Lebanese president hopes Hariri visit to France will end crisis

Lebanese president hopes Hariri visit to France will end crisis
Sarah Dadouch, John Irish

BEIRUT/PARIS (Reuters) - Lebanon’s president said on Thursday he hoped the crisis over Saad al-Hariri’s resignation as prime minister would end soon, with Hariri due to leave Saudi Arabia for France this weekend.

The shock resignation thrust Lebanon into both a domestic political crisis and the Middle East’s overarching rivalry that pits Saudi Arabia and its allies against a bloc led by Iran.

A Elysee Palace source said Hariri would fly to Paris on Saturday and meet President Emmanuel Macron the same day.

French officials said they did not know how long Hariri would stay before returning to Beirut but hoped his trip would help soothe the crisis by demonstrating he was not being held in Saudi Arabia, as Lebanon’s President Michel Aoun has said.

“His arrival will ease tensions by showing he’s free to move around,” said a French diplomatic source.

There would be consultations before he returns to Beirut to build international support for him to negotiate a new political deal in Lebanon, French officials said.

“We’re not trying to find a compromise or open dialogue between sides, but trying to create the conditions for a de-escalation in the region. We want to avoid a proliferation of crises that could get out of control.”

Hariri accepted an invitation to France on Thursday after meeting French Foreign Minister Jean-Yves Le Drian, who was visiting Saudi Arabia.

Aoun, who has refused to accept Hariri’s resignation unless he returns to Lebanon, has accused Riyadh of holding Hariri hostage. He said on Thursday on Twitter he hoped “the crisis is over” and the France visit would open the door to a solution.

Lebanon maintains a delicate sectarian balance, after Sunnis, Shi‘ites, Christians and Druze fought a 1975-1990 civil war, with factions often backed by regional rivals.

Hariri, a Sunni Muslim, is a long-term ally of Saudi Arabia. Aoun, a Christian, is a political ally of Hezbollah, the heavily armed Shi‘ite Muslim movement that is backed by Iran. Hariri’s government, a power-sharing coalition formed last year, includes Hezbollah.

Since Hariri announced his resignation, Saudi Arabia has accused Lebanon of declaring war on it, citing Hezbollah’s role fighting in other Arab countries.

On Thursday, Saudi Foreign Minister Adel al-Jubeir said Saudi Arabia was consulting with its allies about what leverage to use against Hezbollah. “We will make the decision when the time comes,” he told Reuters in an interview.

DIPLOMATIC PRESSURE

Top Lebanese officials and senior politicians close to Hariri say he was forced to quit and was being held by the Saudis. Politicians from all sides in Lebanon have called for his return to Beirut.

Saudi Arabia has denied forcing Hariri to resign or detaining him. In an interview on Sunday, his first public comments since resigning, Hariri said he is free to leave and would return home soon to formally submit his resignation.

He also warned of possible Saudi action against Lebanon, including sanctions and threats to the livelihood of Lebanese workers in the Gulf, unless Hezbollah is reined in.

Aoun said in a statement that once Hariri returned to Lebanon he would have to stay until a new government was formed.

Lebanese Foreign Minister Gebran Bassil has toured European capitals seeking diplomatic help to end the crisis. On Friday he is to go to Russia, after visiting Germany and Turkey on Thursday.

“The issue is one of freedom ... of international conventions related to immunity,” Bassil said in Ankara after meeting with Turkish President Tayyip Erdogan.

France’s foreign minister, Le Drian, said Paris was working to normalize the situation in Lebanon. After meeting Le Drian, Jubeir described Hezbollah as an arm of Iran’s Revolutionary Guards and said it must disarm for Lebanon to be stable.

“Whenever we see a problem, we see Hezbollah act as an arm or agent of Iran and this has to come to an end,” he said.

Lebanon’s Saad al-Hariri is expected to leave Saudi Arabia for France within 48 hours,

BEIRUT (Reuters) - Lebanon’s Saad al-Hariri is expected to leave Saudi Arabia for France within 48 hours, before flying home to Beirut to officially submit his resignation as Lebanese prime minister, a source close to Hariri told Reuters on Thursday.

Hariri announced his resignation in a televised broadcast from Saudi Arabia on Nov. 4, and has not yet returned to Lebanon. He said on Wednesday he would return soon.

Lebanese President Michel Aoun tweeted on Thursday that he hoped the country’s political crisis was over following Hariri’s acceptance of the French invitation.

“I await the return of PM Hariri to Beirut so we can decide on the situation of the government - if he wants to resign or rescind his resignation,” Aoun said, according to presidential sources.

Aoun has previously said he will not accept Hariri’s resignation until he returns to Beirut to tender it and explain his reasons.

The resignation of Hariri pushed Lebanon to the center of an intensifying regional rivalry between Shi‘ite Muslim Iran and Sunni Saudi Arabia.

French President Emmanuel Macron said in a statement on Wednesday that he had invited Hariri to France after speaking to him and Saudi Crown Prince Mohammed bin Salman. The invitation is to visit for a few days and is not an offer of political exile, Macron said, speaking in Germany.

Hariri is expected to go to France with his family, the source close to Hariri said.

Hariri traveled to Riyadh on Nov. 3 before abruptly resigning a day later, and he has remained in the Saudi capital since then. Top Lebanese officials and senior politicians close to Hariri have told Reuters he was forced to quit.

MIDDLE EAST SYRIA SUMMIT

There has been some abrasive behavior by Washington on the Middle East chessboard over the past week or two, such as  Defence Secretary James Mattis's disclosure on November 13 that the US military presence in Syria will continue even after ISIS is defeated. Photo: iStock

MIDDLE EAST SYRIA SUMMIT
Russia, Turkey, Iran meeting to discuss Syria strategy

Frustrated by what they see as Washington's belligerent posture in the region, the leaders of the three powers will hold a historic summit in Sochi on Nov. 22

By M.K. BHADRAKUMAR NOVEMBER 17, 2017 

In a historic development, Russian President Vladimir Putin will be hosting his Turkish and Iranian counterparts – Recep Erdogan and Hassan Rouhani – at a trilateral summit on November 22 in Sochi.

