்டெடுத்த அஸன் ஜாஃப்ரியின் என்சைக்ளோ பீடியாவைக் கையில் ஏந்தி நின்ற அந்த கணத்தின் மனப்பதிவுகளை சஞ்சீப் பட் தனது வாக்குமூலத்தில் கூறியுள்ளார்.

“எனது கையில் பாதி எரிந்த போன நிலையிலிருந்த அந்தப் புத்தகத்தில் இருந்த ஹஸன் ஜாஃப்ரி எனும் அந்த அழகான கையெழுத்தை கொஞ்ச நேரம் வெறித்துப் பார்த்துக் கொண்டு நின்றேன். அந்த நேரத்தில் எனது பள்ளி நாட்களின் நினைவுகள் நிழலாடியது. அப்போதெல்லாம் இணையம் போன்ற வசதிகள் கிடையாது. என்சைக்ளோ பீடியாவைப் படிக்க வேண்டுமென்றால் சில கிலோ மீட்டர்கள் சைக்கிளை மிதித்து நூலகத்துக்குத் தான் செல்ல வேண்டும். எனது மாணவப் பருவத்தின் லட்சியமே ஒரு நல்ல என்சைக்ளோ பீடியாவை சொந்தமாக வாங்குவது தான். இதோ, எனது கையில் இப்போது ஒரு என்சைக்ளோ பீடியா இருக்கிறது – பாதி எரிந்து போன நிலையில் – தீயில் பொசுங்கிய மனித சதைக் கூழ் படிந்து போன நிலையில். நான் ஜாஃப்ரியை எனது வாழ்நாளில் சந்தித்ததேயில்லை. ஆனால், அந்த அழகான கையெழுத்து நிச்சயம் அந்த மனிதரின் பக்குவப்பட்ட கலாச்சாரத்தை எனக்கு உணர்த்தியது”

