Wednesday, 20 November 2024

NPP appoints two defeated candidates as NL MPs

NPP appoints two defeated candidates as NL MPs

They are Abubakar Adambawa and Ranthnayake Hettige Upali Samarasinghe, who unsuccessfully contested from the Digamadulla and Vanni Districts, respectively.

NPP's General Election TV Advert-ENB Snap shot

 The Island 
The NPP yesterday released the names of its National List (NL) MPs and they include two of its candidates who failed to secure enough votes to enter Parliament in last week’s general election.They are Abubakar Adambawa and Ranthnayake Hettige Upali Samarasinghe, who unsuccessfully contested from the Digamadulla and Vanni Districts, respectively.

The NPP obtained 18 out of 29 NL seats. Other NPP NL MPs are as follows: Bimal Niroshan Rathnayake, Dr. Anura Karunathilake, Prof. Upali Pannilage, Eranga Udesh Weerarathna, Aruna Jayasekara, Dr. Harshana Sooriyapperuma, Janitha Ruwan Kodithuwakku, Punya Sri Kumara Jayakody, Ramalingam Chandrasekar, Dr. Najith Indika, Sugath Thilakaratne, Lakmali Kanchana Hemachandra, Sunil Kumara Gamage, Gamini Rathnayake, Prof. Ruwan Chaminda Ranasinghe and Sugath Wasantha de Silva.

The NPP original list contained those 16 names along with Dr. Wasantha Subhasinghe, Keerthi Walisarage, Chamila Kumudu Peris, Abdul Fatah Mohammad Ikram, Ranjan Jayalal Perera, Mohomed Mohammadu Nazeeer Ikram, Clomet Martin Nelson, Romesh Mohan De Mal, Benita Prishanthi Hettithantri, Pubudu Nuwan Samaraweera, Sarath Lal Perera, Anura Hettigoda Gamage and Hemathilaka Gamage.⍐

SL needs ‘B’ credit rating to repay IMF: World Bank


SL needs ‘B’ credit rating to repay IMF: World Bank

  • Government urged to prioritise digital economy and tourism
  • Balancing growth and fiscal discipline crucial for long-term recovery
The Morning 20 Nov 2024 | By Imesh Ranasinghe

Sri Lanka’s new government should do everything to regain the ‘B’ credit rating by 2027-28 to pay back its creditors including the International Monetary Fund (IMF) through affordable market borrowings, World Bank Sri Lanka Lead Economist Gregory Smith said.

Speaking at a webinar by London based Overseas Development Institute (ODI) on Monday (18), he said that the government should do everything they can to regain a ‘B’ rating as the IMF goes from putting money to taking money out in a few years’ time.

He said that the borrowings from the market would be affordable under such a rating to repay some of the debt otherwise Sri Lanka will certainly have to go for another IMF programme to pay back the IMF.

Moreover, he said that during the discussions between the World Bank and the new government, they have stressed a few areas as priorities to develop the economy, such as tourism, exporting agro business and a digital economy.

“Digital economy is going to be huge, half in terms of creating IT jobs but also in terms of e-government and trying to make customs and tax collection much more efficient,” Smith said.

He said that the World Bank expects that Sri Lanka’s economy to bounce back by 4-4.5% with getting the economy back on its feet, “but then we go back to some of the structural impediments that might restrict growth to 3% next year.”

Further, he said that the government will have to trade-off between achieving growth and running primary surpluses as achieving primary surplus target through taxation is a really difficult thing to unravel.

He added that without growth, the debt burden is going to be huge in five years’ time while with growth it can be a little bit more manageable.⍐

Study Material: _____________________________



Tuesday, 19 November 2024

Ukraine fires US-made longer-range missiles into Russia for the first time

Ukraine fires US-made longer-range missiles into Russia for the first time 

An ATACMS missile is loaded onto the High Mobility Artillery Rocket System (HIMARS) in Queensland,
 Australia, on July 26, 2023. Sgt. 1st Class Andrew Dickson/U.S. Army/AP

Ukraine has fired US-made ATACMS missiles into Russia’s Bryansk region, Russia’s Defense Ministry said, in a major escalation on the 1,000th day of war.

The attack comes just two days after the Biden administration gave Kyiv the green light to use the longer-range American weapons against targets inside Russia.

Kyiv did not immediately respond to the report. The attack marks the first time Ukraine has used the longer-range American weapons to strike targets deep inside Russia, and show that Kyiv has wasted little time in making use of its newly-granted powers.

At 3:25 a.m. local time (7:25 p.m. ET) Tuesday, Ukraine fired six ballistic missiles at a facility in Bryansk, the ministry said. It said that American-made ATACMS missiles had been used in the attack.

Russian air defenses said they shot down five of the missiles and another was damaged. Fragments from the damaged missile fell on the territory of a military facility, causing a fire that has since been extinguished. There were no casualties or damage.

On Sunday, US President Joe Biden authorized Ukraine to use longer-range American missiles inside Russia, ending a months-long prohibition aiming to help Ukraine defend itself while not drastically escalating the conflict.


The decision came at a crucial moment in Russia’s invasion of Ukraine. Russia is probing on the frontlines in Ukraine’s east while pummeling its cities with missile and drone strikes, aiming to disable Ukraine’s power grid and weaponize the freezing temperatures for a third consecutive winter.

Meanwhile, thousands of North Korean troops have been deployed to Russia’s Kursk region, where Ukrainian troops launched a daring counteroffensive in the summer.

In a press briefing Monday, US State Department spokesperson Matthew Miller said the involvement of North Korean troops in the war was “a major escalation by Russia, bringing in an Asian military to a conflict inside Europe.”

US missiles could help Ukraine strike military targets in Russia 

President Joe Biden has approved the use of Army Tactical Missile System (ATACMS) weapons provided by the United States to strike inside Russia. They were previously restricted for use within Ukraine. The US had already allowed limited use of High Mobility Artillery Rocket System (HIMARS) weapons in Russia.

Control data as of Nov. 17, 2024 at 3 p.m. ET. Targets in range of ATACMS data as of Aug. 26, 2024.
Notes: “Assessed” means the Institute for the Study of War has received reliable and independently verifiable information to demonstrate Russian control or advances in those areas. “Claimed” areas are where sources have said control, incursions or counteroffensives are occurring, but ISW cannot corroborate or demonstrate them to be false.

Source: The Institute for the Study of War with AEI’s Critical Threats Project

Graphic: Henrik Pettersson and Lou Robinson, CNN


The decision to allow the use of the Army Tactical Missile Systems, or ATACMS, inside Russia had been under consideration for months. American officials had been divided on the wisdom of allowing the new capability. Some had concerns about escalating the war, while others worried about dwindling stockpiles of the weapons.

Although Kyiv has repeatedly used Ukrainian-made drones to hit targets in Russia – deeper into the country than Bryansk – Moscow has long maintained that using far-reaching Western weapons would constitute a major escalation.

After the reported missile attack early Tuesday morning, President Vladimir Putin updated Russia’s nuclear doctrine – just two days after Biden’s green light.

Under the updated doctrine, Moscow will consider aggression from any non-nuclear state – but with the participation of a nuclear country – a joint attack on Russia.

After French President Emmanuel Macron said earlier this year that he would not rule out sending European troops to Ukraine, Putin ordered a tactical nuclear weapons drill in response to what he called “threats” by the West.

For months, Ukrainian President Volodymyr Zelensky had argued that “long-range capabilities for our army” is a key part of his “Victory Plan” for winning the war.

Responding on Sunday evening to reports of Biden’s green-light, Zelensky said: “Strikes are not carried out with words. Such things are not announced. Missiles will speak for themselves.”

Elections and Regional Cooperation: Shaping South Asia’s Future through SAARC

Elections and Regional Cooperation: Shaping South Asia’s Future through SAARC

The recent elections in different parts of the world are deciding factors in shaping the future of the globe. Various South Asian countries also held general elections during the first half of 2024. Bangladesh, Pakistan, and India – some of the SAARC members, also held general elections during this time while elections in Sri Lanka are also likely to be held before October this year. These general elections in the SAARC countries will not only decide the future trajectories of these countries but will also be the pivotal determinants of the fate of the South Asian Association for Regional Cooperation (SAARC). The leaders elected in these elections will choose whether their countries will remain regionally isolated, following the directions of the foreign powers, or collaborate with the highly geographically connected regional neighbors.