Turkey’s Anadolu news agency reported that the meeting will focus on Syria and the overall situation in the Middle East. Turkish Deputy Prime Minister Bekir Bozdağ said the leaders “will handle Astana [peace talks in the capital of Kazakhstan earlier this year] and the political transition process in Syria. They will make important evaluations.” This comes as an unexpected development but is not surprising. Simply put, the three countries share a profound sense of disquiet over Washington’s regional strategies and sense that an inflection point is being reached.

There has been some abrasive behavior by the US on the regional chessboard over the past week or two. For example, US Defence Secretary James Mattis disclosed on November 13 that his country’s military presence in Syria will continue even after ISIS is defeated. Russia promptly challenged the legitimacy of the US presence under international law. Russia, Turkey and Iran are opposed to a continued US presence in Syria. Turkey is particularly worried that a long-term alliance between the US and the Syrian Kurdish militia will complicate its own problem of Kurdish separatism.

Meanwhile, unnamed US State Department officials have claimed that Russia has assured the US that the Iranian militia and Hezbollah will leave Syria. Moscow then had to issue a denial through Foreign Minister Sergey Lavrov. Linked to this is the Israeli demand that a buffer zone be created in the Golan Heights from which the Iranian militia or Hezbollah be excluded.

The US, meanwhile, has once again raked up the issue of the fate of Syrian President Bashar Al-Assad, insisting that he cannot be part of any transition or elected government. The US has also questioned the raison d’etre of the Astana talks (involving Russia, Turkey and Iran) and insists that the focus should shift back to the Geneva process under UN supervision.

Ironically, it was when the Geneva process began meandering that Russia got Turkey and Iran over to Astana to painstakingly iron out their differences and work out a ceasefire in stages, and thereafter establish de-escalation zones to bring the war to an end.

The US feels excluded from the major achievements made in Astana to end the bloodshed in Syria
The US feels excluded from the major achievements made in Astana to end the bloodshed in Syria. However, Washington was always welcome to join the process but chose to abstain. Washington has ruffled Russia’s feathers and Moscow has threatened to expose the US’s alleged covert dealings with ISIS. Unsurprisingly, Russian politicians have threatened to raise the matter at the UN.

Meanwhile, on Tuesday, the Russian Defence Ministry openly alleged that the US military is impeding Russian air attacks on ISIS targets on the Syrian-Iraqi border and is indirectly enabling the terrorists to regroup. The Pentagon called it a Russian “lie.” At any rate, the very next day, six Russian Tupolov long-range bombers flew from bases in Russia via  Iranian and Iraqi airspace to vanquish those ISIS targets in a massive air strike.

The US military is maneuvering on the Iraq-Syria border to bring the region under its control so that it will be in a position to create new facts on the ground and block a land route from Iran leading to the Levant.

Notably, the strong alliance with the Kurdish militia gives the US the wherewithal to influence events in Turkey, Iraq, Iran and Syria. Indeed, oil and oil pipelines form an important vector of the geopolitics, too.

The “dogfight under a carpet” in US politics is complicating matters for Moscow. The Russians don’t have an interlocutor in Washington – something they never lacked even in the darkest periods of the Cold War. Suffice to say, the latest developments in Lebanon have created dark forebodings of a regional war. Unsurprisingly, Russia, Turkey and Iran must be feeling the need to coordinate their efforts to push back at the US.

Both Turkey and Iran estimate that Saudi Crown Prince Mohammed bin Salman’s seemingly irrational behavior has a pattern. They suspect a script was worked out by Israel and the Trump administration with the objective of creating quagmires for Ankara and Tehran.

Earlier this week, Erdogan openly ridiculed the crown prince from an Organisation of Islamic Cooperation (OIC) platform and questioned whether he was qualified to differentiate “moderate Islam” from the extremist form. The simmering discord between the erstwhile Caliph and the Custodian of the Holy Places who succeeded him (on the debris of the Ottoman Empire) surged into view. Equally, Iran can see that the Saudis are encouraging Israel to attack Lebanon. In fact, Rouhani openly spoke about it on Wednesday.

The trilateral summit in Sochi next week is most likely Erdogan’s idea. He traveled to Sochi to meet Putin on Monday en route to Kuwait and Qatar. While in Doha, Erdogan reaffirmed Turkey’s military support to the emir.

Indeed, all this is playing out against the backdrop of the snowballing crises in the US’s bilateral relations with Russia, Turkey and Iran.

Source: Asia Times

சிங்கள அரசாங்க நிறுவனங்களில் இருந்து தொண்டமான் உருவப்படம் நீக்கம்.

India to take up with Lanka removal of Tamil leaders name

PTI November 15, 2017

New Delhi, Nov 15 (PTI) India will take up with Sri Lanka the issue of reported removal of the name of a revered leader of Indian Tamils in the island country from government institutions, External Affairs Minister Sushma Swaraj assured DMK working president MK Stalin today.
The assurance came after the DMK leader flagged the issue with Swaraj.


"Requested the MEA @SushmaSwaraj to raise Indias concerns over the removal of Thiru. Savumiamoorthy Thondamans name from Sri Lankan government institutions with their government. The revered leader of Hill Country Tamils must continue to be recognised for his immense contributions," Stalin tweeted.

Responding to Stalin, Swaraj said, "We will take up this matter with the Government of Sri Lanka."
Savumiamoorthy Thondaman was a Sri Lankan politician who represented the Indian Tamils of Sri Lanka. He was the leader of the political party Ceylon Workers Congress.

PTI PYK ASK ASK

Who killed Wijeweera?

 


Who killed Wijeweera?
November 15, 2017
Editorial The Island

Leader of the JVP trade union wing, Lal Kantha, has called for an investigation into attacks on protests against the Indo-Lanka Peace Accord and the killing of JVP founder leader Rohana Wijeweera, in the late 1980s. Claiming that he once met the late Maj. Gen. Janaka Perera, in Anuradhapura, and the latter denied any involvement in the killing of Wijeweera, Lal Kantha has demanded to know who killed the JVP leader while in custody.