2002ம் ஆண்டு குஜராத்தில் இந்து வெறியர்கள் நிகழ்த்திக் காட்டிய அந்த படுகொலைச் சம்பவங்களில் கொல்லப்பட்ட முசுலீம்களில் எத்தனையோ அஸன் ஜாஃப்ரிக்களின் நெஞ்சை உலுக்கும் கதைகள் உள்ளது. படுகொலைச் சம்பவங்களின் பின்னுள்ள சதியை அம்பலப்படுத்தும் முயற்சியில் இறங்கிய தனது சொந்தக் கட்சிக்காரரான ஹிரேன் பான்ட்யாவைக் கூட பின்னர் கொன்று போட்டனர் இந்து பயங்கரவாதிகள். சென்ற வருடத்தின் ஜனவரி மாதம் சிறப்புப் புலனாய்வுப் பிரிவினரின் முன் கொடுக்கப்பட்ட இந்த வாக்குமூலங்களைக் கொண்டு நடப்பிலிருக்கும் சட்டங்களைக் கொண்டே மோடியைத் தண்டிக்க முடியும். தூக்கில் கூட போட்டிருக்க முடியும்.
ஆனால் இதுவரை அதைத் தன் சொந்த அரசியல் நலன்களுக்காகக் கூட முன்னெடுத்துச் செல்ல காங்கிரசு முயலவில்லை. கார்ப்பரேட் உலகத்தால் மோடிக்கு நல்லவர் வல்லவர் என்கிற ஞானஸ்நானம் வழங்கப்பட்டு அவரது பாவங்கள் மன்னிக்கப்பட்டு விட்டன. நடந்தது நடந்ததாகவே இருக்கட்டும் நடப்பவை நல்லவைகளாக இருக்கட்டும் என்று முதலாளித்துவ ஊடகங்களும் ஒரு முடிவுக்கு வந்து விட்டன. மோடியின் பொருளாதார ‘சாதனைகளின்’ ஒளியில் தான் கருகிப் போன சில ஆயிரம் முசுலீம்களின் கனவுகளும் உள்ளன என்பதை இவர்கள் மிக வசதியாக மறந்து விடத் துடிக்கிறார்கள்.
குஜராத்தின் சாதனைகள் பற்றிய மயக்கத்தில் இருப்பவர்கள் இன்றும் தொழில்கள் பறிக்கப்பட்டு, வாழ்விடம் பறிக்கப்பட்டு, வாழ்க்கையே பறிக்கப்பட்டு, சொந்தங்களை இழந்து குஜராத்தில் அகதிகளாய் அலையும் அந்த அப்பாவி முசுலீம்களிடம் சென்று அதைப் பற்றி பேசட்டும். ஆனால், ஜனநாயகத்திலும், சக மனிதனின் வாழும் உரிமையின் பேரிலும் உண்மையான அக்கறை கொண்டவர்கள் சிந்தித்துப் பார்க்க எம்மிடம் ஒரு கேள்வி உண்டு – “இன்னும் எத்தனை நாட்களுக்கு இந்த அமைதி?”
(தற்போது இந்த நேர்மையான தைரியமான காவல் அதிகாரி உச்சநீதிமன்றத்தில் ஒரு மனுதாக்கல் செய்திருக்கிறார். அதில் மோடி நடத்திய கூட்டத்தில் கலந்து கொண்டதையும், மோடி அங்கே கலவரத்திற்கு ஆதரவாக தெரிவித்த்தையும் கூறியிருப்பதோடு, இது குறித்து சிறப்பு புலனாய்வு குழு தீவிரமாக விசாரிக்கவில்லை என்பதையும் குறிப்பிட்டிருக்கிறார்.
ஆனால் சஞ்செய் பட்டின் இந்த நேரடி வாக்குமூலத்தை மறுத்து மோடியின் பக்தர்களான சில போலீசு அதிகாரிகள் பேசிவருகின்றனர். கோத்ரா எரிப்பு நடந்த இரவில் கூடிய அந்த கூட்டத்தில் இந்த சஞ்செய் பட் இல்லவே இல்லை என்று சக்ரவர்த்தி எனும் அன்றைய டி.ஜி.பி கூறியிருக்கிறார்.
வேறு இரு போலீசு அதிகாரிகள் மோடி கூட்டிய அந்த கூட்டத்தில் யாரெல்லாம் இருந்தார்கள் என்று நினைவில்லை என்று சமாளித்திருக்கிறார்கள். ஆனால் இந்த பச்சைப் பொய்யை சஞ்செய் பட்டின் ஓட்டுநராக இருந்த தாரா சந்த் யாதவ் மறுத்திருக்கிறார். அன்றைய கூட்டத்திற்கு சஞ்செய் கலந்து கொண்டதையும், அவருக்காக வாகனத்துடன் வெளியில் காத்துக் கொண்டிருந்ததையும் அந்த ஓட்டுநர் துணிச்சலுடன் தெரிவித்திருக்கிறார். இதற்காக மோடி கும்பல் இவரை என்கவுண்டர் செய்தாலும் செய்யலாம்.
ஏனெனில் எந்த கொலைக்கும், பயங்கரவாத செயல்களுக்கும் இவர்கள் துணிந்தவர்கள்தான் என்பதை பிரக்யா சிங், அசீமானந்தா, மோடி மூலம் அறியலாம்.
நூற்றுக்கணக்கான முசுலீம் மக்களை கொன்று குவித்த அந்த கலவரம் திட்டமிடப்பட்டு நடத்தப்பட்ட படுகொலை என்பதும், அதற்கு தலைமையேற்றவர்தான் நரேந்திர மோடி என்பதற்கும் இதை விட என்ன ஆதாரம் வேண்டும்?
கசாப்பை தூக்கில் போடவேண்டும் என்று தும்மினாலும், சிந்தினாலும் கூப்பாடு போடுபவர்களின் கோரிக்கையை நாம் மறுக்கவில்லை. ஆனால் கசாப் கொன்றதை விட அதிக எண்ணிக்கையில் கொன்றவரும், கசாபின் காலத்திற்கும் முந்தையவருமான நரவேட்டை நாயகன் மோடியைத் தூக்கில் போடவேண்டும் அல்லவா? எப்போது போடுவீர்கள்?