Origins and Evolution of Regional Cooperation in South Asia

Regional cooperation in South Asia commenced soon after the conclusion of World War 2. After the withdrawal of the British occupying forces from the region, the newly formed states in the Subcontinent – India, Sri Lanka, and Pakistan (including its Eastern wing, now known as Bangladesh) – along with the then Burma (Myanmar) and Indonesia held a summit in Colombo from 28th April to 2nd May 1954. The rationale of this conference was to promote regional cooperation and address mutual issues. However, this conference did not culminate in a formal regional alliance, but it resulted in the formation of the Non-Aligned Movement (NAM) in the 1960s.

This endeavor preserved the neutrality and independence of many regional countries during the Cold War era and laid the foundations for developing regional diplomatic engagements based on mutual interests and concerns. The creation of the Association of Southeast Asian Nations (ASEAN) in 1967 highlighted the significance of regional organizations. However, the South Asian region took 20 years to adopt the idea of regional cooperation. The South Asian Association for Regional Cooperation (SAARC) was ultimately established in 1985.

Challenges and Fluctuations in India-Pakistan Relations

Pakistan and India were stuck in the Cold War politics between the 1950s and 1970s. Both countries were directly or indirectly part of either group of the Cold War. Pakistan opted to align with the United States and joined the South East Asia Treaty Organization (SEATO) and Central Treaty Organization (CENTO) – both backed by the United States, against the Soviet bloc. India opted to be a member of the Non-Aligned Movement but demonstrated its tilt towards the USSR. India and the USSR formalized this relationship with the Indo-Soviet Treaty of Friendship and Cooperation in 1971. The then Indian Prime Minister Indira Gandhi declared an emergency in the country in the late 1970s, while Bangladesh and Pakistan became victims of military coups. Pakistan also became a member of the Non-Aligned Movement in 1979 while India also returned to its policy of staying neutral in the Cold War politics. Sri Lanka, Bangladesh, and some other regional states continued interstate dialogue at the regional level.

SAARC’s Role and Future Prospects for Regional Cooperation

SAARC played a crucial role in consolidating the member countries for dialogues and policy initiatives for almost 40 years. The organization has also played a pivotal role in dialogues between the two South Asian arch-rivals, Pakistan and India, helping them in fostering cooperation and dispel misunderstandings. The two countries have always had bitter relations. The dismemberment of the Eastern wing of Pakistan and India’s role in it led to further deterioration of relations between the two sides. However, an informal meeting between the Premiers of the two nations in 1988 set the agenda for the fourth SAARC summit in Islamabad. Both sides recognized the significance and need for people-to-people relations between the two sides, agreeing to issue a special travel document, an exemption from the visa requirement, for prominent citizens from each side. Officially, the SAARC visa program was launched in 1992. Many other initiatives were also taken between the two SAARC members to ensure peace, stability, and cooperation in the region. However, this détente was short-lived.

Nuclear tests by the two South Asian arch-rivals – India and Pakistan, once again increased hostility among them. Nonetheless, a private meeting between the leaders of the two countries on the sidelines of the SAARC in 1998 proved beneficial for restoring their relations and rebuilding confidence. However, the Kargil War in 1999 proved detrimental to regional stability, and relations between India and Pakistan saw a new nadir. Over the years, relations between India and Pakistan have seen many fluctuations despite numerous SAARC initiatives and projects.

After the turn of the century, SAARC made significant progress in regional cooperation and stability. The South Asian Free Trade Area (SAFTA) and the SAARC Disaster Management Centre played pivotal roles in increasing intra-regional trade and disaster management, respectively. However, no SAARC summit has been held since 2014. In March 2020, India convened a video conference of the organization to seek regional collaboration and cooperation against the COVID-19 pandemic. However, the conference did not come up with any significant strategy to cater to the pandemic.

Pakistan has long been vying to improve its relations with India. Pakistani Prime Minister Shehbaz Sharif, in a meeting with the SAARC General Secretary Md. Golam Sarwar reaffirmed his commitment to the objectives and principles of the SAARC. The then Pakistani Foreign Minister Bilawal Bhutto Zardari also traveled to India in 2023 for the Shanghai Cooperation Summit’s Foreign Minister meeting. However, there seems to be a reluctance from the Indian side. Ostensibly, the reason behind this is Pakistan’s proximity to China and India’s close relations with the United States. Moreover, India’s domestic politics also emerges as a significant obstacle in improving relations between the two sides.

Pakistan is currently focusing on improving its relations with regional countries. Sri Lanka and Bangladesh are trying to pursue a balanced approach towards their relations with India and China. Lack of regional cooperation impedes stability, growth, and development in South Asia. Western powers are exploiting the rivalries among the regional countries. This is not only impinging regional peace but also has negative security, social, and economic ramifications. The re-election of Indian Prime Minister Narendra Modi and Pakistani Prime Minister Shehbaz Sharif in 2024 has provided both the leadership a novel opportunity to promote regional cooperation and revive SAARC. Both countries should learn from ASEAN and the EU. Regional cooperation will result in the development and growth of all the SAARC member countries.⍐

  Source: “New Eastern Outlook”. Taut Bataut   July 22, 2024

இந்தத் தேர்தல் முடிவுகள் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் விடுதலைக்கான அறைகூவல்-ஜனாதிபதி

 புதிய அரசாங்கத்தின் முதலாவது அமைச்சரவைக் கூட்டம் நடைபெற்றது

    • அமைச்சரவை ஊடகப் பேச்சாளராக அமைச்சர் டொக்டர் நளிந்த ஜயதிஸ்ஸ நியமனம்

புதிய அரசாங்கத்தின் முதலாவது அமைச்சரவைக் கூட்டம் ஜனாதிபதி அநுரகுமார திசாநாயக்கவின் தலைமையில் இன்று (19) முற்பகல் ஜனாதிபதி அலுவலகத்தில் நடைபெற்றது.

இதன்போது புதிய அமைச்சரவையின் ஊடகப் பேச்சாளராக சுகாதார மற்றும் வெகுஜன ஊடக அமைச்சர் டொக்டர் நளிந்த ஜயதிஸ்ஸ நியமிக்கப்பட்டார்.


எல்லையற்ற அதிகாரத்தை அமைச்சர்கள் பொறுப்புடன் கையாள வேண்டும்

-தேசிய மக்கள் சக்திக்கு வலுவான ஆணையை வழங்க ஆர்வமாக உழைத்த அனைத்து மக்களுக்கும் நன்றி .

-இந்தத் தேர்தலில் மகிழ்ச்சி அடையும் குழு மற்றும் விரக்தியடைந்த குழு என இரண்டு குழுக்கள் கிடையாது.

– தேசிய மக்கள் சக்தி எதிர்பார்க்கும் இலக்கை அடைய அனைத்து மக்களின் ஆதரவும் நம்பிக்கையும் அவசியம்

– இந்தத் தேர்தல் முடிவுகள் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் விடுதலைக்கான அறைகூவல். அவர்களுக்கு இந்த சுதந்திரம் அவசியம்

நமது வெற்றி எவ்வளவு பெரியதோ, அதே போல பொறுப்பின் எடை அதே அளவானது

அதற்காக ஒன்றுபட்டுச் செயற்படுவோம்!

புதிய அமைச்சரவை பதவிப் பிரமாணம் செய்யும் நிகழ்வில் ஜனாதிபதி தெரிவிப்பு

அமைச்சர்களுக்கு வழங்கப்பட்டுள்ள எல்லையற்ற அதிகாரத்தை பொறுப்புடன் கையாள வேண்டும் என ஜனாதிபதி அநுரகுமார திசாநாயக்க தெரிவித்தார்.