The JVP should have sought an answer to that question while it was savouring power as part of the Kumaratunga government, for about one year, from April 2004. But, a probe into its leader’s execution did not figure high on its agenda then. An opportunity presented itself, again, for the JVP to have an investigation ordered following the 2015 regime change. It had representation in the National Executive Council, which consisted of those who had thrown in their lot with Maithripala Sirisena in the presidential fray.

An investigation into the barbaric incidents in the late 1980s will shed light on the JVP’s heinous crimes as well. JVP death squads murdered many civilians including university teachers, students, Buddhist monks, trade union leaders, politicians, family members of the armed forces personnel and even people who voted at elections.

Lal Kantha has said nobody has claimed the responsibility for killing Wijeweera and JVP cadres though several persons boasted of having eliminated the LTTE leadership. No one usually claims the credit for extra-judicial killings, but the identities of those who were responsible for crushing the JVP uprising as well as the savage methods they employed to achieve that end are only too well known; they included some prominent members of the Premadasa Cabinet. Suffice it to say that the JVP joined forces with some of them to engineer the 2015 regime change!

Lal Kantha tells us that about 60,000 JVP cadres were killed by the security forces, police and the UNP vigilantes. Yes, many JVP activists and youth suspected to have JVP links were abducted, tortured and murdered, but the death toll at issue, in our book, is grossly exaggerated. The claim of 60,000 deaths can be traced to Mahinda Rajapaksa, who worked as a human rights lawyer in the late 1980s. Asked by a foreign journalist how many people had been killed during the reign of terror, Rajapaksa plucked a figure out of the air; he said 60,000!

Wijeweera, who may be considered the father of post-Independence political violence, plunged the country into a bloodbath in the late 1980s as part of his campaign against the establishment of provincial councils. He had many people killed and made thousands of party activists commit hara-kiri in the name of that cause. He also promised to dislodge the capitalist UNP government and install a socialist regime. His utopian dream became a dystopian nightmare for the hapless public. But, today, his party has representation in provincial councils! Its present-day leaders are playing softball with the very UNP bigwigs whom they once accused of carrying out extra-judicial killings.

Newton’s third law is said to apply to some phenomena outside the realm of physics. In armed conflicts, too, for every action, there is an equal and opposite reaction. But, in most situations, response to violence tends to be disproportionate to the actual threat as evident in the counter terror operations in the late 1980s. The JVP sowed the wind and reaped the whirlwind. Wijeweera became a victim of the tornado of political violence he triggered.

Wijeweera took the spree of anarchical violence to such a level that eventually people themselves demanded an end to it. The then government stepped up counter terror operations, which paralysed the country. In times of war laws are said to fall silent—inter arma enim silent leges. The rest is history.

We don’t think the JVP is serious about having the killing of its founder leader probed. For, it doesn’t want a can of worms opened up for its current leaders and their newfound friends in the UNP-led government. So, it is highly unlikely that the identities of the killers of Wijeweera will ever be legally established.

ENB Poster WW1

MIA மாதங்கி அருள்பிரகாசம்

ENB Poster MIA

======================================================================

Non-secessionist solution to Catalan crisis possible, says ex-leader

கற்றலான் பாராளமன்றத்தில் பிரிவினை பெற்ற பெரும்பான்மை

Non-secessionist solution to Catalan crisis possible, says ex-leader 
Reuters Staff

MADRID (Reuters) - Catalonia’s deposed president said he might consider a solution to Spain’s political crisis that did not involve the region’s secession, appearing to soften the staunchly pro-independence stance that cost him his leadership last month.

“I‘m ready, and have always been ready, to accept the reality of another relationship with Spain ... It (another solution) is still possible,” Puigdemont said.

“I have, being pro-independence all my life, worked for 30 years to have another way of Catalonia being anchored to Spain,” he added, giving no details of what form such a relationship could take.

He posted a link to the interview, which was published on Monday, on his Twitter feed.

The former president is in self-imposed exile in Belgium after running an independence campaign that prompted authorities in Madrid to fire his cabinet, dissolve the regional parliament and call new elections for December.

Puigdemont, who had previously insisted the independence declaration should form the basis of any political negotiations with Prime Minister Mariano Rajoy, is under conditional release after an international arrest warrant was served against him.

He and four other former members of the Catalan government with him in Belgium face charges of rebellion and sedition.

கற்றலான் பாராளமன்றத்தில் பிரிவினைக்கு வாக்களித்த பிரதமர்

‘THERE WAS NO ALTERNATIVE’

Rajoy has said he was open to talks with Catalan leaders on resolving Spain’s worst political crisis since its return to democracy four decades ago, but only within a legal framework and after the independence drive was dropped as a condition.

In an interview with German newspaper Handelsblatt published on Monday, Rajoy said the position of the former Catalan leaders focused on the independence vote and gave little room beyond that for debate.

“Many blame me for not seeking political solutions. But I’ve been in politics for a long time and ... there was no alternative,” Rajoy said, adding that the Catalan crisis was the largest problem he had had to face as prime minister.

He said had tried to reach a compromise with the regional government, but it was impossible. “The government of Catalonia had only one goal - the independence referendum,” he said.

The Spanish government has called regional elections for Dec. 21, and Puigdemont’s PDeCAT has failed to agree on a united ticket with other secessionist party, the ERC, denting the pro-independence camp’s hopes of uniting behind the secessionist cause.

The head of the ERC and former deputy to Puigdemont, Oriol Junqueras, will campaign for his party from a prison cell after being detained with other cabinet members who remained in Spain and pending trial on sedition and rebellion charges.

According to an opinion poll released last week, independence supporters would win the election if they ran on a joint ticket, though probably short of a parliamentary majority.

Reporting by Robert-Jan Bartunek in Brussels and Michael Nienaber in Berlin; Writing by Paul Day; Editing by Sonya Dowsett and John Stonestreet
Our Standards:The Thomson Reuters Trust Principles.