தகவல்: வினவு, April 26, 2011

Saturday 17 September 2011

லிபியாவின் எண்ணெய் குடிக்கும் ஏகாதிபத்தியவாதிகளின் ஜனநாயகம்!


 
 
 
 
The Scramble for Access to Libya’s Oil Wealth Begins

By CLIFFORD KRAUSS  Published: August 22, 2011 (New York Times)

HOUSTON — The fighting is not yet over in Tripoli, but the scramble to secure access to Libya’s oil wealth has already begun.
Before the rebellion broke out in February, Libya exported 1.3 million barrels of oil a day. While that is less than 2 percent of world supplies, only a few other countries can supply equivalent grades of the sweet crude oil that many refineries around the world depend on. The resumption of Libyan production would help drive down oil prices in Europe, and indirectly, gasoline prices on the East Coast of the United States.

Western nations — especially the NATO countries that provided crucial air support to the rebels — want to make sure their companies are in prime position to pump the Libyan crude.

Foreign Minister Franco Frattini of Italy said on state television on Monday that the Italian oil company Eni “will have a No. 1 role in the future” in the North African country. Mr. Frattini even reported that Eni technicians were already on their way to eastern Libya to restart production. (Eni quickly denied that it had sent any personnel to the still-unsettled region, which is Italy’s largest source of imported oil.)

Libyan production has been largely shut down during the long conflict between rebel forces and troops loyal to Libya’s leader, Col. Muammar el-Qaddafi.

Eni, with BP of Britain, Total of France, Repsol YPF of Spain and OMV of Austria, were all big producers in Libya before the fighting broke out, and they stand to gain the most once the conflict ends. American companies like Hess, ConocoPhillips and Marathon also made deals with the Qaddafi regime, although the United States relies on Libya for less than 1 percent of its imports.

But it is unclear whether a rebel government would honor the contracts struck by the Qaddafi regime or what approach it would take in negotiating new production-sharing agreements with companies willing to invest in established oil fields and explore for new ones.

Even before taking power, the rebels suggested that they would remember their friends and foes and negotiate deals accordingly.

“We don’t have a problem with Western countries like Italians, French and U.K. companies,” Abdeljalil Mayouf, a spokesman for the Libyan rebel oil company Agoco, was quoted by Reuters as saying. “But we may have some political issues with Russia, China and Brazil.”

Russia, China and Brazil did not back strong sanctions on the Qaddafi regime, and they generally supported a negotiated end to the uprising. All three countries have large oil companies that are seeking deals in Africa.

The European benchmark price for oil fell moderately on Monday on speculation that Libyan oil production would quickly begin rising again. Brent crude oil prices initially dropped more than 3 percent, but ended New York trading basically flat at $108.42. The American benchmark crude, which is less sensitive to events in the Middle East, rose $2.01, to $84.42.

Colonel Qaddafi proved to be a problematic partner for international oil companies, frequently raising fees and taxes and making other demands. A new government with close ties to NATO may be an easier partner for Western nations to deal with. Some experts say that given a free hand, oil companies could find considerably more oil in Libya than they were able to locate under the restrictions placed by the Qaddafi government.

Oil analysts said it was likely that oil companies, particularly Total and Eni, would compete fiercely for contracts on the best oil properties, with their respective governments lobbying on their behalf. But first the rebels will have to consolidate control over the country.

“If you don’t have a stable security environment, who will be able to put their workers back in the country?” said Helima Croft, senior geopolitical strategist at Barclays Capital.

The civil war forced major oil companies to withdraw their personnel, and production plummeted over the last several months to a minuscule 60,000 barrels a day, according to the International Energy Agency. That would account for roughly 20 percent of the country’s normal domestic needs. The rebels were able to export a modest amount of crude that was stored at ports and sell it for cash on the international markets through Qatar.