எமது வெற்றி மகத்தானது எனவும், வெற்றியினால் எமக்கு வழங்கப்பட்ட பொறுப்பின் எடை அதேஅளவானது எனவும், அதற்காக நாம் ஒன்றிணைந்து செயற்பட வேண்டும் எனவும் ஜனாதிபதி சுட்டிக்காட்டினார்.

தேசிய மக்கள் சக்தி அரசாங்கத்தின் புதிய அமைச்சரவை அந்தஸ்துள்ள அமைச்சர்கள் பதவிப் பிரமாணம் செய்யும் நிகழ்வு இன்று (18) முற்பகல் ஜனாதிபதி செயலகத்தில் இடம்பெற்றது.இந்த நிகழ்வில் கலந்து கொண்டு உரையாற்றும் போதே ஜனாதிபதி அநுரகுமார திசாநாயக்க மேற்கண்டவாறு தெரிவித்தார்.

மேலும் கருத்து தெரிவித்த ஜனாதிபதி அநுரகுமார திசாநாயக்க,


குறிப்பாக இலங்கை அரசியலில் மிகவும் முக்கியத்துவமான திருப்புமுனை செப்டம்பர் 21 ஆம் திகதி நிகழ்ந்தது.நீண்டகாலமாக எமது நாடு பயணித்த பாதையை மாற்றியமைப்பதற்கு மக்கள் செப்டம்பர் 21 ஆம் திகதி தீர்மானம் எடுத்தனர்.அதன் பின்னர் நவம்பர் 14 ஆம் திகதி நடைபெற்ற பாராளுமன்றத் தேர்தலில் செப்டம்பர் 21 ஆம் திகதி எடுத்த தீர்மானத்தை மேலும் பலப்படுத்துவது தொடர்பில் எம்மீது மக்கள் நம்பிக்கை வைத்துள்ளனர்.

இந்த மாற்றத்திற்காக எமது நாட்டு மக்கள் மிகுந்த ஆர்வத்துடன் பங்கேற்றார்கள் என்பதை நாம் அனைவரும் அறிவோம்.இலங்கை வரலாற்றில் எப்பொழுதும் வடக்கிற்கு எதிராக தெற்கு அரசியலும் தெற்கிற்கு எதிரான வடக்கு அரசியலும் தான் அரசியல் வரைபடத்தில் பொதிந்திருந்தது. அல்லது ஒவ்வொரு மக்கள் குழுக்களிடையில் சந்தேகம் அவநம்பிக்கை, குரோதம் என்பவற்றை தூண்டும் அரசியலே காணப்பட்டது.

ஆனால் இந்த தேர்தல் முடிவுகள், இனியும் எமது நாட்டுக்கு பிரித்தாலும் அரசியல் செல்லுபடியற்றது என்பதை காட்டுகிறது. வடக்கிலும் தெற்கிலும் கிழக்கிலும் மேற்கிலும் பொதுமக்களின் எதிர்பார்ப்புக்களை ஒரே மையப்புள்ளியில் இணைக்க இந்தத் தேர்தலால் முடிந்துள்ளது.அதற்காக தேசிய மக்கள் சக்திக்கு பலம் வாய்ந்த மக்கள் ஆணையை வழங்குவதற்காக ஆர்வம் காட்டிய அர்ப்பணித்த அனைத்து மக்களுக்கும் நன்றி தெரிவிக்கிறோம்.

அதே போன்று எமக்கு வாக்களிக்காமல் வேறு கட்சிக்கு வாக்களித்தாலும் நாம் எதிர்பாக்கும் பணிகள் மற்றும் நோக்கங்கள் அவர்களினதும் நோக்கமாகும் என்பது திண்ணம்.பிரித்தாலும் அரசியலை எந்தப் பிரஜையும் விரும்புவார்கள் என நான் நினைக்கவில்லை. ஜனநாயகத்தை முடக்குவதை எந்த அரசியல்வாதியும் விரும்புவர் என்று கருதவில்லை.இவ்வாறான சாதகமான விடயங்கள் அனைத்து பிரஜைகளின் மனங்களிலும் பொதிந்துள்ளது.

எமக்கு வாக்களித்தவர்கள் சாதகமான விடயத்தை தேர்தலின் ஊடாக வெளிப்படுத்தியுள்ளனர்.எமக்கு வாக்களிக்காதவர்களிடமும் எமது எதிர்பார்ப்புகள் உள்ளன என நாமும் முழுமையாக நம்புகிறோம்.எனவே இனியும் இந்தத் தேர்தலில் மகிழ்ச்சி அடையும் குழு மற்றும் இந்தத் தேர்தலினால் விரக்தியடைந்த குழு என இரண்டு குழுக்கள் நாட்டில் இல்லை.

______________________________

 இனியும் நாம் கோஷங்களாலும் சித்தாந்தங்களாலும் அளக்கப்படப் போவதில்லை. இன்றிலிருந்து நமது கோஷங்களுக்கு எவ்வளவு உயிர் கொடுக்க முடிந்துள்ள ஆட்சி என்பதை வைத்து அளவிடப்படுவோம்.

________________________________

தேசிய மக்கள் சக்தியின் மூலம் இந்த நாடு விரும்பிய இலக்குகளை அடைவதற்கு இந்த மக்கள் அனைவரின் ஆதரவும் நம்பிக்கையும் எங்களுக்குத் தேவை. எனவே, ஜனாதிபதித் தேர்தலில் வெற்றி பெற்ற பின்னரும், இந்த நாட்டில் ஜனநாயகத்தை எவ்வாறு அமைதியான முறையில் நிலைநிறுத்துவது, மற்றவர்களின் அரசியல் உரிமைகளை எவ்வாறு மதிப்பது என்பதை நாம் தேர்தல் முடிவுகளின் பின்னர் காட்டியுள்ளோம்.

இந்நாட்டு மக்களுக்கு இது ஒரு புதிய அனுபவமாக நான் கருதுகிறேன். ஆனால் அந்த அனுபவம் நம் நாட்டின் ஒவ்வொரு குடிமகனும் எதிர்பார்க்கும் அனுபவம் என்று நாங்கள் கருதுகிறோம். அத்துடன், பொதுத் தேர்தலின் பின்னரும், தேர்தல் காலத்திலும் இலங்கை வரலாற்றில் மிகவும் அமைதியான முறையில் தேர்தலை நடத்துவதற்கு எமது ஆட்சியில் வாய்ப்பளிக்கப்பட்டது. அது அவர்களின் உரிமையாகும். அத்துடன், இத்தேர்தல் ஒரு வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க தேர்தலாகும்.

இத்தேர்தலில் பல தனித்துவங்கள் உள்ளன, அளவுரீதியாக நோக்கினால் , இலங்கை வரலாற்றில், பொதுத் தேர்தலொன்றில் கிடைத்த மிகப்பெரிய வெற்றி இது.அரசியல் கட்சியென்ற ரீதியில் பெற்ற பாரிய வெற்றியாகும். தேர்தல் வரலாற்றில் ஒரு அரசாங்கம் அடைந்த முதல் வெற்றியாகும். மறுபுறம், இது மக்கள் மகிழ்ச்சியடையக் கூடிய வெற்றியாகும். அவ்வாறான வெற்றியொன்று நமக்கும் நமது குடிமக்களுக்கும் எப்படி கிடைத்தது. நம் நாட்டிற்கு அந்த மாற்றங்கள் தேவை.

நமது நாட்டுக்கு பல்வேறு வகையான வெற்றிகள் கிடைத்த போதெல்லாம், நமது பொதுவான இயல்பு தோல்வியுற்றவரின் அல்லது மற்ற தரப்பினரின் மனதை நோகடிக்கும் மற்றும் காயப்படுத்தும் வரலாற்றைக் கண்டுள்ளோம். ஆனால் இந்த தேர்தலின் பின்னர் நிரந்தரமாக புதிய அரசியல் கலாசாரத்தை எமது நாட்டுக்கு உருவாக்கியுள்ளோம். பொதுத் தேர்தலுக்குப் பிறகு, அதனை தொடர்ச்சியாக நாங்கள் பாதுகாத்துள்ளோம்.