"Gas chamber" Delhi 10 times more polluted than Beijing

ENB Poster Delhi Smog

"Gas chamber" Delhi 10 times more polluted than Beijing

Last Updated Nov 9, 2017 10:36 AM EST

DELHI -- A thick cloud of smog has overwhelmed the Indian capital over the past few days, prompting officials to shut down more than 6,000 schools for nearly a week.

The city's air quality is off the charts. The Air Quality Index (AQI) was over 999 in some parts of the capital -- that's almost 30 times the safe limits set by the World Health Organization and 10 times more polluted than Beijing, the city infamous for air pollution.

PM 2.5 particles, which are small enough to settle inside your lungs and cause severe respiratory diseases, peaked above 700 micrograms per cubic meter. At this level, not just children and elderly, but everyone is warned to remain indoors. The WHO safe limit is 60.

Many New Delhi residents are complaining of respiratory problems and headaches. The low visibility has delayed flights, trains and caused highway pileups.

"The air tastes like smoke. I have a constant irritation in my throat," Rakesh Kumar, 45, tells CBS News. 

People have been advised to avoid outdoor activity in the early morning and late evening, when the pollution is at its worst. A government advisory urged small children, the elderly, pregnant women and asthma and heart patients to use masks if they go outdoors.

All construction work has been suspended, and the entry of a heavy trucks into the city has been barred, except those carrying essential items.

Pollution tends to peak at this time of year due to calm winds and residual crop burning in the states of Haryana, Punjab and Uttar Pradesh, which border New Delhi.

Last year, too, around the same time, the smog caused a nightmare in New Delhi, but authorities have been unable to reduce the refuse burning that sends the thick cloud of smoke billowing over the Delhi. 

காணாமலாக்கப்பட்டோர் விவகாரம் எந்த தரப்பும் பொறுப்புடன் செயற்படவில்லை

காணாமலாக்கப்பட்டோர் விவகாரம் எந்த தரப்பும் பொறுப்புடன் செயற்படவில்லை

Friday, November 10, 2017 - தினகரன்

காணாமலாக்கப்பட்டோர் விவகாரம் மற்றும் ஐ.நா வின் மனித உரிமைச் செயற்பாடுகள், குறிப்பாக காணாமலாக்கப்பட்டோர் பற்றிய ஐ.நா. மனித உரிமைகள் ஆணையகத்தின் செயற்பாட்டு எல்லை பற்றி ஊடகவியலாளர்களுடனான கலந்துரையாடல் ஒன்று அண்மையில் இரு தினங்கள் யாழ்ப்பாணத்தில் நடந்தது. அதில் மனித உரிமைச் செயற்பாட்டாளரான றுக்கி பெர்ணாண்டோ கலந்து கொண்டு உரையாற்றினார். தொடர்ந்து உரையாடல் இடம்பெற்றது. இதன்போது சில விடயங்களை அவதானிக்கக் கூடியதாக இருந்தது.

1. காணாமலாக்கப்பட்டோர் பற்றிய சரியான எண்ணிக்கை இன்னும் கண்டறியப்படவில்லை. அதற்குரிய மதிப்பீடுகளும் செய்யப்படவில்லை. இந்தக் கணக்கெடுப்பில் இதுவரையில் யாரும் வினைத்திறனுடன் செயற்படவும் இல்லை. (தமிழ்க்கட்சிகளும் செயற்பாட்டியக்கங்களும் ஆய்வுப்பரப்பினரும் இதில் உள்ளடக்கம்) இதுவரையான கணக்கெடுப்பை அரசாங்கம், ஐ.நா அமைப்பு, சர்வதேச செஞ்சிலுவைச் சங்கம் ஆகியவை மேற்கொண்டுள்ளன. இதன்படி அரசாங்கத்தின் கணக்கெடுப்பிலேயே ஆகக்கூடுதலான எண்ணிக்கையானவர்கள் (65000) காணாமலாக்கப்பட்டுள்ளனர் என முறைப்பாடுகள் பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளன. ஐ.நா. நிறுவனம் மேற்கொண்ட பதிவிலும் சர்வதேச செஞ்சிலுவைச் சங்கத்தின் பதிவுகளிலும் மிகக்குறைந்தளவு எண்ணிக்கையே பதிவாகியுள்ளது. மிகச் சீரியஸான ஒரு விவகாரத்திற்குச் சரியான புள்ளிவிவரங்கள் இன்னும் இல்லை.

2. காணாமலாக்கப்பட்டோர் விவகாரத்தில் அரசு, புலிகள், ஜே.வி.பி, ஈ.பி.டி.பி, புளொட், தமிழ் மக்கள் விடுதலைப்புலிகள் உள்படப் பல்வேறு தரப்பினர் சம்பந்தப்பட்டிருந்தாலும் பொறுப்புக்கூறுதலில் அதிகமான பங்கு அரசாங்கத்தையே சாருகின்றது. ஆனால், அதை ஏற்றுக்கொள்வதற்கும் அதன் பிறகான நடவடிக்கைகளுக்கும் அரசாங்கத்தரப்பில் எத்தகைய கொள்கைத்திட்டமும் இல்லை. நேர்மையான செயற்பாடும் இல்லை.

3. காணாமலாக்கப்பட்டோர் விவகாரம் ஏறக்குறைய 50 வருடங்களாகத் தொடர்ந்து கொண்டேயிருக்கிறது. இதில் சிங்கள, தமிழ், முஸ்லிம் மக்கள் எனச் சகல இனத்தவர்களும் பாதிக்கப்பட்டுள்ளனர். இருந்தும் இந்தப் பிரச்சினைக்கான தீர்வு இன்னும் கண்டறியப்படவில்லை. இது குறித்து எந்தவொரு அரசியற் தரப்பும் முறையாகச் செயற்படவில்லை.