Oil experts caution that it could take as much as a year for Libya to make repairs and get its oil fields back to full speed, although some exports may resume within a couple of months.

Since oil is far and away Libya’s most important economic resource, any new government would be obliged to make oil production a high priority. That would mean establishing security over major fields, pipelines, refineries and ports. The government would also need to quickly establish relationships with foreign oil companies, some of which consulted with both the rebels and Colonel Qadaffi through the conflict to hedge their bets.

Most oil companies involved in Libya declined to comment on Monday or said they would wait to see how the security situation evolved before sending their personnel into the country.

“Clearly we are monitoring the situation like everyone,” said Jon Pepper, a Hess vice president. “Obviously the situation has to stabilize there before people start thinking about resuming production.”

Italy in recent years has relied on Libya for more than 20 percent of its oil imports. France, Switzerland, Ireland and Austria all depended on Libya for more than 15 percent of their imports before the fighting began.

Libya’s importance to France was underscored on Monday when President Nicolas Sarkozy invited the head of the rebels’ national transitional council, Mustafa Abdel-Jalil, to Paris for consultations.

Even though the United States relies very little on Libya for imports, the reduction of high-quality crude on world markets has pushed up oil and gasoline prices for Americans as well.

Oil analysts say that most reports from the oil service companies, which continued to pay their Libyan crews through the war, indicate that there has been relatively little damage to most oil facilities. That suggests that production could begin to increase in a matter of weeks.

But the resumption of large-scale exports will depend on how quickly repairs can be made on the Ras Lanuf, Melitah and Es Sider oil export terminals, and how well a new government can secure fields and pipelines in areas that traditionally supported the old regime.

Rushed closings of wells when fighting spread in February, along with the lack of maintenance over the last several months, may mean that months of repairs will be needed, particularly in older, more depleted fields.

The experiences of other countries in the region offer reasons for caution. Political turmoil in Iran has reduced production for decades, oil analysts note, and it took eight years for Iraqi oil production to recover after the American-led invasion that toppled Saddam Hussein.

Eni’s chairman, Giuseppe Recchi, recently told analysts that it would probably take a year to return Libya to normal export levels. On Monday, he denied that his company would immediately send back personnel, but he told reporters that he expected the new Libyan government to respect his company’s previous contracts.

Elisabetta Povoledo contributed reporting from Rome. (New York Times)

Wednesday 14 September 2011

பாபர் மசூதியை இடித்த இந்திய அரசால் ஊட்டிவளர்க்கப்படும் சிங்கள இனவெறிப்பாசிச சீறீலங்கா அரசு, ஈழமுஸ்லீம்களின் தொழுகைத் தலங்களைத் தகர்த்துத் தரைமட்டமாக்குகிறது!


'அநுராதபுரத்தில் தர்கா இடிப்பு'


பி.பி.சி.தமிழோசை கடைசியாக பிரசுரிக்கப்பட்டது: 14 செப்டம்பர், 2011 - 15:36 ஜிஎம்டி

இலங்கையின் அநுராதபுரத்தில் அமைந்திருந்த ஒரு முஸ்லீம் தர்காவை சில பொளத்த பிக்குகள் அடங்கிய குழு ஒன்று சில நாட்களுக்கு முன்னர் இடித்து தரைமட்டமாக்கியதாக சில ஊடகச் செய்திகள் கூறியுள்ளன.

இந்தச் சம்பவம் போலிசாரின் முன்னிலையிலேயே நடந்ததாகவும் அந்தச் செய்திகள் கூறின.

இந்தத் தர்கா , பௌத்தர்கள் புனிதமான இடமாகக் கருதும் சிங்கள மன்னன் துட்டகெமுனுவின் அஸ்தி புதைக்கப்பட்ட இடத்திற்கு அருகே அமைந்திருப்பதால் அது இடிக்கப்பட்டிருக்கலாம் என்றும் கூறப்பட்டது.