சம்பவங்கள் நடக்கலாம். மற்றொரு கட்டத்தில், அமைதியான ஜனநாயகம் இருக்கலாம். மற்ற சமயத்தில், மோதல் நிலைமை இருக்கலாம். ஆனால் அவை மீண்டும் மீண்டும் நிகழும் போது மட்டுமே அது சரி செய்யப்படுகின்றன. எனவே, இந்த ஜனநாயகத்திற்காக நாம் திறந்துள்ள கதவுகளும், பொதுமக்களுக்கிருக்கும் ஜனநாயக உரிமைகளைப் பாதுகாப்பதற்கான நமது கடமையும் ஓரிரு சந்தர்ப்பங்களுக்கு மட்டுப்படுத்தினால் அவை வெறும் நிகழ்வுகளாக மாறிவிடும்.

ஆனால் அதனை தொடர்ச்சியாக பேணினால் அவை வெறும் சம்பவங்களாக மாறிவிடாது. எனவே, இந்த ஜனநாயகத்தில், குடிமக்களின் உரிமைகளைத் தொடர்ந்து பாதுகாத்து, அவர்களை உயர்த நிலைக்குக் கொண்டு வருவது நமது பொறுப்பாகும் . இது அரசாங்கத்தின் முக்கியமான பொறுப்பு என்று நான் கருதுகிறேன்.

குறிப்பாக இந்த தேர்தல் பிரச்சாரத்தில் வெளிநாளில் வாழும் இலங்கையர்கள் எமக்கு மிகுந்த உற்சாகத்தையும் தைரியத்தையும் கொடுத்தனர். தேர்தல் வரலாற்றில் வெளிநாடுகளில் உள்ள இலங்கையர்கள் தேர்தலில் அதிக ஆர்வம் காட்டிய மற்றொரு சந்தர்ப்பம் இருக்கிறது. அந்த சந்தர்ப்பத்தை மிஞ்சும் வகையில் வெளிநாடுகளில் உள்ள இலங்கையர்களின் தலையீடும் பங்களிப்பும் செயற்பாடும் இத்தேர்தலில் கொடுக்கப்பட்டதாகவே கருதுகிறேன்.

அவர்கள் இலங்கைக்கு வெளியில் இருந்தாலும் இந்தத் தேர்தல் முடிவுகளை மிகுந்த மகிழ்ச்சியுடனும் உற்சாகத்துடனும் கொண்டாடியதை நாம் அறிவோம். அவர்களுக்கு நாம் எமது நன்றிகளை தெரிவிக்கிறோம்.பொதுவாக தேர்தலின் போது அரசியலின் மிக முக்கியமான பகுதி நமது கருத்தையும் நிலைப்பாடுகளையும் சமூகத்திற்கு எடுத்துச் செல்வது என்பதை நாம் அறிவோம். அதனைச் சமூகத்திற்குக் கொண்டு செல்வதில் ஒரு அரசியல் இயக்கமாக நாங்கள் சில பணிகளைச் செய்தோம்.சமூக ஊடகங்களில் அந்தப் பொறுப்பை தானாக முன்வந்து முன்னெடுத்த புதிய தலைமுறையொன்றும் இருந்தது. அந்த இளம் தலைமுறையினரின் விசேட எதிர்பார்ப்புகளை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். சமூக வலைத்தளங்களில் வெறும் பந்தயம், போட்டி, வெற்றி தோல்வியை பகிர்ந்து கொள்ளும் போட்டி என்பன வெளிப்படுத்தப்படவில்லை.இது புதிய இளைஞர் தலைமுறையின் எதிர்பார்ப்புகளையும் இலக்குகளையும் வெளிக்காட்டியது. எனவே நாம் அதற்கு கடப்பட்டுள்ளோம். அது முக்கியமானது என்று நான் கதுதுகிறேன். எனவே, இந்த வெற்றியை அடைய பல்வேறு வழிகளில் உதவிய அனைவருக்கும் நன்றியை தெரிவித்துக் கொள்கிறோம்.

ஆனால் நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டிய ஒருவிடயம் இருக்கிறது. பெரும் நம்பிக்கையுடன் இந்த மக்கள் எழுச்சி பெற்றதன் இரகசியம் என்ன? நீண்டகாலமாக எமது நாட்டுக் மக்கள் பல்வேறு இன்னல்களை எதிர்நோக்கி வந்தனர். நம் நாட்டின் குடிமக்கள் சட்டத்தின் முன் அநாதரவாகவும் ஒடுக்கப்பட்டும் இருப்பது வழமையான காட்சியாகும். மேலும் பொருளாதார ரீதியில் புறக்கணிக்கப்பட்ட ஒரு குழுவினர் உள்ளனர். பொருளாதாரத்தில் அவர்கள் மனிதத் தூசியாகி விட்டனர். போதிய உணவின்றி, சரியான வீடின்றி, ஆரோக்கியமாக வாழ வாய்ப்பில்லாமல் பொருளாதார ரீதியாக ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் குழுவொன்று உள்ளது.

மேலும், அவர்கள் தங்கள் அறிவையும் திறனையும் தங்கள் ஈடுபட்டுள்ள தொழிலில் சுதந்திரமாகப் பயன்படுத்த முடியுமா? எனவே தொழில் வல்லுநர்கள் தங்கள் தொழில்துறையில் தங்கள் பொறுப்புகளை நிறைவேற்றுவதில் அழுத்தங்களை எதிர்கொண்டனர் . மேலும், தாம் பேசும் மொழியின்படி, பின்பற்றும் மதத்தின்படி, அவர்களின் கலாச்சாரத்தின்படி ஒதுக்கப்பட்ட ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் கூட்டம் இருந்தது. எப்போதும் தாம் இலங்கையில் தனிமைப்படுத்தப்பட்டதாக நினைக்கிறார்கள். அவர்கள் இலங்கையில் ஒதுக்கப்பட்ட மக்கள் என்று நினைக்கிறார்கள்.அவர்கள் இலங்கையில் சம உரிமைகளைப் பிரதிநிதித்துவப்படுத்துவதற்குப் பதிலாக, உரிமைகள் மட்டுப்படுத்தப்பட்ட மக்கள் குழுவென கருதுகிறார்கள். எனவே, அத்தகைய துன்புறுத்தல் இருந்தது.

ஒவ்வொரு துறையிலும் உள்ள மக்கள் குழுக்களை அவதானித்தால், அவர்களுக்கே உரித்தான, அவர்களுக்கே தனித்துவமான பல அடக்குமுறைகளை பொதுமக்கள் எதிர்கொண்டனர். சட்டத்தை அமுல்படுத்த முயலும் அரச அதிகாரிகள் இந்த அடக்குமுறைக்கு பலியாகி இருப்பதை நான் அறிவேன். அதுதான் உண்மை நிலை. எனவே, இந்தத் தேர்தல் முடிவுகள் ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின் சுதந்திரத்தின் அழைப்பாகும். அவர்கள் இந்த சுதந்திரத்தை எதிர்பார்த்தனர். இந்த பல்வேறு வழிகளிலுமான அடக்குமுறைகளில் இருந்து அவர்கள் விடுபட வேண்டும். இந்த தேர்தல் முடிவு சுதந்திரத்தின் அவசியத்தை எடுத்துரைக்கிறது. எனவே அந்த குடிமக்களுக்குக் கிடைக்கும் சுதந்திரத்தை மட்டுப்படுத்த எங்களுக்கு எந்த உரிமையும் இல்லை. எனவே, ஒவ்வொரு துறையிலும் முழு சுதந்திரத்தை உறுதி செய்ய வேண்டும்.