4. காணாமலாக்கப்பட்டோர் என்ற விவகாரத்துக்குத் தீர்வு காணப்படாதவரையில் இலங்கையில் நல்லாட்சி நிலவுவதாகவோ, இலங்கையின் நீதித்துறை சிறப்பான முறையில் செயற்படுவதாகவோ கொள்ள முடியாது. பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு நீண்ட காலமாக தீர்வும் நீதியும் வழங்காதிருக்கும் நாட்டில் நீதியும் ஆட்சியும் சிறப்பானதாக உள்ளது என்று எப்படிச் சொல்ல முடியும்?

5. காணாமலாக்கப்பட்ட உறவினர்களைத் தேடிக்கொண்டு பெருமளவான மக்கள் அலைந்து கொண்டிருக்கிறார்கள். இது குறித்து உரிய பொதுக்கவனம் மக்களிடத்திலே ஏற்படவில்லை. அரசியற் கட்சிகளும் இதைத் தமது பிரதான வேலைத்திட்டத்தில் உள்வாங்கிச் செயற்படவில்லை. அப்படியான பொதுக்கவனம் தீவிர நிலையில் ஏற்பட்டிருந்தால், அது அரசியல் அழுத்தமாகவும் செயற்பாட்டு முறைமையாகவும் மாறியிருக்கும். வளர்ச்சியடைந்திருக்கும். அத்தகைய அழுத்தங்கள் அரசாங்கத்துக்கு பொறுப்புக்கூறலை ஏற்படுத்தியிருக்கும்.

6. காணாமலாக்கப்பட்டோர் விவகாரத்துக்குத் தீர்வு காண்பதைத் தவிர்த்து, அதை ஆறப்போடுவதன் மூலமாக பாதிக்கப்பட்ட மக்களைக் களைப்படைய வைத்துச் சோர வைப்பதே அரசாங்கத்தின் நோக்கமாகும். கடந்த காலத்தில் அது இத்தகைய உத்தியையே மேற்கொண்டுள்ளது. இதன் மூலம் இந்த விவகாரத்தைக் காலப்போக்கில் மறக்கடிப்பது.

7. காணாமலாக்கப்படுவது என்பது சட்டவிரோதச் செயற்பாடு. நீதிக்கு எதிரானது. ஜனநாயகத்துக்கு விரோதமானது. மனித உரிமைகளுக்கு மாறானது. நாட்டின் அமைதிக்கும் மக்களின் வாழ்க்கைக்கும் பங்கத்தை ஏற்படுத்துவது. மக்களுடைய பாதுகாப்பைச் சீர்குலைத்து அவர்களை அச்ச நிலைக்குள் வைத்திருப்பது. இதைத் திட்டமிட்டே அரசாங்கம் உள்படப் பல்வேறு தரப்புகளும் செய்து வந்துள்ளன. இந்தப் பிரச்சினைக்குத் தீர்வு காணாமல் விடுவதன் மூலமாக ஒரு அச்சநிலையைத் தொடர்ச்சியாகவே பேணுவதற்கு அரசு விரும்புகிறது.

8. இலங்கையின் காணாமலாக்கப்பட்டோர் விவகாரம் சர்வதேச அளவில் பேசப்பட்டாலும், ஐ.நா. மனித உரிமைப்பேரவையில் தீவிரமாக விவாதிக்கப்பட்டாலும் இன்னும் அது ஒரு அழுத்த நடவடிக்கையாக மாறவில்லை. ஐ.நாவின் மனித உரிமைப் பேரவையின் ஆணையாளர்கள், பிரதிநிதிகள் இலங்கைக்கு நேரடியாக விஜயம் செய்து பாதிக்கப்பட்ட மக்களை (சகல பிரதேசங்களுக்கும் சென்று சகல இன மக்களையும்) சந்தித்தபோதும் அரசாங்கம் இன்னும் பொறுப்புக்கூறலை ஏற்கவில்லை. இதற்கான பரிகாரத்தைக் காண்பதற்கான முயற்சிகளும் ஆக்கபுர்வமாக உருவாக்கப்படவில்லை. குறைந்த பட்சமாக இந்த விவகாரத்துக்கான பதிலொன்றை எட்டுவதற்காக கால எல்லையோ, திட்ட வரைபடமோ உருவாக்கப்பட வேண்டும் என்ற அளவுக்குக் கூட அழுத்தங்கள் வழங்கப்படவில்லை.

அப்படி எதையும் ஐ.நா. மனித உரிமைப் பேரவை செய்வதுமில்லை. பதிலாக இந்த விவகாரங்களைக் குறித்த அறிக்கைகளை மட்டுமே அது விடுக்கும். அதை அரசாங்கம் ஏற்கலாம் விடலாம். அவ்வளவுதான். சில சந்தர்ப்பங்களில் மட்டும் ஐ. நா. மனித உரிமைகள் பேரவையின் அறிக்கையை ஆதாரமாகக் கொண்டு சில நாடுகள் சில நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்வதுண்டு. அண்மைய உதாரணம், பிறேசிலில் தங்கியிருந்த இராணுவத்தளபதிகளில் ஒருவரான மேஜர் ஜெனரல் ஜெகத் ஜெயசூரியா மீது போர்க்குற்ற விசாரணையின் பேரில் நடவடிக்கை எடுப்பதற்கு முயற்சித்தது.

9. காணாமலாக்கப்பட்டோரைக் கண்டறியும் முகமாகத் தொடர்ச்சியாக பாதிக்கப்பட்ட மக்களால் மேற்கொள்ளப்பட்டு வரும் போராட்டங்கள் குறித்து நாட்டில் உள்ள எந்தச் சக்திகளிடமும் தீர்மானங்களில்லை. அரசாங்கமும் இது குறித்து அக்கறைப்படவில்லை. சர்வதேச சமூகமும் இதைப்பற்றி எந்தப் பதிலையும் சொல்லவில்லை.