இந்தச் சம்பவம் குறித்து தமிழோசையிடம் பேசிய அனுராதபுரம் மொய்தீன் ஜும்மா பெரிய பள்ளிவாசலின் முன்னாள் செயலாளர் அப்துல் ரசாக் அவர்கள், இந்தச் சம்பவம் கடந்த சனிக்கிழமை நடந்ததாகவும், பிக்குமார் அடங்கலாக சுமார் 60 பேர் கொண்ட குழு ஒன்று இந்தத் தாக்குதலை நடத்தியதாகவும் கூறினார்.

அதேவேளை அந்த தர்கா தாக்கப்படுவதில் இருந்து பாதுகாக்க வந்த முஸ்லிம்களை பொலிஸார் தடுத்து விட்டதாகவும் அவர் குறிப்பிட்டார்.

ஆனால் இப்படியான சம்பவம் ஒன்றும் அநுராதபுரத்தில் நடக்கவில்லை என்று இலங்கை பொலிஸ் தரப்பில் பேசவல்ல அதிகாரி மறுத்துள்ளார்.

இது குறித்து இணையத்தளங்களில் புகைப்படங்கள் வெளிவந்துள்ளமை குறித்துக் கேட்டதற்குப் பதிலளித்த அவர், அப்படி இலங்கையில் உள்ள எந்த ஊடகமும் தகவல் வெளியிடவில்லை என்றும், வெளிநாட்டு ஊடகங்களில் அப்படி எதுவும் வந்திருந்தால் அது குறித்து தனக்கு எதுவும் தெரியாது என்றும் கூறினார்.
-------------
செய்தி 2
அநுராதபுரத்தில் அமைந்திருந்த பள்ளி வாசலொன்றை பௌத்த பேரினவாதிகள் இடித்துத் தகர்த்துள்ளனர்.

துட்டகைமுனு மன்னனின் சமாதி அமைக்கப்பட்டிருக்கும் இடத்திற்கு அருகில் அமைந்திருந்த காரணத்தினாலேயே பௌத்த பேரினவாதிகள் கடும் கோபத்துடன் பிரஸ்தாப பள்ளிவாசலை இடித்துத் தகர்த்துள்ளனர்.சிங்கள ராவய தேசிய இயக்கம், பௌத்த பாதுகாப்புப் பேரவை, தம்மவிஜய மன்றம் ஆகியவற்றின் உறுப்பினர்களான கடும்போக்கு இனவாதிகள் பௌத்த பிக்குகள் தலைமையில் ஒன்று திரண்டு பள்ளிவாசலை இடித்தழித்துள்ளனர்.

பள்ளிவாசல் இடிக்கப்படும் தகவலறிந்து சம்பவ இடத்துக்கு வருகை தந்த பிரதிப் பொலிஸ் மா அதிபர் உள்ளிட்ட பொலிசார் இனவாதிகளைக் கட்டுப்படுத்தத் தவறியதுடன், கைகட்டி வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்ததாக தெரிவிக்கப்படுகின்றது.

கடந்த 2009ம் ஆண்டில் விடுதலைப் புலிகளுடனான யுத்த வெற்றியின் பின் தற்போது நாட்டின் முக்கிய நகரங்களில் அமைந்துள்ள சிறுபான்மை மக்களின் வணக்கத்தலங்கள் பேரினவாதிகளின் கடும் அச்சுறுத்தலுக்குள்ளாகியுள்ள அதே நேரம், அரசாங்கமும் இவ்விடயத்தில் பராமுகமாக இருக்கின்றதாகவும் பரவலான குற்றச்சாட்டுகள் எழுந்துள்ளன.

அநுரா ஆட்சியில் செல்வினின் பனை அபிவிருத்தி சபைத் தலைவர் பொறுப்பு பறிப்பு!

அநுரா ஆட்சியில் செல்வினின் பனை அபிவிருத்தி சபைத் தலைவர் பொறுப்பு பறிப்பு! பனை அபிவிருத்தி சபைத் தலைவராக இரானியேஸ் செல்வின் அவர்களைப் பொறுப்ப...