தொழில் வல்லுநர்களாகிய நாம் அவர்களின் அறிவுக்கு ஏற்ப தங்கள் பங்கை சரியாகச் செய்ய வழங்கப்படும் சுதந்திரம், சட்டம் ஒழுங்கை நிலைநாட்டும் அதிகாரிகளுக்கு அவர்களின் பங்கைச் செய்ய நாம் வழங்கும் சுதந்திரம், பொருளாதாரத்தில் நியாயமான பங்கைப் பெறுவதற்கு நாம் வழங்கும் சுதந்திரம், தமது மதம், மொழி மற்றும் கலாச்சாரத்தின் படி நாம் வாழ்வதற்கான உரிமை போன்ற அனைத்தையும் நாம் மீண்டும் உறுதிப்படுத்த வேண்டும். அதனால்தான் இலங்கையை மறுமலர்ச்சி யுகத்திற்கு கொண்டு செல்ல வேண்டும் என்று கூறுகிறோம்.

இந்த நாட்டு மக்களுக்கு இதனை விட சுதந்திரமான சூழலை உருவாக்க வேண்டும். இந்த வெற்றியை அடைவதில் பொது மக்களின் பெரும் ஈடுபாடு இருந்ததை நாம் அறிவோம். எங்களுடைய அரசியல் இயந்திரத்துடன் தொடர்பில்லாத, எங்களைச் சந்திக்காத, எங்களுடன் கதைக்காத, ஊர், இடம் தெரியாத ஏராளமான மக்கள் எங்களுக்காகப் பாடுபட்டனர். பஸ்ஸில், ரயிலில், பணியிடத்தில், நிகழ்வுகளில் எங்கள் வெற்றிக்காக பெருமளவானவர்கள் பங்களித்தனர். இந்த வெற்றிக்காக நாங்கள் நீண்ட காலமாக போராடினோம் என்பதை நினைவில் கொள்ள வேண்டும். பல தசாப்தங்களாக போராடினோம்.

இங்குள்ள பலர் தங்கள் இளமைக் காலத்திலிருந்தே இந்தக் கனவுக்காகப் போராடியதை நான் அறிவேன். இந்தப் போராட்டத்தில், அவர்களின் நேரத்தையும் உழைப்பையும் மட்டுமல்ல, இந்த வெற்றிக்காக அவர்களின் உயிரையும் கூட தியாகம் செய்தனர். அது மட்டுமின்றி, ஆரம்பத்தில் மிகவும் கடினமான சந்தர்ப்பங்களில் இந்த இயக்கத்தைப் பாதுகாக்க தலையிட்டோம். சிலர் நடுவழியில் சென்றுவிட்டனர். பாதியில் விட்டு சென்றாலும், இந்த வெற்றியை அடைவதற்கு, ஆரம்பத்தில், நடுவில், எந்த கட்டத்திலும் எங்களுக்கு ஆதரவு வழங்கினர். அவைகளும் இந்த வெற்றிக்கு பெரும் உதவியாக இருந்தது.
ஃஃஃஃ
எனவே, எங்களுக்கு இரு வகையான பொறுப்புகள் உள்ளன. ஒன்று பொது மக்களின் இலக்குகள் மற்றும் அபிலாஷைகளுக்கான பொறுப்பு. இரண்டாவது இயக்கம் தொடர்பான பொறுப்பு. அதிகாரம் என்பது மிகவும் விசேடமான ஒன்று என்று நாங்கள் கருதுகிறோம். அதிகாரத்தில் இருந்து அதிகாரம் பிறப்பிக்கப்படுகிறது. அதிகாரத்தில் இருந்து அதிகாரம் விரிவுபடுத்தப்படுகிறது. அதிகாரத்தில் இருந்து மேலும் அதிகாரம் வளர்க்கிறது. ஆனால் சிலர் அதிகாரத்தை மோசடி என்று கூறுகின்றனர். அந்த எல்லையற்ற அதிகாரமானது எல்லையில்லாத அளவு மோசமானது என்கிறார்கள். அது நிரூபிக்கப்பட்டுள்ளது. நம் நாட்டில் இதுபோன்ற அதிகாரங்கள் உருவாக்கப்பட்ட பல சந்தர்ப்பங்கள் உள்ளன. ஆனால், அந்த அதிகாரங்களின் இறுதி முடிவை எடுத்துக் கொண்டால், அவை மக்களுக்கு நியாயமான பெறுபேறுகளை கொண்டு வரவில்லை. அந்த அதிகாரங்கள் எப்போதும் நாட்டுக்கும் மக்களுக்கும் எதிராகவே பயன்படுத்தப்பட்டன. எல்லையில்லா அதிகாரம் கிடைத்திருப்பதால் அந்த எல்லையற்ற அதிகாரம் நம்மை எங்கே தள்ளும் என்ற சந்தேகம் சமூகத்தில் உருவாக்கி இருக்கிறது.

கொஞ்சமாவது சந்தேகம் கொள்ளும் அனைவருக்கும், நாம் சொல்வது ஆம் எமக்கு அதிகாரம் கிடைத்திருப்பது உண்மைதான். ஆனால் இந்த அதிகாரத்தின் எல்லைகளையும், இந்த அதிகாரம் நமக்குக் கையாளக் கொடுத்துள்ள எல்லையின் அளவையும் நாங்கள் அறிவோம். அதிகாரம் இருக்கிறது. ஆனால் அந்த அதிகாரத்திற்கு நமக்கு வரம்புகள் உண்டு. நாம் அனைவரும் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அந்த அதிகாரத்தில் ஒரு நோக்கம் இருக்கிறது. மக்களுக்கு வழங்கப்பட்ட நல்ல இலக்குகளையும் எதிர்பார்ப்புகளையும் நிறைவேற்றும் பொறுப்பு நீண்ட காலமாக அந்த அதிகாரத்திடம் ஒப்படைக்கப்பட்டுள்ளது.

முக்கியமாக இந்த அதிகாரத்துடன் பொறுப்பும் இருக்கிறது. யாருக்கு? ஒருபுறம், குடிமக்களுக்கான பொறுப்பு. மறுபுறம் இயக்கத்திற்கான பொறுப்பு. எனவே, சட்டங்கள் மற்றும் அரசியலமைப்புகளைப் பயன்படுத்துவதன் மூலம் எங்களுக்காக எந்த வகையான அதிகாரத்தை உருவாக்கினாலும், இந்த அதிகாரத்தை நாம் கையாள்வதில் நாம் பொறுப்புக் கூற வேண்டும் என்று நான் நினைக்கிறேன்.

எமக்கு பொறுப்பு உள்ளது.பிணைப்பு இருக்கிறது. எனவே, ஒரு அமைச்சரவை அந்தஸ்த்துள்ள அமைச்சருக்கு ஒரு சாதாரண குடிமகனை விட பாரிய பொறுப்பு உள்ளது. உங்களுக்கெல்லாம் அது புரியும். நான் புதிதாக எதுவும் சொல்ல வேண்டியதில்லை. உங்களிடம் அந்த வரம்புகள் உள்ளன. உங்களுக்கு ஒரு பொறுப்பு இருக்கிறது. உங்களிடம் ஒரு பிணைப்பு உள்ளது. அதனைப் பாதுகாப்பீர்கள் என்று நம்புகிறேன். மேலும், இங்கு அமைச்சரவைக்கு மாத்திரமன்றி பாராளுமன்றத்துக்கும் பலர் புதியவர்கள். ஆனால் நாங்கள் வெவ்வேறு நோக்கங்களுக்காக பல்வேறு துறைகளில் நீண்ட காலமாக பணியாற்றியுள்ளோம். நீங்கள் ஒரு தொழிற்துறையைப் போலவே வேகமாக பணியாற்றியிருக்கிறீர்கள். அரசியல் செயற்பாட்டாளராக பணியாற்றியுள்ளீர்கள். எனவே, நீங்கள் அனைவரும் அமைச்சரவைக்கு புதியவர்கள், பாராளுமன்றத்திற்கு புதியவர்கள், ஆனால் அரசியலுக்கு புதியவர்கள் அல்ல. பணியாற்றுவதில் புதியவர்களல்ல,

எனவே இந்த அமைச்சரவையினால் புதுவிதமான முன்மாதிரிகள் பலவற்றை மக்களுக்கு வழங்க முடியும் என்று நினைக்கிறோம். நாடு எதிர்பார்க்கும் சாதனைகளை முன்னெடுக்க இந்த தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட அமைச்சரவையால் முடியும் என்று நான் நம்புகிறேன். நாங்கள் சிறப்பாக வழிநடத்தி பாடுபட்டால் அந்த இலக்கை அடையலாம். அதற்கான திறமை உங்களுக்கு இருக்கிறது. உங்களுக்கு அந்த நோக்கம் இருக்கிறது.நீங்கள் மோசடியற்றவர்கள். நீங்கள் நேர்மையானவர் என்று தனிப்பட்ட முறையில் நான் அறிவேன். இந்தப் பணியை நிறைவேற்றும் தைரியம் உங்களுக்கு இருக்கிறது.