இத்தகைய மிகப் பாதகமான ஒரு நிலையிலேயே கிளிநொச்சியில் காணாமலாக்கப்பட்டோரின் உறவினர்களுடைய போராட்டம் 260 நாட்களைக் கடந்தும் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. கிளிநொச்சி நகரில் ஏ.9 வீதிக்கு அருகில் உள்ள கந்தசாமி கோயில் வளாகத்தில், ஒரு சிறிய தகரக் கொட்டகைக்குள் ஆண்களும் பெண்களுமாக சுமார் 45 – 60 க்கும் இடையிலானவர்கள் தொடர்ச்சியாகப் போராடிக் கொண்டிருக்கிறார்கள். கொடுமையான ஒரு கோடைகாலத்தையும் மிக மோசமான ஒரு பனிக்காலத்தையும் கழித்து, இப்பொழுது மழைக்காலத்தில் நுழைந்திருக்கிறார்கள். இதற்கிடையில் இந்தப் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டிருந்தவர்களில் ஐந்து பேர் நோயுற்று மரணமடைந்துள்ளதாக இந்தக் கொட்டகையில் இன்னும் போராடிக் கொண்டிருப்போர் தெரிவித்தனர். அவ்வாறு மரணமடைந்தவர்களின் படங்களையும் விபரங்களையும் அங்கிருப்பவர்கள் சான்றாகக் காட்டினார்கள். மேலும் இந்தப் போராட்டம் நீடிக்குமானால், இன்னும் கூடுதலான உயிரிழப்புகள் நேரக்கூடிய அபாய நிலைமை தென்படுகிறது.

குறிப்பிட்ட போராட்டக் கொட்டகைக்குள் இருப்பவர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் முதியவர்கள். தங்களுடைய பிள்ளைகள் காணாமலாக்கப்பட்டுள்ளனர் என்ற கவலையினால் ஏற்கனவே பாதிக்கப்பட்டவர்கள். இது போதாதென்று கடந்த ஒன்பது மாதங்களாக அடிப்படை வசதிகளே இல்லாத இந்தக் கொட்டகைக்குள்ளிருந்து போராடுவதனால் மேலும் களைப்படைந்து போயிருக்கிறார்கள். சிலருக்கு உளச் சோர்வும் உளநிலைப்பாதிப்பும் ஏற்பட்டுள்ளது. ஏனையவர்களில் கூடப் பலரும் வருத்தக்காரர்களாகவே உள்ளனர். ஆகவே இனி வரும் நாட்களில் பாதிப்பு அதிகமாக ஏற்படக்கூடிய சாத்தியங்களே தெரிகின்றன.

அப்படி நடக்குமானால், இந்த மக்கள் இரட்டைப் பாதிப்பைச் சந்திப்பவர்களாக மாறப் போகிறார்கள். ஒன்று ஏற்கனவே தங்களுடைய உறவினர்களைக் கண்டறிய முடியாத துயரம் உண்டாக்கிய பாதிப்பு. இரண்டாவது பெரும் சிரமங்களின் மத்தியில் தொடர்ச்சியாகப் போராடி, நோய்வாய்ப்பட்டுப் பாதிப்பது. அல்லது மரணத்தைச் சந்திப்பது.

இந்தப் போராட்டம் நடக்கும்போது, இந்த மக்கள் இந்தக் கொட்டகைக்குள் எந்தத் தீர்வுமே இல்லாமல் மழையிலும் வெயிலிலும் கிடந்து உழலும்போது, இதைப்பற்றிய எந்த அக்கறையுமே இல்லாமல், உள்ளுராட்சி மன்றத் தேர்தலுக்கான ஆயத்த வேலைகளில் கட்சிகளும் தலைவர்களும் பரபரப்பாகியுள்ளதைச் சுட்டிக்காட்டவே. அதாவது மக்களை மேலும் ஏமாற்ற முயற்சிக்கிறார்கள். எந்தப் பிரச்சினையாக இருந்தாலும் அதையெல்லாம் பொருட்படுத்தத் தேவையில்லை. எந்த நிலையில் எவ்வளவு பிரச்சினைகளோடு மக்கள் வாழ்ந்தாலும் பரவாயில்லை. மறக்காமல் அவர்கள் தமக்கு வாக்களிக்க வேண்டும். அப்படி வாக்களிப்பதற்காக உயிர் வாழும் இயந்திரங்களே மக்கள் என்று சிந்திக்கும் மனநிலையைச் சுட்டிக் காட்டவே.

கிளிநொச்சியில் நடக்கும் போராட்டத்தைப் போல, வடமராட்சி கிழக்கு – மருதங்கேணி, வவுனியா போன்ற இடங்களிலும் காணாமலாக்கப்பட்ட உறவினர்களின் போராட்டங்கள் நடக்கின்றன. இதைவிட திருகோணமலை, மட்டக்களப்பு, அம்பாறை, முல்லைத்தீவு, மன்னார் போன்ற ஏனைய மாவட்டங்களிலும் இவ்வாறான மக்கள் தங்களுக்கான தீர்வைக் கோரி, நியாயத்தைக் கேட்டுக் காத்திருக்கிறார்கள். யார் இதற்குப் பதிலளிப்பது? அல்லது இந்த விவகாரத்துக்குப் பதிலே இல்லையா? அல்லது இந்த விவகாரம் பொருப்படுத்தப்பட வேண்டியதே இல்லையா?

நிச்சயமாகப் பதிலளிக்கப்பட வேண்டிய விவகாரம் இது. காணாமலாக்கப்பட்டவர்களில் 95 க்கும் அதிக வீதத்தினர், அரசியல் காரணங்களின் அடிப்படையிலேயே காணாமலாக்கப்பட்டனர். பலர் எந்தத் தரப்பினால் காணாமலாக்கப்பட்டனர், எங்கிருந்து காணாமலாக்கப்பட்டனர், எப்படிக் காணாமலாக்கப்பட்டனர், எப்போது காணாமலாக்கப்பட்டனர் என்ற விவரங்களோடுள்ளவர்கள். சிலருக்கு மட்டுமே வலிமையான ஆதாரங்கள் இல்லை. இன்னொரு தொகுதியினர் – விடுதலைப்புலிகளின் உறுப்பினர்கள் 2009 மேயில் படையினரிடம் உறவினர்களால் கையளிக்கப்பட்டவர்கள். இதற்கு ஏராளமான சாட்சியங்கள் உண்டு.