எனவே, இந்தப் பணியை நேர்மையாகச் செய்வீர்கள் என்ற நம்பிக்கை எங்களுக்கு உள்ளது. அந்த நம்பிக்கையுடன் தான் நாம் செயல்படுகிறோம். மேலும், ஒரு சமயத்தில் அரசியலில், அரசியல் நோக்கங்களுக்காக இயக்கத்தைக் கட்டியெழுப்ப அதற்காக பங்காற்ற வேண்டியிருந்தது. எங்களிடம் நல்ல நோக்கங்கள் இருந்தன. அந்த நோக்கங்களை அடைவதற்கான அதிகாரத்தைப் பெறுவதற்கு நாங்கள் பாடுபட்டோம். நமது கோசங்கள், நமது செயல்பாடுகள், இவை அனைத்தும் அதிகாரத்தைப் பெறும் போராட்டத்தின் போக்கில் தான் இருந்தன. நாம் முட்டிமோதி இந்த நாட்டு மக்களுக்கு இந்தத் தேவையை உணர்த்தியுள்ளோம். அதுதான் பெறுபேறு. அரசியல் வெற்றி கிடைத்துள்ளது. எம்மை இனி அரசியல் கோஷங்களால் மட்டும் அளவிடக் கூடாது.

செப்டம்பர் 21 ஆம் திகதிக்கு முன்னரும், நவம்பர் 14 ஆம் திகதிக்கு முன்னரும், எங்கள் கோஷங்களின் அடிப்படையில் தான் எம்மை அளவிட்டார்கள். ஆனால், நவம்பர் 14ஆம் திகதிக்குப் பிறகு, ஆட்சியில் நாம் சிறப்பானவர்களா இல்லையா என்ற காரணிக்கமையவே அளவிடுவர். முன்பெல்லாம் நமது அரசியல் செயல்பாடு நல்லதா கெட்டதா என்பதை வைத்து அளவிடப்பட்டது. இனிமேல் நமது ஆட்சி நல்லது கெட்டது என்ற காரணியால் எம்மை அளவிடுவர்.

எனவே, எமது நீண்டகால முயற்சிகளையும், மக்களின் எதிர்பார்ப்புகளையும், அவர்கள் எதிர்பார்த்த இலக்குகளையும் வெற்றியடையச் செய்வதற்கு
நல்லாட்சி அவசியமாகும். இனியும் நாம் கோஷங்களாலும் சித்தாந்தங்களாலும் அளக்கப்படப் போவதில்லை. இன்றிலிருந்து நமது கோஷங்களுக்கு எவ்வளவு உயிர் கொடுக்க முடிந்துள்ள ஆட்சி என்பதை வைத்து அளவிடப்படுவோம்.

எனவே,எங்கள் வெற்றி பாரியது என்பதோடு வெற்றி ஊடாக ஒப்படைக்கப்பட்டுள்ள பொறுப்பின் பாரமும் அதற்கு சமமானது. சில சமயங்களில் வெற்றிக்காக போராடுவோம் என்றும், வெற்றிக்குப் பிறகு திறமையுள்ள குழுக்கள் அடுத்த அடியை எடுத்து வைக்கும் என்றும் எமக்குக் கூறப்பட்டது. ஆனால் நல்லதோ கெட்டதோ வெற்றிக்காக போராட வேண்டியிருந்தது. வெற்றிக்குப் பிறகு அந்தப் பணியில் வெற்றிபெறும் முன்னோடிகளாகிவிட்டோம்.

எனவே அனைத்தும் உங்கள் மீது தான் சுமத்தப்பட்டுள்ளது. நீங்கள்தான் பிரதானம். உங்களால் எந்த அளவிற்கு உங்கள் துறைகளை திறம்பட நிர்வகித்து உங்களுக்கு கொடுக்கப்பட்ட பொறுப்பை நிறைவேற்ற முடியும்? தனிப்பட்ட போக்குகள்,பொறுப்புகள் என்பவற்றை எந்தளவு உங்களால் நிறைவேற்ற முடியும்? இந்த அடிப்படையில் தான் நமது அடுத்த வெற்றி அல்லது தோல்வி தீர்மானிக்கப்படுகிறது.

செப்டம்பர் 21 மற்றும் நவம்பர் 14 ஆகிய இரு கட்டங்களிலும் நாம் சித்தியடைந்துள்ளோம். அடுத்து, நாங்கள் சித்தியடைவோமா இல்லையா என்பதை தீர்மானிப்பதில் உங்கள் வகிபாகம் பெரியது. சிறந்த ஆட்சிக்கான உங்களின் பொறுப்புக்கூறல் மற்றும் அர்ப்பணிப்பினால் தான் இதனை வெற்றிகரமாக நிறைவு செய்ய முடியும். அதற்காக ஒன்றுபட்டு செயற்படுவோம். அதற்காக ஒன்றுபட்டு குரல் கொடுப்போம்.↑

Monday, 18 November 2024

'In terms of the North, I think it’s high time demilitarisation takes place'. Ahilan Kadirgamar

“NPP, JVP can bring about changes to issues of Tamil community as they can’t be labelled as traitors to the Sinhala cause” Ahilan Kadirgamar

What happened was after the war we had a bloated military, and no government had the guts to start a national discussion about the need to slowly demilitarise after the war

If they can have that forthright vision and try to work out these issues about militarisation, the release of land, about ensuring that the state structures work in each region for the benefit of those communities, that would go a long way

 In terms of where Sri Lanka stands now, I would say it’s at a historic conjuncture. Sri Lanka is going through its worst economic crisis since probably the Great Depression of the 1930s, and the huge social and political changes we are seeing are related to this crisis. So it’s definitely at a pivotal moment

Ahilan Kadirgamar, sociology -
University of Jaffna

Ahilan Kadirgamar, who teaches sociology at the University of Jaffna and has been a long-time human rights activist, has a keen eye on developments in Sri Lanka. Less than two months since the new President, Anura Kumar Dissanayake was elected, Sri Lanka held  parliamentary elections on November 14. The sociology professor and activist says the new government needs to meet the aspirations of not just the singular people, but minorities as well and he discusses Sri Lanka’s political and economic crises, highlighting the youth’s demand for change and challenges of ethnic reconciliation. In an interview with Amit Baruha of Frontline, Ahilan Kadirgamar talks about the elections, Sri Lanka’s future and more. Excerpts:  

Q: Do you think Sri Lanka is at a pivotal moment in its history?

In terms of where Sri Lanka stands now, I would say it’s at a historic conjuncture. Sri Lanka is going through its worst economic crisis since probably the Great Depression of the 1930s, and the huge social and political changes we are seeing are related to this crisis. So it’s definitely at a pivotal moment.

It’s also significant here in Jaffna because it has been 15 years since the end of the war. Just as there have been major changes in politics in Sri Lanka’s south who would have imagined that a coalition led by the JVP would come to the helm of state power? They tried twice through armed struggle and insurrections to capture state power, and now they’ve achieved it through democratic means. What they will do and can do is, of course, the big question.

Similarly, Tamil politics is finally going through tremendous changes. Tamil nationalism started to gain ground in the 1950s, particularly in reaction to discrimination by the Sinhala elite who held power and played divisive politics. The Federal Party first took forward the demand for federalism, and eventually they backed various militant groups. As we know, the LTTE then wiped out all other militant groups, claimed they were the sole representative, and in my view, took the Tamil community on a disastrous, suicidal path which ended in that cataclysmic end to the war in 2009.

The year 2009 should have been a moment of reckoning for the country. After a 26-year civil war, what do you do? In the south, the Rajapaksas decided to use it for their own consolidation. They strengthened Sinhala Buddhist nationalism and further militarised the country, particularly the north, in a very humiliating way towards minorities. But there wasn’t also the kind of self-criticism that was necessary within the Tamil community. The political elite here whether parliamentary parties or militants and eventually the LTTE owe some responsibility for where they have brought the Tamil community. There should have been self-criticism about the strategies needed to move forward. That didn’t happen.

Q: And why do you think it didn’t happen?

One thing the LTTE systematically did was wipe out the entire second-rung leadership. They not only wiped out all other militant groups, but as we all know, they murdered Amirthalingam, Sivasithamparam, Yogeswaran all of them were gunned down. Even the second-rung leadership and the left here were completely decimated. So there weren’t enough people left.

A number of them were put forward as LTTE proxies. When the LTTE disappeared from the scene, these proxies decided to hold on to the parliamentary mantle and politics without really mobilising or engaging the people. Their claim was that with support from the international community, using the diaspora and with support from New Delhi/India, they would be able to deliver some kind of solution. But it was clear to many of us that when you have a political leadership that cannot mobilise the people, no solution is going to be real if they are negotiating that way.

Q: So are you trying to say that there’s been a delayed churn in Tamil politics in the North?

Yes, this should have happened, in my view, 10-14 years ago. Then we could have moved on. This has kept things on hold, and in a way, the kind of unravelling we are seeing might immediately mean there is no clear Tamil political voice. But it’s a necessary change we are confronted with, just as there is this long-overdue change in the south as well. Whether these changes will lead to something lasting, something progressive, something that the people are looking for is yet to be seen. On the other hand, we are facing the biggest crisis in our independent history. Poverty has more than doubled. Sri Lanka, along with Kerala and Cuba, was considered a development model in the 1970s. Our human development indicators were extremely high, even though our per capita income was very low, because of our policies—free education, free healthcare, food subsidies. Now all of that is at risk because of the economic crisis. For the first time in our history, we defaulted on our debt two years ago in 2022. The IMF and creditors have us by the throat, saying we should repay. All these crippling austerity measures are being pushed down on us so we can repay the creditors.

Q: How much can a new government do to address this suffering? Will it lead to other uprisings because of this economic situation? 

There’s a lot at stake now because when a new government like this comes, and if they fail, there’s also the chance of a much more polarising chauvinist regime coming to power. So there’s a lot at stake in terms of the need for this new government to succeed in meeting the aspirations of not just the singular people, but the minorities as well.

What we’ve seen over and over again in Sri Lanka is that when things go wrong, the ethnic card is used. First, the discrimination against Tamils which ended up in that horrible civil war. But what happened in the last 15 years? When the Rajapaksas started to realise they couldn’t manage the economy or meet the aspirations of the Sinhala people, the next round was against the Muslims. In 2012-2013, riots against Muslims started, constructing them as the new enemy with all kinds of fabricated stories. You see similar things even in India—it’s a regional and global phenomenon.

Q: Enemies are important.

Yes, enemies are important. And building up those enemies is important.
And trying to gain power on the basis of constructing these new enemies. So there are some dangers. But at the moment, there is also a hopeful moment in Sri Lanka.

Q: So basically what you’re saying is there’s hope, but also the fear of a mischance again. From the little that I see in the campaign for your parliamentary elections, at least that rhetoric of Sinhala nationalism or even Tamil nationalism is not dominating the discourse. So do you think that’s a good thing, a welcome thing?

That’s definitely welcome. I think it’s important that we build on that because in the history of nationalisms here, I always say they are objective allies the two extremes are good friends, they need each other. When one starts to sink, the other becomes even louder trying to wake them up. Right now they have both been disrupted, and this is an opportunity for the North to work with the South.

Q: Which is quite rare in Sri Lanka, isn’t it?

A rare one. But there have been opportunities in the past. I should mention here one of my mentors whom you might have known, Kethesh Loganathan. I worked very closely with him.

Q:A real towering intellectual.

Yes. Sadly, he was assassinated in 2006. If people like him were around today, NeelanTiruchelvam and so on, the Tamil community would be much stronger for having these kinds of intellectuals. One of Kethesh’s books is titled Lost Opportunities because Sri Lanka has also been a history of lost opportunities. Hopefully, we would use this opportunity to its fullest and try to take it forward. There’s huge enthusiasm, particularly among the younger generations both in the south and north they want to see change in politics.

But at the same time, because of the grave economic crisis, there’s this push to migrate, to run away hoping to find better pastures. I don’t think that’s the case. Even the West is in turmoil with anti-immigrant mobilisations, whether in Europe or North America. Nevertheless, a section of the youth feel their future is outside.

I know it’s still early days as far as the government is concerned. It was only in September that Anura Kumara Dissanayake, or AKD as he’s known here, was elected. It’s barely been two months. But how would you assess some of the decisions he’s taken, especially appointing a Citibank appointee to head the Bank of Ceylon? Is he trying to signal to the business community and the rest of the world that he’s not going to rock the boat? Is that the signal he wants to send out?

We have to keep in mind that he was elected president when they only had three parliamentarians out of 225. So after dissolving parliament soon after, saying they need a majority to be able to govern, the entire focus has been on winning the parliamentary elections.

Having said that, they were worried about what forces would disrupt their possibilities. Certainly, the Colombo elite are very wary of what they see as an outsider having taken power. I think to some extent the international actors, the global actors, the West and so on, are also wary about the election of Anura Kumara Dissanayake. What we saw even in the days before the presidential election, as the wave became clear that they might win, was rhetoric saying “here’s a Marxist who’s going to head this country.” That they won’t be able to manage the economy, that they would disrupt any attempts to rebuild it. So this kind of messaging in the Western press in particular was almost like blackmailed saying okay, if you’re not a Marxist, then you should stick to the IMF programme.

Q: Like there’s nothing in between.

Nothing in between. Even though they had come a long way to the political mainstream I characterise them as a left-of-centre party. So that kind of pressure… And keep in mind, the election was on September 21st. We go into what we call a blackout in terms of campaigning on the 18th. On the 19th, the former president Ranil Wickremesinghe announces he has sealed a deal with Sri Lanka’s creditors, the bondholders. Then immediately the Western press goes into this hyper discourse saying, “Will this president continue with this?”

Q: So he was presented with a kind of fait accompli.

Yes. Within a week of being inaugurated, the IMF arrives in Sri Lanka, and within 10 days the Finance Ministry announces they will accept this bond deal. You can imagine how he was muscled into accepting, which of course for people like me, we see this as an unsustainable deal.

In 2027, when the IMF program ends and the IMF has been the arbiter of this deal when we start repaying our creditors, we are going to be paying 4.5 per cent of our GDP in external debt servicing. That’s about 30 per cent of our revenues. But not only is it 30 per cent of our revenues, it’s about 30 per cent of our exports. So we have to collect that 30 per cent as revenues, convert it into dollars using our exports.

This whole push to increase taxes and claiming that we need to increase our exports all of it is so we can repay the creditors and the IMF. People talk about this as an IMF bailout, and I’ve written about it as the myth of the IMF bailout. The IMF is only giving us $3 billion over four years. There’s no bailout because $3 billion over four years amounts to $60 million a month. Sri Lanka’s foreign earnings from the garment sector, tea exports, rubber, coconut, migrant remittances every month is 30 times that amount: $1,800 million. So there’s no bailout. But because we defaulted and the IMF is the arbiter, they are able to impose these huge austerity measures. The IMF is giving us $3 billion, but over the next 10 years, we will be paying them $2 billion in interest alone.

Q: So it is a trap.

It’s a trap. I think we are learning it the hard way. At some point this government will have to find a way out of this IMF program if they are to implement the kind of people-friendly policies they have promised.