ஆகவே, இந்த விவகாரம் உரிய பொறிமுறைகளின்படி விசாரிக்கப்பட்டு, நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்ளப்பட்ட வேண்டியது. நிச்சயமாகத் தீர்வு காணப்படக் கூடியதும் தீர்வு காணப்பட வேண்டியதுமாகும். இதைப்பற்றி அரசிற் தரப்பினர் ஓரளவுக்கு அங்கங்கே பேசியிருந்தாலும் இதை ஒரு தீர்மானமாக அரசாங்கத்தின் கவனத்திற்குக் கொண்டு வரவில்லை என்பது தவறே.

இதற்கு அரசாங்கம் தன் தரப்பிலிருந்து நடவடிக்கை எடுப்பதாகக் காட்டுவதற்காக, விசாரணைக் குழுக்களை (பரணகம விசாரணைக்குழு) போன்றவற்றை நியமித்திருந்தாலும் பாதிப்புக்கு இவை தீர்வைக் கொடுக்கவில்லை.

எனினும் பாதிக்கப்பட்டவர்களிடமிருந்து முறைப்பாட்டைப் பெற்றுக் கொண்டது என்ற வகையில் இதற்கு ஒரு முக்கியத்துவம் உண்டு. அதற்கப்பால் எதுவுமேயில்லை. சர்வதேச வற்புறுத்தல்களை எதிர்கொள்வதற்காக காணாமற்போனோர் விவகாரங்களுக்கான அலுவலகம் என்ற ஒன்றைத் தற்போது அரசாங்கம் அறிவித்துள்ளது. இது தொடர்பான வர்த்தமானி அறிவித்தலும் கடந்த செப்ரெம்பரில் விடுக்கப்பட்டுள்ளது.

ஆனால், இதனுடைய நடவடிக்கைகள் திருப்திகரமாக – பாதிப்புக்குத் தீர்வு வழங்குவதாக இருக்கும் என்ற நம்புவதற்கில்லை. இதேவேளை, இந்தப் பணிமனையின் பெயரை நீங்கள் ஊன்றிக் கவனிக்க வேண்டும். இது 'காணாமல் போனோர் தொடர்பான அலுவலகம்' என்றே குறிப்பிடப்படுகிறது. கடலில் மீன்பிடிக்கச் செல்லும்போது காணாமல் போனவருக்கும் அரசியற் காரணங்களினால் பலவந்தமாகக் கடத்தப்பட்டுக் காணாமலாக்கப்பட்டோருக்கும் படையினரிடம் கையளிக்கப் பட்டுக் காணாமலாக்கப்பட்டோருக்கும் ஒரே அலுவலகம் தான். அதாவது ஒரே கணக்குத்தான். இதை எப்படி ஏற்றுக்கொள்வது?

இதேவேளை, இந்தப் பிரச்சினைக்கு வேறொரு வகையில் தீர்வைக் காண்பதற்கு அரசாங்கம் முயற்சிக்கிறது. அது கபடத்தனமாது. அதாவது, காணாமலாக்கப்பட்டோர் உயிரோடிருப்பதைப் பற்றிய விவரங்கள் எதுவுமே அரசாங்கத்திடமில்லை. ஆகவே அவ்வாறானவர்களைப் பற்றி மேற்கொள்ளப்பட்ட முறைப்பாடுகளுக்கு அரசாங்கம் மரணச் சான்றிதழை வழங்கும் என. இதைப்பற்றிய அறிவிப்பை பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்க பகிரங்கமாகவே தெரிவித்துமிருந்தார்.

ஆனால், தங்களுக்குத் தங்களுடைய பிள்ளைகள், அல்லது கணவன், அல்லது தந்தை, தாய் என காணாமலாக்கப்பட்டவர்களே வேண்டும். அவர்களுடைய மரணச் சான்றிதழ் அல்ல என்று உறவினர்கள் மறுத்து விட்டனர். இதனையடுத்து அரசாங்கம் இதைப்பற்றிய கதையைப் பொதுவெளியில் எடுக்கவில்லை. ஆனால், காணாமலாக்கப்பட்டோருக்கான மரணச் சான்றிதழை வழங்கும் நடவடிக்கைகள் அங்கங்கே நடந்து கொண்டேயிருக்கின்றன. இது தொடர்பான சட்டம் மேலும் இரண்டாண்டுகளுக்கு நீடிக்கப்பட்டுள்ளது.

மேலும் இரண்டாண்டுகளுக்கு இதை நீடிப்பதற்கான, வர்த்தமானி அறிவித்தலை உள்நாட்டு அலுவல்கள் அமைச்சர் வஜிர அபேயவர்த்தன வெளியிட்டிருக்கின்றார்.

2010ம் ஆண்டு 19ம் இலக்க இறப்புகளை பதிவு செய்தல் (தற்காலிக ஏற்பாடுகள்) சட்டம் ஏதிர்வரும் டிசம்பர் 09ம் திகதி முதல் 2019 டிசம்பர் 09ம் திகதி வரை மேலும் இரு வருடங்களுக்கு நீடிக்கப்படுவதாக அந்த வர்த்தமானி அறிவித்தலில் கூறப்பட்டுள்ளது.

காணாமல் போனதாக கருதப்படும் நபரின் மரணத்தை பதிவு செய்து மரண சான்றிதழை பெற்றுக் கொள்ளும் வகையிலான இந்தச் சட்டம் 2010ம் ஆண்டு டிசம்பர் 09ம் திகதி பாராளுமன்றத்தில் நிறைவேற்றப்பட்டது.

சட்டம் நிறைவேற்றப்பட்ட நாளிலிருந்து 3 வருடங்கள் என காலஎல்லை அதில் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. தேவை கருதி இரு வருடங்களுக்கொரு தடவை நீடிக்க முடியும் என்றும் அதில் சுட்டிக்காட்டப்பட்டுள்ளது.