Coming back to the issue of ethnic politics in Sri Lanka and the delayed churn we were talking about earlier you rightly pointed out that an entire generation of Tamil leadership was wiped out by the LTTE, which already weakened the leadership. But what is your sense now? When the LTTE was around, the 13th Amendment wasn’t even considered a basis for discussion. When President Chandrika Kumaratunga presented her proposals to Parliament, it was a tragedy it was never put to vote. Even if it were defeated that was my view when I was a correspondent here she should have put it to vote. Even if it fell through because of the UNP and RanilWickremesinghe, at least she would have proved a point that she was a president who moved in that direction.

We saw this bloody civil war, the insurrection, human tragedy at an unimaginable scale. Now, would it be that the hope Anura Kumara Dissanayake has generated, which was visible to some extent even in his political rally in Jaffna, might attract more people? His party got 27,000 votes, I think, during the presidential election. Is it your sense that many more people will come out in his support now?

I think so. There is a wave towards the NPP. It’s partly his charisma, but more than that, people want change. People want change in the south, people want change in the north. They are ready to give the NPP a chance. So in that sense, I think more people in the north and east will also vote for them. But going back to this question of…

Q: A political settlement or agreement…

Yes, our demands have changed with time. In 1956, it was mainly a language issue. Then it eventually became a question of territorial devolution. Now there are minorities living all over the country, so I’m not sure how much we can rely on territorial basis alone. We probably also need power-sharing at the centre, like what you have in India a Senate or a second chamber to be able to check all of that.
But I think at a very basic level, having gone through this tremendous destruction, when people talk about a solution, first they are looking for an acknowledgement from the south that something horrible has happened here. Let’s all come together as a country and say these people have suffered so much there needs to be a solution.
Now, what that solution means… Sometimes lawyers think they have all the solutions. It’s not about this clause or that clause. I think people are open to see and they’re practical about it. The economy has changed what we thought in 1987 is not what the Sri Lankan economy is today in terms of what we want to do with devolution. Even though we sometimes stick to the same slogans, there are certain realities.

For example, I am the chair of a provincial-level federation of cooperatives called the Northern Cooperative Development Bank. It’s a very positive thing that cooperatives are a devolved subject under the 13th Amendment. So if we want to sort out a problem, we can go to the commissioner here; we don’t have to go to Colombo. And cooperatives are very local institutions, so there it makes sense. We have to think where it makes sense, what is possible, and work that out. So we can use the experience of the 13th Amendment.

“There’s a lot at stake now because when a new government like this comes, and if they fail, there’s also the chance of a much more polarising chauvinist regime coming to power. ”

So what you’re saying is that if there’s goodwill, more than clause A or clause B, it’s how you go about the process. And what kind of political leadership emerges in the north would also be important.

Because we don’t want one arrogant elite in Colombo to control politics and then just transfer power to another arrogant elite in the north, if you’re serious about democracy. There is also the problem of caste here, the problem of other minorities. The northern Muslim community, who in 1990 were evicted from the North within 24 hours, are now trying to return. There are people from the plantations who, during the riots in the south, were displaced to the north many of them are still landless or feel discriminated against. So there are many things we need to sort out in the North as well. But nationally, there has to be a recognition. We need to come to terms with this long conflict and the war and give people confidence.

When you say there are some voices from within the Tamil community, including in the University of Jaffna, which came out in open support of the NPP would you say that this is perhaps for the first time in many decades? I’m not so familiar with your history. Is it the first time that even a section of enlightened Tamil leaders are wanting to work with a political party which is based in the South?

It is a new opening. There have been openings from time to time. In a way, I would say in 1994, when Chandrika came to power on a peace platform after the UNP ruled for 17 years, that was also a fresh moment and she was broadly welcomed.

And till the LTTE literally torpedoed the whole process in March of 1995, I think.
So there have been moments like this, and with the LTTE, people did not have the space to express that. That to some extent continued. There are virulent sections of the diaspora who would use their financial and political clout even today to try to label anybody who says we need to work with other communities in the south, because they’re very wedded to this notion. But I think the last month or two has been a major change. This opening has made even shutting down people, shutting down voices difficult because I think just like the mainstream Sinhala leadership has been exposed, the Tamil political leadership has also been exposed.

Q: Recently the government announced that the Jaffna-Achuveli Road will be opened. And at his public meeting in Jaffna the other day, the president spoke of returning lands and a number of other issues. Can you explain what would be the outstanding issues as far as day-to-day living of people here in Jaffna, in the peninsula, is concerned?

The Jaffna and Northern Province is still very rural. People’s mainstays are agriculture, fisheries, livestock and so on. So the land question is central. There was no reason why the previous governments after the war could not release all these lands, there’s absolutely no excuse for it in my view. In fact, they used the Forest Department, the Archaeological Department, various ploys to even take over more land. When Sirisena became president, a substantial amount was released, but still so much more should have been done. So in that sense, the land issue is crucial.
If they can release these lands and then get the existing government machinery working Sri Lanka has a very extensive state structure in every village. In India what you call a Gram Sevak, here we have a Samurdhi officer, an economic development officer. The state reaches deep down, so you can do a lot with that or you can also curtail the people by using the state structure.

Take fisheries there is the Fisheries Department which is controlled by the central government and the Fisheries Ministry. A fifth of our population depends directly or indirectly on fisheries. They could be an enabling actor or a stifling actor. Unfortunately, I must say they’ve been a stifling actor. Whether this government can have that vision and work with actors in the north to address that remains to be seen.
These are the ways in which they can address the day-to-day concerns of the people. Some issues are also due to external conditions the economic crisis has meant that fuel costs have gone up, which has had a huge impact. So I think not only in the north but in the entire country, how they deal with the rural sectors and the food system is going to be crucial for this government’s survival. In terms of the North, I think it’s high time demilitarisation takes place.

Q: Are there a lot of camps here?

Yes, if you go to Mullaitivu, Kilinochchi and so on, large swaths of land are still controlled by the military. There’s absolutely no need for that, and it continues to be a humiliating presence for the local people. What happened was after the war we had a bloated military, and no government had the guts to start a national discussion about the need to slowly demilitarise after the war.

Actually, the Rajapaksas really thrived on militarisation.

They further militarised even Colombo, for example. It’s the way in which they embraced neoliberal policies, urbanisation, financialisation and so on. We know that neoliberalism works well with a certain kind of securitisation and an authoritarian state. That was their model.

Now the NPP and the JVP, coming from a very strong Sinhala base in my view, are the kinds of actors who can also bring about these changes because they can’t be labelled as traitors to the Sinhala cause, so to speak. If they can have that forthright vision and try to work out these issues about militarisation, the release of land, about ensuring that the state structures work in each region for the benefit of those communities, that would go a long way.

But there is also the political question of how, after these long decades of polarisation, you bring the country together politically. You have to show some goodwill by bringing about changes in the way things are run in the north as well.

Q: And the structures as well?

Right. And that will also depend now on if they are to bring about a new constitution. That would of course depend on the kind of strength they have in parliament to be able to do that, but either through that or through passing different kinds of laws to show their goodwill.

But it’s pretty tough to amend your constitution. I mean, your new president has even promised, or his party had promised, the removal of the executive presidency. That’s a pretty long shot.

That’s a long shot because you need a two-thirds majority in Parliament and also a referendum. So those challenges remain, but whether they can step by step build the confidence in that direction… I think people have been waiting to see what they will do after the parliament election because their whole thrust was to try to be able to govern by getting a majority in Parliament. And if they do get it, what they will then do after that is what people are waiting to see.⍐

_____________________________________

Courtesy Frontline
(Amit Baruah is a former diplomatic correspondent of The Hindu and foreign editor of Hindustan Times. He has reported from Delhi, Colombo, Islamabad, and Southeast Asia). (This article was originally published in the Frontline on November 13, 2024) 
16 November 2024 Daily Mirror LK

NPP appoints two defeated candidates as NL MPs

NPP appoints two defeated candidates as NL MPs They are Abubakar Adambawa and Ranthnayake Hettige Upali Samarasinghe, who unsuccessfully con...