2010ம் ஆண்டு 19ம் இலக்க இறப்புகளை பதிவு (தற்காலிக ஏற்பாடுகள்) சட்டத்தின் கீழ் காணாமல் போனதாக கூறப்படும் நபர் இறந்திருக்கலாம் என கருதப்படும் சந்தர்ப்பத்தில் மரணத்தை பதிவு செய்து உறவினர்கள் மரண சான்றிதழை பெற்றுக் கொள்ள முடியும்.2010ம் ஆண்டு டிசம்பர் மாதம் 10ம் பாராளுமன்றத்தில் நிறைவேற்றப்பட்ட இந்த சட்ட ஓழுங்கு விதிகளின் கீழ் ஒருவர் காணாமல் போன ஒரு வருடத்தின் பின்னர் மரணத்தை பதிவு செய்து சான்றிதழை பெற்றுக் கொள்ள முடியும். இதுவே அதனுடைய சாராம்ச விதி.

இதில் அரசாங்கம் வெற்றியடையவே போகிறது. ஏனெனில் காணாமலாக்கப்பட்ட அல்லது காணாமல் போன உறுப்பினர் ஒருவரைப் பற்றிய சட்டரீதியான முடிவு ஒரு குடும்பத்திற்கு அவசியமானது.

வங்கி நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்வதற்கு, சொத்து மற்றும் உடமைக் கைமாற்றம், அல்லது ஆளுகை அல்லது பகிர்தல் போன்றவற்றின்போது, குடும்பத்தினரின் வெளிநாட்டுப் பயணங்களின்போது குடும்ப உறுப்பினர்களைப் பற்றிய ஆவணங்களைச் சமர்ப்பிக்கும்போது எனப் பல தேவைகளிலும் காணாமலாக்கப்பட்டோரைப் பற்றிய சட்டவலுவுடைய ஆவணம் கையளிக்கப்பட வேண்டும். எனவே மக்கள் இதற்காக எப்படியாவது மரணச் சான்றிதழைப் பெற்றே தீர வேண்டும். இது அவர்களுடைய கையறு நிலையிலேயே நடக்கிறது. எனக்குத் தெரிந்தவரையில் 30 க்கு மேற்பட்டவர்கள் அவ்வாறு தங்களுடைய தேவைகளுக்காக மரணச் சான்றிதழைப் பெற்றுள்ளனர். இதை அவர்கள் விரும்பிச் செய்யவில்ல. ஆனால், வேறு வழியுமில்லை. இதைக் கருத்திற் கொண்டே இவ்வாறு மரணச் சான்றிதழ் வாங்குவதற்கான கால எல்லையை அரசாங்கம் நீடிப்புச் செய்து கொண்டிருக்கிறது.

இதில் மேலும் பாதிக்கப்படுவது பாதிக்கப்பட்ட குடும்பத்தினரே – காணாமலாக்கப்பட்டோரின் உறவுகளே.

உண்மையில் இவர்களுடைய நிலைமையைக் கருத்திற் கொண்டு, ஒரு பொருத்தமான திட்டத்தை அரசாங்கத்துக்குச் சமர்ப்பித்து, அதை நடைமுறைப்படுத்த வேண்டும். இந்தப் பத்தி அதையே நிபந்தனையாக முன்வைக்கிறது.

காணாமலாக்கப்பட்டோரைக் கண்டறியும் நடவடிக்கை அரசாங்கத்தினால் மேற்கொள்ளப்பட வேண்டும். அதேவேளை, அதுவரையிலும் சம்பந்தப்பட்ட உறவினர்களுக்கு “தாபரிப்புச் செலவை” ( நட்ட ஈடோ நிவாரணமோ அல்ல) அரசாங்கம் வழங்க வேண்டும். காணாமலாக்கப்பட்டவரின் குடும்ப உறுப்பினர் எண்ணிக்கை, வயது ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டு, இந்தத் 'தாபரிப்புச் செலவு' அமையும். மாதாந்தம் இந்த நிதி குறித்த குடும்பத்துக்கு வழங்கப்படுவது அவசியம். குறித்த குடும்பத்தின் உறுப்பினர் காணாமலாக்கப்பட்டது என்பது, அந்தக் குடும்பத்தின் வாழ்வாதாரத்தையும் பாதுகாப்பையும் இல்லாமல் செய்துள்ளது.

ஆகவே அதைக் குறைந்தளவிலாவது நிவர்த்தி செய்யும் வகையில் இந்தத் தாபரிப்புச் செலவு ஈடு செய்யும்.

அத்துடன், வேலைவாய்ப்பு, பிற வாழ்வாதார உதவிகளில் குறித்த குடும்பத்தின் உறுப்பினர்களுக்கு முன்னுரிமை வழங்கப்பட வேண்டும்.

இது பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு ஓரளவுக்கு ஆறுதலளிக்கும். நடைமுறைக்குச் சாத்தியமானது. அத்துடன் அரசாங்கத்தின் பொறுப்புக்கும் கடப்பாட்டுக்கும் உரியதுமாகும்.

இந்தத் தடவை வரவுள்ள வரவு செலவுத்திட்டத்தின்போதே இதை நடைமுறைப்படுத்துவதற்கான – நிதி ஒதுக்கீட்டுக்கான - ஆலோசனைகளை முன்வைக்கலாம். இது குறித்த கடப்பாடு தமிழ்த்தேசியக் கூட்டமைப்புக்கு உண்டு. ஆகக்கூடிய பட்ச நியாயம் இதுவாகும்.

துயருற்றோரின் கண்ணீரைத் துடைப்பதும் பாதிக்கப்பட்டோருக்கு ஆறுதலாக இருப்பதும் அவர்களுக்கு உதவுவதும் நீதியின்பாற்பட்ட நடவடிக்கைகளாகும்.

நியாயமாக நடப்பதே அரசியல் மொழியில் அன்பாகும். அதை நெறியாகச் செய்வதே கட்சிகள் – தலைவர்களின் கடமை.

கருணாகரன்- தினகரன்

ENB Poster: வடக்கில் ஏழாயிரம் ஏக்கரில் இராணுவம் விவசாயம்!